Onderwerp: JAZZ, MUZIEK

Donderdag 28 November 2013 at 11:20 am

SONNY FORTUNE QUNTET DOET MILES WEINIG EER AAN.

Sonny Fortune foto Truus de Boer Sonny Fortune foto Truus de Boer Sonny Fortune foto Truus de Boer

Door Rene de Hilster met foto’s van Truus de Boer (klik voor vergroting)
Lantaren/Venster, Rotterdam – 20 november 2013

Alt en tenorsaxofonist Sonny Fortune is een beroemd sideman die een hoop jazzgrootheden terzijde heeft gestaan. Onder meer Elvin Jones, Buddy Rich, Nat Adderley en Miles Davis maakte gebruik van zijn diensten. Met deze laatste bekende muzikant in het achterhoofd kwam Fortune met een “eigen” kwintet naar Europa om de muziek van de grote trompettist eer te betuigen. De tour van dit vijftal gaat dwars door Europa en ook het Rotterdamse Lantaren/venster stond op het speelschema.

Lees Verder

Onderwerp: THEATER, MUSICAL

Woensdag 27 November 2013 at 12:55 pm

Het Musical Awards Gala kent één grote winnaar; ‘De Woef Side Story” van het RO Theater.

Musical Awards foto Jacques Nachtegaal Musical Awards foto Jacques Nachtegaal Musical Awards foto Jacques Nachtegaal

Tekst en foto's Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P. (klik voor vergroting)

Het wisselen van de wacht heeft een goede frisse wind gebracht. Na dat Joop van den Ende jaren het initiatief nam in de organisatie van het Musical Awards Gala is het stokje nu overgenomen door de grote theaterproducenten onderling. Dat heeft ook een nieuw bestuur en een nieuwe jury opgeleverd en dat is duidelijk te merken.

Ondanks de succesvolle productie Lang en Gelukkig werd en nimmer zo veel genomineerd ten gunste van het RO Theater dan dit keer en het kwam verder dan de nominaties alleen. Maar liefst 5 Awards gingen naar de succesvoorstelling “De Woef Side Story”. Zo gingen onder andere Arjan Ederveen en Alex Klaasen met de felbegeerde Awards huiswaarts. De andere grote winnaar was de musical “Hij gelooft in mij” (4 Awards) waar zowel de mannelijke hoofdrol in een grote musical en de vrouwelijke hoofdrol in een grote musical werden gewonnen door Martijn Fischer en Chantal Janzen wonnen respectievelijk de John Kraaijkamp Musical Award en de Conny Stuart Musical Award.

Lees Verder

Onderwerp: MUZIEK, VERWACHT, WERELDMUZIEK

Dinsdag 19 November 2013 at 7:26 pm

Global Music Festival in World Forum. Den Haag, van 13 tot en met 15 dec.

Cheb Mami Sertab Erener Kassav

Van 13 tot en met 15 december vindt in het World Forum in Den Haag het Global Music Festival plaats met Turkse, Indiase, Arabische, Caribische en Nederlandse artiesten. Met grote namen als Cheb Mami, "the prince of Rai" uit Algerije (13 december)-en de  de uitvinders van de zouk: Kassav uit Martinique en Guadeloupe (14 december). Op 15 december treedt Achanak op, de pioniers van de New Wave Bhangra, ontstaan onder Indiase migranten in Engeland. Dezelfde dag staat de Turkse diva Sertab Ertener in de schijnwerpers. Het publiek kan er behalve van muziek genieten van lekker eten, drinken en een bazaar.

Lees Verder

Onderwerp: THEATER, CABARET

Zaterdag 16 November 2013 at 2:18 pm

Purper Ladies, het is toch wel even wennen.

PurperLadies_foto_Andy_Doornhein PurperLadies_foto_Andy_Doornhein PurperLadies_foto_Andy_Doornhein

Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P

Talloze jaren is het Nederlands theaterpubliek prettig verrast door de vele programma’s van het collectief “Purper”. Dit gezelschap ooit opgericht in 1980 door Erik Brey en Haye van der Heijden met daarin later als grote spil Frans Mulder, heeft in talloze bezettingen jaren aaneen zeer toegankelijk en aanstekelijk cabaret gebracht. Het overwegend herengezelschap waarin in afwisselende bezettingen o.a. Jos Brink, Tony Neef, Jon van Eerd, Alfred van den Heuvel, Jan Simon Minkema, Martin van Dijk, Tom Barlage, Perry Dossett, Eric Corton en Marco Braam perfect inpasten heeft heel vaak dames als vaste leden of als gasten in hun programma gehad, waaronder Adelheid Roosen, Trudy Labij, Ina van Faassen, Corry Brokken, Karin Bloemen, Adèle Bloemendaal, Angela Groothuizen, Anneke Grönloh en niet te vergeten Gerrie van der Klei. En de ene keer met iets meer succes dan de andere keer, maar over het algemeen waren het succesvolle programma’s.

Lees Verder

Onderwerp: THEATER, TONEEL

Donderdag 14 November 2013 at 8:08 pm

Hoe ideaal is de Ideale man

Ideale man Ideale Man Ideale Man

Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P

Talloze vrouwen zijn al jaren naar hem op zoek, hij op het witte paard. Daarnaast vermoeden vele mannen hem elke ochtend te ontmoeten in de spiegel, maar bestaat hij wel echt de Ideale Man. In samenwerking met NT Gent speelt het Nationale Toneel de voorstelling “De Ideale man” een bewerking door Elfride Jelinek van Oscar Wilde’s “An Ideal Husband”. Een verhaal over corruptie, chantage, macht en eigenlijk al onze kleine menselijke trekjes. De bewerking is lekker, het is alledaags, herkenbaar en dwaalt toch ook niet te ver van de oorspronkelijke tekst bedoeling weg. De regie is van Theu Boermans dus ook dat zit wel goed. Waar het in deze productie dus in belangrijke mate om gaat is de kwaliteit van de acteurs. En met o.a. Mark Rietman, Arianne Schluter en Steven van Watermeulen in de gelederen kan deze komedie niet stuk.

Lees Verder

Onderwerp: JAZZ, MUZIEK

Woensdag 13 November 2013 at 4:14 pm

RONNIE CUBER & REIN DE GRAAFF 3 – KNORRENDE BEESTEN AAN DE WATERKANT

Ronnie Cuber foto Joke Schot Ronnie Cuber & Rein de Graaff Trio, foto Joke Schot Ronnie Cuber & Rein de Graaff Trio, foto Joke Schot

Bimhuis, Amsterdam 7 nov. 2013 & Lantaren/Venster, Rotterdam 8 nov. 2013

Door Rene de Hilster met foto’s van Joke Schot (klik voor vergroting)

Go fuck yourself” riep Ronnie Cuber na afloop van het concert naar het zeer enthousiaste publiek. De toegift was niet geheel verlopen naar de wens van de baritonsaxofonist en hij was duidelijk woedend.
Voor wie de geschiedenis van deze bijzondere muzikant wat beter kent is dat wellicht geen verassing. Cuber kan een moeilijk mens zijn en heeft soms wat moeite met communiceren. Ook lijkt hij snel uit zijn evenwicht te raken als zaken niet naar zijn wens verlopen dan schiet hij in de stress.

Lees Verder

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

Woensdag 13 November 2013 at 3:09 pm

Alsof Tom Waits zelf meespeelt, het is meer dan geweldig Frans van Deursen en band zingen Waits

Frans van Deursen fotograaf onbekend

door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P

In het Hennekespand in Schiedam, zeg maar de kleine zaal van het Theater aan de Schie, maar dan uitpandig op een eigen locatie met herinneringen aan Schiedams oude brandersverleden speelde Frans van Deursen met zijn band het waanzinnig sfeervolle muziektheater programma “Scherven Van Een Leeggedronken Nacht”. Frans van Deursen zingt Tom Waits, maar dan wel door Frans vertaalt of kan ik beter hertaald zeggen en met eigen interpretaties. Een avond die ultiem muziek genot brengt.

Lees Verder

Onderwerp: CD-DVD, JAZZ, MUZIEK

Zondag 10 November 2013 at 6:54 pm

CD: Ineke van Doorn & Marc van Vugt - White

Ineke van Doorn Marc van Vugt: White

bezetting: Ineke van Doorn zang, elektronica, piano; Marc van Vugt elektrische- en akoestische baritongitaar; Andy Sheppard tenor- en sopraansaxofoon, Sylvain Beuf tenor- en sopraansaxofoon en fluit; Michael Vatcher slagwerk, waterglazen; Nederlands Kamerkoor; Big Bizar Habit

4 van 5 sterren.

Door Hans Speekenbrink

Ik betrap mezelf er op dat, als ik een cd-tje van een zangeres opzet in deze hectische tijd, ik voornamelijk op wil gaan in een harmonieuze gelijkmatige en weldadige sound. Er zijn momenteel erg veel zangeressen die heel erg goed kunnen zingen, maar juist nèt niet de stem hebben, die blijft boeien. Waar zit m dat in? Het kan een bepaalde heesheid zijn, een iets te lage stem voor een vrouw, een bepaald braampje, een zekere zuiverheid, timing.. Kortom iets unieks of betoverends dat je aandacht vast blijft houden.
Het kan zelfs iets zijn, dat lijkt op en handicap of een spraakgebrek. Als het je maar boeit en raakt! Wat voorbeelden van unieke stem-kwaliteiten die boeien: Diana Krall, Adèle, Marianne Faithfull, Sandy Denny, Sophie Zelmani, Diana Kurtz, Eva Cassidy, Nora Jones, Natalie Merchant, Haris Alexiou, Melissa Etheridge, Rumer..

Lees Verder

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK, VERWACHT

Woensdag 06 November 2013 at 10:01 am

Concert Bettens ‘Waving at the Sun’ in Paradiso

Sarah en Ben Bettens

 Bettens is het nieuwe muzikale project van Sarah en Gert Bettens, de mede-oprichters van de band K's Choice.  Hun nieuwe album heet Waving at the sun.

Op 10 november zijn ze te zien in Paradiso om 18.00u.

Het voorprogramma is A Fragile Tomorrow en start om 17.15u.

Naast de nummers uit dit nieuwe album, brengt Bettens ook publieksfavorieten uit het K’sChoice repertoire.

www.paradiso.nl

Onderwerp: JAZZ, MUZIEK

Dinsdag 05 November 2013 at 2:50 pm

Jazz International Rotterdam 2013: Jazz voor de storm

Diederik Rijpstra foto Rosaria Macri karos-4tet foto Rosaria Macri Tin Man and the telephone foto Rosaria Macri

Door Harm Tiddens met beeld van Rosaria Macri (klik voor groter)

Op de overgang van mooie nazomer naar de eerste echte herfststorm vond het derde Jazz International  Rotterdam Festival plaats (voor details zie http://www.jazzinternationalrotterdam.nl): 10 concerten en een Wine & Jazz ervaring van 24 t/m 27 oktober in Lantaren venster. Het hele verhaal van jong talent (Festival Youth Orchestra) tot gevestigd talent (Kenny Garrett) werd verteld.

De aftrap op donderdag vond plaats door Diederik Rijpstra met ‘The living City Project’. Verder die avond Kairos 4TET.

Vrijdag 25 Oktober begon met een verfrissend optreden van ‘Tin Men and The telephone’. Zoals de naam al verraadt hebben de heren iets met telefonie. Vooraf aan het optreden moest je een app downloaden a raison van € 2,50. Wie wil zich voor een dergelijk luttel bedrag nou niet laten verrassen en bovendien hongerende en creatieve musici ondersteunen. Met de app kan je een aantal nummers van de heren op je smart phone downloaden en bovendien interactief deelnemen aan het concert!

Lees Verder

Onderwerp: JAZZ, MUZIEK

Maandag 04 November 2013 at 4:28 pm

DAVID MURRAY BLACK INFINITY QUARTET BRENGT VRIJHEID EN TRADITIE SAMEN

Bimhuis, Amsterdam – 2 november 2013
Door Rene de Hilster

Het was in 1976 dat David Murray voor het eerst voet aan wal zette op de Nederlandse jazzbodem. Toen nog als een regelrechte freejazz epigoon die zich met forse schreden door de stukken heen werkte en de zaal plat wist te blazen met zijn kamerbrede gruizige tenorsound.

De keren dat hij in tussentijd in Nederland en dus in het Bimhuis heeft gespeeld zijn ontelbaar. Klaarblijkelijk valt David Murray in goede aarde bij de Nederlandse jazzliefhebber en dat dit al enige tijd zo is getuigen de vele grijze hoofdjes die te tellen waren bij het jongste concert van de grootmeester in het Bimhuis. Murray trekt ook jongere luisteraars, maar die zijn veruit in de minderheid.
Zevendertig jaar na zijn debuut stond hij weer op het Bimhuis podium. Nog steeds met een groot geluid maar toch ingetogener en meer bezonken. De wildeman van weleer was zeker nog niet op zijn lauweren gaan rusten maar deed wel wat rustiger aan. De wijsheid komt met de jaren…

Hij had dit keer zijn Black Infinty Quartet meegenomen. Een nieuwe naam voor een bijna geheel nieuw gezelschap. Alleen bassist Jaribu Shahid (a.k.a. Glenn Henderson) was van de vorige bezetting overgebleven. Achter de potten en pannen huisde Nasheet Waitts; een swingende drummer die zowel binnen de jazztraditie als in de meer vrijere vormen excelleert. De pianist van dienst was Rod Williams, een zeer goede en alerte begeleider, daartegen was hij solistisch minder interessant. Deze drie-eenheid vormde een hechte, maar ook naar Murray maatstaven, sobere en straight ahead ritmesectie.

Nadat iedereen op zijn gereserveerde zitplaats was gaan zitten (Inderdaad, u leest het goed: er zijn nu zitplaatsreserveringen te maken in het Bimhuis. Voor de betalende bezoeker een aanwinst, voor pers en journalisten wat minder leuk; die moeten nu staan) kon het concert van start gaan.” Sorrow Song” was het eerste werkje dat ten gehore werd gebracht en diende als tribute aan de onlangs overleden saxofonist Frank Wess. Dat dit stuk ook voorkomt op Murray’s nieuwste CD “Be My Monster Love” liet de saxofonist verassend genoeg achterwege. Deze Murray compositie bleek een medium swinger te zijn met goede ‘blowing’ changes. De tenorsolo ging dwars door alle octaven heen die binnen en buiten het bereik van het instrument liggen. Vanouds solerend in grote intervallen beende David Murray door het schema. De ritmesectie rolde tijdens deze solistische escapades een prachtig passend tapijt uit. Vette swing en een diepe groove (het samengaan van die aspecten is minder voor de hand liggend dan u wellicht denkt) kenmerkte de samenwerking van deze magic triangle. Piano en bas mochten ook hun zegje doen en toen was het stuk al weer ten einde. Maar er kwam nog meer moois. Wederom een compositie “French Kiss For Valerie” van de CD die Murray maar niet wilde noemen en een Ellington stuk uit de oude doos: “In My Solitude” gespeeld met alleen Jaribu Shahid. In de afsluiter van de eerste set “Obe” van Lawrence “ Butch” Morris kwam de vrijere kant van Murray naar boven, tot nu toe had hij zich vrij traditioneel gedragen.

David Murray leek in een nostalgische bui want alweer kwam er een werkje uit het verleden op de lessenaar. Zijn bewerking van John Coltrane’s Giant Steps genaamd “Murray Steps” opende te tweede set. In een matig tempo wist Murray zich door dit uitdagende schema heen te werken. Rod Williams had er wat meer moeite mee. Daartegen leefde Nasheet Waitts zich flink uit in zijn solo, maar dat is niet zo vreemd. Hij hoeft alleen maar aan de vorm te denken en kan de changes aan zijn laars lappen.
De set werd vervolgt met Spoonin’ en Joanna Green Satin Dress, beide van de al eerder genoemde Butch Morris. Ook deze ingenieuze werkjes werden volgens de beproefde Murray methode afgewerkt
Misschien is David Murray niet zo vernieuwend als dertig jaar geleden maar het valt niet te ontkennen dat zijn concerten een meeslepende gebeurtenis zijn waarbij je op het puntje van je stoel (of staanplaats) terecht komt. Het hele kwartet speelde met veel urgentie en dat levert een diepe groove op die niet alleen hoorbaar maar ook voelbaar is. Helaas zijn dit kenmerken die bij veel hedendaagse jazz niet meer terug te vinden is. Zou dit ook te maken kunnen hebben met het bijvoeglijk naamwoord in de kwartetnaam?