Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK, WERELDMUZIEK
Zaterdag 10 Juli 2021 at 6:17 pm
Gent Jazz -`Back to Live` maar wel op de meest veilige manier.
Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N&P
In eerste instantie was het festival, waar onder andere Sting, Gregory Porter en Van Morisson voor waren geboekt, gecanceled, maar in mei kwam er toch een bericht dat er toch een aangepaste – `Back to Live` versie van Gent Jazz zou plaatsvinden van 8 tot en met 19 juli. Uiteindelijk resulteerde het in een festival van 9 tot en met 19 juli maar een kniesoor die over die ene dag valt. Hoewel moeilijk vol te boeken, i.v.m. ontbrekende Amerikaanse Jazzmusici en Britten die niet wilden reizen in deze Corona periode, wist festival directeur Bertrand Flamand een waardig Gent Jazz uit de grond te stampen. Maar wel tot op het bot bijna uitgekleed. Veel standhouders, die vaak voor die extra sfeer zorgden, ontbreken. Er is slechts toegang voor 2500 toeschouwers en er mocht slechts een beperkt aantal journalisten aanwezig zijn. Ondergetekende is een van die gelukkigen. Met het publiek zittend aan 4-of 2-persoons tafels op ruime afstand van elkaar heeft het festival de toegangslimiet i.v.m. de gestelde veiligheidseisen verder beperkt tot 2200 toeschouwers en slechts 12 Europese journalisten.
Op de openingsavond,een veelbelovende met o.a. Jose James en Taxi Wars, werd duidelijk dan Flamand de veiligheid zeer serieus nam. Na de opening door Norma Joris, een niet onverdienstelijk zangers/Multi-instrumentaliste en haar begeleiders, die helaas een groot podium nog niet echt aan kan maar mij zelfs ietwat slaapverwekkend overkwam met haar warme stemgeluid en veelal dromerige muziek. Natuurlijk is ook het nu dwars geplaatste podium, waardoor er in de tent veel breder uitgepakt kan worden qua tafelposities, mogelijk debet aan het wat ondersneeuwen van Norma Joris, maar haar gebrek aan grote stage ervaring en een matige stage performance, nutteloos gepraat en weggescholen achter haar medemusici is het grootste probleem voor deze Gent Jazz debutante. Heel anders gaat het Jose James af. Meervoudig Gent Jazz musicus en bovenal zeer vaardig vocalist, weet wel raad met de ruimte. Zijn show behelst het spelen van het debuutalbum van James uit 2008,`The Dreamer`. Toch is dit een compleet nieuwe ervaring van dit album, want de stem en vooral de stage performance van Jose James en zijn musici, overigens niet dezelfde als op zijn eersteling, is zo enorm gegroeid dat deze live uitvoering zo veel beter was dat op het album. Hij speelt met zijn publiek, weet ze te raken met wat mooie babbels maar is vooral ten gevolge zijn meesterlijk toegepaste stemgeluid een groot succes. Songs als de titeltrack `The Dreamer` , `Spirits up above` en zijn duet met zijn meegenomen gaste Tanya uit New York `I found a Love` worden zelfs indrukwekkend. Na 50 minuten houdt hij het echter al voor gezien, maar de`geplande`toegift van ruim 17 minuten met een mix van Jazz, pop en vooral Rap sluit het gedenkwaardige concert af. Na afloop vertelde Jose mij nog dat een lange busrit uit Zwitserland naar Gent, die ochtend was hij nog in St.Moritz, hem wel wat vermoeid had, maar hij was ruim tevreden met zijn hernieuwde kennismaking met Gent Jazz. En dat is zeker niet de laatste keer zei hij mij toe. Dit weekend staat hij met het zelfde concert ook nog in Rotterdam Ahoy in het kader van North Sea Jazz in Town.
Het slot wordt op de openingsnight gespeeld door Taxi Wars, de favoriete band van de festival directeur – zo zei hij mij ooit. Taxi Wars speelt sterk overtuigende Overjas, hoewel de rol van medeoprichter Tom Barman, vaak, zeker in het begin van het concert, over the top en veel te vet aangezet qua performance, maar naar gelang het concert vordert en de jaren voor Barman zichtbaar gaan meetellen, wordt hij aanzienlijk rustiger en lijkt hij niet langer op een ietwat freakende en hyper Iggy Pop uit vervlogen dagen. Zijn mede-oprichter Robin Verheijen, saxen en toetsen is aanzienlijk rustiger in zijn uitvoering, speelt werkelijk de sterren van de hemel en geeft m.i. het meest leiding aan de sound van Taxi Wars. Vooral als het kwartet één nummer als trio speelt is de kwaliteit van dit Belgisch Jazzcollectief, die werkelijk subliem is het meest duidelijk en wordt je niet afgeleid door het hypergedrag van Barman. Toch is het diezelfde Barman die het publiek in extase weet te brengen en uitnodigt tot dansen, na een tweetal bijna gehypnotiseerde dames die front stage zeer appetijtelijk gaan dansen is het hek van de dam en al snel staan er zeker 100, voornamelijk vrouwen, op elkaar geplakt front stage te dansen. Dan grijpt festival directeur Flamand in. Hij komt persoonlijk on stage spreek t de beide oprichters, Barman en Verheijen kort toe en het concert wordt onderbroken. Dan verschijnt de omroeper van dienst ten tonele. Hij spreekt het publiek toe dan Taxi Wars graag verder speelt maar iedereen moet weer plaats nemen aan zijn tafel anders wordt er niet meer verder gespeeld. Enigszins teleurgesteld maar wel begripvol gaan de dansers naar hun stoelen terug en even later kan Taxiwars de eindsprint inzetten. Begrijpelijk dat Flamand in greep hij wil problemen met de gezondheid van zijn publiek voorkomen en handelde uiterst terecht, ondanks het feit dat de opgebouwde sfeer nu wel voor een groot deel verdwenen is. Na afloop kan het zeer tevreden publiek, dat dit keer aanzienlijk sneller vertrekt dan in eerdere Corona vrije jaargangen, tevreden terug kijken op een zeer geslaagde opening night van het jubilerende (20e editie) Gent Jazz.
Morgen meer over o.a. 3Man in a Boat ft. Louis Sclavis en het Richard Galliano Quartet `New Musette`.
Reageer hieronder
Geen reacties