Categorie: THEATER, TONEEL

Vrijdag 03 Mei 2019 at 10:14 pm

“Noem het maar Liefde” schetst een beeld van ultieme liefde en vertederende emoties.

Noem het maar liefde Noem het maar liefde Noem het maar liefde

Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P

Het toneelstuk “Noem het maar liefde” van Toneelgroep Maastricht is in de eerste plaats een ultieme blijk van diepgewortelde liefde. Ilja Leonard Pfeijffer schreef dit toneelstuk in 15 scenes, elk gespeend van ware liefde vol emotionaliteit en seks. En in tegenstelling tot vele andere Nederlandse producties blijven de kleren aan en laat het spel het aan de suggestie van de toeschouwer over wat er precies plaats vindt. Het hoeft niet eens functioneel naakt te zijn om de bedoeling van het gespeelde weer te geven. Een absolute pré zoals toneelgroep Maastricht dit heeft aangepakt.

Noem het maar liefde Noem het maar liefde Noem het maar liefde

Het verhaal gaat over een rockband bestaande uit drie van oorsprong vrienden. Na vele succesvolle tournees en talloze groupies rond de band is het de aanvankelijk minderjarige fan (Anniek Pheifer) die een relatie aangaat met de frontman en spil van de band (Jeroen Spitzenberger). Zij maakt de ups en vele downs binnen het muzikale trio mee met als dieptepunt het overlijden van een van hen in een zwembad van een hotel tijdens de zoveelste tournee.

Maar wat was de reden van het overlijden, was het te voorkomen geweest en lag er een schuldvraag. Oordeel zelf! Tijdens de enerverende en muzikaal soms heftige en stevige voorstelling, waarbij de kwaliteit van drummen van Spitzenberger mij altijd bij zal blijven wordt het levensverhaal van de band en de leden inclusief het wereldje waarin zij verkeren duidelijk geschetst en zie je heel duidelijk welke invloeden, vooral die van buiten het trio, kunnen leiden tot een soms bijna beangstigende schijnwereld. Een wereld waar veel plaats is voor juist die zaken die van negatieve invloed op de cohesie van het trio zijn.

Heel mooi is de wijze waarop artistiek leider en regisseur Michel Sluysmans de scenes in beeld weet te brengen, decor-vondsten die zo sterk zijn dat ze een eigen rol in het spel krijgen. En steeds weer blijft die prangende vraag; Hoever gaat liefde, wat heb je ervoor over, hoe ver wil je gaan en vooral hoe is de spiegeling van die liefde. Het is een afgeleide van Reigen van Schnitzler, maar gaat toch een geheel eigen spoor.

 In het roemrijke luxe Majestic Imperial Hotel zegt de homoseksuele bartender (Jan Paul Buijs) dat hij er van droomt een succesvol scenario te schrijven en terwijl hij zijn veelkleurige cocktails fabriceert blijkt hij een perfect waarnemer van de gasten van het hotel, dat op het dak niet alleen een geweldige skyline vertoont maar tevens het zwembad van het hotel huisvest. Daar, in dat zwembad overleed ooit een van de bandleden echter dat was de barkeeper niet bekend, vond ook plaats ver voor zijn in dienst treden, sterker nog voor zijn geboorte.

In een vijftiental scenes met diverse personages die het hotel bevolken met er om heen een geweldige muzikale score spelen Elisabeth de Loore (spel en toetsen) en gitarist/acteur Viktor Griffioen een meer dan belangrijke muzikale rol. Dat er bij tijd en wijle misschien iets te ver doorgeschoten wordt in de Korsakov en/of Altzheimer situatie van de oude rocker die Spitzenberger is, wordt volledig weggepoetst door de liefdevolle toewijding van zijn ega Pheifer. En misschien lijkt het er aan de haren bijgesleept de scenes van de erotiserende met haar midlife en overgang worstelende vrouw die kost wat het kost in het hotel haar bed gevuld wil zien worden door wie dan ook en of de bijna cliche-achtige directeur en zijn secretaresse, het zijn wel dit soort mensen die het Majestic Imperial bevolken. En tussendoor de twee overgebleven voormalige popsterren en de groupie die uiteindelijk veel en veel meer werd dan het pleziertje voor één nacht of één tour.

“Noem het maar Liefde is een knap in elkaar gezet palet van liefdesscenes die uiteindelijk in het geweldige decor van Michiel Voet, fantastisch tot hun recht komen. Kortom, een toneelstuk dat mede door de muziek, het decor en de bezieling van de acteurs, waaronder tevens Jouman Fattal, Eva Line de Boer en anderen zorgen voor een soms hilarisch en dan weer vertederend beeld van de Liefde, waarin zelfs de toekomstvisie voor de invulling van seks niet wordt vergeten.

Voor informatie en speellijst kijk op: www.toneelgroepmaastricht.nl




Reageer hieronder

Geen reacties





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.