Categorie: JAZZ, WERELDMUZIEK
Zondag 03 Mei 2009 at 7:02 pm
João Bosco is smoking at the Bimhuis with his Brazilian brothers!!!
Tekst Rik van Boeckel met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor groter)
Braziliaanse liedjes die in je hoofd blijven swingen
De Braziliaanse songwriter en gitarist João Bosco is een fenomeen. De in Ponta Nova (Minas Gerais) geboren zanger kan alleen met gitaar het publiek al betoveren. Met het Nosse Trio wordt dat alleen nog maar versterkt. Laverend tussen bossa nova, samba en jazz zorgde hij voor een onvergetelijke avond in het Bimhuis.
Voordat Bosco de muziek inging, werkte hij als ingenieur. Hij groeide op in een muzikale familie. Zijn vader was sambazanger, zijn moeder violiste, zijn zus pianiste en zijn broer componist. Toen hij studeerde werd hij gegrepen door de bossa nova van Tom Jobim en João Gilberto en door de jazz, vooral van Miles Davis. Vinicius de Moraes en later Aldir Blanc schreven de teksten van zijn songs. Zijn eerste album Pasquim nam hij in 1972 op met Jobim. In 1973 vertrok hij naar Rio waar hij ging schrijven voor Elis Regina die veel van zijn melodieën op een onvergetelijke manier zou interpreteren. Al snel kreeg hij zelf succes als zanger/performer binnen de Musica Popular Brasileiro, niet in het minst vanwege de ritmische en melodische structuur van zijn songs.
Ik kende João Bosco al van diverse albums, met Gagabirô (1984) als favoriet. Live voegt hij er, begeleid door het fabuleuze Nosse Trio, veel moois aan toe. Zijn liedjes blijven door je hoofd zingen en swingen. Bosco begon, gezeten op een kruk, alleen met de gitaar, na het tweede nummer kwam het Nosse Trio erbij. Met Nelson Faria op gitaar, Ney Conceicao op bas, Kiko Freitas op drums en Armando Marcal op percussie. Bosco had menig een-tweetje met Conceicao waarbij het spelplezier er vanaf spatte. Hij wisselde ingetogen werk af met die heerlijke Braziliaanse swing, waarin de fantastisch groovende Kiko Freitas als aanjager fungeerde. Van bossa nova naar samba met jazzy gitaarklanken er doorheen gekruid, werd Bosco’s concert een veelkleurige maaltijd die goed smaakte. Bijna alles was eigen werk op een nummer van de Braziliaanse componist Dorival Caymmi na.
Duet met Josee Koning
Josee Koning zong een duet met Bosco: Memora da pele. Het was altijd al Josee’s droom geweest een duet met hem te zingen. Die droom werd vervuld toen ze haar laatste album Bem Brasileiro opnam. ‘Memora da pele betekent herinnering van de huid,’ vertelde ze het publiek. ‘Het is een herinnering aan iemand: ik ben je al vergeten, probeer ik te geloven, maar mijn huid is je niet vergeten, is de betekenis van de tekst.’ Koning is een groot fan van Bosco. Het was moeilijk voor haar een goed nummer te vinden dat ze samen met hem zou kunnen zingen want elke songs is onlosmakelijk met hem verbonden. Bosco stelde haar als voorwaarde dat ze het in zijn toonsoort zou zingen. Sommige gedeeltes waren voor haar te hoog, anderen weer te laag maar al spelende kwamen ze tot een mooie verdeling en een mooi resultaat. 
Canto de Wemba
Pret-a-porter de Tafetá passeerde de revue net als het juweeltje Senhoras do Amazonas en de titelsong van Gagabirô: Canto de Wemba. Dit nummer schreef Bosco schreef nadat hij in Varadero, Cuba, had opgetreden; hij verwijst erin naar de brujeria (hekserij) in de Afro-Cubaanse abakuá cultus die hem herinnerde aan de religieuze Afro-Braziliaanse rituelen die hij kent uit zijn jeugd. Canto de Wemba heeft een mysterieuze swing met een andere feeling dan Afro-Cubaanse ritmes teweeg brengen. Het roept een wereld op die net als op Cuba de tijd van de slavernij oproept. Bosco weet in andere nummers heel verstild te spelen met veel ruimte tussen de noten waarbij je als toeschouwer/luisteraar weg kunt dromen, je voorstellend dat je ergens in Brazilië bent. Bosco ging nog lang door, gaf wel drie toegiften want het publiek kon er geen genoeg van krijgen.
(Met dank aan Hans Vroomans voor de kopregel)
Site over Braziliaanse kunst en cultuur in Nederland en Nederlandse kunst en cultuur in Brazilië:
brazilie.net/
Reageer hieronder
Geen reacties