Categorie: THEATER, MUZIEK, POP-ROCK
Zondag 10 Oktober 2021 at 8:37 pm
The Story of Robbie Williams door Charly Luske is muzikaal gezien een topprestatie
Tekst & fotografie Jacques Nachtegaal – Het Collectief N&P.
Na het succes van The Story of George Michael is Charly Luske terug in de theaters met een nieuwe story of. Maar deze held leeft nog en zou zelfs ieder moment zijn story nog kunnen verlengen. Toch besloot Charly Luske om Williams de welverdiende honneurs te geven die hij tot op heden heeft verdiend. Met een geweldige band die tot in de details de finesses in de muziek weet te bereiken ging d4ze show recentelijk in het theater de Veste in Delft in première. Opvallend was dat de zaal bij lange na niet was uitverkocht. Ook de aanwezige pers was niet in echt grote getale verschenen.
Is er een cover moeheid ontstaan want aan de kwaliteit kan dit niet liggen die staat in het geval van Luske buiten kijf. Hij heeft een goede stem, waar hij heel veel mee kan en gelukkig zich niet bezondigde aan het proberen limiteren van Williams. Het is en blijft Luske die af en toe wat typische Williams accenten er uit pikt maar verder gewoon zich zelf blijft. Dat de zaal niet uitverkocht raakte is hoogstwaarschijnlijk ook een gevolg voor de nog steeds heersende angst voor Corona besmetting en natuurlijk de Covid pas of QR-code op de telefoon. De rijen voor de ingang worden langer en je merkt met regelmaat het lichte gemor onder te bezoekers. De show valt eigenlijk uiteen in twee delen. Nee niet voor of na de pauze maar het muzikaal/vocale deel en de vertelde anekdotes en verhaaltjes. Het laatste worden gedaan door de bassiste, die muzikaal heel sterk uit de verf komt maar met de verhaaltjes al naar gelang de show zich verder ontwikkeld wel wat vervelend wordt, ze wil er te veel de humor in zien, daar waar het vaak zelfs niet eens als grappig bedoeld kan zijn. Zij zou iets meer haar persoonlijk gevoel, zo komt het over, eg moeten laten en zich sec aan de informatie moeten houden. Over die informatie die mag ook wel iets zakelijker en to the point zijn, wat mij betreft. Het aanwezige publiek vermaakte zich wel met deze aanpak dus voor het grote publiek zal dit anders liggen dan voor mij als waarschijnlijk te kritisch luisteraar. Maar als we het andere deel van de show bekijken, het muzikale, dan kan ik niets dan lof uitspreken. Hoewel ook hier de kleine geintjes en humor met regelmaat een rol opeist zit het muzikaal helemaal top in elkaar. De band is een sterke eenheid en de meer dan geweldige stem van Luske daarbovenop maakt een geweldige muzikale show met alle grote successen van Williams er in opgenomen. Als de voorstelling begint zijn we in de opname studio waar Williams het weer op zijn heupen krijgt en hij al het licht uit wil, hij heeft namelijk de gewoonte om zich nagenoeg poedeltje naakt uit te kleden als hij moet inzingen en het gaat niet naar zijn zin. Zo ook dus in de opening waarbij enkele in de zaal aanwezige dames al direct het kwijl uit de mond doet lopen. Maar dan volgen in rap tempo de hits, waarop de meest fanatieke Williams fans, denkend dat ze bij Robbie in de zaal zitten, meeklappen en zingen op soms de meest irritante toonhoogten, maar een verveelde blik in hun richting doet ze wel inbinden in de wetenschap dat ze zelf absoluut niet kunnen zingen. Luske zingt de songs alsof ze specifiek voor hem geschreven zijn, zo knap weet hij dit materiaal te vertolken. Nee, het is natuurlijk niet Williams maar het zit er toch wel heel dicht in de buurt bij de meeste songs en let wel hij is geen imitator. Kortom met songs als “Supreme”, “Beyond the Sea”, “Mr. Bojangles” en “Eternity” weet Charly zich te bewijzen. Toch weet hij het meest te overtuigen in de ballads en ik ervaarde de absolute vocale kwaliteit van Luske het meest in “Come Undone” en “Shame”wat hij samen aan de piano met zijn bandleider doet. Kortom een geslaagde voorstelling al mag wat mij betreft de soms geforceerde humor wat minder worden maar muzikaal een topavond.
Reageer hieronder
Geen reacties