Antje, het Nederlandse kaasmeisje en meneer IJkman, de burocraat, zijn personages die in het stuk belangrijke rollen vervullen. Zij zitten allemaal vast, zoals het publiek op de tribune vast zit en het energievraagstuk in Nederland vast zit. Don Quichot komt langs en prikt overal in zodat er weer lucht ontstaat en iedereen weer verder kan. Dat is zijn belangrijkste rol. 

In 1605 trok Don Quichot nog ten strijde tegen de windmolens. Zijn hedendaagse reïncarnatie doet precies het omgekeerde. Hij breekt een lans voor duurzame energie, en dus voor de huidige windmolens. De allergrootste grote kracht van Barten is wellicht, dat hij zijn voorstelling weet in te bedden in een ideële en maatschappelijke actualiteit en daardoor nauwelijks problemen heeft met de financiële haalbaarheid van zijn projecten. Hoe krijg je het concept van duurzame energie beter over het voetlicht voor de bevolking, dan met een tot de verbeelding sprekende theatervoorstelling! Daar wil de overheid en de NWEA (Nederlandse Wind Energie Associatie) met de nodige fondsen best aan meebetalen!
 

 

Eenmaal aangekomen op het terrein van De Slufter op de Maasvlakte, is er nog weing te zien van wat binnenkort een gigantisch podium moet worden. Eén grote zandbak, opgestapelde kratten, een stellage en iets dat vaag aan het frame van een molen doet denken, is het wel zo'n beetje. Dat zegt op zich nog niks, want wie de voorstelling Dogtroep Leidsche Rijn ooit zag, weet, dat er een complete wereld uit zo'n zandbak kan verrijzen. In een barak van golfplaten geeft Bert Barten een inleiding en stelt de sleutelfiguren achter de schermen en de hoofdrolspelers voor. Alsof dat niet eerder afgesproken is, ontstaat het idee, om de acteurs in de kleding, die nog maar net klaar is, te steken. Dat levert voor de visueel ingestelden, zoals ik, al weer een aardig beeld op. De aanwezige fotografen leven op en zijn er even druk mee.

De opmerking van Barten, dat er geen gesproken of gezongen tekst voor komt in het stuk, lijkt even een zwaktebod. Later spreken we hem daar op aan en legt hij uit dat tekst alleen maar afleidt, doordat het de andere (rationele) hersenhelft aanspreekt en de emotionele ervaring in de weg staat. Emotie, zo legt hij uit, komt van geluid. Het geluid zal van alle kanten komen en je broekspijpen laten wapperen, zo voorspelt hij. Je wordt meegezogen in het totaalgebeuren. Dat is natuurlijk ook de grote kracht van locatietheater! Daar, waar het publiek bij conventioneel theater vooral toeschouwer is, brengt locatietheater een totaalervaring, waarbij spelers, publiek en omgeving een worden. De muziek wordt voor deze voorstelling, o.a. door Barten zelf, speciaal gecomponeerd en samengesteld. Het geheel wordt door een live DJ bij iedere voorstelling aan elkaar gemixed, omdat de timing nooit gelijk kan zijn. De voorstellingen beginnen na zonsondergang, nemen anderhalf uur in beslag en zijn rond middernacht afgelopen.

Don Quichot: Martin Vernooij