Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK
Dinsdag 17 Augustus 2021 at 5:48 pm
Jazz Middelheim, dankzij de muziek kan de regen het feestje niet verstoren.
Tekst & Fotografie: Jacques Nachtegaal – Het Collectief N&P
Lara Rosseel Band
Het stroomt van de regen als Lara Roseel en haar band op het hoofdpodium aftrapt voor de vierde dag Jazz Middelheim 2021, de laatste dag van deze 40e jubileum editie.
Het publiek ook vandaag weer in groten getale opgekomen naar het park Den Brandt zoekt snel een droog heenkomen om te gaan kijken en luisteren naar Lara Rosseel, die oorspronkelijk vier verschillende sets op het tweede podium zou verzorgen. Echter met oog op de Corona maatregelen (welke zijn mij tot op heden geheel onduidelijk) ging dit podium niet door en werd een groot deel van de vier verschillende sets samengevoegd tot een ruim één uur durende main stage show. En dat werd het zeker een geweldige muziekshow. Enige tijd geleden had ik deze formatie met nagenoeg alle musici die nu op het podium staan al gezien maar ook toen viel het mij op wateen geweldige formatie Lara om zich heen weet te verzamelen. Het is een flink gezelschap geworden, helaaszijmn er enkele van het oorspronkelijke plan uitgevallen. Zo mis ik Raf Walschaerts (Kommil Foo) die in een der sets op podium twee als gastaanwezig zou zijn, iets waar ik enorm naar uitkeek: “Raff goes Jazz”, maar dat mocht helaas niet zo zijn. Toch niets ten nadele van de set die Lara en haar 8 medemusici brachten. Een set met geweldig mooie soli waarvan die van trompettist Sam Vloemans goed bij zullen blijven. Hij is een begenadigd trompettist die zo fraai heel integer kan spelen en vooral zijn duo stuk met Lara was om van te watertanden. Met deze set waarin verder heel mooi werk werd geleverd door trombonist Frederik Heirman en Joppe Bestevaar, welke laatstgenoemde het zichtbaar naar zijn zin had op het grote podium waardoor hij zich af en toe liet verleiden tot dansjes met zijn sax. Knap werk werd ook geleverd door fluitist Stefan Brackaval en het was genieten van percussionist/vibrafonist Sep Francois. Het werd een heel knappe set waaruit bleek hoeveel geweldig jazz talent er in Belgie aanwezig is en die ook de kans op een podium wordt geboden. Dat is iets wat helaas in Nederland veel minder voorkomt dan bij onze zuiderburen, waar, naar steeds duidelijker wordt, een veel gezonder Jazz cultuur heerst dan in Nederland.
Lara Rosseel – contrabas
Vitja Pauwels – gitaar
Sep Francois – vibrafoon, percussie
Sam Vloemans – trompet
Frederik Heirman – trombone
Stefan Brackaval – fluit
Joppe Bestevaar – baritonsax
Robbe Kieckens – percussie
Angelo Moustapha (Benin) – drums
Pete Agora’s Trio feat. Joe Lovano
In het jaarlijks terugkerend samenwerkingsproject tussen het Antwerps conservatorium en Jazz Middelheim was het dit jaar ten gevolge van de pandemie aanzienlijk lastiger, maar Saxofonist Lovano heeft toch uiteindelijk drie lange dagen kunnen samenwerken met het Agora Trio. En dat dit voor alle betrokkenen een vruchtbare ervaring is, is duidelijk te horen bij het concert dat ze op Middelheim gaven. Lovano kan heerlijk uitpakken en de studenten worden op een uitermate professionele wijze gesteund door Lovano. De stukken die de revue passeren zijn enkele standards maar ook werk van de leden van het trio zelf en daar zitten heel mooie composities bij. Ik zeg het met grote regelmaat, jong Belgisch Jazztalent, zoals deze drie muziekstudenten, krijgen in Belgie veel meer ruimte en aandacht en hen wordt veel vaker dan bij ons, een podium geboden. Die podia zijn belangrijk, daar kunnen ze groeien en ervaring opdoen en bovenal zich bekend maken aan het jazz minnend publiek. Mogelijk daardoor lijkt het alsof Belgie veel en veel meer jong jazz talent heeft dan er in Nederland aanwezig is. Eigenlijk zouden subsidieverstrekkers van theaters moeten eisen dat ze minimaal één maal in de maand een jong talent jazz middag houden, dat zou een goede geste kunnen zijn om ook in Holland de talenten een podium te bieden. Voor wat betreft het Agora trio is het inmiddels bekend, dat drummer Jesse Dockx volgend jaar naar de States verkast om daar zich nog verder te laten groeien, waartoe nu al de eerste stap blijkt gezet onder begeleiding van Lovano. De kwaliteit van dit trio bleek vooral in “Dream on that”
Lars van de Voorde: piano
Jef Manderveld: Bas
Jesse Dockx: drums
Joe Lovano Sax
Philip Catherine ‘Two Pianos’
Tijdens de soundcheck oogt hij wankel en ziet asgrauw en collegae die hem bezig zagen waarbij hij het spoor bijster leek vrezen zijn optreden vanavond op Jazz Middelheim. Zodra hij aangekondigd is loopt hij monter en vol bravoure het podium op niets van welk medisch probleem is toonbaar en ja Catherine had nooit veel kleur op de wangen. Maar zijn spel zult u zich afvragen. Bijna zoals ik hem 3 jaar en ook 8 jaar geleden zag spelen, vlekkeloos en zeer geïnspireerd. Zo zie je maar ‘old soldiers never die’. Voor dit speciale Middelheim concert mocht hij zelf zijn begeleiders voor deze unieke gebeurtenis kiezen. Natuurlijk koos hij voor de Nederlandse pianist Ben van den Brink met wie hij al sinds vele jaren op en af samenwerkt. De andere jonge pianist die ruggelings aan Van Den Brink achter zijn Steinway zit is Nicola Andrioli die hij ontmoette tijdens een gastcollege op het Conservatorium. De vierde musicus is drummer Angelo Moestapha uit Benin, die eerder deze dag ook speelde bij Lara Rosseel in haar band. Met deze drie medemusici lijkt Catherine totaal veranderd. Hij converseert met ze tijdens de nummers en is enthousiast naar hen toe en stimuleert het publiek om de waardering uit te spreken. Zo bezig met zijn begeleiders zag ik hem nooit. En het concert werd er een dat niet alleen uitermate gevarieerd was maar zeker ook bijzonder goed klonk alsof er geen dag voorbij ging sinds ik Philippe Catherine voor het eerst zag spelen, voor zover ik mij herinner in de Rotterdamse Doelen. Het is als een goede single malt whiskey, die wordt ook alleen maar beter met de jaren. Dat gaat zeker ook op voor Philippe Catherine die ooit nog een korte periode in de Nederlandse formatie Focus speelde.
*Philip Catherine, guitar
*Bert van den Brink, piano
*Nicola Andrioli, piano
*Angelo Moustapha, drums & percussion
Joe Lovano Trio
Wat een heerlijke ervaring deze drie giganten samen te horen. In eerste instantie zou dit trio slechts éénmaal, op een besloten feest van een collega muzikant spelen, maar, in deze situatie, dankzij Corona waren zij bereid om nog 1 maal met deze samenstelling op Jazz Middelheim te komen spelen. Waarschijnlijk ook vanwege het feit dat Lovano een fan van dit jubilerend festival, waar hij zelf al menigmaal speelde, is. Baon was toch al hier en daarom werd dit unieke trio nog één maal bijeen gebracht, en wie weet wat de ervaring hun kan overtuigen, dus zeg nooit, nooit, maar vooralsnog is dit een unieke situatie. Het werd dan ook een bijzonder en vooral lyrisch concert. Lovano haalde werkelijk het onderste uit de kan en speelde niet alleen op de van hem gewend zijnde sax, maar dat is voor de happy few die er bij waren op Middelheim. Niet alleen Lovano maar ook Baron en Cohen ontstegen zich zelf tijdens dit concert de meest mooie improvisaties maar ook meer bekende composities van onder andere Cohen en Lovano passeerden de revue. Even nog had ik het vermoeden dat Robin Verheijen zou aansluiten maar die wens ging jammerlijk niet door. Toch mocht dat de pret niet drukken want het gebodene was goed voor muzikaal kippenvel.
Joe Lovano – sax
Joey Baron – drums
Greg Cohen – bass
Avishai Cohen Trio
Net als de meeste andere musici op Jazz Middelheim was er ook voor Avishai Cohen helaas geen twee uur uitgetrokken, zoals op Internet wel te lezen was, want als de bassist, niet te verwarren met naamgenoot de trompettist Avishai Cohen, eenmaal op gang komt is er geen houden meer aan. Op dit concert speelt hij veel nieuw materiaal wat hij binnen enkele dagen in Zweden gaat opnemen voor een nieuw album. Hij heeft in zijn trio de Azerbeidzjaanse selfmade pianist Elchin Shirinov, die zelfs nog nimmer op een muziekschool zat maar die zich door velen heeft laten inspireren en zodoende het spel zich zelf meester maakt. Waarschijnlijk klinkt zijn spel juist daardoor zo puur en ongecompliceerd. Achter de drums heeft Cohen de slecht 21 jaar jonge Roni Kaspi uitgenodigd, zij studeerde aan Berklee college of music en laat hier in Antwerpen horen dat ze een jonge god is die niet alleen heel subtiel weet te begeleiden maar ook waanzinnig kan uitpakken waarmee ze op Jazz Middelheim de gehele tent wist te inspireren tot luidkeelse bijval. Over Cohen zelf is al heel veel geschreven maar je moet hem gewoon horen en zien spelen. Vooral dat laatste maakt hem tot een bijzonder musicus. Hij is één en al bezieling wordt tijdens het spelen steeds meer één met zijn contrabas. Ik herinner mij een van zijn concerten op Gent Jazz enkele jaren geleden en vanaf dat moment ben ik fan. Zijn intense spel en bezieling grepen mij. En nog steeds heeft hij deze houding die hem bij een groot publiek zo geliefd maakt. Op Jazz Middelheim dit jaar is dit de ideale laatste stap voor de opnamen van een nieuw album met gedreven begeleiders. In de toegift die vanzelfsprekend niet kon uitblijven na het uitzinnig applaus van de tjokvolle tent gaat Cohen zelfs zingen en hoewel dat in het verleden niet echt een succes was is zijn interpretatie van een Spaanstalige song van Lorca verrassend en geeft en nog completer beeld van de kwaliteit van deze Cohen. Het is dan ook niet verwonderlijk dat juist Avishai met zijn trio, ondanks de grote concurrentie, de 40e editie van Jazz Middelheim mag afsluiten, wat mij betreft had hij nog wel wat later het festival-licht mogen uitdoen. Hoe mooi kan jazz zijn. Cohen en zijn twee jonge kompanen liet het ons horen!
Avishai Cohen – bass, vocals
lchin Shirinov – piano
Roni Kaspi – drums
Op naar Jazz Middelheim editie 41, die zal plaatsvinden in het Park den Brandt van vrijdag 12 tot en met maandag 15 augustus 2022 en naar ik hoop zonder enige pandmie beperking. Zodat het aantal bezoekers van dit jaar, ruim 13.500, kan worden overstegen.
Reageer hieronder
Geen reacties