Categorie: THEATER, TONEEL
Vrijdag 05 April 2019 at 11:33 pm
Het Vermoeden van Poincaré is een genot om te zien en te horen
Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N&P.
Het is al een flink aantal jaren dat ik toneelgroep HET VOLK volg. Sinds de eerste voorstelling die ik van de heren zag was ik gegrepen door de prachtige teksten en het enthousiaste spel. In de tijd dat ze nog uit een drietal bestonden, herinner ik mij nog steeds delen van het toneelstuk en sinds ze gezamenlijk verder gingen Bert Bunschoten en Wigbolt Kruijver, ook toen ze als twee echtparen op vakantie (met de dochters van de heren) zijn ze alleen maar beter en beter geworden. Een prachtig voorbeeld is de voorstelling waarin beiden als reservisten een erewacht houden bij een herdenkingszuil. De teksten werden steeds beter en het spel nog verfijnder.
In de allernieuwste productie ”Het Vermoeden van Poincaré”, ontstijgen ze het eerdere hoge niveau met verve. Vooral de prachtige soms vileine dan weer stroperige teksten zijn subliem. Een meervoudig bezoeker van HET VOLK herkent zelfs oude fragmenten en verwijzingen naar eerdere toneelstukken van hen. Maar zelden was de voorstelling zo absurdistisch en hilarisch als deze.
Bert en Wigbolt voelen elkaar blindelings aan, en dat is ook niet anders als je vijftig jaar samen de theaters in ons land af reist. Maar er is natuurlijk meer nodig dan alleen die langdurige samenwerking. Daar komt ook regisseur en inbrenger van het audiovisuele aspect van deze voorstelling; Michael Helmerhorst om de hoek kijken. Met het venster als een prachtig beeldscherm waar dankbaar gebruik van wordt gemaakt en dat zorgt voor een derde dimensie draagt Helmerhorst een flink steentje bij aan het welslagen van deze heerlijk vermakelijke maar ook verrassende voorstelling.
Nee het is uiteindelijk geen WHO DONE IT maar er ligt toch een dun laagje suspense onder het bovenliggend verhaal.
Een man (Dhr. Herr – Wigbolt Kruijver) zit in een chalet ergens heel, heel hoog, in de verte nadert er iemand. Bij binnenkomst is het een ietwat vreemd uitgedost persoon. Na enige terughoudendheid maakt hij zich bekend als Dhr. Mess, met dubbel s. Hij is een ietwat betweterige irritante man terwijl de goedmoedige heer Herr juist zijn tegenovergestelde lijkt. Omdat de sneeuwval buiten het chalet enorme proporties aanneemt zitten de heren vast in het kleine chalet en zijn ze tot elkaar veroordeeld. Al naar gelang blijkt dat Dhr. Herr, samen met zijn vrouw, in zomerse kledij was begonnen aan een wandeltocht op de alp, echter zo maar uit het niets is Herr zijn vrouw verdwenen. Maar hier praat hij liever niet over, toch blijft Mess maar vragen stellen en steeds meer ontstaat er een vermoeden, echter meer dan een vermoeden lijkt het niet te zijn, of toch wordt er een moordzaak opgelost, is de zo sympathieke heer Herr een gruwelijke moordenaar of klopt zijn verhaal, en wie is die Mess dan eigenlijk. Mogelijk wordt het u duidelijk aan het eind van deze meer dan meesterlijke voorstelling, vol met bijzonder komische absurdismen. Absurdismen, die de heren in het begin van hun carrière opstaken van o.a. Becket en |Pinter maar ook van Bergmann. Al die elementen hebben ze dit keer toegevoegd waarbij werkelijk niets wordt overgeslagen, van het losraken van een veter in de schoen tot de borsten van de weduwe van de melkslijter. Kruijver en Bunschoten maken er een zeer maar dan ook zeer geslaagde voorstelling van waar u daags daarna nog plots in bulderen zult kunnen uitbarsten, en dan heb je het heel goed gedaan. Terwijl alles zich afspeelt op een kleine 12 vierkante meter in een ingesneeuwd chalet ergens in en urban jungle of op een steile berghelling, wie zal het zeggen. Ga het beleven tijdens de lange tournee die de heren maken met HET VERMOEDEN VAN POINCARÉ.
Voor informatie en speellijst kijk op: www.toneelgroephetvolk.nl
Reageer hieronder
Geen reacties