Categorie: JAZZ, MUZIEK, WERELDMUZIEK
Donderdag 04 Juni 2009 at 12:26 pm
Jovino Santos Neto Quarteto speelt de sterren van de hemel
Text Marina den Hartog Photo (2&3) Daniel Sheehan / eyeshotjazz.com (click to enlarge)
(Bimhuis 3-6-2009)
Jovino Santos Neto trad in het verleden verscheidene malen in het oude Bimhuis op met de bekende Braziliaanse musicus Hermeto Pascoal, met wie hij van 1977 tot 1992 veelvuldig heeft samengewerkt. Afgaand op de opkomst vanavond - de zaal is half gevuld - lijkt zijn bekendheid echter niet al te groot. Jammer, want hierdoor missen veel liefhebbers van hedendaagse Braziliaanse muziek een fascinerend optreden.
Het concert vangt aan met een spannend intro met subtiele percussie van drummer Mauro Martins waarna Santos Neto en blazer Rodrigo Botter Maio beiden op dwarsfluit inzetten, echter zonder op hun instrumenten te blazen. Door het sluiten van de kleppen wordt een fraai ritmisch effect verkregen. Een spannend en mysterieus begin van een veelbelovend concert.
Santos Neto blikt terug op eerdere optredens in Amsterdam met Pascoal en Airto Moreiro en stelt de bandleden voor. Hij licht toe dat ‘Amoreira', het eerste nummer, afkomstig is van zijn laatste cd ‘Alma do Nordeste' - vertaling: Ziel van het Noordoosten (van Brazilië). Deze streek heeft geheel eigen muziekgenres, zoals maracatu, baião, forró, xote. Het volgende nummer klinkt vrolijk en folkloristisch. Het is een xote, gebaseerd op dansmuziek met Schotse invloeden. Santos Neto geeft onder andere een improvisatie op melodica, een wonderlijk instrument waarop hij aparte effecten laat horen.
Sinds 1993 woont Santo Neto in Seattle. Zijn roots hebben nog altijd grote invloed op zijn werk. De cd ‘Roda Carioca' is geïnspireerd op zijn geboortestad Rio de Janeiro (een Carioca is een inwoner van Rio de Janeiro). Santos Neto geeft een introductie op het nummer ‘Estrela do Mar' (zeester). Tegen zijn gewoonte in heeft hij in deze compositie gebruik gemaakt van een vijfkwartsmaat. Hij vertelt dat hij dit sporadisch doet omdat er dan te weinig ruimte overblijft.
Van dezelfde cd ‘Bach-te-vi' horen we een mooie choro met elementen uit de barok. Door de pianolessen die Santos Neto vanaf zijn twaalfde jaar volgde, is hij sterk beïnvloed door composities van Bach. Daarna klinkt ‘Festa de Erê'. Heel apart, een samba in driekwartsmaat met veel tempowisselingen. De stuwende ritmes van drummer worden afgewisseld met solo's van de andere musici. Geweldig, wat een fantasievolle en sprankelende muziek.
Na de pauze verschijnt Estrella Acosta, een goede vriendin van Santos Neto, op het podium. Acosta woont in Nederland, maar is afkomstig uit Cuba. Zij zingt een Cubaans slaapliedje dat nogal afwijkt van het genre dat we tot nu hebben gehoord. Van het album ‘Alma do Nordeste' krijgen we nog een aantal composities voorgeschoteld met fraaie harmonieën, ingekleurd met fluweelzachte tonen van de saxofonist. Het is interessant wat Santos Neto vertelt over muziek die eeuwenlang in het Noordoosten van Brazilië wist te overleven, terwijl ze op andere plekken is verdwenen. In deze regio zijn bijvoorbeeld nog invloeden te bespeuren van middeleeuwse muziek uit de Arabische wereld, India en Pakistan. Opvallend aan deze muziek is de dialoog, in dit geval uitgewerkt in de vorm van een conversatie tussen twee dwarsfluiten. Het klinkt heel melancholiek. De drummer voegt zich bij het vraag- en antwoordspel en vervolgens valt de bassist Stephan Kurmann in met een zeer herkenbare melodielijn uit het ‘Nordeste'.
Na nog een aantal prachtige composities, waaronder het bossa-achtige ‘Ser Feliz' (gelukkig zijn) wordt het concert besloten met ‘Forró Vino' dat begint met een klankenlawine op de vleugel waaruit Santos Neto geleidelijk een bijna klassiek aandoende melodie tevoorschijn tovert. Als toegift worden we getrakteerd op een ‘xote' waarin Santos Neto afwisselend fluit en piano speelt om vervolgens beide instrumenten gelijktijdig te gebruiken; zijn rechterhand bespeelt de piano, de linker beroert de fluit. De combinatie klinkt als een soort waterorgel en doet ook denken aan het effect dat ontstaat bij het bespelen van deels met water gevulde kristallen glazen. Een verrassende afsluiting van een zeer bijzonder concert.
website: http://www.jovisan.net
bezetting:
Jovino Santos Neto - piano, dwarsfluit, melodica
Rodrigo Botter Maio - saxofoons, dwarsfluit
Stephan Kurmann - contrabas
Mauro Martins - drums/percussie
Reageer hieronder
Geen reacties