Categorie: MUSICAL
Zondag 14 December 2008 at 4:21 pm
Hera, of de ‘Arjan Ederveenshow’
Door Suzan Vermeulen met foto's van Ben van Duin
Het voorportaal van de… eh… ja van wat eigenlijk? We zijn dood. Dat staat vast. Tenminste, dat vertelt Fabio ons. Fabio (Arjan Ederveen) is de wat excentrieke conciërge van de plek waar alle gestorvenen heen gaan en waar de goden Allah, God en Boeddha de scepter zwaaien. Maar die hebben even ruzie en zijn naar een hutje op de hei. Om het reïncarneren niet in de soep te laten lopen, nemen de oude Grieken Hera (Vera Mann) en Zeus (Rob van de Meeberg) de taken waar. Fabio kan dus eindelijk met pensioen en heeft zijn oog laten vallen op een huisje in Frankrijk. Maar hij rekent buiten de ego’s van de twee interim goden. Die proberen, ieder op hun manier, de arme reïncarnatie-mislukkeling Caspar (Waldemar Torenstra) terug naar de aarde te sturen. En dat gaat gruwelijk mis.
Al bij binnenkomst van de prachtige schouwburg in Haarlem valt het op. Het is een gesnuf en gesnuif van jewelste. De griep en verkoudheid heersen bij het publiek en ook Ederveen kucht bij zijn eerste regels wat door het snot heen. Dat niet alleen Ederveen te kampen heeft met de winterse bacillen, blijkt als Waldemar Torenstra zijn mond opentrekt. Hij heeft bijna geen stem. Toch gaat hij stug door en zingt en speelt alsof zijn leven er vanaf hangt. Laat het maar aan Arjan Ederveen over om er af en toe een schmier aan te geven en het publiek subtiel en hilarisch te laten horen dat die arme jongen eigenlijk afgrijselijk ziek is. Het komt de feestvreugde alleen maar ten goede.
Hera staat te boek als de goddelijke musical. Een musical is het, er wordt gezongen. Goden komen er ook in voor, Hera en Zeus veroorzaken de nodige problemen. Maar is het echt een musical? Het libretto van Flip Broekman is echter niet zo toegankelijk als dat je van de gangbare lopende musicals gewend bent. Eigenlijk leunt Hera op twee gedachten. Het verhaal wordt op hilarische en cabareteske wijze verteld, door met name Ederveen. De andere personages ondersteunen zijn briljante timing, tekstinterpretatie en improvisatietalent. De lol spat van het podium af, ondanks griep en andere lichamelijke mankementen. Rob van de Meeberg, die de rol van Zeus vertolkt, loopt namelijk met een kruk. Al een hele vooruitgang, aangezien hij na een meniscusoperatie in eerste instantie in een rolstoel zou doorspelen.
Naast het cabareteske spel wordt er gezongen en dat is de zwakte van Hera. Enkele liedjes komen goed uit de verf. Zoals de baby-die-maar-niet-kan-reïncarneren-blues van Waldemar Torenstra. Of Ederveen die zingt dat hij ieder levend wezen door zijn handen heeft laten gaan. Maar het grootste gedeelte is niet goed te verstaan en zorgt ervoor dat de voorstelling inzakt. De solisten hebben weinig adem en dat kan aan de griep liggen. Het kost ogenschijnlijk allemaal moeite en het publiek kijkt reikhalzend uit naar de volgende snedige dialogen en lachwekkende vondsten van regisseur Bruun Kuit.
Hera is een briljantje tussen het Nederlandse toneel- en musicalgeweld. De acteurs hebben er bijzonder veel plezier in en dat slaat over op het publiek. Feit is wel dat Mann en Van De Meeberg in de eerste helft het venijn tussen de twee echtelieden missen. Juist dat venijn maakt hun verwijdering na 3000 jaar geloofwaardig. Na de pauze hernemen de spelers zich en krijgt de voorstelling de vaart en scherpte die hij op alle vlakken verdient. Arjan Ederveen is de onbetwiste ster van de avond, samen met de verkouden Torenstra. En het publiek ging snuffend en snuitend, maar schor en met buikpijn van de lach weer naar huis. Een echte aanrader!
Spel:
Arjan Ederveen, Vera Mann, Rob van de Meeberg, Waldemar Torenstra en Jennifer van Brenk, Esther Kuiper, Francesca Pichel en Marjet Spook
Regie: Bruun Kuijt
Muziek: Martin van Dijk
Idee en libretto: Flip Broekman
Liedteksten: Jan Boerstoel
Met live orkest! Musici:
Martijn Bosman, Martin/Klaas van Dijk, Hubert Heeringa en Ray van Santen
Reageer hieronder
Geen reacties