Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER

Zondag 30 Juli 2006 at 9:09 pm

Parade: Teatro met Goed

TEATRO werd in 2001 opgericht door regisseur Marcus Azzini en dramaturg Paulien 
Geerlings. Azzini’s afstudeervoorstelling, Mijn Kippenhersentjes, een monoloog 
van Ko van den Bosch, was tevens de eerste TEATRO productie. Kort daarna beleefden 
- binnen ons ‘alliantiepartnerschap’ met de Theatercompagnie - twee stukken hun 
Nederlandse première door TEATRO’s ensceneringen, Phaedra’s Love en Fat 
men in skirts. Tot de vaste kern van het gezelschap behoren momenteel, naast regis- 
seur Azzini, spelers/theatermakers Stefan Rokebrand en Kirsten Mulder, scenograaf/ 
theatermaker Dries Verhoeven, publiciteitsmedewerker Pieke Berkelmans en zakelijk lei- 
der Sanne Boersma. “Daarnaast werken we regelmatig met ‘vaste gasten’; theaterma- 
kers met wie we een verwantschap voelen. De voorstellingen die wij maken zijn uitda- 
gend, vernieuwend, met een persoonlijk, fysiek spel. Ze staan midden in de samenleving 
en gaan over intermenselijke relaties en innerlijke strijd. TEATRO zoekt het gevaar in het 
theater en een dialoog met het publiek.” Tegenwoordig werkt en vergadert TEATRO in 
Broedplaats voor Podiumkunsten Marci Panis te Amsterdam.
Vorig jaar stonden ze op De Parade met de voorstelling City Animals. Dit jaar zijn er weer met het thema 'goed' en het fenomeen van het positieve denken. 

Teatro - website

Spel:
Ali Ben Horsting
Kirsten Mulder
Stefan Rokebrand
Erik Whien

Regie:
Marcus Azzini

Onderwerp: DANS, FESTIVAL, STRAATTHEATER

Zaterdag 29 Juli 2006 at 09:13 am

ISTF: Osmosiscie met Flesh

Osmosiscie
Osmosiscie
Osmosiscie

Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)

Fotograaf Henry Krul bezocht het Internationaal Straattheaterfestival in Gent (ISTF) en maakte voor Cultuurpodium.nl een aantal sfeerimpressies van het festival op de manier die het beste bij hem past: veel beeld en weinig tekst.

Danser Ali Salmi van het Franse gezelschap Osmosiscie maakt bijzondere producties. Afgelopen voorjaar zag ik hem bij winterse temperaturen op een desolaat Westergasfabriekterrein tijdens het Novib (nu Oxfarm) jubileumfeest zijn voorstelling Transit in een enorme truck dansen.
Dit was geen succes. Mede vanwege de omstandigheden, hoopte ik.
Osmosiscie
Osmosiscie
Osmosiscie


Nou dat bleek in Gent wel want, nu dansend in een kleine truck, was de voorstelling helemaal OK. Terwijl Ali gedurende een half uur zeer intens tegen de wanden van de truck danste konden de meeste toeschouwers de performance zowel live als op een enorm projectiescherm volgen dat zo’n 50 meter tegenover de truck opgesteld stond. Dit alles begeleid door Arabische live-zang. Geen gemakkelijke voorstelling maar wel heel bijzonder en dat wist het aanwezige publiek te waarderen.

Osmosiscie - website
Internationaal Straattheaterfestival Gent - website

Onderwerp: FESTIVAL, STRAATTHEATER

Vrijdag 28 Juli 2006 at 2:46 pm

ISTF: Mr. Pejo’s wandering doll’s

Mr. Pejo’s wandering doll’s
Mr. Pejo’s wandering doll’s
Mr. Pejo’s wandering doll’s

Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)

Fotograaf Henry Krul bezocht het Internationaal Straattheaterfestival in Gent (ISTF) en maakte voor Cultuurpodium.nl een aantal sfeerimpressies van het festival op de manier die het beste bij hem past: veel beeld en weinig tekst.

Helemaal uit St. Peterburg kwam Mr. Pejo’s wandering doll’s. Mijn verwachtingen waren hooggespannen. Ik heb wel wat Pools straattheater gezien en moet zeggen dat dat niet echt mijn ding is. Zou dit anders, beter zijn? Helaas tot mijn teleurstelling viel het me erg tegen. Aan het enthousiasme en inzet van de vier acteurs lag het zeker niet, maar het is allemaal zo doorzichtig. Soms, met alle respekt, nogal kinderlijk danwel kinderachtig. Niet mijn 'kopje thee', maar gelukkig konden nog veel andere mensen van de voorstelling genieten. Ja, dat krijg je als je zoveel moois ziet dan raak je verwend. En toch, toch ben ik blij dat ook zulke groepen de kans krijgen zich hier te tonen. Het ISTF steekt daarmee toch haar nek uit.

Internationaal Straattheaterfestival Gent - website

Onderwerp: FESTIVAL, STRAATTHEATER

Vrijdag 28 Juli 2006 at 12:05 am

ISTF: Cia La Mula met A Desmano

Cia La Mula
Cia La Mula
Cia La Mula

Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)

Fotograaf Henry Krul bezocht het Internationaal Straattheaterfestival in Gent (ISTF) en maakte voor Cultuurpodium.nl een aantal sfeerimpressies van het festival op de manier die het beste bij hem past: veel beeld en weinig tekst.

Jaarlijks organiseert het ISTF de Grote Prijs Internationaal Straattheaterfestival waarvoor ca. 10 gezelschappen uitgenodigd worden. Voorzover ik weet worden de groepen gewoon betaald voor hun optredens; iets heel anders dus dan promotiefestivals De Gevleugelde Stad (Ieper, B) en Buitenkans (Nijverdal, NL). Nu hou ik niet zo van die wedstrijden want appels met peren vergelijken lijkt me nogal zinloos.
Niettemin, in Gent waren naast o.a. The Primitives, Picto Facto, Hamish & Flamish ook Cia La Mula, Mr. Pejo’s wandering doll’s en Compagnie du Mirador uitgenodigd. De laatste groep won zowel de juryprijs € 5000,- als publieksprijs € 2500,-. Ik heb deze groep niet zien optreden maar ga ze zeker tijdens Theater op de Markt in Hasselt (9-13 aug) zien.
Cia La Mula
Cia La Mula
Cia La Mula


Het Argentijnse Cia La Mula zag ik wel en vond ik amusant, knap en innemend. Deze twee nog erg jonge artiesten combineerden vrijwel zonder tekst prachtig clownesk mimetheater met acrobatiek. Gedurende bijna een half uur was ik helemaal geboeid. Hou ze in de gaten!

Internationaal Straattheaterfestival Gent - website

Onderwerp: DANS, FESTIVAL, STRAATTHEATER

Donderdag 27 Juli 2006 at 12:24 pm

ISTF: Tango- en Flamencofoon

Tango- en Flamencofoon
Tango- en Flamencofoon
Tango- en Flamencofoon

Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)

Fotograaf Henry Krul bezocht het Internationaal Straattheaterfestival in Gent (ISTF) en maakte voor Cultuurpodium.nl een aantal sfeerimpressies van het festival op de manier die het beste bij hem past: veel beeld en weinig tekst.

Bel de festivalorganisatie en verras iemand met een exclusief Tango- of Flamencofoonoptreden aan huis. Dit was mogelijk tijdens de festivalperiode mits het optreden buiten de Feestenzone zou plaatsvinden. Dagelijks gingen twee duo’s op stap en zij legden gezamenlijk zo’n 18 huisbezoekjes af. Veelal onaankondigd verschenen ze bij iemand aan huis, belden aan en begonnen voor de deur op straat te dansen. Iedereen kon en mocht meegenieten. Na de dans waren weer net zo snel weg als ze gekomen waren. Jammer genoeg kon ik er maar eén keertje bij zijn. Geweldig idee!

Internationaal Straattheaterfestival Gent - website

Onderwerp: FESTIVAL, KLASSIEKE MUZIEK, STRAATTHEATER

Donderdag 27 Juli 2006 at 10:44 am

ISTF: De Propera

De Propera
De Propera
De Propera

Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)

Fotograaf Henry Krul bezocht het Internationaal Straattheaterfestival in Gent (ISTF) en maakte voor Cultuurpodium.nl een aantal sfeerimpressies van het festival op de manier die het beste bij hem past: veel beeld en weinig tekst.

Een kleine maar verrassende voorstelling danwel interventie was die van De Propera. Een voorstelling kun je ’t niet echt noemen; er zit kop noch staart aan. Drie, vier of vijf mensen van de vuilophaaldienst vegen de straat, rapen propjes en zwerfafval en dan ineens start één van de vuilophalers prachtig te zingen. Ik ben niet thuis in de opera- en operettemuziek maar ik vind ’t prachtig. Het ene lied is nog niet afgelopen of een ander lied, door een andere zanger(es) gezongen, volgt. Tuurlijk wist ik wat ik zo’n beetje verwachten moest; daarvoor had ik me in het programma verdiept. Ben je echter nietsvermoedend op straat en dit overkomt je, dan weet je toch niet wat er gebeurt. Klein maar fijn. Een kadootje! Een initiatief van het ISTF dat (mijns inziens) vraagt om nog completer te worden.

Internationaal Straattheaterfestival Gent - website

Onderwerp: DANS, FESTIVAL, STRAATTHEATER

Woensdag 26 Juli 2006 at 4:40 pm

ISTF: Tango Sumo met Premier Round

Tango Sumo
Tango Sumo
Tango Sumo

Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)

Fotograaf Henry Krul bezocht het Internationaal Straattheaterfestival in Gent (ISTF) en maakte voor Cultuurpodium.nl een aantal sfeerimpressies van het festival op de manier die het beste bij hem past: veel beeld en weinig tekst.

Ik ben een liefhebber van dans op straat. Ex Nihilo uit Marseille is een van mijn grote favorieten. Ik noem me fan en - kritisch als ik ben - zal ik dat niet snel doen. Een andere groep die ik graag volg is Tango Sumo uit Bretagne. Sinds een aantal jaren ken ik hun prachtige voorstelling 'Expedition Paddock', een choreografie rondom 5 oude ziekenhuisbedden gespeeld door 5 prachtige mannen. Tijdens het ISTF miste ik deze voorstelling vanwege een hevig onweer dat de voorstelling onmogelijk maakte.
Tango Sumo
Tango Sumo
Tango Sumo


Eerder op de dag had ik mijn hart al op kunnen halen aan een andere voorstelling van dit gezelschap: 'Premier Round'. Een voorstelling door vier dansers en een muzikant in een soort boxring. Nou, wat deze heren lieten zien was niet mis. Zeer fysieke dans waarbij atletische aanleg niet overbodig is. Bijzonder aan de opstelling van deze show is dat het publiek zowel binnen als buiten de ring plaats neemt en dus eigenlijk 'in' de voorstelling zit.
Prachtig om er zo bovenop danwel in te zitten.
Reprise graag! Ook bij + 30 graden!

Tango Sumo - website
Internationaal Straattheaterfestival Gent - website

Onderwerp: FESTIVAL, KLASSIEKE MUZIEK

Woensdag 26 Juli 2006 at 12:10 pm

Opera! Festival van het Beauforthuis

Trio Lievenstro
Joke Leenders opent het festival
Stefan Hofkes tijdens inleiding

Tekst en foto's van Hans Speekenbrink (klik voor groter)

Het trio Stefan Lievestro, Bas van Lier en Erik Kooger zorgden voor de sfeer bij aankomst. Stefan stond een week geleden nog met zijn sextet op het North Sea Jazz Festival. Bas en Erik begeleiden o.a. regelmatig Hans Dulfer en Erik speelt in Elektron van Michiel Borstlap. Het ontging het geringe aanwezigen op dit vroege uur wellicht dat hier niet zomaar het eerste het beste lokale trio stond te spelen maar een drietal toppers uit de Nederlandse jazz.

Om 19.15 uur verzamelden de operaliefhebbers zich in de tuin van het Beauforthuis voor de opening van het festival door Joke Leenders, wethouder kunst en cultuur van de Gemeente Zeist. Daarna gaf Stefan Hofkes, artistiek leider van het Opera! Festival, een inleiding over opera in het algemeen, deze opera in het bijzonder.

Heks
De hele cast
Cocktails toe op het terras


Opera! Festival - website

Zang
Helen Withers “ Grietje
Louise Ratcliffe “ Hans
Amy Catt - de heks
Rodney Gibson “ vader
Joanna Gamble / Sarah Meadows “ moeder
Lee Mason “ het zandmannetje

Muziek
David Lewis - viool
You-Chiung Lin - piano
Nick Shipman - klarinet
Joseph Spooner “ cello

Onderwerp: FESTIVAL, STRAATTHEATER

Dinsdag 25 Juli 2006 at 4:48 pm

ISTF: Claire & Leandre met Fragile

Claire & Leandre
Claire & Leandre
Claire & Leandre

Tekst en beeld van Henry Krul (klik voor vergroting)

Fotograaf Henry Krul bezocht het Internationaal Straattheaterfestival in Gent (ISTF) en maakte voor Cultuurpodium.nl een aantal sfeerimpressies van het festival op de manier die het beste bij hem past: veel beeld en weinig tekst. De komende dagen zullen deze impressies één voor één verschijnen.

Vier jaar geleden bezocht ik voor het laatst het festival 'Chalon dans la rue' in Chalon sur Sa ’ne. Het was het jaar van de stakingen op het gebied van straattheater, dacht ik. De toenmalige minister van cultuur in Frankrijk had zeer ongunstige regelingen voor de artiesten aangekondigd en veel voorstellingen gingen die editie dan ook niet door. Een aantal wel waaronder Fragile van het Spaanse duo Leandre & Claire. Ik kende ze niet maar was meteen verkocht bij het zien van hun prachtige voorstelling. Geen woord kwam er aan te pas, maar het verhaal dat ze speelden was zo duidelijk en ontroerend.
Claire & Leandre
Claire & Leandre
Claire & Leandre


Nu vier jaar later zag ik de voorstelling weer in Gent. Ze speelden ’m dit jaar voor het eerst en maar liefst twee avonden op dit festival. Beide avonden ben ik geweest. Het was fantastisch. Deze twee rasartiesten, lief en bescheiden als ze zijn, maken mensen blij, heel erg blij. Een juweeltje dat van mij nog veel en vaak te zien mag zijn. Hopelijk ook in Nederland (want veel hebben ze hier nog niet gespeeld).
Ze wisten me te melden dat ze in het najaar (van 21-11-2006 to 01-12-2006) in Nederland hun binnenvoorstelling 'Madame et Monsieur' zullen spelen.

Leandre & Claire - website
Internationaal Straattheaterfestival Gent - website

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK

Dinsdag 25 Juli 2006 at 1:50 pm

Billy Joel triomfeert na 12 jaar absentie


Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor groter)

In een warm Ahoy start een nerveus piano intro terwijl flikkerende witte spotlights zijn gericht op de glimmende schedel van een achter een zwarte vleugel zittende gedaante: Angry Young Man wordt met veel gejuich ontvangen al hebben de jaren niet stilgestaan voor singer, songwriter en pianist Billy Joel die tijdens zijn laatste optreden in 1994 eveneens in Ahoy nog een zwarte haardos heeft maar nu alleen nog wat grijs aan de zijkanten vertoont. Ter compensatie is een leuk grijs ringbaardje gecreëerd.

Na zijn plaat River Of Dreams uit 1993 en de daarbij behorende tour besluit Joel te stoppen met het maken van nieuwe popmuziek. Hij heeft daarna enkel nog een aantal concertreeksen gedaan die zich hebben beperkt tot zijn thuisland. Hij houdt zich wel bezig met klassieke muziekprojecten. Een voorbeeld daarvan is de door critici minder bejubelde CD Fantasies en Delusions. Begin van dit jaar start de op Long Island, New York opgegroeide Joel een serie concerten in Amerika waarbij hij ondermeer een voor een artiest record aantal van 12 concerten verzorgt in het New Yorkse Madison Square Garden waarvan vorige maand een registratie op CD is verschenen. Hij besluit deze serie uit te breiden met een korte tournee door Europa die hem ook langs Nederland brengt.

Ahoy is niet uitverkocht maar er is nog altijd een slordige 8000 man aanwezig. Al vanaf de eerste nummers is duidelijk dat het publiek een fantastische show krijgt voorgeschoteld want ondanks het uitblijven van nieuw origineel werk kan Joel teren op een rijk oeuvre dat hem alleen al in Amerika 33 top 40 hits heeft opgeleverd en waarvan tijdens het concert blijkt dat het meeste hier ook bekend is. Je realiseert je gaandeweg de show opeens hoeveel bekende liedjes de goede man heeft gemaakt. En het zijn niet zomaar wegwerpliedjes. Dit is muzikaal vakmanschap. Prachtige melodieuze op piano gebaseerde songs die zowel rustig als swingend kunnen zijn, met hier en daar wat jazzinvloeden en dan weer rock & roll elementen vertoont. Nergens hebben de liedjes aan kracht ingeboet wat maar aangeeft hoe sterk de liedjes in elkaar zitten. Het vrolijke My Life, het tedere Honesty en het beklemmende Leningrad klinken nog net zo mooi als in de tijd dat ze gemaakt zijn. Daar heeft de uitstekende band ook een grote bijdrage in die hoewel ze behoorlijk strak speelt toch op spaarzame momenten soleert zoals in het obscure maar heerlijke jazzy Zanzibar waarin ruimte is voor prima blazerswerk.



Joels eerste plaat Cold Spring Harbor stamt uit 1971 en de titelsong welke verwijst naar een stad op Long Island passeert vanavond de revue. De stad waar hij al die jaren leeft komt vaak terug in zijn liedjes en een van de prachtigste voorbeelden is New York State Of Mind dat in de loop der tijd is uitgegroeid tot een ware pop standaard en vanavond een even zo mooie uitvoering krijgt.
Een van de hoogtepunten van de show is wanneer het geluid van helikopters zijn intrede doet en de eerste noten op de piano worden gespeeld van het onsterfelijk mooie Goodnight Saigon dat Joel heeft geschreven voor vrienden die in Vietnam hebben gevochten. Hij behaalt met het lied in Nederland de nummer 1 positie en scoort er een gouden plaat mee. Van dezelfde langspeler als waarop Goodnight Saigon staat, The Nylon Curtain, speelt hij ook een andere terugkerende favoriet namelijk Allentown dat verhaalt over het industriële leven in deze plaats.

Ondanks dat Ahoy op een broeikas lijkt hebben de bezoekers en de artiest het prima naar hun zin. Het publiek laat duidelijk blijken van de liedjes van Joel te houden terwijl de anno 2006 nog prima zingende Joel contact maakt met het publiek en hij heeft gevoel voor humor door als een klein kind met achterste voren zittende baseball pet achter zijn vleugel onvervalste rock & roll te zitten spelen en wanneer het intro van Innocent Man wordt neergezet zingt hij plagerig de eerste regels van Spanish Harlem en Stand By Me over de melodie heen. Een ander leuk moment in de show is wanneer een van zijn roadies de kans krijgt diens zangtalent te tonen door hem een beukende versie van AC/DC’s Highway To Hell te laten zingen. Het publiek heeft er grote lol in en deint lekker mee. Vanaf dit punt gooit Joel er vooral up-tempo nummers erin zoals de grote hits We Didn’t Start The Fire, River Of Dreams en It’s Still Rock And Roll To Me.

De uitstraling van het podium wordt vooral opgesierd door de geweldige verlichting. Meteen valt op dat hierop niet is bezuinigd en er enorme batterijen aan spots worden waargenomen waar een bataljon aan medewerkers voor nodig is om deze goed te bedienen. Joel’s zwarte vleugel reist uit de grond op een draaibaar plateau zodat iedereen voldoende zicht heeft op de man. Ook geluidstechnisch is het concert prima in orde.
De toegift bestaat uit Only The Good Die Young, het wonderschone Scenes From An Italian Restaurant en als klapper Piano Man, dat luidkeels wordt meegezongen.

Bijna twee en een half uur staat Billy Joel op de b ¼hne waarin hij een show geeft die zijn hele oeuvre belicht, waarin ruimte is voor zowel hits als minder bekende nummers maar waarin sprake is van een consistente kwaliteit. Het is toch jammer dat hij geen nieuwe popplaten meer maakt want na vanavond kun je toch niet anders concluderen dat Billy Joel een van de betere componisten is in de popmuziek. Gelukkig heeft hij genoeg materiaal liggen om mee op te treden alleen hopen we niet weer 12 jaar te moeten wachten. Een triomf!

De Band
Billy Joel - zang en piano
Crystal Tallefero - zang en gitaar
Andy Cicon - zang en bass
Tommy Byrnes “ gitaar
Chuck Burgi “ drums
David Rosenthal - keyboards
Mark Rivera - saxofoon en keyboards
Richie Cannata - saxofoon
Carl Fischer - trompet en trombone

CD’s
12 Gardens “ Live (2006)
Greatest Hits Vol. 1 & 2 (1985)
Greatest Hits Vol. 3 (1997)

Onderwerp: MUSICAL

Maandag 24 Juli 2006 at 3:26 pm

De cast van The Wiz klaar voor première in het Beatrix Theater Utrecht


Zaterdag 9 september vond de première plaats van de musical The Wiz in het Beatrix Theater in Utrecht. De swingende feelgood musical over doorzettingsvermogen en het geloof in jezelf, vertelt het verhaal van Dorothy die de weg kwijtraakt van huis en belandt in het wonderbaarlijke land van Oz.  Samen met een vogelverschrikker zonder verstand, een blikken man zonder hart en een laffe leeuw zonder moed gaat ze op zoek naar The Wiz. Hij kan haar vertellen hoe ze weer thuis komt...

Gehuld in spectaculaire creaties was bekend Nederland in groten getale getuige van de bijzondere première van musical The Wiz. Vanaf vier uur arriveerden de gasten langs de speciaal aangelegde gele loper, in de musical is dit de kleur van de weg die Dorothy en haar vrienden naar de tovenaar The Wiz brengt. De pers en fans stonden paraat om iedereen te fotograferen.Vanaf 9 september in het Beatrixtheater in Utrecht.

The Wiz - website

Onderwerp: FESTIVAL, STRAATTHEATER

Maandag 24 Juli 2006 at 10:37 am

Een bende zotten als publiekstrekker op het Gents straattheaterfestival

Mannen met de Slakken
Armando en de Dame met de Baard
Bataclan

Door Marieke Rodenburg met foto's van Henry Krul (klik voor groter)

Afgelopen week was de officiële opening van het Internationale Straattheaterfestival in Gent. Tijdens het feestgedruis in het centrum van de Gentse feesten worden de wijken daaromheen vooral bezocht door internationale en lokale straattheatergroepen,
Want naast de grote namen is het vooral de bedoeling nieuwe producties en samenwerkingsverbanden voort te brengen. Een grote publiekstrekker is Bataclan, mede dankzij het tropische weer. Het is het nieuwste project van de groep cirQ, die al een aantal jaar naam maakt met originele creaties. Het rariteitenkabinet Bataclan zorgt voor een onverwachte maar zeer aangename verkoeling. Ooit begon het met een uit de hand gelopen trouwpartij, die zij opluisterden met theater en muziek. Die energie is gebleven en te voelen op het door zon overgoten veld waar de caravans en strandstoeltjes staan.
Bataclan is een rariteitenkabinet van mensen, een rondtrekkend dorp met haar hoogst curieuze inwoners die een geschiedenis hebben van honderden jaren. Althans, volgens de mythe is Bataclan al ontstaan in 1903, als rondreizend gezelschap in de Balkan. De gespleten Siamese tweeling Armando en Benito, de één zonder benen en de ander zonder armen, zouden de laatste afstammelingen zijn.
Wie rond loopt op het veldje met de caravans wordt in een mysterieuze wereld geworpen en mag zichzelf niet al te serieus meer nemen, want dat doen de artiesten ook niet. Zichzelf, maar ook hun bezoekers niet. Het geeft een historisch sfeertje, de carnivale van de jaren twintig, waar een vuurspuwer en een zwaarlijvige dame topvermaak was. Dat geldt kennelijk in 2006 nog steeds, dat blijkt deze dagen.

De sterke man
Freakshow Armando & Benito
Die Knedende Damen


“Wij zijn een bende zotten, en vermaken onszelf, en de mensen natuurlijk. Niemand meent dat hier”, zegt Inge Kerf, mede-oprichtster van Bataclan. “We tasten de grenzen af en zijn ver van alle conventies, zonder echt ergens tegen in te willen gaan.” En ook over dat labeltje is ze voorzichtig, want iedereen is welkom die dezelfde sfeer proeft als zij. “Het is de energie die ontstaat en bezoekers zijn ofwel heel enthousiast of haken meteen af. En daar zijn we juist blij mee.”

“We hebben ook een VIP-plaats, waar de bezoekers knakworstjes en nepchampagne krijgen. En ze worden complete te kak gezet”, zegt Inge met een brede glimlach. Achtergrond van de mensen doet er namelijk helemaal niet toe op Bataclan. “Je komt hier binnen omdat je iets kan, niet vanwege je papiertje of iets anders. Als iemand op een spijkerbed kan liggen met een glas duvel tussen zijn tanden, dan is hij zeer welkom.”
Haar eigen achtergrond is ook niet belangrijk. Wel mompelt ze nog dat ze zelf het theaterwereldje veel te serieus vond. “Dit is gewoon mijn ding.” Op dat moment komt een complete identieke tweeling binnen. Enthousiast roept Inge: “Geweldig, moet je dat zien! Die kunnen hier ook wel staan.”

Het ‘trashtheater’, zoals het genoemd wordt, laat de mensen niet naar het theater komen maar gaat zelf naar de mensen toe. Met dit tropische weer zit het terras in het midden van het terrein vol met mensen die het feestgedruis in het centrum zijn ontvlucht en zich laten verrassen door het steeds veranderende aanbod van theater.

Die Knedende Damen
Freakshow Armando & Benito
Freakshow Armando & Benito


Het open klimaat wordt diezelfde avond bewezen als het gezelschap zit na te praten. Een man met een klarinet klopt aan bij de ingang van het terrein en demonstreert hoe hij van zijn klarinet een sirene maakt en hard wegrent. Iedereen is enthousiast en besloten is dat het een nieuwe act zal zijn voor morgen.
Xavier Cloet, ook één van de initiatoren, vertelt een gelijkwaardige voorgeschiedenis van een andere artiest. “Ik liep op een rommelmarkt, waar een man op alles wat hij verkocht kon spelen. Ik heb hem gevraagd of hij dat niet bij ons wilde komen doen. Helemaal vergeten daarna, totdat hij gisteren bij ons aan de poort stond.” Een bekend gezelschap op het veldje is trouwens de Nederlandse groep ‘De Stijle, Want’ met hun Lunapark. Jarenlang stonden ze op De Parade, Oerol en waar eigenlijk niet en ze voelen zich enorm goed hier in dit gezelschap.

Je kunt niet anders dan je overgeven aan dit wereldje als je er bent ingestapt. De Siamese tweeling Armando en Benito bijvoorbeeld geven een show opgebouwd uit wrange humor. Als de vrouw met de baard de man zonder armen helpt een Hitlergroet te brengen, weet je niet of je moet lachten of weglopen. Armando, in de rolstoel lacht ze keihard uit: “Ja, ik hoop niet dat ik na deze tien dagen met dit slechte karakter blijf rondlopen. “

Mannen met de Slakken
De sterke man
De Stijle, Want


Wat Bataclan eigenlijk wil? “Lol maken”, zegt Inge, “Iemand in de wang knijpen en zeggen ‘joehoe’.” “En heel veel rondtrekken met dit gezelschap”, roept Xavier, iets dat een ideale vondst lijkt voor de overvolle festivals. Van 9 t/m 13 augustus is Bataclan te zien in Hasselt bij Theater op de markt.

cirQ - website
ISTF Gent - website