PARKPOP: Een Haagse Festivaldag om van te genieten!

Categorie: FESTIVAL, MUZIEK, POP-ROCK

Woensdag 01 Juli 2009 at 2:07 pm

Tekst Rik van Boeckel met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

De 29e editie van Parkpop trok 28 juni jl. zo'n 275.000 bezoekers naar 't Haagse Zuiderpark. Het was een heerlijke zomerse dag voor muziekliefhebbers van alle leeftijden. Van de funky tunes van Boris tot de neo-rock van De Staat en de veteranenpunk van The Buzzcocks, van de Melissa Ethridge-achtige songs van Miss Montreal (gewoon uit Enschede) tot de pittige rock van Dana Fuchs, de Vlaamse stonerrock van Triggerfinger en de opzwepende Balkan Beats van Shantel. En dan was er nog de oude ska van The Skatalites. De legendarische popsongs van The Pretenders bekoorden de massa net als de prachtige Live songs van Ed Kowalczyk (alleen met gitaar en strijkkwartet), de Mali sound van Habib Koité en de neo-soul van Sabrina Starke. De afsluiters waren de pakkende melodieën van Milow en de voorspelbare meezingers van Guus Meeuwis.

Sfeer was er al vroeg in de middag in het zonovergoten Zuiderpark waar de eerste bungeejumpers al snel uit de lucht bungelden. Nog voordat Miss Montreal (bekend van de hit Just A Flirt) op de Jupiler Stage aftrapte met catchy popsongs. De zangeres en gitariste staat in augustus op Lowlands en staat volgens de geruchten in het voorprogramma van Coldplay. Ze liet zich, professioneel als ze is, niet van de wijs brengen door technische problemen tijdens haar optreden. En ze liet horen dat ze een talentvolle singer/songwriter is die associaties oproept met Melissa Ethridge.

Van Miss Montreal naar De Staat was een behoorlijke muzikale switch. Geen catchy songs maar pittige (soms depro-) rock die ik onwillekeurig associeerde met de garagerock van jaren terug maar dan natuurlijk wel van deze tijd. De band uit Nijmegen is het geesteskind van gitarist Torre Florim en drong in één jaar tijd vanuit het niets door tot de hogere regionen van de Nederlandse popmuziek- en fungeerde als voorprogramma van dEUS in Engeland. Hun debuutalbum Wait for Evolution kreeg goede recensies. Met kwalitatief sterke nummers als The Underground Man bracht de band het publiek al in een vroege staat van opwinding. Grommende zang, tegendraadse ritmes, heavy gitaarriffs, een fanatieke koebelspeler en een wilde doch loeistrak spelende drummer deden de Staedion Stage schudden.

Maar beter was nog het Belgische Triggerfinger die een pittig gekruide mix van rock en stoner brachten. Als de ‘vleesgeworden groove' van het Vlaamse land deden zij de hersens knarsen met vragen als: ‘waar halen deze messieurs hun uitmuntende rockkwaliteiten vandaan?' Bij de uit Florida afkomstige Dana Fuchs was deze vraag makkelijk te beantwoorden, zij is gewoon de vleesgeworden (blues)rockdame, een kruising tussen Janis Joplin, Anouk en ja, al weer Melissa Ethridge.

Bij Boris begon 't feest pas echt. Hij had een veel grotere band bij zich dan onlangs op IJazz. De oud-Idols winnaar liet horen ook een groot festival als Parkpop aan te kunnen, bracht bevlogen zijn nieuwe single Stupid Again en pakte het geheel funky en soulful in. Van een geheel andere orde waren The Skatalites uit Jamaica. De oude ska-rakkers (opgepimpt met jong bloed) hebben ooit nog Bob Marley in de studio begeleid. Ze brachten songs uit de stal van de legendarische Studio One zoals Occupation.

Van the Skatalites naar The Buzzcocks, The Beatles van de punk. Ze waren met The Sex Pistols een van de eerste punkbands. Met Why can't I thought it, You say you don't love me, Ever fallen in love en Noise Annoys poogden ze oude punktijden te doen herleven. Maar net als met de ska van The Skatalites heb ik zoiets van: dit hoorde bij een andere tijd, ‘t is leuk om weer eens te horen maar meer ook niet!!
Dan meer even naar de jeugdige X-Stage waar de bezieling van de radiomakers van multiculti radiostation Fun X vanaf straalt. Ze hebben jong talent naast gevestigde namen als Dio, Maikal X (ex-Postmen) en Sabrina Starke geprogrammeerd. Starke die tegenwoordig bijna op alle mogelijke festivals staat, zong oa Foolish, haar nieuwe single. Het was rustig in vergelijking met L4feat. TOK Brass, een swingende vrijage van rappers met blazers en percussionisten.

Het Parkpop publiek kon in feite via de 3 podia van muziekstijl naar muziekstijl zappen. Van Dana Fuchs kwam je zo bij Ed Kowalczyk terecht. De frontman van Live bracht alleen met gitaar en later strijkkwartet prachtige nummers als I Alone en Overcome. Van The Pretenders naar de Afrikaanse klanken van Habib Koité & Bamada was de volgende stap. Na Koité sloeg bij Shantel & Bucovina Club Orkestar de vlam in de pan.

De Duitse gitaarspelende en drummende Dj van Oost-Europese afkomst had een Servisch/Roemeens/gypsy orkest meegenomen, bestaande uit 2 zangeressen, 2 violisten, een accordeonist, drummer, trompettist en trombonist. Zijn grote hit Disko Partizani deed het publiek bijkans ontploffen. Dat zweepte de kleine in het wit gestoken Dj nog verder op. Maar ook nieuwe nummers als Usti Usti Baba deden het prima. Het zal te horen zijn op Shantel's nieuwe album Planet Paprika dat eind augustus op de markt zal verschijnen. Een zee van zwaaiende armen was de juiste hint voor een toegift en bracht de onverschrokken DJ ertoe het publiek in te gaan en ze af te koelen met enkele emmers water. Journalisten en fotografen kregen tot slot nog vanaf het podium champagne over zich heen gespoten.

Maar het feest was nog niet afgelopen. Op het andere (Jupiler) podium bouwde de bij het festivalterrein van Wercher opgegroeide Milow een mooi muzikaal feestje met fijnzinnige akoestische muziek; uiteraard klonk ook zijn hit Ayo Technology, geënt op een liedje van 50 Cent en Justin Timberlake. Op de Staedion Stage zong Guus Meeuwis krakers als Geef me je angst, Per Spoor, Verliefd en Mag ik dansen. Er werd uit volle borst meegezongen. Daar had het publiek al die tijd écht op gewacht. Al het andere was voorspel. Zo eindigde Parkpop met een vrolijke deinende massa met de zon en de zeer gevarieerde muziek als belangrijkste spelmakers.