Categorie: JAZZ, MUZIEK, WERELDMUZIEK
Dinsdag 06 Oktober 2009 at 10:14 am
The Other Sudan festival met ABDEL GADIR SALIM in het BIMHUIS
Door Pieter Franssen met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor groter)
De afgelopen weken zijn zo'n beetje de allerlaatste obscure muzikale witte vlekken van het immense Afrikaanse continent met memorabele concerten ingekleurd. Zetten eerst Orchestre Polyrhytmo De Cotonou, elf polyritmische, tikkeltje psychedelische, Afro- en latin funkers uit het onbekende Benin, het voormalige Dahomey, de boel op stelten, nu staat in het kader van The Other Sudan festival, de Soedanese jazz van zanger en ud-bespeler Abdel Gadir Salim, geboren in de oasestad El Obeid in de Westsoedanese woestijnprovincie Kordofan in de schijnwerpers.
De muziekwetenschapper met zijn chocoladebruine glimlachende tronie omhuld door een tulband en gestoken in een witte djellabiya komt uit een immens Islamitisch land. Het land van de twee Nijlrivieren dat zich dicht tegen Ethiopie aanschurkt. Dictatoriaal geregeerd en met enorme burgeroorlogproblemen vooral in de regio rond Darfur, maar volgens Abdel is ‘most of Sudan a nice place'.
Dat zegt hij in het bijzijn van gewichtige personen van de Soedanese ambassade, dus dat nemen we maar met een flinke korrel zout. Maar het draait natuurlijk allemaal om Salim's muziek. Zijn Soedanese stedelijke Khartoumjazz klinkt vanavond nogal als Ethiopische jazz uit de Era Mela Mela'periode van de legendarische Ethio-zanger Mahmoud Ahmed. Hoewel hij zijn twee gitaristen uit het zeventallige ensemble ook enkele uitstapjes laat maken naar snelle Zairese soukous, met die typerende inelkaar verstrengelende gitaarlijnen.
Zijn set met op de een of andere manier nogal erg op elkaar lijkende nummers wordt vooral overeind gehouden door de toetsenist en de onvermoeibaar invullende, antwoordende en solerende altsaxofonist. Welke genius ooit dat Farfisa-orgeltje inclusief de bijbehorende flow aan tonen en melodietjes net boven de Evenaar geïntroduceerd heeft, zal wel nooit duidelijk worden. Het is wel erg opvallend dat zowel in muziek uit Benin, Mali,Nigeria, Soedan en Ethiopië die sound overal terug te vinden is.
Het optreden voor de pauze verloopt nogal mat, de jonge Nederlandse drummer uit Utrecht moet er nog duidelijk inkomen en wordt voortdurend weggespeeld door de djembé-en bongo's-roffelaar, die we ooit bij de inmiddels overleden Ethiopische zanger Mohammed Jimmy Mohammed aan het werk zagen. De bassist speelt soms een reggaeritme en de druk gesticulerende, af en toe dirigerende Kharthoumblueszanger, die al in 1985 in Frankrijk optrad, behandelt onderwerpen als door God gegeven. Mooie citroenen (Al Limuni), de liefde en slapeloosheid in Ghaba Nawmi, eerder verschenen op zijn cd Le Blues De Khartoum uit 1999. Ook prijst hij Soedanese hoogwaardigheidsbekleders met jammerende en jubelende zang.
De korte sax- en toetsenloopjes in allerlei toonaarden zijn nogal dominant in Salim's nummers, die zeker swingen. Enkele types staan ook wild loos te gaan achterin de zaal van het BIMhuis op Salim's soms opzwepende merdoum-ritmes in 6/8 waarin hij af en toe een paardenmenner op een drafje nadoet. Helaas stelt zijn slordige udspel niet zoveel voor en haalt dat het niet bij de spannende motiefjes, die toetsenist en gitaarbrigade, gestuurd door de zeer flexibele altsax weven. Het doet soms enigszins denken aan de sound van het orkest van zijn grote rivaal, de wat frivolere zanger Abdel Aziz El Mubarak, met wie hij in het verleden overigens ook een aantal orkestleden deelde. Geheel terecht wordt de saxofonist dan ook als eerste aan het behoorlijk enthousiaste publiek in de goedgevulde zaal voorgesteld aan het einde van een toch wat tegenvallend concert. Deze keer blijft de trance achterwege.
Abdel Gadir Salim MySpace
Reageer hieronder
Geen reacties