Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK, POP-ROCK
Vrijdag 05 Juli 2019 at 07:39 am
GentJazz dag 4
Jacques Nachtegaal-Het Collectief N&P met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
De vierde dag van Gent Jazz heeft een verrassing in petto. De aangekondigde openingsact J.S. Ondara had in de States niet op tijd zijn papieren en visa voor Europa geregeld, dus moest dien ten gevolge in gehele Europese tour cancelen, zo ook zijn optreden op Gent Jazz. In allereil werd in Geike Arnaert opgetrommeld om haar set, zoals ze die recentelijk op Rock Werchter speelde, op Gent Jazz te komen spelen. Ik denk dat elke lezer Geike kent als de vrouwelijke stem naast Pascal Jacobse op de Bløf hit “Zoutelande” en mogelijk zijn er kenners die haar herinneren als lid van Dorleac, samen met Erik de Jong (Spinvis) of die haar kennen uit haar Hooverphonic periode. Geike heeft een waanzinnig mooie stem maar om, zoals een Humo journalist schijnt te hebben geschreven, te stellen dat ze de beste stem van de Benelux heeft is wat overtrokken. Inderdaad ze zet een heerlijke set neer met heel mooi, frêle materiaal en haar twee begeleiders pianist en gitarist, waarvan ik helaas de namen niet heb kunnen terug vinden maar ze waren heel belangrijk aanwezig!
Met name haar gitarist heeft een grote stem in het succes van Geike in de natuurlijk nog veel te lege tent op Bijloke. Ik ben er van overtuigd als het publiek van deze switch had geweten ze met veel meer en veel eerder naar de Godhuizenlaan 2 te Gent waren afgereisd. Het concert was zo mooi en boeiend dat het voorbij was voorin het mij realiseerde.
Wat mij betreft had Geike nog wel even iets langer mogen doorgaan, maar het changement voor de Cowboy Junkies stond in de coulissen al te wachten op de opbouw.
Wat mij betreft had Geike nog wel even iets langer mogen doorgaan, maar het changement voor de Cowboy Junkies stond in de coulissen al te wachten op de opbouw.
Het concert van de Cowboy Junkies werd er een om in te lijsten, deze Canadese Country rock heeft het voordeel boven de midden Amerikaanse Country rock dat het vervelende jankerige in de zang ontbreekt. Hier gaat het om de teksten en niet om de tranentrekkende snik in de keel. De stage had bijna iets weg van een huiskamer met een tafeltje, een bosje bloemen en een mok thee voor zangeres Margo Timmins die al sinds mensenheugenis samen met haar broers Michael (gitaar) en Peter (drums) en bassist Alain Anton de kern vormen van deze al ruim 30 jaar bestaande band. Natuurlijk spelen ze op dit concert, zoals bijna altijd, hun versie van de Lou Reed/Velvet Underground klassieker “Sweet Jane”, een song die ik in de Cowboy Junkies versie meer waardeer dan het eind jaren zestig (van de vorige eeuw alweer) succes uit de Warholl Factory. Zangeres Margo Timmins heeft in de verte iets weg van het eveneens geweldige stemgeluid van Bonnie Bramlett, waar ik heel goede herinneringen aan heb. Deze avond op Gent Jazz heeft in wezen heel weinig met Jazz te maken met als slot act de legendarische, nu als 78 jarige, afscheid nemende Johan Baez. Maar het moet mij van het hart dat ik geen Jazzfestival meer ken, dat niet een beetje buiten de lijntjes kleurt qua programmering en dan ben ik zeer content met de keuzes van vanavond waaronder het familiecollectief Cowboy Junkies en zoals bleek was ook het groots opgekomen publiek het volledig met mij eens, helaas zat er ten gevolge de strakke planning geen toegift meer in. The show must go on.
Julia Holter vormt de opmaat als voorprogramma naar Johan Baez. Ze vertelt terloops tussen het tweede en derde nummer, enkele jaren geleden ook op Gent Jazz te hebben gestaan ware het niet toen in de kleine tent, het toenmalige Garden Stage, en ze is trots nu vlak voor de grote Johan Baez op het hoofdpodium te mogen spelen. Omdat de meeste bezoekers voor La Baez zijn gekomen zitten ze smalend in de zaal. Ze waren al bijzonder verbaasd bij het eerste nummer toen die lange slanke Amerikaanse achter de vleugel plaats nam en in hun muzikale beleving wel heel vreemde dingen deed, maar toen met een enorm bombastisch geluid de formatie Aviary, Holter’s begeleidingsband tijdens haar Europese tournee, los ging twijfelde menig Baez leeftijdgenoot en na een paar nummers hielden ze het voor gezien. Ja Holter is een beetje een mix van vele stijlen zo had ze heel goed het kind van Eno & Nico kunnen zijn, ze lijkt in de verte ietwat op Kate Bush en haar stem doet denken aan Björk, zo als wel eens wordt beweerd, maar dan wel veel experimenteler. Haar vleugel en elektrische piano spel is dan weer zweverig om plots om te slaat in staccato klanken uit de toetsen.
Ik moet eerlijk toegeven dat de performance en de stijl van Holter mij wel iets doen, maar ik kan even zo goed begrijpen dat er velen zullen zijn die haar stem en muziek niet echt kunnen waarderen, gelukkig dat de smaken verschillen anders zou het wel een heel erg eentonig festival worden. Je kunt veel zeggen van Gent Jazz maar eentonigheid daar zijn ze hier op de campus, de Bijlokesite wars van, en juist daarom is dit een zo graag bezocht festival in een geweldig mooie stad, GENT.
Ze is 78 speelt momenteel haar “Farewell Tour” maar speelt op Gent Jazz ruim 2 uur aaneen en toont eens en te meer aan, dat ze er nog steeds staat en hoe, Johan Baez. Met slechts twee begeleiders, een violist/bassist/pianist Dirk Powell en op percussie en trommels haar zoon Gabriel Harris
Daarnaast heeft ze, voor de hoge noten die ze niet meer haalt zo zegt ze, een vocaliste naast zich mee genomen en inderdaad het werkt. Maar verbazingwekkend is het dat Johan Baez nog steeds dat zelfde vurig strijdbare over zich heeft waar ze zich vroeger zo door kenmerkte toen ze voorop liep in de strijd tegen apartheid naast Dr. Martin Luther King en toen ze de scherpste teksten van o.a. Bob Dylan vertolkte. Ook in Gent zong ze materiaal van Dylan maar ook eigen materiaal uit het heden en verleden. Zo bracht ze o.a. “Joe Hill” waarmee ze op Woodstock stond, maar ook van Simon & Garfunkel “The Boxer” en Lennon’s “Imagine” het prachtige aan de Catalanen opgedragen “Rosignol” (Nightingale) en haar prachtige en respectvolle lied voor Obama “The President sings Amazing Grace” naar een waar gebeurd voorval toen president Obama een kerk bezocht waar 9 mensen zinloos waren doodgeschoten, Obama stond uit emotie zonder woorden kon geen tekst uitbrengen en zong toen Amazing Grace. En dat deze grand dame of Folk music nog steeds strijdbaar is moge blijken uit een van haar recentste nummer “Another World” met als tekst “I Need another world, this one is nearly died”. Dit mag dan wel de afscheidstournee van Joan Baez zijn maar ik betwijfel of ze werkelijk ook zal gaan stoppen met het schrijven van teksten en opnemen van albums, echt ik betwijfel het, want het heilige vuur is er nog steeds. Dat moge blijken op haar ruim twee uur durende concert op Gent Jazz. En het mooie is, morgen is er weer een dag op Gent Jazz en wat voor een.
Reageer hieronder
Geen reacties