Categorie: THEATER, TONEEL
Maandag 01 April 2019 at 1:10 pm
De Tragikomedie “Een Goed Mens” zou je zelfs een psychologische thriller mogen noemen.
Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P
Het was geschreven met in gedachte de twee beoogd acteurs, de jonge man zou Victor Reinier moeten zijn en de oude Psychiater die rol werd geschreven voor Aart Staartjes. Schrijver Flip Broekman heeft het helaas niet meer mee mogen maken, maar halverwege het repetitie proces moest Aart Staartjes op grond van gezondheidsredenen de rol terug geven en twee weken voor de eerste try outs zouden worden gespeeld kwam Jules Croiset als Staartjes vervanger uit de hoge hoed.
In nog geen twee weken tijd wist Croiset, inmiddels ook al 81 jaar oud, zich de rol op meesterlijke wijze eigen te maken. En nu spelen Jules Croiset, als de oude met pensioen gaande psychiater, en Victor Reinier als zijn laatste jong patiënt, Kibbeling, een toneelstuk waar je als toeschouwer je vingers bij af mag likken. Het is een genot om deze twee absolute kanjers te mogen zien spelen. De voorstelling die ik zag, in Theater aan de Schie in Schiedam, daags na de première, was dan wel niet helemaal uitverkocht, maar zij die er wel waren hebben iets prachtigs mogen meemaken.
Een oude psychiater sluit zijn praktijk en zijn kantoor staat vol dozen met oude dossiers en herinneringen aan een goede praktijk. Hij belt met zijn vrouw over de stand van zaken en dat hij iets later thuis zal komen. Dan komt er plots een laatste patiënt. “Hoe komt U binnen”, “Ik zat al een tijd in de wachtkamer te wachten” antwoord de jongeman. Hij stelt zich voor als Kibbeling en legt direct zijn dilemma voor aan de dokter. Hoewel hij zijn praktijk eigenlijk al gesloten heeft is er toch twijfel of hij nu wel, of niet naar de jonge man moet luisteren. Verwijzen naar andere artsen werkt niet de jongeling houdt voet bij stuk. “U moet mij helpen, ik raak mij zelf steeds meer kwijt”
De twee mannen lijken ondanks het grote leeftijdsverschil en de twee schijnbaar tegenstrijdige karakters toch wel wat met elkaar gemeen te hebben en steeds meer ontstaat er een band een situatie met wederzijds begrip en om beurten houden ze elkaar in evenwicht en elkaar de spiegel voor. Het ene moment lijken de confrontaties irritant, kwetsend en pijnlijk, dan weer werken de opmerkingen verhelderend en bieden een uitzicht in de ontstane situatie. Maar tot welk eindresultaat gaan deze sessies leiden, wat zullen de conclusies zijn en wordt het probleem blootgelegd en wordt alles helder.
Door het meesterlijk samenspel, de onderlinge chemie is bijna tastbaar, zie je een gespreksontwikkeling waar de toeschouwer, op het puntje van zijn of haar stoel, helemaal wordt meegezogen in het verhaal. Als kijker ontstaan er twijfels, is die vrouw er echt, bestaat ze, leeft ze en is zij het echt die belt en met de oude arts aan de telefoon is, dan weer is er helderheid, als kristal zo helder, en denk je de clou te zien, maar dan ben je al ruim voorbij drie kwart van dit meesterlijk geacteerd toneelstuk, de tragikomedie van de eerder dit jaar, veel te jong, overleden Flip Broekman. Croiset en Reinier eren hem met hun spel op zeer waardige wijze en Johan Doesburg, in Schiedam ook in de zaal aanwezig, heeft hiermee weer een topregie afgeleverd in een zeer toepasselijk decor van Tom Schenk, die bij producent Hummelinck Stuurman ook de decors van o.a. “Wie is er bang voor Virginia Woolf” en “Van de Koele meren des doods” realiseerde, doet ook u weer zijn roem eer aan. Kortom alle elementen voor een stuk top-toneel zijn aanwezig en die krijgt de toeschouwer dan ook. Zou ik met sterren kunnen smijten dan waren het voor deze productie zeker 5.
Voor informatie en de speellijst kijk op: www.hummelinckstuurman.nl
Reageer hieronder
Geen reacties