Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK
Woensdag 27 Mei 2009 at 11:45 pm
Meer Prachtige optredens tijdens The Hague Jazz 2009
The Hague Jazz, WFCC Den Haag - 22 & 23 mei 2009
Door Hans Zilverberg met beeld van Fred van Wulften (klik voor vergroting)
De organisatoren van "The Hague Jazz" zijn er dit jaar weer in geslaagd een heel aantrekkelijk programma samen te stellen voor dit tweedaags jazzfestival.
De organisatie zat prima in elkaar en beide dagen verliepen in heel relaxte en aangename sfeer. Achter de schermen is heel veel werk verricht om dit Jazzfestival te laten slagen en dat is zeker gelukt. Organisatie en alle medewerkers verdienen een pluim! De artiesten op de diverse podia hadden het daardoor goed naar hun zin en dat leidde tot uiterst boeiende optredens.
VRIJDAGAVOND 22 MEI
Ons allereerste optreden van de vrijdagavond was de in 2002 opgerichte Zuid-Afrikaanse Afro-fusion band Freshlyground. De bandleden komen uit Zuid-Afrika, Mozambique en Zimbabwe. Hun muziek is een mengstijl van traditionele Zuid-Afrikaanse folk, blues en jazz, township jive en indie rock. Meteen vanaf het begin zette de leuk geklede bandleden een lekkere sound neer, swingend met opzwepende ritmes zodat het publiek onmiddellijk in beweging kwam
Zangeres Zolani Mahola heeft een perfecte stem met veel dynamisch bereik. Zij draagt met haar typerend stemgeluid in hoge mate bij tot het succes van de band. Maar bovenal was het de melodische, swingende en ritmische stijl van de band die tot de verbeelding sprak.
Geheel anders was de muziek van Brand New Heavies op het Billie Holiday’s Inn podium.
Deze in 1985 opgerichte Engelse band wordt gezien als een van de pioneers van acid jazz en groove jazz. De band speelde vanavond overwegend funk.
De sound van de band bestond uit zwaar aangezette drumritmen met veel laag. Zangeres N’Dea Davenport, gekleed in een goud glitterjasje met zonnebril en hoedje, moest moeite doen om de songs goed te laten klinken.
Daardoor was de balans in de band muzikaal verstoord, wat niet de bedoeling kan zijn geweest. De keyboard en trompetsolo’s waren onderhoudend en werden met veel schwung gespeeld. Jammer dat de ritmesectie te overheersend was. Het toegestroomde publiek zat daar niet mee, zij hadden waarderend applaus over voor de gespeelde nummers.
In de Louis’ Basement zaal waren wij getuigen van een geweldig optreden van Dizzy Gillespie Allstars featuring James Moody & Slide Hampton. Zowel James Moody, John Lee en Slide Hampton hebben samen gespeeld met Dizzy Gillespie!
Saxofonist James Moody speelde al in 1947 in Dizzy’s big band en trombonist Slide Hampton maakte vanaf 1963 tot 1990 deel uit van Dizzy’s United Nation Orchestra.
In het openingsnummer lieten beiden hun nog steeds grote klasse horen tijdens uitgebreide solo’s. James Moody met een warme sound en een perfecte blaastechniek die hij nog steeds met speels gemak weet toe te passen. Hij glunderde helemaal toen hij het luide applaus vanuit de bomvolle zaal hoorde. Zijn passie voor de sax lijkt nog steeds ontembaar groot.
Ook Slide Hampton liet met zijn beheerste trombonespel horen hoeveel klasse hij in huis heeft. De rest van de band ging absoluut in de flow mee. Pianist Cyrus Chesnut toonde zich een goed begeleider en een bevlogen solist. Trompettist Greg Gisbert wist met zijn gave spel in het hoge register menigmaal de handen op elkaar te krijgen. Basgitarist John Lee en drummer Vincent Arco deden wat je van ze mag verwachten het verzorgen van een goede groove.
De mannen genoten van elkaars spel en het was dan ook niet verwonderlijk dat het publiek hun enthousiasme voor deze “Allstars” liet blijken!!
In de warme Glenn’s Blue Note zaal speelde de Wicked Jazz Sounds Band. Deze 11 koppige band wist het grotendeels wat jongere publiek van begin tot eind te boeien met een wervelende show. In 50-jaren outfit gekleed was het inderdaad een spetterend geheel.
Wicked Jazz Sounds zorgde voor een stevige funksound waar de zangeressen Berenice van Leer en Renske Taminiau samen met zanger Paul van Kessel overheen moesten. Hun zang klonk erg goed en de verfrissende nummers als ‘Lift off’ en ‘Let the music’ kregen de complete zaal aan het swingen.
De drie blazers lieten spatgelijke riffs horen, afgewisseld met hier en daar een sax- of keyboardsolo. Daarnaast zorgden drums en percussie voor stevige ritmische ondersteuning.
Het plezier straalde van de band af en de zaal werd betrokken bij in te vullen zang-passages. Kortom, een band die je met plezier inhuurt.
Zaterdag 23 mei
Vroeg in de avond stond al meteen een grote naam op het programma, Del Vita Group featuring Eric Vloeimans. Deze nog niet zo bekende Belgische band had drie keer eerder met Eric Vloeimans samen gespeeld en dat was kennelijk goed bevallen. Hun eigen composities zijn geïnspireerd door muziek van de Belmondo broers, Mark Turner, Marsalis, etc. etc. De composities klonken uitgebalanceerd en boden genoeg ruimte om er op loos te gaan. Eric Vloeimans deed daar zijn eigen ding mee. En liet middels zijn fluwelen toon, schitterende blaastechniek en solo’s waarbij hij harmonisch af en toe tot het gaatje ging horen dat hij toch echt tot de kopgroep der trompettisten behoord. Maar zijn medemusici lieten al gauw blijken in zijn spoor mee te kunnen. Saxofonist Steven Delannoye gaf Eric bijzonder goed partij met wervelende saxsolo’s. Trombonist Peter Delannoye maakte de groep blazers compleet. Heerlijk tegenspel, uitdagende riffs waarop wel geantwoord moest worden. De begeleiding van drummer Toni Vitacolonna en bassist Janos Bruneel en pianist Bart van Caenegem was voorbeeldig. Deze band maakte indruk door de fijne afstemming tussen de musici, de geweldige solo’s en gave composities.
Een half uur later speelde Klaus Doldinger Passport in dezelfde zaal.Saxofonist Klaus Doldinger heeft met zijn versterkte sopraan- en tenorsax een geheel andere sound. Hij heeft een warme manier van spelen en doordat zijn tonen echoën door de versterking, krijgt zijn sound een heel ruimtelijke sfeer. De band opende met een sopraansolo, bijgevallen door strakke ritmen van drums, percussie en basgitaar. Klaus manifesteerde zich als een echte bandleider. Hij zette de lijnen uit, gaf met zijn manier van spelen aan wanneer overgenomen moest worden en gaf ook nog eens aanwijzingen aan de geluidstechnici. Hij is echt een leider die de regie in handen houdt. De band klinkt goed. Er was een prima samenwerking tussen de musici. Percussionist en toetsenist lieten uitstekende solo’s horen, energiek, swingend en gevarieerd. Door de uitstekende eerste twee optredens, kwam de zaterdagavond prima uit de startblokken.
Later op de avond waren we present bij het eerste optreden van Ibrahim Maalouf in Nederland. Dit concert begon later dan gepland door een langdurige soundcheck. Ibrahim Maalouf was nog niet echt tevreden over de afstellingen. Enige onzekerheden daarover bleven tot aan het begin van zijn optreden hangen.
Nadat hij zijn eerste compositie erop had zitten, begon hij zich comfortabeler te voelen. Het publiek had hem inmiddels met diverse aanmoedigingen en applaus al een steuntje in de rug gegeven.Ibrahim Maalouf, geboren in Libanon, met zijn familie gevlucht tijdens de burgeroorlog naar Parijs, waar hij opgroeide. Vanaf zijn 7e speelde en studeerde hij al trompet. Zijn vader leerde hem klassieke technieken, diverse muziekstijlen(vooral klassiek), de Arabische wijze van improviseren en het spelen van kwart tonen waardoor je Arabische getinte melodieën krijgt, maqams genaamd. Maqams (Maalouf senior is daar de uitvinder van) is een melodiestijl waarbij het gaat om het spelen van de belangrijke noten voor de melodische ontwikkeling en modulatie. Het was deze unieke stijl die we te horen kregen. Met zijn band werkte Maalouf in langdurige trompetsolo’s het thema op zeer gevoelige wijze uit, ondersteund door vibrafoon, gitaar, basgitaar, percussie en drums. Af en toe legt hij een zeer speciale vibratie in zijn tonen, naast het feit dat de composities vol kwarttonen zitten. De sound van de gehele band klinkt Arabisch en dat geeft een mystieke sfeer aan de composities. De basgitarist maakt gebruik van langgerekte noten en pauzes, zodat een enorme spanning wordt opgebouwd. Na zo’n spannende passage gaat de gehele band naar een forte, waardoor opnieuw spanning wordt gecreëerd. Een mooi optreden als afsluiter van dit fijne festival.
Reageer hieronder
Geen reacties