Categorie: THEATER, TONEEL
Vrijdag 21 December 2018 at 12:35 pm
Wat als moeder zo haar eigen herinneringen tot rouw heeft.
Door Jacques Nachtegaal
Het is bedoeld als cadeautje voor haar 60 jarig theaterjubileum, maar het cadeau voor Ingeborg Elzevier is ook voor het publiek een heerlijk presentje. De tragikomedie “En nu genoeg over jou” is een toneelpareltje waar acteurs als Ingeborg Elzevier, Peter Tuinman en Annick Boer op een heerlijke wijze hun tanden in hebben gezet. Geschreven door Magne van den Berg is er een toneelstuk ontstaan, dat zowel de lach als de traan weet te beroeren. Knap geschreven cross-talks en heerlijke dubbele bodems maken deze toneelvoorstelling, mede door het heerlijk acterend trio, tot een meer dan geslaagde voorstelling. Dit is nou zo’n stuk waar je voor naar het theater gaat. Je merkt dat regisseuse Hanneke Braam de drie acteurs veel ruimte heeft gelaten om mooie eigen inbreng toe te voegen, waardoor de rollen nog dichter op de personen geschreven lijken. Natuurlijk is de rol van moeder speciaal met oog op Ingeborg Elzevier ontstaan maar bij de twee andere karakters zal zeker naar de acteurs voor de rollen gekeken zijn. Oftewel er is meer dan geweldig goed gecast.
Een jaar na het overlijden van haar man, gaat de dochter (Annick Boer) langs bij haar ouders, ze heeft een taartje meegenomen voor bij de koffie. Maar Moeder (Ingeborg Elzevier) is daar na een jaar helemaal nog niet aan toe, die zwelgt nog in de door haar knap gecreëerde rouw om haar schoonzoon. Ze verloor een zoon, een schoonzoon weliswaar, maar het voelde als een zoon. En dan ga je geen taartje eten. Ze neemt dan liever een drankje en dan wel graag iets sterks. Haar man (Peter Tuinman) vindt het allemaal wel goed, zolang hij zich bezig kan houden met zijn hobby het kweken van Orchideeën is het hem allemaal best. Hij accepteert het dat zijn vrouw na 50 jaar huwelijk bazig en lastig is geworden, een feit dat hij als echtgenoot lijdzaam ondergaat. Hij heeft eigenlijk veel meer op met zijn dochter die de rouw al lang wil afsluiten en door wil met haar leven. De band vader/dochter is zo blijkt altijd al een hechte geweest, veel hechter dan tussen moeder en dochter. Komt er nog bij dat moeder een levensgroot portret van haar schoonzoon heeft laten maken en wil ophangen in de woonkamer boven de bank in plaats van de jeugdfoto van de dochter. Vader heeft daar zo zijn mening over en hij vreest dat het voor de dochter ook niet echt een succes zal zijn om haar overleden man bij haar ouders boven de bank te zien hangen. Zodoende ontwikkeld zich een steeds heftiger discussie, waarbij allerlei irritaties en stekeligheden uit het verleden worden aangewend om het gelijk maar te halen.
Het lijkt er op dat moeder het pleit gaat winnen. Maar is er soms nog een reden waarom dochter haar ouders bezoekt. En die reden is er, echter moeder ziet het in het geheel niet zitten om kennis te moeten maken met de nieuwe vriend van haar dochter. Een schrijver die ze in een literair café heeft leren kennen en wat naar het nu blijkt begint t ontwikkelen tot een echte relatie.
Moeder gaat echt helemaal uit haar dak, ze raakt haar zo gekoesterde comfort zone van het rouwen om de dode schoonzoon, daardoor kwijt. Ze blijft zich heftig verzetten om dat niet zo ver te laten komen. De nieuwe vriend wacht op de parkeerplaats, maar als hij aanbelt, is hij niet echt welkom en wacht hij verder wel weer in zijn auto. Uiteindelijk is er meer dan alleen de onderlinge strijd om wie nu het meest te rouwen heeft en hoe je dat het meest gepast kan doen. Vader, als de maïzena of Haarlemmer olie van de twist, remt moeder af, steunt en troost zijn dochter en houdt ook vooral het eigen welbevinden in het oog. Als uiteindelijk een onbekend maar vooral onverwacht schilderij van de overleden echtgenoot en schoonzoon door vader uit het stof wordt opgediept vallen de puzzelstukken nog helderder in elkaar.
Naast het heerlijke spel van Ingeborg, Peter en Annick, de soms heerlijk scherpe woorden van Magne van den Berg, valt het te strakke decor met wat ingevoegde keurigheden een beetje uit de toon. Ik vrees dat de regisseuse betreffende het toneelbeeld nog wel enkele wijzigingen zal toepassen. Maar voor het publiek is deze voorstelling niets anders dan een avond heerlijk genieten van Hollands toptheater met regelmatige momenten van herkenning uit elk huwelijk.
Voor speellijst en informatie kijk op: www.hummelinckstuurman.nl
Reageer hieronder
Geen reacties