Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK, WERELDMUZIEK
Donderdag 15 Juli 2021 at 5:14 pm
Een dag voor de jongere generatie op Gent Jazz
Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N&P Foto's Bruno Bollaert
Eigenlijk heb ik dit al die jaren op Gent Jazz nimmer meegemaakt. Een echte dag geheel gericht op de bezoekers van de toekomst; jongeren.
Een hele festivaldag met trendy muziek voor een dol enthousiast jong publiek, met hier en daar wat trendy ouderen. Nee het is zeker geen verloochening van je publiek maar veel meer gericht op het binnenhalen van een nieuwe doelgroep. Liefhebbers van soul, R&B, Rap en Hip Hop.
Het begon deze dag met Spreej, de artiestennaam van de Gentse Rapper Christophe Caboche, helaas is deze jongen dit festival niet waardig. Nederlandstalige rap met een aantal plots verschijnende gasten die al evenmin echt iets boeiends te brengen hebben. De begeleiding is in handen van een niet vermelde DJ die in mijn optiek een zeer eentonig deuntje bij de nummers had uitgezocht en ook als een sfeerloze hark achter zijn DJ boot bleef staan en hoewel Spreej er van alles aan probeerde te doen om toch iets van sfeer neer te zetten deze rapper had alleen succes bij een groepje vrienden en aanverwanten die zich rond het podium ophielden. Helaas kan ik dit niet anders omschrijven dan Vlaamse-friet-Rap, echter met goede begeleiding maar vooral strakke regie en goede begeleiding is er waarschijnlijk wel een toekomst voor Spreej.
Dus toe aan een wat betere invulleng van deze dag hoopte ik op kwaliteit bij Gaidaa, een Soedanese vrouw met een deels Soedanese en Nederlandse achtergrond. Deze instrumentale autodidact die zich zelf het spelen van gitaar en toetsen aanleerde heeft een heerlijke stem voor Soul, Geïnspireerd door o.a. Lauryn Hill brengt ze deels eigen materiaal en daarnaast materiaal van anderen. Ze is jong, mooi en helaas te overdadig giechelend. Ik ben niet zo´n liefhebber van mensen die om de 5 woorden om zich zelf moeten lachen. En waarom. Ze heeft het niet nodig. Zou het nervositeit zijn, is het grote podium en een flink publiek haar nog niet echt vertrouwd. De stage performance moet nog heel wat mee gebeuren. Maar die stem die is goed, daar is niets op aan te merken. Ze kan er ook heel wat mee met die stembanden van haar dat bewijst ze voor mij in de meeste nummers. Helaas mede ten gevolge van te onervaren muzikanten om haar heen, zo wist de gitariste niet hoe ze haar gitaar op de versterker moest aansluiten en hoe ze er dan ook nog geluid uit zou krijgen. Een technicus van de werkelijk geweldige crew van dit festival moest uitkomst bieden. Maar eenmaal begonnen was het meisje ook echt met regelmaat haar spoor bijster. Ze vroeg zelfs één keer aan één van haar medemusici wie er moest beginnen; zij of de ander. Zoiets geeft Gaidaa als redelijk vers en beginnend artieste ook niet echt het vertrouwen, wat ze in deze juist zo broodnodig had. Echter de grootste uiting van beginners problematiek deed zich voor toen, naar mij later op de avond bleek, een vriendje met zijn mobiele telefoon dwars tussen de artiesten door over het podium zwalkte om een filmpje op te nemen. Zonde want de kwaliteit is er zeker en met die heerlijke soulfull-jazzy stem kan het wel wat worden deze Gaidaa, maar dan moet ze snel met echte musici en een goede regisseur gaan werken anders verdwijnt ze heel snel uit het oog van de muzikale wereld. En vooral die vriendjes en vriendinnetjes op en rond het podium weren. Want nu kwam het over als een uitje met de stichting.
The Colorgrey is andere koek. Dit was een genot om meet e maken Rap en Hip Hop van de betere soort. Dit pakt je vanaf de eerste klanken en houdt je vast tot het slot, dat in dit geval eigenlijk veel te snel kwam. Een echte live band met goede musici en een stevige stage performance. Domweg het betere werk. Zanger-rapper Will Michiel met als medemuzikanten Niel Soetaert , gitaar, James Williams achter de drums, Ralph Hermans als bassist, Pieter Vochten synthesizers en toetsen en pianist Lorenzo Kobina zorgen voor een gesmeerd concert waar de vonken en bovenal de kwaliteit vanaf spetteren. Een goede zet van de organisatie om deze formatie uit te nodigen om hier op Gent Jazz te komen spelen, maar met één klein nadeel, heet hier op af komende publiek is jong, enthousiast en gedurende het hele concert mateloos luidruchtig wat enkele ouder bezoekers zichtbaar schijnt te irriteren. Ik moet toegeven dat ik mij niet echt stoor aan deze vorm van uiting geven aan het gevoel dat bij deze jongeren ontstaat bij het horen van deze kwalitatief geweldige muziek. Laat ze lekker razen en dollen het zet uiteindelijk toe tot een enorme boost aan de heersende sfeer. Het werd dan ook een lekker muzikaal feestje met geweldige musici waaronder een geweldige bassist, Ralph Hermans, hou die naam in de gaten, maar vergeet zeker de naam The ColorGrey niet. En ik zou hem tekort doen om niet te verwijzen naar een heerlijke gitaarsolo van Niel Soetaert. Het was toppie.
De slotact voor deze Rap, R&B, Jazzy HipHop dag is gereserveerd voor Blackwave. In mijn radioprogramma had ik al eerder iets van Blackwave laten horen dus ik wist dat wat komen ging een meer dan geweldige formatie rond de twee rappers - zangers Willem Ardui en Jay Atohoun. Hun Hip Hop is doorspekt met jazz, soul en funk maar af en toe ook doodgewoon popmuziek. Het is duidelijk te horen wie hun inspiratiebronnen zijn; Prince maar ook The Roots. Zij hebben een collectief aan heerlijke musici om zich heen verzameld, waaronder twee geweldige powerfull blazers en een fantastische ritmesectie. Eigenlijk zou ik hier niet te veel over moeten schrijven maar een ieder die van dit soort muziek houdt direct verwijzen naar één van de aanstaande concerten van Blackwave.
Ik ben er van overtuigd dat zij die niet eens echt liefhebbers van Hip Hop zijn zich bij Blackwave thuis zullen voelen. Ik vermoed dat mede de geestdrift en de spontane sfeer op het podium ook de niet echt Hip Hop fans zal motiveren en doen geloven in Blackwave. Alles klopt aan deze band. De styling, de sfeer, de muzikale kwaliteit en de complete aanpak zoals het aan het publiek wordt aangeboden is helemaal af. Blackwave hoeft zich geen seconde zorgen te maken om voor welk Amerikaans collectief dan ook onder te doen. Zij kunnen en mogen zich meten aan de allergrootste buitenlandse acts. Meer zeg ik er niet over, maar ga dit zien en overtuig u zelf.
Morgen is het de beurt aan o.a Nordmann en als slotstuk morgenavond Esinam, de Ghanese fluitiste, die zich vooral ook als vocaliste weet te presenteren. Eerder bewees ze zich al in voorprogramma´s van grote namen, inmiddels is ze zelf hard op weg om een grote naam te worden.
Reageer hieronder
Geen reacties