Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK, WERELDMUZIEK
Vrijdag 16 Juli 2021 at 5:44 pm
Een dag vol variatie op de zevende dag van Gent Jazz `Back to Live`
Tekst en foto's Jacques Nachtegaal – Het Collectief N&P
Terwijl de berichtgeving over de dood van Peter R de Vries en de natuurramp in Limburg en Oost Vlaanderen alsmede een groot gebied in het westelijk deel van Duitsland ruim de aandacht krijgt onder de aanwezige journalisten gaat het festival op volle kracht door. Niets lijkt de muziek te kunnen stoppen iedereen is opgetogen dat het weer kan, evenementen. Terwijl de dreiging van rood kleuren op de kaart van Europa ook Gent boven het hoofd hangt wordt er vooralsnog niet gedacht aan afgelasten van het resterende deel van het festival. Maar, er wordt ook heel veel aandacht besteed aan de veiligheid en de gezondheid van de bezoekers en de artiesten. Helaas handelt de evenementenbranche in Nederland toch heel wat nonchalanter.
Vandaag de zevende dag van dit 9-daags Jazz festival aan de Godhuizenlaan in Gent. Hoewel de geplande grote namen voor dit jaar Gregory Porter, Sting en Van Morrison, er niet zijn i.v.m. de Covid Pandemie staan er toch verdomd leuke artiesten op de poster. Soms zijn het voor mij op dat moment nog onbekende namen of regionaal en landelijk in België doorbrekende of zojuist doorgebroken namen en een groot aantal goed gearriveerde muzikanten. De Ghanese Esinam was mij onbekend, tot op dit moment want ik ga haar op zeker volgen. Esinam Dogbatse combineert Europese Jazz met Afrikaanse muziek maar, en dat is m.i. redelijk nieuw, doorspekt ze dit met elektronische klanken. Deze Multi/instrumentalisten die geboren werd in Brussel uit een Waalse moeder en een Ghanese vader speelt dwarsfluit, toetsen, drumpad en diverse percussie instrumenten maar bovenal heeft ze een pakkende en opvallende stem. Esinam speelt tijdens dit concert op Gent Jazz materiaal van haar eerder verschenen EP en nieuw materiaal van haar in september uit te brengen album `Shares in Twilights of Infinity` een heel knap album waarvan ik gisteren het eerste exemplaar van mocht ontvangen en wat ik vannacht nog heb beluisterd. Als ik na afloop van het zeer succesvolle concert waarbij Esinam werd begeleid door Pablo Casella (gitaren), Axel Gilian (Electrische bas en Moog) en Martin Méreau achter de drums, met haar spreek en haar de vraag voorleg wat ze prefereert, werken in een perfecte studio of een live concert is het antwoord, eigenlijk als verwacht, Live. Het is geweldig om live voor een publiek te kunnen spelen. De interactie mis je in een studio, natuurlijk klinkt het in een studio vaak perfecter, maar de boost die ik krijg van live spelen voor een groot publiek zweept mij op. Dat laatste was tijdens het concert steeds duidelijker. Al naar gelang het concert zich vorderde, het publiek steeds enthousiaster werd en zo ook reageerde, werd Esinam nog enthousiaster en expressiever. Het klonk echt geweldig met dank aan haar muzikanten die hier een belangrijke taak in hadden. Maar of het een uptempo song of een zeer ingetogen ballad betrof Esinam klonk steeds weer geweldig en ik raad een ieder aan het album, wat na 3 september te koop is in de gaten te houden en ook haar voorgenomen tour in Nederland komt er aan Tilburg en Amsterdam staan al in haar geheugen maar er het zijn meer steden vult haar manager aan. Dus onthouden die naam Esinam.
Hoewel ik ook in mijn Radioshow `JacquesFoyer` Nordmann al enkele malen heb gedraaid had ik ze nimmer live kunnen beluisteren. Nu dat wel het geval is ben ik nog meer overtuigd van de geweldige kwaliteit van deze band. Een groot deel van de muzikanten speelt ook in andere bands maar Nordmann is wel hun gezamenlijke thuishaven. De sound doet mij weer terugdenken aan de jaren dat Jazzrock razend populair was. Toch speelt Nordmann zeker geen gedateerde muziek. Het is juist een frisse verse aanpak van wat we het best als stevige Jazzrock met een vleugje cinema noir . In een ietwat duister spelen de bandleden allen geheel in het zwart gekleed zo verdomd lekker geluid dat ik er bijna van in hoger sferen geraak en ik moet mij sterk vergissen maar buiten de tent ruik ik de zoetige geur van de pretsigaret. Ik voel mij plots ruim veertig jaar jonger en waan mij in de Maassluise Toverbal . Nordmann dank ik hiervoor en vooral gitaristen Edmund Lauret en Thijs Troch en bovenal saxofonist Mattias De Craene maar ook de ritmesectie gevormd door bassist en synthesizer specialist Dries Geusens en drummer Elias Devoldere speelt een zeer belangrijke rol in de sound van Nordmann. Het valt mij wel op dat de sound van Nordmann die ik van de cd ken momenteel wel stukken elektronischer klinkt en dat is alleen maar toe te juichen, het geeft een verbreding van het Nordmann geluid. Na een geweldig applaus en een meer dan meesterlijke toegift is het schluss met Nordmann, die wat mij betreft best nog wel een half uur door mogen gaan want het changement naar de bejubelde slotact was niet echt van lange duur. Dat impliceert dat ik zeker het tourschema van Nordmann in de gaten ga houden en als je liefhebber van sterke electro- jazzrock bent zou ik dat zeker ook doen.
Helaas ben ik niet echt een groot fan van Rap, tenzij het echt ergens over gaat, het niet te veel onzin bevat en verstaanbaar overkomt. Hoewel met dipjes is hetgeen Boudy Verleye alias Brihang doet het voor mij wel te pruimen rapgeluid. Tezamen met DJ Olivier Van Leynseele en gitarist en toetsenist Mick Lemaire brengt het trio pakkende rap die af en toe mij best weet te raken. Er is zelfs een gastrapper mee gekomen Dieter Meeuws springt bij slechts 1 nummer bij maar het moment wanneer beide rappers het podium vullen gebeurt er ook iets met het publiek en dan met name de dames frontstage die werkelijk als in trance zich de longen uit de fragiele lijfjes staan te schreeuwen. Het aardige van deze overigens erg korte show, nog geen uur inclusief de toegift, is dat Boudy wat komische momenten en leuke verrassingen in zijn show heeft ingebouwd. Zo heeft hij voor het nummer `T Steentje` thuis een houten kistje met goudfolie beplakt en laat hij, alsof hij een standbeeld is, zich op een karretje het podium oprijden, Hij dolt nog wat over het goud waar hij op staat maar houdt het wel duidelijk dat dit als gimmick gezien moet worden. Ook danst hij met regelmaat over het podium en de tafels die er staan. Voor de toegift presteert hij het zelfs om na en tijdens het langdurige bis-applaus midden in de tent op te duiken en daar op een tafel te klimmen, waarbij hij de omzittenden een verbijsterde blik op het gezicht doet toveren. Vol expressie en energie brengt hij daar zijn laatste nummer van deze avond, die in tegenstelling tot alle voorgaande avonden nu dus al rond half twaalf het publiek met een variatie aan ervaringen huiswaarts laat keren.
Morgen is het de beurt aan `Loverman`, Absynthe Minded en de in een Gentse geluidsstudio wonende Hollandse export troef nummer 1 van dit moment: Eefje de Visser, die op dag acht het licht mag doen uitgaan.
Reageer hieronder
Geen reacties