Onderwerp: NIEUWS

Zaterdag 30 September 2006 at 8:26 pm

Cultuurpodium.nl zoekt verslaggevers en fotografen

CULTUURPODIUM ZOEKT NIEUWE MEDEWERKERS
Cultuurpodium.nl is een snelgroeiend online magazine over podiumkunsten en heeft als doel bekendheid te geven aan wat er allemaal op de verschillende podia in het Nederlandse taalgebied te beleven valt. Steeds meer lezers (toeschouwers, musici en theatermakers) vinden hun weg naar Cultuurpodium.nl en abonneren zich op de tweewekelijkse nieuwsbrief. Cultuurpodium.nl biedt concert- & theaterrecensies, artikelen over voorstellingen en festivals, foto's, kort nieuws en (speciaal voor theatermakers) de Etalage. Het magazine wordt gemaakt met behulp van een groot aantal vrijwillige medewerkers overal in Nederland. Ter versterking van onze redactie zijn wij op zoek naar bureauredacteuren, verslaggevers en fotografen.

Wij bieden:

  • gratis toegangsbewijzen voor concerten en voorstellingen
  • een uitgelezen kans om een portfolio op te bouwen als verslaggever of fotograaf
  • een verrijking van je culturele leven en kennismaking met onbekende terreinen van de podiumkunsten
  • de mogelijkheid om voorstellingen en concerten te suggereren waar je graag voor Cultuurpodium.nl verslag van zou willen doen.

We zoeken:
  • verslaggevers met een goede beheersing van de Nederlandse taal en een vlotte schrijfstijl of fotografen met enige aantoonbare ervaring op het gebied van podiumfotografie,
  • met belangstelling voor en affiniteit met muziek, dans en/of theater;
  • die het leuk vinden om op de hoogte te blijven van wat er allemaal te doen is op het gebied van podiumkunsten in Nederland en België en daar graag regelmatig tijd in willen steken;
  • die in staat zijn om binnen een aantal dagen na het zien van een voorstelling foto's dan wel een artikel aan te leveren;
  • die geen bezwaar hebben tegen een eindredactie op hun werk.


Wil je wel graag iets doen maar liggen je talenten niet op bovengenoemde gebieden dan kunnen we ook altijd medewerkers gebruiken die speuren naar nieuws, theater- & concertagenda's bekijken en informatie verzamelen over de verschillende podiumkunsten.

Als je belangstelling hebt stuur dan een mail met een voorbeeld van een recensie/artikel/logje van je hand c.q. podiumfoto's naar info@cultuurpodium.nl ovv VACATURE.

Onderwerp: KLASSIEKE MUZIEK, MUZIEK

Zaterdag 30 September 2006 at 6:13 pm

Jasser de Opera zondag in Vrije Geluiden

Jasser, de opera
Jasser, de opera
Jasser, de opera

Foto's van Hans Speekenbrink (klik voor groter)

Palestijns-Nederlandse acteur Jasser Mansoer met Shakespeares 'De koopman van Venetië' waarin hij de Jood Shylock speelt.

Shylock. Weet je wat zo mooi is aan Shylock? Hij is eerlijk. "U wilt geld lenen? U wilt geld lenen van de jood? Ik zal het geven. Alsjeblieft. Maar geef me een pond vlees als u het niet terug kunt betalen." De jood. Fascinerend. Fascinerend. Wij zijn broeders. We kennen elkaar langer dan vandaag. De Arabier snapt Shylock beter dan wie dan ook. "Tweeduizend dukaten, dus. Tweeduizend dukaten." Naar de hel met jullie! Hij is van mij. Ik zal hem spelen. Hij is van mij. Jullie mogen hem niet tegenhouden. Hij behoort mij toe.

Abdelkader Benali schreef de monoloog Jasser die door Sabri Saad el Hamus vijf jaar geleden in 2001 op de planken werd gebracht.

Jasser, de opera
Jasser, de opera
Jasser, de opera



Jasser de Opera - website
Vrije Geluiden - website

Ilonka van den Bercken - cello
Behsat Uvez - ud
Michel Marang - klarinet
Guy Harries - elektronica
Sabri Saad El Hamus - acteur

Onderwerp: WERELDMUZIEK

Zaterdag 30 September 2006 at 12:13 pm

Voorproefje Trang An Flowers Group in Vrije Geluiden

Trang An Flowers Group
Trang An Flowers Group
Trang An Flowers Group

Foto's van Hans Speekenbrink (klik voor groter)

Trang An Flowers Group
Trang An Flowers Group
Trang An Flowers Group

Meer informatie over de authentieke Vietnamese instrumenten en muziekgroepen is te vinden op deze site.

Mundial Productions - website
Vrije Geluiden - website

Line-up
Thanh Huong - Flute, percussion
Le Giang - Bau monocord
Tra My - Sixteen stringed zither, bamboo airophonic instrument Kloongput, percussion
Dieu Cam - Thirty-six stringed zither, bamboo idiophonic instrument T'rung, percussion
Thuy Anh - Two-string fiddle, bass guitar
Thanh Xuan - dance
Nguyen Tram - dance

View slideshow

Onderwerp: TONEEL

Donderdag 28 September 2006 at 9:50 pm

Triple Bill deel 1: Liefde

Liefde is...
Liefde is...
Liefde is...

Door Lotte Huijing met foto's van Suver Nuver (klik voor groter)
Gezien 26 september Theater Kikker, Utrecht

Liefde is het eerste deel van een drieluik met de titel Triple Bill. De thema’s Hoop en Geloof komen dit seizoen in volgende voorstellingen aan bod.

Suver Nuver staat bekend om zijn fysieke, absurde en beeldende (mime)theater en deze kwalificaties zijn te herkennen in Triple Bill 1: Liefde. Deze voorstelling is een collage van wat de drie leden van Suver Nuver individueel willen laten zien over het thema liefde.
Peer van den Berg, Henk Zwart en Dette Glashouwer vormen samen Suver Nuver sinds hun afstuderen aan de Amsterdamse mimeopleiding. In hun voorstellingen willen ze het persoonlijke als inspiratiebron benutten. Misschien vloeit hieruit voort dat Suver Nuver de bezoeker zowel vooraf als de mogelijkheid wil geven om zelf bij te dragen aan de thema-avond. Voor aanvang in de foyer kun je je uitleven met graffiti over de liefde en aan het einde wacht een leuke verleiding. ‘Maar wat kan je over de liefde zeggen zonder te privé of pathetisch te worden?’ vragen ze zich hardop af. Het blijkt dat ze alledrie een geheel eigen invulling en vorm aan het begrip ‘liefde’ hebben gegeven. Peer van den Berg heeft gekozen voor een absurd ‘billenwezen’ dat hij allereerst als een rockheld laat headbangen. Het achterwerk van Van den Berg is getransformeerd door snor en pruik tot een bewegend figuur met passende gebaren. Deze vormgeving is hilarisch en er wordt hard gelachen in de zaal. Later komt het wezen opnieuw naar voren en ditmaal houdt het een vurig betoog dat doet denken aan de ‘tame the cunt’ tirade van het personage van Tom Cruise uit de film Magnolia. Doordat je zo geboeid naar de menselijkheid van de opgetuigde billen zit te kijken, is het moeilijk om je aandacht bij de tekst te houden.

Liefde is...
Liefde is...
Liefde is...


Na een changement is het de beurt aan het tweede lid van het gezelschap. Henk Zwart kiest ervoor om het thema liefde te behandelen aan de hand van het levenslied. Hij brengt met Ewout Eggink verschillende bekende en minder bekende smartlappen ten gehore. Hoewel de nummers goed uitgevoerd worden, weten ze nergens echt te raken. Ze worden met enige afstand en gestileerd gebracht. Deze knipoog maakt het onmogelijk om volledig mee te gaan in de dramatiek en muziek van de Nederlandstalige liederen.

Tot slot beschrijft Dette de driehoeksverhoudingen in haar leven op een heel kwetsbare manier. Je kijkt naar haar onderbenen gestoken in zwarte pornolaarzen terwijl ze verder verhuld wordt door een scherm. Ze spreekt in een microfoon over haar ervaringen met trio’s. Naarmate de solo vordert, krijg je meer van haar te zien en later worden er opnames van een oude vrouw op het scherm geprojecteerd. Het geheel is intiem. Het spel is integer, de vormgeving simpel en mooi, maar de inhoud blijft redelijk raadselachtig.

Overeenkomsten in de delen zijn dat ze alle op het publiek gericht zijn en dat ze eenvoudig en toch betekenisvol lijken, hoewel deze betekenissen nergens echt duidelijk worden. Het geheel heeft nieuwsgierig gemaakt naar de invullingen van de andere thema’s. Die bieden een nieuwe kans om je te richten op de inhoud en zo de overvleugeling door de boeiende vormgeving te temperen.
Een avond waarbij je van gierende waanzin via zwierig meedeinen komt tot verstilde sereniteit. Elk stuk heeft zijn eigen kwaliteit maar allemaal zijn ze eigenlijk vreemd; en laat dat nou net zijn wat Suver Nuver betekent als je het vanuit het Fries vertaalt.

Meer over Liefde en de twee andere delen van Triple Bill vind je op de website.

Suver Nuver - website

Onderwerp: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK, POP-ROCK, WERELDMUZIEK

Woensdag 27 September 2006 at 08:00 am

World Granny: Swingende Old Stars in Vredenburg

Tekst World Granny foto's Hans Speekenbrink

Ouderen futloos? Niets van waar, dit bleek wel tijdens het WorldGranny fetsival, afgelopen zondag, waar internationale seniore artiesten de sterren van de hemel speelden. Dit jaar werd voor het eerst in Vredenburg een festival georganiseerd door WorldGranny, waar aandacht werd gevraagd voor de ouderen in ontwikkelingslanden.

De presentatie was in handen van Gerda Havertong, die zelf regelmatig meedanste tijdens het festival. Tsehaytu Beraki uit Eritrea gaf de aftrap voor de optredens, met de krar (harp- gitaar) speelde zij zeer bijzondere muziek, bijna hypnotiserend. Echter deze rust werd snel verstoord door de Taraf De Haidouks, oftewel de charmante bandieten. Zij gaven een show weg waarbij het publiek totaal uit zijn dak ging, de drie toegiften die door het publiek werd gevraagd getuigt hiervan.

Ook van nationale bodem verscheen er een seniore artiest, onze eigen Liesbeth List. Met liedjes uit het hart gegrepen zong het publiek mee. Het festival werd vervolgens swingend en spetterend voortgezet door Tania Maria. De Braziliaanse zangeres gaf veel energie aan de zaal, het levende bewijs dat ouderen wel degelijk weten wat feesten is. Volgens kenners gaf zij een van haar beste optredens ooit. Manu Dibangu van 73 jaar, de Leeuw van Kameroen, speelde met zijn Soul Kamossa Gang het festival naar het einde toe. De charmes van Manu wist vele harten van het publiek te bereiken.

Echter de grootste klapper kwam aan het eind, alle artiesten van de avond gaven samen nog een optreden weg waarin alle klanken van de wereld waren te horen. De seniore schitterden, het publiek was laaiend, kortom het WorldGranny festival was een succes.

 

World Granny Website

Onderwerp: TONEEL

Maandag 25 September 2006 at 3:43 pm

Première van Grensgevallen door Toneelgroep Oostpool

Anne Martien Lousberg, Els Ingeborg Smits, Frederik Brom
Jack Vecht
Frederik Brom, Erik Whien, Jack Vecht

Door Gerjanne Tiemens met foto's van Antoinette Mooy (klik voor vergroting)
Gezien op zaterdag 23 september 2006 Huize Oostpool in Arnhem


Grensgevallen is de eerste voorstelling in het nieuwe seizoen 06/07, het seizoen van Strijdtoneel. De directie van Toneelgroep Oostpool zegt hier het volgende over: “Toneelgroep Oostpool ziet het nadrukkelijker dan ooit als zijn artistieke plicht om zich te verhouden tot zijn sociale en politieke biotoop. Niet in de zin dat we het theater tot een barricade of preekstoel bombarderen. Niet dat we het uitsluitend over oorlogen hebben. Strijd is een veelkantig begrip. Niet vanuit het idee dat toneel iets aan de toestand van de wereld kan veranderen, laat staan verbeteren. Maar wel vanuit de overtuiging dat toneel een vergrootglas kan leggen op de scharnnierpunten van goed en kwaad en de beslissende rol die het individu daar keer op keer in speelt. En vanuit het geloof in het eigen onderscheidend en reflecterend vermogen...

...Elke theatermaker die dit jaar over de vloer komt, neemt daar zijn verantwoordelijkheid in. Het moet uitgesproken producties opleveren die er stuk voor stuk toe doen. Strijdtoneel waarin de nuance inzicht verschaft en het drama je nooit onberoerd laat. Anders is alle inspanning bij voorbaat zinloos.” ‘Grensgevallen’ is een reconstructie van Han Römer, naar de roman van de Deense auteur Peter Høeg. Römer bewerkte dit spannende en intrigerende boek speciaal voor Oostpool en hij regisseerde het stuk. Absoluut geen zinloze inspanning, want ik zag een geweldige voorstelling. Han Römer portretteert in Grensgevallen de ontwapenende en onderzoekende natuur van kinderen tegenover de starre logica en wetten van de volwassenen. Hij verkiest inspirerende chaos boven gevestigde orde. Al reconstruerend voert hij de toeschouwer een microcosmos binnen die eindigt met een omgekeerde oerknal.
In een interview zegt Han Römer het volgende: “Een van mijn lievelingsboeken is ‘De droom van Scipio’ van Iain Pears. Dat gaat over werelden die naar de bliksem gaan en de poging om iets van wat wij cultuur noemen, beschaving, van de ondergang te redden. Pogingen die juist tot gevolg hebben dat het nog veel erger wordt. Dat is de grote menselijke tragedie. Dat er heel veel mensen zijn die proberen de wereld naar hun beschavingsniveau te tillen, maar dat dat vooral met moord en doodslag gepaard gaat. Mijn idee daarover is dat we alleen maar via instortingen opnieuw kunnen beginnen. Eerst moeten we het huidige systeem laten instorten of exploderen en vervolgens kan dat tot iets zinnigs leiden. Er is volgens mij wel sprake van een groeiend besef dat wij feitelijk beschaafde wezens zijn, die dankzij hun verstand een redelijk uitgebalanceerde wereld zouden moeten kunnen scheppen.”

Anne Martien Lousberg, Els Ingeborg Smits
Erik Whien
Jack Vecht, Remco Melles


De hele voorstelling speelt zich af in een simpel en effectief decor. De constructie doet denken aan een soort speeltuinobject, met verschillende niveaus, trappetjes en huisjes. Op het hoogste niveau bevindt zich het kantoor van Flage Biehl; een comfortabele bureaustoel, stapels ordners en een grote stationsklok. Iets lager daarnaast is het kantoortje van zijn assistente Karin Hessen, gevuld met slechts een bureautje, stoel en telefoon. Weer daaronder bevinden zich de ‘slaapkamers’ van de Peter, Katarina en August: een kussen, een deken en een bedlampje. De vloer is de school, met kleine stoeltjes en tafeltjes en een schoolbord.
De voorstelling begint met een korte inleiding door Peter, al snel bijgestaan door Oskar. Oskar en Peter waren bevriend in het weeshuis waar Peter zat, voordat hij op de privéschool van Flage Biehl terecht kwam. Oskar fungeert gedurende de voorstelling als een soort van ‘voice-over’. Hij is steeds aanwezig, introduceert spelers, duidt situaties, houdt wetenschappelijke en filosofische uiteenzettingen over tijd en spoort Peter aan: ‘Red jezelf’. Maar als personage heeft hij geen rol in de reconstructie van de gebeurtenissen op de privéschool van Biehl, die vervolgens als een soort flashback voorbijkomen. Dat is het moment dat de grote stationsklok in het kantoor van Biehl begint te lopen...
Flage Biehl heeft een privéschool opgericht, waar hij grensgevallen een laatste kans wil bieden om in het normale schoolleven terug te keren. Structuur en regelmaat zijn daarbij zijns inziens onontbeerlijk. De schoolbel gaat vaak en nadrukkelijk, te laat komen is uit den boze, een harde hand wordt niet geschuwd. Maar we zien niet alleen een wrede Biehl, we zien hem ook ondeugend Zuid-Amerikaans dansen met zijn assistente Karin Hessen en we zien hem het overzicht verliezen...

Karin Hessen is de assistente van Biehl. Ze is de secretaresse, de onderwijzeres, de kinderloze oude vrijster die “alhoewel wat meer begaan met de kinderen- leeft voor de momenten dat ze met Biehl kan dansen...
Peter is de dragende figuur in de voorstelling, het is zijn reconstructie. Door zijn kleding en spel is de associatie met Kruimeltje snel gemaakt. Er zitten ook dat soort jongensboekachtige trekjes in de voorstelling: ontsnappen aan het systeem. Peter is een dromer, hij komt steeds te laat, heeft geen besef van tijd, althans niet van de tijd zoals gehanteerd op school, met klokken en schoolbellen. Hij wordt verliefd op Katarina...
Katarina is net haar ouders verloren. Ze is aan de ene kant heel kwetsbaar en aan de andere kant heel stoer. Peter en zij ontdekken dat ze pedagogische proefkonijnen zijn en dat Tijd de dwingende kracht is achter het project. Ze gaan op onderzoek uit en verzeilen in een geheim experiment met tijd. Dan komt August in beeld...
August is totaal onaangepast en uitermate zelfdestructief. Lurkt aan gas, eet niet, is agressief. Katrina en Peter nemen de zorg voor August op zich. Zo vormen ze een soort van gezin in het systeem van de school. Peter zegt ook een paar keer: ‘als ik straks 21 ben, adopteer ik je’.

Er zit een enorme gelaagdheid in de voorstelling, het gaat direct en indirect over grote thema’s als chaos vs. orde, macht vs. onvoorwaardelijke liefde, eigen verantwoordelijkheid vs. systemen. Na een serie van gebeurtenissen proberen de kinderen te ontsnappen. Deze gebeurtenissen worden weergegeven in korte scènes, afwisselend monologen en dialogen, spannende en luchtige scènes, tempo en rust, spitsvondige taalgrapjes, vertederende en ontroerende details zoals een zaklamp onder een deken. Het acteerwerk is sterk! De ontsnappingspoging eindigt in de magazijnkast. Met als apotheose de door een jerrycan benzine en een sigaret veroorzaakte omgekeerde oerknal...
Ik zou zeggen: betreed het strijdtoneel en ga de voorstelling zien!

Acteurs:
Frederik Brom - Peter
Erik Whien - Oskar
Anne Martien Lousberg “ Katarina
Remco Melles “ August
Els Ingeborg Smits - Karin Hessen
Jack Vecht - Flage Biehl

Tekst: Peter Høeg
Bewerking en regie: Han Römer
Dramaturgie: Martine Manten
Decorontwerp: Catharina Scholten
Kostuumontwerp: Dorien de Jonge

T/m 4 november in Huis Oostpool in Arnhem, daarna t/m 10 december op tournee, kijk hier voor de speellijst.

Onderwerp: ACTIE

Maandag 25 September 2006 at 08:10 am

Lezersactie: Wil jij ook weten wat er onder Amsterdam leeft?

Kortjewantsbrug gefotografeerd door Stichting Amsterdam Underground Festival
De Nieuwmarkt gefotografeerd door Fons Brasser
Kortjewantsbrug gefotografeerd door Stichting Amsterdam Underground Festival

Foto's van Underground festival behalve de middelste die is van Fons Brasser

Van 29 september t/m 1 oktober vindt het Amsterdam Underground Festival plaats. Drie ondergrondse locaties openen voor het eerst hun deuren en dienen als inspiratie en decor voor film- en theatermakers, schrijvers, kunstenaars en muzikanten.

Onderwerp: MULTIMEDIA, LOCATIETHEATER, FESTIVAL, STRAATTHEATER

Zondag 24 September 2006 at 10:58 am

Robodock: een impressie van vrijdagavond

Robodock
Robodock
Robodock

Tekst en beeld van Henry Krul (klik foto's voor vergroting)

Vrijdag 22 september. Het is zo rond 19.15 uur en ik mag weer naar Robodock. Deze keer schrijven voor deze site en daarnaast om voor het festival zelf te fotograferen. En tuurlijk om te genieten van al die mooie dingen.

’t Is mijn 3e keer dat ik op dit festival kom. Twee jaar geleden werd het festival op het voormalige ADM-terrein gehouden. Een ruige, voormalige industriële plek waar normaliter ook nog een grote groep kunstenaars, theatermakers, avonturiers en anderen woont.
Robodock sloeg gedurende enkele dagen per jaar daar haar “tenten” op. ‘n Mooie plek, maar wel afgelegen en storend, lijkt me, voor de bewoners van het terrein. Niet ideaal. In 2005 is het festival verhuisd naar de huidige locatie t.w. het NDSM terrein. Ook een voormalige industriële plek, maar hier heeft niemand “hinder” van het festival. Groot voordeel is ook dat de voormalige NDSM-werf uitstekend (met het openbaar vervoer; pontje of bus) te bereiken is. Sinds de verhuizing naar de nieuwe locatie is het festival m.i. ook strakker georganiseerd. Althans, die indruk wekt ’t op mij: een buitenstaander wel te verstaan. Als ik arriveer stroomt het publiek in groepjes richting het festivalterrein. Vooral veel jongeren (al dan niet met jonge kinderen lopend of in een buggy), 30-plussers en al wat niet meer. Iedereen is op dit festival welkom. Die sfeer straalt ’t ook uit. Geen kapsones, geen knallende reclameuitingen o.i.d. Op het festivalterrein, een buitengedeelte en de enorme Dockslandshal, is het een gezellige drukte.
Buiten staat theatergroep Tuig met Tocht. Na omzwervingen in Vilsteren, Utrecht, Terschelling, Nijmegen en Den Bosch staat Tocht nu op Robodock. Ik heb de installatie nu diverse keren gezien maar hij staat nu weer anders opgesteld. Nu in een soort ovaalvorm met in het binnengedeelte een minitribune voor eventuele toeschouwers. Tocht is in trek want gedurende de gehele avond staat er een lange rij van belangstellenden te wachten om hun eigen ‘tocht’ te maken. Na Robodock speelt deze voorstelling nog één periode van een aantal dagen in Oldenzaal.

Ketzal door Derevo
Ketzal door Derevo
Ketzal door Derevo


Als ik de Dockslandshal binnenstap word ik, evenals vorig jaar, overvallen door een prachtige entourage. De hal is immens groot en hoog en waar ik kijk; overal is er wel wat te zien of te doen. Veel kunstenaars hebben installaties, veelal bewegend, opgesteld en dit is een lust voor het oog. Sowieso is er veel aandacht besteed aan de aankleding. De bars, gemaakt van afgedankt materiaal, zijn zeer bijzonder en sfeervol. Ze spuiten zelfs vuur. Vuur ja, want vuur, is ook een terugkerend iets op dit festival. Op verschillende manieren komt vuur terug in de programmering. Of het nu beeldende kunst is, robots of theater. Vuur evenals water hoort bij Robodock. Heel aards in deze wereld van (moderne)techniek.

Waar ik nieuwsgierig naar ben zijn de theatervoorstellingen van Materia Prima (Fr) en Derevo (Rusl). Derevo ken ik al zo’n 18 jaar. Ooit op Terschellings Oerol deden ze aan bewegingstheater in het Terschellinger landschap. En ooit waren hun voorstellingen op locatie voor mij de inspiratiebron om theater te gaan fotograferen. Afgelopen Oerolfestival waren ze op het laatste moment verhinderd door visa-problemen. Dit was dus dé kans ze te zien. Ze spelen de Nederlandse première van Ketzal, hun nieuwe voorstelling, die zojuist in een Archangel Award of the Herald in Edinburgh won. Derevo blijkt populair, er zijn zelfs Russische bezoekers, want hoewel er een behoorlijke tribune gebouwd is, kan lang niet iedereen de voorstelling zien. Jammer.
Inhoudelijk kan ik niet veel over de voorstelling vertellen. Mijn probleem is dat ik ze vaak niet goed snap. Ik ga me hier dus ook niet aan wagen. Op de Derevo site kun je zelf een kijkje nemen voor meer informatie. Goed, misschien begrijp ik de voorstelling niet helemaal; indrukwekkend is de voorstelling wel en mooie plaatjes maken lukt ook altijd bij dit Russische mimegezelschap.

Insomnia door Materia Prima
Insomnia door Materia Prima
Insomnia door Materia Prima


Voorafgaand aan Derevo speelt midden in de hal en zonder tribune Materia Prima de première van Insomnia. Een voorstelling rondom ca. 10 bedden en idem dito personages waarvan de meesten hun hoofd met wit verband verbonden hebben. De voorstelling is qua sfeer nogal rauw. Hij is tekstloos en grillig. Hoewel ik hier het verhaal ook niet helemaal begrijp (ligt dat nou aan mij?) vind ik ‘m zeker de moeite waard.

Ja, de moeite waard is Robodock zeker, want op dit festival hoef je je zeker niet te vervelen. Ik weet dan ook zeker, hoewel er nog veel te noemen is (wat ik nu niet doe), dat ik veel nog niet gezien heb. Robodock is rauw theater, (snoeiharde) muziek, industriële installaties, maar ook heerlijke ambachtelijke cappucino, lekker eten en nog veel meer. Een must voor iedereen die van een knap staaltje kunst en technologie houdt. Allemaal ook nog een milieuvriendelijk ook. Robodock bezoeken is lekker avonturieren en dat kan op sommige dagen tot vroeg in de ochtend.

Robodock - website
Derevo - website
Materia Prima - website