Categorie: MUZIEK, WERELDMUZIEK
Zondag 22 November 2009 at 9:05 pm
ROKIA TRAORÉ BLIJFT FASCINEREN
Door Rik van Boeckel met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
De Malinese zangeres en gitariste Rokia Traoré bracht vorig jaar het veelgeprezen album Tchamantché uit waarmee zij een geheel eigen bluesy Afrikaanse stijl creëerde door heel geraffineerd Malinese muziek en Westerse pop te combineren. Om dat te bereiken gebruikte ze de Gretsch gitaar die ze ook in de uitverkochte kleine zaal van De Melkweg bespeelde.
De in Parijs wonende Traoré groeide op in een diplomatengezin en reisde daardoor de hele wereld over. Voor haar muziek had dit tot gevolg dat haar wortels niet zoals bij Oumou Sangare helemaal in Mali liggen. Ze zingt niet alleen in het Bambara, een van de talen van Mali, maar ook in het Frans en het Engels. Met Tchamantché bracht zij Afrikaanse muziek met invloeden uit de blues en de rock. Dit verklaart het feit haar band gemodelleerd is naar een Westerse popband met drums, bas, (rock) gitaar. Met de voor het Afrikaanse geluid noodzakelijke toevoeging van de n'goni, bespeeld door Mamah Diabaté; ook de achtergrondzangeres en naar later blijft danseres is Afrikaans. 
Tijdens het concert van De Melkweg bleef Rokia fascineren. Heel fraai was Zen dat ze begon op de duimpiano. Ze wisselde ingetogen laid-back songs af met up-tempo nummers waarvan een aantal afkomstig is van Tchamantché zoals Aimer waarin het bijzondere geluid van de n'goni overheerste en het meeslepende Dounia waarin ze verwees naar Soundiata Mandé, de stichter van het grote Mandingo rijk in de 13e eeuw. Vooral Dounia bracht mooie vibraties teweeg in de zaal. Rokia is dan ook meer dan een zangeres, zij is een vrouw met een boodschap. Dat kwam vooral tot uiting in haar vertolking van Fela Kuti's African Woman (compleet met afrobeat) en in het bloedstollende Tounka waarin ze de in gammele bootjes naar Europa vluchtende West-Afrikanen oproept in Afrika te blijven. Want dat is niet de oplossing omdat ze of verdrinken of in Europa als tweederangsburgers worden behandeld. De oplossing is volgens Rokia in Afrika blijven en zelf het continent opbouwen. Nadat bassist Christophe ‘Disco' Minck een boeiende bassolo had gegeven in de traditie van Mark King (Level 42) had het publiek er nog geen genoeg van en riep Rokia een paar keer terug voor een toegift waarin ze ook haar danskwaliteiten ten toon spreidde. Het werd een swingende afsluiting van een fascinerend concert!
Reageer hieronder
Geen reacties