Categorie: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK
Zaterdag 18 Juli 2009 at 4:26 pm
GentJazz, Jazz tussen de peren..
Door Lotte Krijnen met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Gent - vrijdag 17 juli
Het is nog vrij rustig op het festivalterrein van Gent Jazz aan het begin van de avond. José James staat samen met Jef Neve op het overdekte podium terwijl het publiek langzaam binnendruppelt op het Bijloke-terrein. Het is de culturele stek van Gent en leent zich goed voor een rustig en classy festival als Gent Jazz. Het publiek staat tussen appel- en perenbomen, het podium wordt geflankeerd door een berk. Het is een beschermde site: zelfs het gras moet goed tegen de festivalgangers worden beschermd. Na het gesmeerde combinatieoptreden van zanger en pianist stromen de mensen de tent weer uit - het af en toe tevoorschijn komende zonnetje in.
José's presentatie is anders dan we van hem gewend zijn. Het petje heeft plaatsgemaakt voor een strak pak, zijn haar is kort en zijn podiumpresentatie is meer ingetogen. Hij lijkt daarmee een nieuwe fase te zijn ingegaan. In Jef Neve heeft hij de man gevonden om aan deze vernieuwing gestalte te geven. Samen hebben ze verschillende projecten in de planning staan, waaronder een cd met John Coltrane-songs. Na het gesmeerde combinatieoptreden van zanger en pianist stromen de mensen de tent weer uit - het af en toe tevoorschijn komende zonnetje in.
Secret dj
Terwijl het drukker en drukker wordt bij de eettentjes, draait dj Lieven Verstraete plaatjes. Veel Belgische bezoekers kijken er vreemd van op: zij kennen Lieven enkel als nieuwslezer op televisie. Muziek is zijn ‘geheime' hobby, zo verklapt het programmaboekje. Hij draait tot even later de eerste tonen van Lambchop de mensen weer richting de tent lokt. Een groot aantal blijft buiten de tent in de zon staan: omdat de optredens netjes na elkaar worden gespeeld, wordt het geluid over het hele terrein gedragen.
Lambchop
Ook het optreden van Lambchop is vanaf de geïmproviseerde terrasjes goed te volgen, hoewel het volume vrij zacht staat. Met maar liefst vijf gitaren op het podium is het geluid waarschijnlijk ook zonder gigantische versterking wel over te brengen. Het maakt de show in ieder geval intiem: het is genieten voor de liefhebbers van de vrij rustige countryrock.
Gitaar-energie
Het begint te schemeren wanneer de Mexicaanse broer en zus Rodrigo y Gabriela vijf minuten vóór de geprogrammeerde tijd - fashionably early? - hun gitaren ter hand nemen. Het is alles dat ze nodig hebben om de zaal compleet op zijn kop te zetten. Ze spelen, trommelen en tokkelen op hun gitaren en bespelen ze zelfs met bierflesjes. Zijn dat echt maar vijf vingers per hand? Het is nauwelijks te geloven en door de onophoudelijke bewegingen ook niet te verifiëren. Iedere keer wanneer een nummer afgelopen lijkt, en ze hun welverdiende uitzinnige applaus in ontvangst nemen, spelen ze nog een stukje uittro dat naadloos overgaat in weer een volgend nummer. Ze spelen het complete anderhalf uur vol en geven nog een heerlijke toegift ook.
Reageer hieronder
Eén reactie