Categorie: JAZZ, MUZIEK
Maandag 06 Mei 2019 at 12:48 pm
Sun-Mi Hong in Co Live! @ Nick Vollebregt
Door Storm Bakker met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Zondag 5 mei stond het programma Co Live! In teken van Amersfoort Jazz. In het illustere Nick Vollebregt Jazz Café, waar vroeger gerenommeerde artiesten als Bill Evans, Cannonball Adderley en Toots Thielemans aanschoven voor Tros Sesjun van de iconische Cees Schrama, beklimmen anno 2019 elke eerste zondag van de maand nieuwe artiesten het podium van Co Live!, NPO Radio 2 Soul & Jazz. Aldus is het programma een van de laatste publieke media in Nederland, via welke men kennis kan maken met actuele genre-grensoverschrijdende jazz van Nederlandse bodem, veelal opvallende exponenten van The Next Generation of Dutch Jazz, waartoe doorgaans ook de uit het buitenland neerstrijkende studenten worden gerekend. Het programma wordt ’s middags opgenomen “in front of a live audience”, en is ’s avonds te horen op NPO Radio 2 Soul & Jazz, gepresenteerd door de alom aanwezige presentator Co de Kloet. Het is ook beschikbaar als podcast. Zondag 5 mei stond het programma Co Live! In teken van Amersfoort Jazz, met Sun-Mi Hong Quintet, Miguel Rodriguez Trio, Irene Reig en Marutyri. Jazzpodium.com was erbij.
All you can eat
De Zuid-Koreaanse drummer/bandleider Sun-Mi Hong is momenteel zo hot als de Ramyeon uit het land waar zij vandaan komt. Zij is de winnaar van de Sena Dutch Jazz Competition 2018 en voorgedragen door Amersfoort Jazz voor het Sena Performers International Jazz Laureate Festival 2019 (Amersfoort Jazz, 25 mei), winnaar van de Sena performers Golden Slifje (Festival Trommel, Aartswoud, 1 juni), op tournee als Young Vip met Sanne Rambags en in Vrije Geluiden TV. We krijgen er maar geen genoeg van. Luisteren en kijken naar Sun-Mi Hong is als aanschuiven in een all you can eat-wereldrestaurant. Zij is pittig en zoet tegelijk, als de Kimchi. Haar sound is als Jokbal, “for anyone who loves spice but doesn’t want to feel like they were punched in the face…” Zo kunnen we nog even doorgaan, gelijk de extaltische homerische vergelijkingen van de dichterlijke smulpaap van de woensdag-DWDD. Ware het niet, dat we geen verstand van eten hebben. Sun zelf kan er urenlang over praten. “I will never stop craving Korean food... they know what they’re doing!” Eerder al gaf de drumster een paar handige tips: “12-15% salt in the brine when soaking the cabbage. Don’t be too careful with the ginger and garlic. Keep tasting as you go, and try to ferment the Kimchi at around 3-4 degrees Celsius... Also while it’s fermenting, don’t forget to practice your rudiments!” (source: ProgJazz)
Changed perception of music
Sun-Mi Hong arriveerde in 2011 in Nederland en gaat sindsdien zeer voortvarend te werk, tourend met pianisten als Dahoud Salim en Karel Boehlee. Eerlijk is eerlijk: zij verdient alle aandacht en lof dubbel en dwars. Zij koppelt haar talent en muzikale vermogens vol overgave aan ijver, professionaliteit en ondernemingslust. Behept met een gezonde dosis eigenzinnigheid, gevoel voor humor en een leuke snoet, ontwikkelt Sun-Mi Hong zich alzo tot één van de meest beminnelijke musici van ons huidig tijdsgewricht. En dat heeft ze helemaal zelf voor elkaar gekregen, door zich uit de kluisters van een kerkelijke opvoeding in Korea te bevrijden en -geïnspireerd door Brian Blade- te kiezen voor een ongewis bestaan en de wijde wereld in te trekken. Om uiteindelijk neer te strijken in Nederland, het land van de goede opleiding, in Sun’s geval het Conservatorium van Amsterdam. "A mind changing experience", aldus Sun, over de beslissing die haar leven veranderde en persoonlijkheid gevormd heeft. "I got immersed in so much culture. It changed my perception of music completely." 
Communative operations
Na het openingswoord van Co de Kloet nam het kwintet bezit van het podium van Nick Vollebregt Jazzcafé. Tot schrik van het publiek, afgaande op de collectieve ‘Gooische coupe grise’ vermoedelijk bestaande uit liefhebbers van traditionele swing, begon de band met een tutti improvisatie, waarbij het atonale aspect niet geschuwd werd. Daarna volgden enkele modale jazz werkjes, waarbij het metrum slim verdoezeld wordt door stortvloeden van hersenkrakende communative operations op het slagwerk, vol ad lib fills & ghost notes die een nieuwe dimensie geven aan het woord ‘virtuoos’, in jazz vaak niets anders dan het achteloos strooien met adhd rudiments. Slechts zo nu en dan wordt door Sun-Mi Hong enig houvast vergund met een crashbekken op de 1ste tel; meteen vervolgt zij met golven en pulsen van onnavolgbaar hamertje tik. Voor liefhebbers van die vrije stijl, zeg maar de pulserende koers van Elvin Jones, Jack deJohnette, Jeff Tain Watts en Brian Blade, waarbij de overige musici eigenlijk met een voortdurende drumsolo te maken hebben-zonder dat die een rol op de voorgrond wil-, is het met de jonge Koreaanse smullen geblazen. Het zijn precies die kwaliteiten die zij bewondert in Blade: “flexibility, flowing, freedom and sound”.
Thoughts to be Spoken
Het laatste stuk van de showcase was 'Thoughts to be Spoken'. Naderhand verklaarde Sun de gedachte achter de titel: “We all have right to say our thoughts, no matter where you come from.” Het is nog maar eens de bevestiging dat er voor haar een wereld openging, toen zij naar het vrije, wilde westen kwam. Los van de titel was het nummer een langzame 7/4, vol dreiging en gevaar, dissonante kleuren opgestuwd door een ritme dat zich laat aanhoren als een archaïsche krijgsmars. Voor Kobaïanen een vertrouwd kopje thee, maar niet 1-2-3 alledaags in een Gooische jazzclub. Het geestige is dat dergelijke complexe composities na eerdere abstracte passages, door de toehoorders opgelucht wordt geïnhaleerd als een welluidend stukje. Journalist Klaas Koopman, die eerstens fluisterde dat ze hun “piep knor” maar thuis moeten maken, gaf nu te kennen dat hij dit een geweldig nummer vond en Sun-Mi Hong een fantastische drummer. Jazzprogrammeur Semmy Prinsen van Artishock was juist vanaf de eerste abstracte tonen diep onder de indruk van de muziek, die in zijn oren “zo mooi avant-gardistisch klinkt en boven het ambachtelijke uitstijgt”. De bezige producer John Wijers van ZenneZ Records was er ook en hij genoot -net als wij- snuivend en grommend van de energieke Sun, met wie hij vast wat van plan is. 
Roaring on to international glory
Wij beamen dat alles met gloeiende oren! En niet alleen de drumster zelf is van grote klasse. Sun-Mi Hong omringt zich met een fantastische band van capabele musici, die haar doorwrochte capriolen op indrukwekkende wijze soldaat maken. Een hoofdrol was er voor saxofonist Nicolò Ricci (Italië), die een bijkans ademloze solo speelde vol multiphonics en toptones. Trompettist Alistair Payne (Schotland) was eveneens op dreef, bovendien erg gemakkelijk in de omgang voor en na het optreden, tijdens de gesprekken op het terrasje van Nick Vollebregt. Eindelijk weer eens een artiest met wie we spontaan kunnen mijmeren over de grootsheid van ‘modern Jacobite’ Tommy Smith. Alistair gaf daarbij met zekere droefenis in zijn stem te kennen dat hij nog te jong was toen hij -jaren geleden- auditeerde bij Smith’s Scottisch National Jazz Orchestra. “I was young, just not ready”, aldus Payne. Welnu, dat is inmiddels wel bijgetrokken. Hij verdiende inmiddels zijn strepen met Tineke Postma, Jasper Blom, Yaniv Nachaum, Teis Semey, Guy Salamon, Cristina Miguel Martinez en is aan de zijde van Sun-Mi Hong zonder twijfel “roaring on to international glory”.
Reageer hieronder
Geen reacties