Categorie: POP-ROCK

Vrijdag 21 November 2008 at 12:36 pm

Stilstaan en genieten van Wayne Hussey

 
Tekst en beeld van Michaela Meijer 

Al meerdere keren heb ik een optreden bijgewoond van Wayne Hussey, maar dan als frontman van de Britse waveband The Mission. De eerste keer in het voorprogramma van The Cure in 1989. De laatste keer in februari van dit jaar tijdens The Mission Farewell Tour.

Zijn exacte woorden tijdens dat laatste Mission-optreden waren dat hij het na meer dan 20 jaar wel genoeg vond. Dat hij wel eens zin had in iets anders.

Gezien het optreden dat hij 6 november 2008 gaf in de P60 in Amstelveen is hem dat ”iets anders doen” goed gelukt…… Het enige verschil bleek de missende band.

Wayne Hussey solo, akoestisch. 

Wayne Hussey (26 mei 1958) is een Britse muzikant die vooral faam verwierf als frontman van The Mission en in iets mindere mate als gitarist en songwriter van The Sisters of Mercy. Na het verlaten van The Sisters of Mercy richtte hij samen met Craig Adams The Mission op. Met 10 studio albums en spelend van 1986 tot 1996 en van 1999 tot 2008 een constante factor in de wave-scene.

Tegenwoordig solo optredend en in april van dit jaar een soloalbum “Bare” uitbrengend met voornamelijk covers en Mission-materiaal. 

Goed, Wayne Hussey solo. Dat moest ik natuurlijk met eigen ogen bekijken als rechtgeaarde Mission-liefhebber. De zaal ging om 20.00 uur open en ere aan wie de eer toekomt, P60 is een fijn poppodium. Het beschikt over een grote concertzaal inclusief balkon en een afgeschermde rookruimte op het balkon met chiptap. Het is fijn om te zien dat aan de rokers onder ons zoveel aandacht is geschonken aan het creëren van deze ruimte met goed zicht op het podium, chapeau P60.

Wayne betreed het podium om 21.00 uur en trapt af met “Beyond the Pale” van het album Children. Alleen, met gitaar. Ik  moest even wennen, dat moge duidelijk zijn. Wayne vraagt na het eerste nummer wat wij als publiek graag willen horen en mijn gezelschap schreeuwt “Amelia”, wat beaamd wordt door de rest van het publiek, maar Wayne vindt het nog te vroeg voor “Amelia”. Er worden nog wat titels geroepen, maar Wayne besluit “Trail of Scarlet” van het album Masque te spelen. Een nummer waar niemand om gevraagd had. Het viel mij trouwens op dat hij vaak vroeg om input van het publiek. Leuk natuurlijk, om vervolgens heel iets anders te spelen dan waar om gevraagd werd. Dan heb ik al snel zo iets van: “vraag het dan niet.” Aan de andere kant, de interactie met het publiek was zeer vermakelijk. Wayne vertelde grappige anekdotes aan de lopende band. Zo deed hij uit de doeken dat hij het nummer “Severina” nooit zomaar kan spelen, zonder de lyrics bij de hand te hebben. De tekst is volgens hem met geen mogelijkheid te onthouden. Zelfs niet toen hij nog een “working brain” had. Blijkbaar maken drank en drugs meer kapot dan je lief is. De drank was dan ook in overvloed aanwezig. De welbekende fles wijn stond prominent naast hem op het podium en zodra Wayne om Jack Daniels vroeg werd dat geregeld en door hem gedronken als limonade. 

Al met al, ondanks of mede dankzij de drank, kwamen alle Mission-klassiekers voorbij deze avond, “Kingdome come, Garden of Delight, Butterfly on a Wheel, Wasteland, Like a Hurricane, Tower of Strenght”.

Naast deze klassiekers werden we ook nog getrakteerd op een paar fijne covers, waaronder “A Night Like This van The Cure, With or Without You van U2, Can’t Help Falling in Love with You van Elvis Presley en het sublieme Dream On van Aerosmith”.

Uiteindelijk speelde Wayne ook nog “Amelia”. Een nummer dat je naar de strot grijpt, een duidelijke aanklacht tegen incest. De walging is voelbaar in de zaal en ongetwijfeld zal er hier en daar een traan zijn gevloeid, want zoals gezegd, het grijpt je naar je strot. 

Het was een fijne avond in een fijne zaal. Leuk om Wayne Hussey eens akoestisch mee te maken. Hij is een geweldige muzikant, maar…….ja, toch een maar……ik miste de band enorm. De bas, de gitaren, de drums, ik miste ze vreselijk.

Het geweldige “Tower of Strenght”reduceren naar akoestisch spel is wat mij betreft zonde. Plus het feit dat akoestisch zo klein blijft en je dus niets anders kan doen dan kijken en luisteren vond ik af en toe erg frustrerend. Van bewegen kwam weinig, helaas. 

Wayne Hussey solo was voor mij dan ook eenmalig. Zodra The Mission weer besluit om bij elkaar te komen, pas dan zal ik er ook weer bij zijn.

Reageer hieronder

Geen reacties

Naam

E-mail (optioneel veld)

URL (optioneel veld)

Reactie

Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen
Welke drie leestekens komen er na cultuurpodium? (.nl)

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Ja, onthoud mij met een cookie.

Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.