Categorie: THEATER, CABARET
Maandag 04 November 2019 at 10:48 am
Als de cabaretière even iets anders doet, pakt ze je bij je kladden.
Jacques Nachtegaal – Collectief N&P beeld van Anne van Zantwijk (klik voor groter)
Yora Rienstra is een succesvol cabaretière waarvan haar programma’s veel hilarische momenten en leuke liedjes kennen. Maar net als enige jaren geleden, toen ze 2 seizoenen heel succesvol PAAZ, een monoloog, speelde staat zij dit seizoen wederom met een monoloog op de vloer. En ook nu is die monoloog naar een boek van Myrthe van der Meer.
Ging PAAZ over Emma Nieuwenhuis haar opname in een psychiatrische kliniek. In de voorstelling UP wordt Emma opnieuw opgenomen in de kliniek.
Juist als Emma voor haar laatste bezoek op afspraak komt bij haar psychiater, blijkt de avond er voor de echtgenoot van haar psychiater te zijn overleden en moet Emma het doen met een vervanger. Een psychiater die Emma niet kent, weinig tot geen dossierkennis over haar heeft en zoals het zich laat aanhoren erg kort door de bocht conclusies trekt en daaruit een diagnose stelt.
Emma voelt zich goed, fantastisch zelfs, en dat uit ze op spontane positieve wijze. Zoiets is op vele manieren uit te leggen, maar psychiaters doen dat veelal uit eigen perspectief. Aan zo’n perspectief hangt dan wel altijd een label en de euforie van Emma over het laatste bezoek vertroebeld de geest van de arts enige mate. Gelet op zijn referentiekader heeft hij de diagnose al heel snel klaar. Dit wordt niet Emma’s laatste bezoek, Nee het wordt zelfs opname en de diagnose luidt: Manisch/Depressief. Mogelijk komt Emma vandaag wat Manisch over en heeft zij een aantal raakvlakken die deze diagnose zouden kunnen ondersteunen maar of opname in dit gevalnoodzakelijk zou zijn geweest bij haar eigen behandelend arts trek ik sterk in twijfel.
In UP zien we Emma in gesprek met de vervangend arts en de daar uit voortvloeiende tweede opname periode op de PAAZ en eerlijkheid gebied mij te stellen dat ik vrees dat mocht ik ooit met deze arts spreken ik hoogstwaarschijnlijk ook zou worden weggedrukt op een gesloten afdeling, wat overigens meer van de arts dan van mij zegt. Emma haar monoloog vertelt op soms hilarische dan weer aandoenlijke en af en toe tenenkrommende wijze over deze tweede opname van haar, Emma Nieuwenhuis. Pakkende verhalen uit de psychiatrie, met alle voor en tegen’s ten opzichte van gedwongen opname worden belicht, maar vooral Emma komt heel duidelijk naar voren.
Het moet gezegd dat Yora Rienstra vooral de manische kant heel goed weet te spelen, de depressieve kant vind ik helaas wat onderbelicht en veel minder sterk dan de manische, hoewel dat uit medisch oogpunt heel verklaarbaar is. Toch kan gesteld worden dat Yora Rienstra met deze tweede Emma Nieuwenhuis monoloog de vinger heel goed op de zere plek weet te leggen zoals schrijfster Myrthe van der Meer het bedoeld moet hebben. Want wat weten we eigenlijk van de Psychiatrie, wat weten we van de behandelmethoden, gelukkig zijn de uit Italië afkomstige elektroshocktherapieën, naar verluidt, voorbij, maar of alles tegenwoordig wel helemaal binnen de menselijke waarden wordt uitgevoerd heeft nog sterk mijn twijfels en in UP wordt mijn twijfel zeker niet weggenomen, eerder nog iets versterkt. Hoewel ik zowel PAAZ als UP niet gelezen heb is de voorstelling glashelder voor mij en raakte deze mij diep. Toch is het geen voorstelling waar je zelf depressief van wordt, hij is eerlijk gezegd heel goed geschikt voor een avondje uit, maar je loopt er nog wel een aantal dagen mee in je hoofd want je ben even wakker geschud. Met name de slotzin verklaart heel veel en omvat eigenlijk alles wat er toe doet.
Voor speellijst en info kijk op: www.theaterbureaudemannen.nl
Reageer hieronder
Geen reacties