Onderwerp: MUZIEK

Donderdag 31 Januari 2008 at 6:43 pm

Carnaval begint dit jaar boven de rivieren

Door Richard van de Crommert met foto's (l en r) van Gerry Hurkmans

Pas komend weekeinde is het carnaval, maar boven de rivieren (in Amsterdam, Haarlem, Alkmaar en Enschede) leek het afgelopen week al begonnen met de theatershows In De Ban Van Bannink van het Haarlemse symfonie-orkest Holland Symfonia. Vooral als liedjes van Ja Zuster Nee Zuster, Het Schaep Met De Vijf Pooten en het Fanfarelied in gang werden gezet had het publiek de neiging tot inhaken.

De show In De Ban Van Bannink is een prachtig, maar ook vrolijk, eerbetoon geworden voor de Nederlandse componist Harry Bannink van vier zangers plus het honderdveertig man tellende Holland Symfonia. Loes Luca, Nynke Laverman, Frans van Deursen en Henny Vrienten zongen een greep uit het meer dan drieduizend liedjes tellende repertoire van Bannink die erg bekend werd door zijn samenwerking met Annie M.G. Schmidt. Met het symfonie-orkest was de b ¼hne al volledig gevuld. Voor de vier zangers restten er slechts een paar stoelen en twee banken. Goed genoeg om enkele stoelendansen mee op te voeren. Loes Luca steelt de show. Iedereen houdt van haar. Zij is zo ontwapenend. Alle lachers krijgt ze met gemak op haar hand. De nonchalance waarmee ze de microfoon tussen haar borsten stopt, is even geweldig als veelzeggend. Geestig was bovendien het lied van Nico Meijer met zijn twee maitresses. Door Laverman en Luca wordt Henny Vrienten als een paspop behandelt en dat was zeer komisch om te zien.

Maar ook aan het serieuze werk werd gedacht met onder andere het gevoelige ‘Vluchten Kan Niet Meer’, heel mooi gedaan door Nynke Laverman. Voor Laverman was ‘In De Ban van Bannink’ een eenmalig uitstapje. „Eigenlijk ken ik Harry Bannink vooral als geitebreier in De Film Van Ome Willem”, lacht Laverman. „Maar ik heb de afgelopen maanden een stoomcursus gehad. Bijna alle drieduizend liedjes die hij heeft geschreven, heb ik samen met Henny, Frans en Loes beluisterd. Van ’t Schaep Met De Vijf Pooten tot De Stratemaker Op Zee-show. Van veel wist ik niet dat het van hem was. Het werk van Ja Zuster Nee Zuster kende ik wel. Van de Kleinkunstacademie. Het zijn liedjes met mooie teksten waar je theatraal iets mee kunt.”

Zelf staat de gebruikelijk in het Fries zingende Laverman aan de vooravond van een mogelijke internationale doorbraak. Haar tweede album ‘De Maisfrou’ wordt volgende maand in verschillende Europese landen uitgebracht. „Mijn ambitie ligt in het buitenland”, legt Nynke uit. „Buiten Friesland verstaat niemand me. Dat maakt niet uit, het is geen blokkade om mij en mijn muziek leuk te vinden. Met muziek kom je op een ander niveau binnen. Ik ben benieuwd in welke landen het zal worden opgepikt. In Italië ben ik al geweest. Op een festival in dichtbij Venetië. Dat was prachtig. Ik stond op een heuvel, bij een landhuis met uitzicht over een vallei.”

Fado wil de Friezin haar muziek niet meer noemen. „Zo is het wel begonnen, maar het is ondertussen doorontwikkeld tot mijn eigen stijl”, zegt de in de binnenstad van Franeker wonende zangeres. „Tegenwoordig zitten er ook veel Latijns-Amerikaanse invloeden in mijn muziek. Op mijn vijftiende hoorde ik voor het eerst ze voor het eerst van de inmiddels wereldberoemde Portugese zangeres Dulce Pontes. Maar de Portugese taal is de mijne niet. Dat komt niet geloofwaardig over, al denken nog steeds veel mensen dat ik Portugees zing. Met mijn ouders spreek ik alleen Fries. Dat staat emotioneel het dichtste bij me. Altijd zal ik Fries blijven zingen. Fries is een poëtische taal. En het stroomt wat meer dan het Nederlands. Op tienjarige leeftijd was ik al bezig met het voordragen van gedichten en met schrijven. En met zingen was ik ook vroeg bezig. Op mijn zeventiende, ik ben nu zevenentwintig, kreeg ik van mijn ouders een bandje, waarin je hoort dat ik op 2,5-jarige leeftijd aan het zingen was. Toen al kon ik erg genieten van applaus.”

En applaus was er meer dan voldoende voor de artiesten van ‘In De Ban Van Bannink’ Vooral aan het eind wist het publiek van geen ophouden. Even dacht ik zelfs dat Loes Luca, het na het prachtige vertolkte ‘Het Is Over, Hij Doet Me Niets Meer’, het wel heel erg gezellig zou maken en na elke toegift weer terug zou komen met opnieuw een reprise. Het publiek was er klaar voor. Maar na twee toegiften was het gedaan. Jammer eigenlijk. “Want Harry had dat vast ook heel leuk gevonden”, hoorde ik een paar bezoekers na afloop zeggen.

Al met al een geweldig onderhoudende avond. Het is jammer dat de voorstelling maar vier keer werd opgevoerd. Of beter: raar, zoals Loes Luca zei. “Voor de mensen van het symfonie-orkest is het heel normaal om een voorstelling maar een paar keer te doen, maar ik kan er maar moeilijk aan wennen. Het is raar. Heel raar.” En dat is het.

Holland Symfonia - website

Onderwerp: MUZIEK

Donderdag 31 Januari 2008 at 6:43 pm

Carnaval begint dit jaar boven de rivieren

Door Richard van de Crommert met foto's (l en r) van Gerry Hurkmans

Pas komend weekeinde is het carnaval, maar boven de rivieren (in Amsterdam, Haarlem, Alkmaar en Enschede) leek het afgelopen week al begonnen met de theatershows In De Ban Van Bannink van het Haarlemse symfonie-orkest Holland Symfonia. Vooral als liedjes van Ja Zuster Nee Zuster, Het Schaep Met De Vijf Pooten en het Fanfarelied in gang werden gezet had het publiek de neiging tot inhaken.

De show In De Ban Van Bannink is een prachtig, maar ook vrolijk, eerbetoon geworden voor de Nederlandse componist Harry Bannink van vier zangers plus het honderdveertig man tellende Holland Symfonia. Loes Luca, Nynke Laverman, Frans van Deursen en Henny Vrienten zongen een greep uit het meer dan drieduizend liedjes tellende repertoire van Bannink die erg bekend werd door zijn samenwerking met Annie M.G. Schmidt. Met het symfonie-orkest was de b ¼hne al volledig gevuld. Voor de vier zangers restten er slechts een paar stoelen en twee banken. Goed genoeg om enkele stoelendansen mee op te voeren. Loes Luca steelt de show. Iedereen houdt van haar. Zij is zo ontwapenend. Alle lachers krijgt ze met gemak op haar hand. De nonchalance waarmee ze de microfoon tussen haar borsten stopt, is even geweldig als veelzeggend. Geestig was bovendien het lied van Nico Meijer met zijn twee maitresses. Door Laverman en Luca wordt Henny Vrienten als een paspop behandelt en dat was zeer komisch om te zien.

Maar ook aan het serieuze werk werd gedacht met onder andere het gevoelige ‘Vluchten Kan Niet Meer’, heel mooi gedaan door Nynke Laverman. Voor Laverman was ‘In De Ban van Bannink’ een eenmalig uitstapje. „Eigenlijk ken ik Harry Bannink vooral als geitebreier in De Film Van Ome Willem”, lacht Laverman. „Maar ik heb de afgelopen maanden een stoomcursus gehad. Bijna alle drieduizend liedjes die hij heeft geschreven, heb ik samen met Henny, Frans en Loes beluisterd. Van ’t Schaep Met De Vijf Pooten tot De Stratemaker Op Zee-show. Van veel wist ik niet dat het van hem was. Het werk van Ja Zuster Nee Zuster kende ik wel. Van de Kleinkunstacademie. Het zijn liedjes met mooie teksten waar je theatraal iets mee kunt.”

Zelf staat de gebruikelijk in het Fries zingende Laverman aan de vooravond van een mogelijke internationale doorbraak. Haar tweede album ‘De Maisfrou’ wordt volgende maand in verschillende Europese landen uitgebracht. „Mijn ambitie ligt in het buitenland”, legt Nynke uit. „Buiten Friesland verstaat niemand me. Dat maakt niet uit, het is geen blokkade om mij en mijn muziek leuk te vinden. Met muziek kom je op een ander niveau binnen. Ik ben benieuwd in welke landen het zal worden opgepikt. In Italië ben ik al geweest. Op een festival in dichtbij Venetië. Dat was prachtig. Ik stond op een heuvel, bij een landhuis met uitzicht over een vallei.”

Fado wil de Friezin haar muziek niet meer noemen. „Zo is het wel begonnen, maar het is ondertussen doorontwikkeld tot mijn eigen stijl”, zegt de in de binnenstad van Franeker wonende zangeres. „Tegenwoordig zitten er ook veel Latijns-Amerikaanse invloeden in mijn muziek. Op mijn vijftiende hoorde ik voor het eerst ze voor het eerst van de inmiddels wereldberoemde Portugese zangeres Dulce Pontes. Maar de Portugese taal is de mijne niet. Dat komt niet geloofwaardig over, al denken nog steeds veel mensen dat ik Portugees zing. Met mijn ouders spreek ik alleen Fries. Dat staat emotioneel het dichtste bij me. Altijd zal ik Fries blijven zingen. Fries is een poëtische taal. En het stroomt wat meer dan het Nederlands. Op tienjarige leeftijd was ik al bezig met het voordragen van gedichten en met schrijven. En met zingen was ik ook vroeg bezig. Op mijn zeventiende, ik ben nu zevenentwintig, kreeg ik van mijn ouders een bandje, waarin je hoort dat ik op 2,5-jarige leeftijd aan het zingen was. Toen al kon ik erg genieten van applaus.”

En applaus was er meer dan voldoende voor de artiesten van ‘In De Ban Van Bannink’ Vooral aan het eind wist het publiek van geen ophouden. Even dacht ik zelfs dat Loes Luca, het na het prachtige vertolkte ‘Het Is Over, Hij Doet Me Niets Meer’, het wel heel erg gezellig zou maken en na elke toegift weer terug zou komen met opnieuw een reprise. Het publiek was er klaar voor. Maar na twee toegiften was het gedaan. Jammer eigenlijk. “Want Harry had dat vast ook heel leuk gevonden”, hoorde ik een paar bezoekers na afloop zeggen.

Al met al een geweldig onderhoudende avond. Het is jammer dat de voorstelling maar vier keer werd opgevoerd. Of beter: raar, zoals Loes Luca zei. “Voor de mensen van het symfonie-orkest is het heel normaal om een voorstelling maar een paar keer te doen, maar ik kan er maar moeilijk aan wennen. Het is raar. Heel raar.” En dat is het.

Holland Symfonia - website

Onderwerp: MUZIEK

Donderdag 31 Januari 2008 at 6:43 pm

Carnaval begint dit jaar boven de rivieren

Door Richard van de Crommert met foto's (l en r) van Gerry Hurkmans

Pas komend weekeinde is het carnaval, maar boven de rivieren (in Amsterdam, Haarlem, Alkmaar en Enschede) leek het afgelopen week al begonnen met de theatershows In De Ban Van Bannink van het Haarlemse symfonie-orkest Holland Symfonia. Vooral als liedjes van Ja Zuster Nee Zuster, Het Schaep Met De Vijf Pooten en het Fanfarelied in gang werden gezet had het publiek de neiging tot inhaken.

De show In De Ban Van Bannink is een prachtig, maar ook vrolijk, eerbetoon geworden voor de Nederlandse componist Harry Bannink van vier zangers plus het honderdveertig man tellende Holland Symfonia. Loes Luca, Nynke Laverman, Frans van Deursen en Henny Vrienten zongen een greep uit het meer dan drieduizend liedjes tellende repertoire van Bannink die erg bekend werd door zijn samenwerking met Annie M.G. Schmidt. Met het symfonie-orkest was de b ¼hne al volledig gevuld. Voor de vier zangers restten er slechts een paar stoelen en twee banken. Goed genoeg om enkele stoelendansen mee op te voeren. Loes Luca steelt de show. Iedereen houdt van haar. Zij is zo ontwapenend. Alle lachers krijgt ze met gemak op haar hand. De nonchalance waarmee ze de microfoon tussen haar borsten stopt, is even geweldig als veelzeggend. Geestig was bovendien het lied van Nico Meijer met zijn twee maitresses. Door Laverman en Luca wordt Henny Vrienten als een paspop behandelt en dat was zeer komisch om te zien.

Maar ook aan het serieuze werk werd gedacht met onder andere het gevoelige ‘Vluchten Kan Niet Meer’, heel mooi gedaan door Nynke Laverman. Voor Laverman was ‘In De Ban van Bannink’ een eenmalig uitstapje. „Eigenlijk ken ik Harry Bannink vooral als geitebreier in De Film Van Ome Willem”, lacht Laverman. „Maar ik heb de afgelopen maanden een stoomcursus gehad. Bijna alle drieduizend liedjes die hij heeft geschreven, heb ik samen met Henny, Frans en Loes beluisterd. Van ’t Schaep Met De Vijf Pooten tot De Stratemaker Op Zee-show. Van veel wist ik niet dat het van hem was. Het werk van Ja Zuster Nee Zuster kende ik wel. Van de Kleinkunstacademie. Het zijn liedjes met mooie teksten waar je theatraal iets mee kunt.”

Zelf staat de gebruikelijk in het Fries zingende Laverman aan de vooravond van een mogelijke internationale doorbraak. Haar tweede album ‘De Maisfrou’ wordt volgende maand in verschillende Europese landen uitgebracht. „Mijn ambitie ligt in het buitenland”, legt Nynke uit. „Buiten Friesland verstaat niemand me. Dat maakt niet uit, het is geen blokkade om mij en mijn muziek leuk te vinden. Met muziek kom je op een ander niveau binnen. Ik ben benieuwd in welke landen het zal worden opgepikt. In Italië ben ik al geweest. Op een festival in dichtbij Venetië. Dat was prachtig. Ik stond op een heuvel, bij een landhuis met uitzicht over een vallei.”

Fado wil de Friezin haar muziek niet meer noemen. „Zo is het wel begonnen, maar het is ondertussen doorontwikkeld tot mijn eigen stijl”, zegt de in de binnenstad van Franeker wonende zangeres. „Tegenwoordig zitten er ook veel Latijns-Amerikaanse invloeden in mijn muziek. Op mijn vijftiende hoorde ik voor het eerst ze voor het eerst van de inmiddels wereldberoemde Portugese zangeres Dulce Pontes. Maar de Portugese taal is de mijne niet. Dat komt niet geloofwaardig over, al denken nog steeds veel mensen dat ik Portugees zing. Met mijn ouders spreek ik alleen Fries. Dat staat emotioneel het dichtste bij me. Altijd zal ik Fries blijven zingen. Fries is een poëtische taal. En het stroomt wat meer dan het Nederlands. Op tienjarige leeftijd was ik al bezig met het voordragen van gedichten en met schrijven. En met zingen was ik ook vroeg bezig. Op mijn zeventiende, ik ben nu zevenentwintig, kreeg ik van mijn ouders een bandje, waarin je hoort dat ik op 2,5-jarige leeftijd aan het zingen was. Toen al kon ik erg genieten van applaus.”

En applaus was er meer dan voldoende voor de artiesten van ‘In De Ban Van Bannink’ Vooral aan het eind wist het publiek van geen ophouden. Even dacht ik zelfs dat Loes Luca, het na het prachtige vertolkte ‘Het Is Over, Hij Doet Me Niets Meer’, het wel heel erg gezellig zou maken en na elke toegift weer terug zou komen met opnieuw een reprise. Het publiek was er klaar voor. Maar na twee toegiften was het gedaan. Jammer eigenlijk. “Want Harry had dat vast ook heel leuk gevonden”, hoorde ik een paar bezoekers na afloop zeggen.

Al met al een geweldig onderhoudende avond. Het is jammer dat de voorstelling maar vier keer werd opgevoerd. Of beter: raar, zoals Loes Luca zei. “Voor de mensen van het symfonie-orkest is het heel normaal om een voorstelling maar een paar keer te doen, maar ik kan er maar moeilijk aan wennen. Het is raar. Heel raar.” En dat is het.

Holland Symfonia - website

Onderwerp: MUZIEK

Donderdag 31 Januari 2008 at 6:43 pm

Carnaval begint dit jaar boven de rivieren

Door Richard van de Crommert met foto's (l en r) van Gerry Hurkmans

Pas komend weekeinde is het carnaval, maar boven de rivieren (in Amsterdam, Haarlem, Alkmaar en Enschede) leek het afgelopen week al begonnen met de theatershows In De Ban Van Bannink van het Haarlemse symfonie-orkest Holland Symfonia. Vooral als liedjes van Ja Zuster Nee Zuster, Het Schaep Met De Vijf Pooten en het Fanfarelied in gang werden gezet had het publiek de neiging tot inhaken.

De show In De Ban Van Bannink is een prachtig, maar ook vrolijk, eerbetoon geworden voor de Nederlandse componist Harry Bannink van vier zangers plus het honderdveertig man tellende Holland Symfonia. Loes Luca, Nynke Laverman, Frans van Deursen en Henny Vrienten zongen een greep uit het meer dan drieduizend liedjes tellende repertoire van Bannink die erg bekend werd door zijn samenwerking met Annie M.G. Schmidt. Met het symfonie-orkest was de b ¼hne al volledig gevuld. Voor de vier zangers restten er slechts een paar stoelen en twee banken. Goed genoeg om enkele stoelendansen mee op te voeren. Loes Luca steelt de show. Iedereen houdt van haar. Zij is zo ontwapenend. Alle lachers krijgt ze met gemak op haar hand. De nonchalance waarmee ze de microfoon tussen haar borsten stopt, is even geweldig als veelzeggend. Geestig was bovendien het lied van Nico Meijer met zijn twee maitresses. Door Laverman en Luca wordt Henny Vrienten als een paspop behandelt en dat was zeer komisch om te zien.

Maar ook aan het serieuze werk werd gedacht met onder andere het gevoelige ‘Vluchten Kan Niet Meer’, heel mooi gedaan door Nynke Laverman. Voor Laverman was ‘In De Ban van Bannink’ een eenmalig uitstapje. „Eigenlijk ken ik Harry Bannink vooral als geitebreier in De Film Van Ome Willem”, lacht Laverman. „Maar ik heb de afgelopen maanden een stoomcursus gehad. Bijna alle drieduizend liedjes die hij heeft geschreven, heb ik samen met Henny, Frans en Loes beluisterd. Van ’t Schaep Met De Vijf Pooten tot De Stratemaker Op Zee-show. Van veel wist ik niet dat het van hem was. Het werk van Ja Zuster Nee Zuster kende ik wel. Van de Kleinkunstacademie. Het zijn liedjes met mooie teksten waar je theatraal iets mee kunt.”

Zelf staat de gebruikelijk in het Fries zingende Laverman aan de vooravond van een mogelijke internationale doorbraak. Haar tweede album ‘De Maisfrou’ wordt volgende maand in verschillende Europese landen uitgebracht. „Mijn ambitie ligt in het buitenland”, legt Nynke uit. „Buiten Friesland verstaat niemand me. Dat maakt niet uit, het is geen blokkade om mij en mijn muziek leuk te vinden. Met muziek kom je op een ander niveau binnen. Ik ben benieuwd in welke landen het zal worden opgepikt. In Italië ben ik al geweest. Op een festival in dichtbij Venetië. Dat was prachtig. Ik stond op een heuvel, bij een landhuis met uitzicht over een vallei.”

Fado wil de Friezin haar muziek niet meer noemen. „Zo is het wel begonnen, maar het is ondertussen doorontwikkeld tot mijn eigen stijl”, zegt de in de binnenstad van Franeker wonende zangeres. „Tegenwoordig zitten er ook veel Latijns-Amerikaanse invloeden in mijn muziek. Op mijn vijftiende hoorde ik voor het eerst ze voor het eerst van de inmiddels wereldberoemde Portugese zangeres Dulce Pontes. Maar de Portugese taal is de mijne niet. Dat komt niet geloofwaardig over, al denken nog steeds veel mensen dat ik Portugees zing. Met mijn ouders spreek ik alleen Fries. Dat staat emotioneel het dichtste bij me. Altijd zal ik Fries blijven zingen. Fries is een poëtische taal. En het stroomt wat meer dan het Nederlands. Op tienjarige leeftijd was ik al bezig met het voordragen van gedichten en met schrijven. En met zingen was ik ook vroeg bezig. Op mijn zeventiende, ik ben nu zevenentwintig, kreeg ik van mijn ouders een bandje, waarin je hoort dat ik op 2,5-jarige leeftijd aan het zingen was. Toen al kon ik erg genieten van applaus.”

En applaus was er meer dan voldoende voor de artiesten van ‘In De Ban Van Bannink’ Vooral aan het eind wist het publiek van geen ophouden. Even dacht ik zelfs dat Loes Luca, het na het prachtige vertolkte ‘Het Is Over, Hij Doet Me Niets Meer’, het wel heel erg gezellig zou maken en na elke toegift weer terug zou komen met opnieuw een reprise. Het publiek was er klaar voor. Maar na twee toegiften was het gedaan. Jammer eigenlijk. “Want Harry had dat vast ook heel leuk gevonden”, hoorde ik een paar bezoekers na afloop zeggen.

Al met al een geweldig onderhoudende avond. Het is jammer dat de voorstelling maar vier keer werd opgevoerd. Of beter: raar, zoals Loes Luca zei. “Voor de mensen van het symfonie-orkest is het heel normaal om een voorstelling maar een paar keer te doen, maar ik kan er maar moeilijk aan wennen. Het is raar. Heel raar.” En dat is het.

Holland Symfonia - website

Onderwerp: TONEEL, VERWACHT

Donderdag 31 Januari 2008 at 3:40 pm

Anne-Wil Blankers en Mark Rietman in Moeder Courage

Foto Govert de Roos

Moeder Courage is het nieuwste stuk van Toneelmeesters, de theaterafdeling van Joop van den Ende Theaterproducties, die eerder dit jaar het stuk '3 Zusters' van Tjechov uitbracht.

In Moeder Courage trekt Anne-Wil Blankers in de rol van Anna Fierlinga tijdens de laatste twintig jaar van de Tachtigjarige Oorlog met haar twee zonen en haar stomme dochter Katrien, achter de troepen van de Republiek der Zeven Verenigde Provinciën aan. Als marketentster voorziet zij de troepen van voedsel, drank en laarzen. De oorlog is voor haar een bron van inkomsten en ze profiteert daar volledig van. Ze doet met beide partijen - zowel katholieke als protestantse - goede en slechte zaken. Aan dit wrange, maar overzichtelijke bestaan komt een wreed eind wanneer Moeder Courage achtereenvolgens haar beide zonen en dochter verliest. Ondanks alles trekt zij verder, er moet immers geld verdiend worden. Iedere scène in dit rijke, hoogst aangrijpende en tegelijk humorvolle drama wordt opgeluisterd met meeslepende liederen van Paul Dessau. Hans Croiset, artistiek leider van Toneelmeesters van Joop van den Ende Theaterproducties, maakte een filmpje Moeder Courage dat u hier kunt bekijken.

Naast Anne-Wil Blankers en Mark Rietman worden rollen vertolkt door Paul Hoes, Saar Vandenberghe, Vincent Croiset, Kees Boot, Frederique Sluyterman van Loo, Theo Pont en Rene van Asten.

Bertolt Brecht (1898 “ 1956) is een Duitse toneelschrijver, regisseur en dichter. Zijn werk is sterk politiek geëngageerd. Vanaf 1926 ontwikkelt hij zich samen met Kurt Weill richting het episch (muziek)theater. Dit is een vorm van theater waarin een vertelling centraal staat. Brecht wil het publiek laten nadenken over en bewust maken van menselijke en maatschappelijke verhoudingen en niet dat ze zich laten meeslepen met het verhaal.

Dit bereikt hij door het publiek er steeds weer van bewust te maken dat ze naar toneel kijken. Zo ontdoet hij de opeenvolging van scènes van elke logica en laat hij decors veranderen voor de ogen van het publiek. Met zijn stukken wil Brecht ons een spiegel voorhouden. Hij wil de maatschappelijke structuur zichtbaar maken, ons direct confronteren met de wereld zoals deze is en laten zien dat die niet onveranderlijk is. Het gaat voor hem dus niet het nabootsen van de wereld voor een passieve toeschouwer, maar eerder om het demonstreren van bepaalde processen en het creëren van een actieve toeschouwer die zich een mening vormt over wat hij of zij ziet.

Moeder Courage gaat op 17 februari a.s. in première in de Rotterdamse Schouwburg en is vanaf 2 februari te zien overal in Nederland. Kijk op de website voor meer informatie en speellijst.

Moeder Courage - website

Onderwerp: TONEEL, VERWACHT

Donderdag 31 Januari 2008 at 3:40 pm

Anne-Wil Blankers en Mark Rietman in Moeder Courage

Foto Govert de Roos

Moeder Courage is het nieuwste stuk van Toneelmeesters, de theaterafdeling van Joop van den Ende Theaterproducties, die eerder dit jaar het stuk '3 Zusters' van Tjechov uitbracht.

In Moeder Courage trekt Anne-Wil Blankers in de rol van Anna Fierlinga tijdens de laatste twintig jaar van de Tachtigjarige Oorlog met haar twee zonen en haar stomme dochter Katrien, achter de troepen van de Republiek der Zeven Verenigde Provinciën aan. Als marketentster voorziet zij de troepen van voedsel, drank en laarzen. De oorlog is voor haar een bron van inkomsten en ze profiteert daar volledig van. Ze doet met beide partijen - zowel katholieke als protestantse - goede en slechte zaken. Aan dit wrange, maar overzichtelijke bestaan komt een wreed eind wanneer Moeder Courage achtereenvolgens haar beide zonen en dochter verliest. Ondanks alles trekt zij verder, er moet immers geld verdiend worden. Iedere scène in dit rijke, hoogst aangrijpende en tegelijk humorvolle drama wordt opgeluisterd met meeslepende liederen van Paul Dessau. Hans Croiset, artistiek leider van Toneelmeesters van Joop van den Ende Theaterproducties, maakte een filmpje Moeder Courage dat u hier kunt bekijken.

Naast Anne-Wil Blankers en Mark Rietman worden rollen vertolkt door Paul Hoes, Saar Vandenberghe, Vincent Croiset, Kees Boot, Frederique Sluyterman van Loo, Theo Pont en Rene van Asten.

Bertolt Brecht (1898 “ 1956) is een Duitse toneelschrijver, regisseur en dichter. Zijn werk is sterk politiek geëngageerd. Vanaf 1926 ontwikkelt hij zich samen met Kurt Weill richting het episch (muziek)theater. Dit is een vorm van theater waarin een vertelling centraal staat. Brecht wil het publiek laten nadenken over en bewust maken van menselijke en maatschappelijke verhoudingen en niet dat ze zich laten meeslepen met het verhaal.

Dit bereikt hij door het publiek er steeds weer van bewust te maken dat ze naar toneel kijken. Zo ontdoet hij de opeenvolging van scènes van elke logica en laat hij decors veranderen voor de ogen van het publiek. Met zijn stukken wil Brecht ons een spiegel voorhouden. Hij wil de maatschappelijke structuur zichtbaar maken, ons direct confronteren met de wereld zoals deze is en laten zien dat die niet onveranderlijk is. Het gaat voor hem dus niet het nabootsen van de wereld voor een passieve toeschouwer, maar eerder om het demonstreren van bepaalde processen en het creëren van een actieve toeschouwer die zich een mening vormt over wat hij of zij ziet.

Moeder Courage gaat op 17 februari a.s. in première in de Rotterdamse Schouwburg en is vanaf 2 februari te zien overal in Nederland. Kijk op de website voor meer informatie en speellijst.

Moeder Courage - website

Onderwerp: TONEEL, VERWACHT

Donderdag 31 Januari 2008 at 3:40 pm

Anne-Wil Blankers en Mark Rietman in Moeder Courage

Foto Govert de Roos

Moeder Courage is het nieuwste stuk van Toneelmeesters, de theaterafdeling van Joop van den Ende Theaterproducties, die eerder dit jaar het stuk '3 Zusters' van Tjechov uitbracht.

In Moeder Courage trekt Anne-Wil Blankers in de rol van Anna Fierlinga tijdens de laatste twintig jaar van de Tachtigjarige Oorlog met haar twee zonen en haar stomme dochter Katrien, achter de troepen van de Republiek der Zeven Verenigde Provinciën aan. Als marketentster voorziet zij de troepen van voedsel, drank en laarzen. De oorlog is voor haar een bron van inkomsten en ze profiteert daar volledig van. Ze doet met beide partijen - zowel katholieke als protestantse - goede en slechte zaken. Aan dit wrange, maar overzichtelijke bestaan komt een wreed eind wanneer Moeder Courage achtereenvolgens haar beide zonen en dochter verliest. Ondanks alles trekt zij verder, er moet immers geld verdiend worden. Iedere scène in dit rijke, hoogst aangrijpende en tegelijk humorvolle drama wordt opgeluisterd met meeslepende liederen van Paul Dessau. Hans Croiset, artistiek leider van Toneelmeesters van Joop van den Ende Theaterproducties, maakte een filmpje Moeder Courage dat u hier kunt bekijken.

Naast Anne-Wil Blankers en Mark Rietman worden rollen vertolkt door Paul Hoes, Saar Vandenberghe, Vincent Croiset, Kees Boot, Frederique Sluyterman van Loo, Theo Pont en Rene van Asten.

Bertolt Brecht (1898 “ 1956) is een Duitse toneelschrijver, regisseur en dichter. Zijn werk is sterk politiek geëngageerd. Vanaf 1926 ontwikkelt hij zich samen met Kurt Weill richting het episch (muziek)theater. Dit is een vorm van theater waarin een vertelling centraal staat. Brecht wil het publiek laten nadenken over en bewust maken van menselijke en maatschappelijke verhoudingen en niet dat ze zich laten meeslepen met het verhaal.

Dit bereikt hij door het publiek er steeds weer van bewust te maken dat ze naar toneel kijken. Zo ontdoet hij de opeenvolging van scènes van elke logica en laat hij decors veranderen voor de ogen van het publiek. Met zijn stukken wil Brecht ons een spiegel voorhouden. Hij wil de maatschappelijke structuur zichtbaar maken, ons direct confronteren met de wereld zoals deze is en laten zien dat die niet onveranderlijk is. Het gaat voor hem dus niet het nabootsen van de wereld voor een passieve toeschouwer, maar eerder om het demonstreren van bepaalde processen en het creëren van een actieve toeschouwer die zich een mening vormt over wat hij of zij ziet.

Moeder Courage gaat op 17 februari a.s. in première in de Rotterdamse Schouwburg en is vanaf 2 februari te zien overal in Nederland. Kijk op de website voor meer informatie en speellijst.

Moeder Courage - website

Onderwerp: MUSICAL

Donderdag 31 Januari 2008 at 2:20 pm

Gandhi “ De Musical

Door Marit van Eisden met foto's van Andy Doornhein (klik voor vergroting)
met dank aan de collega's van musicalparadijs.nl

'Gandhi, de musical' vertelt het levensverhaal van Mohandas (Mahatma) Gandhi, die op 30 januari 1948 vermoord werd door een extremistische hindoe. Na een rechtenstudie in Engeland vertrok de jonge Gandhi naar Zuid-Afrika, waar hij zich voor de Indiase bevolkingsgroep inzette en na terugkeer in India (in 1915) werd hij leider in de Indiase onafhankelijkheidsstrijd. Zijn bijnaam 'Mahatma' is Sanskriet voor "verheven ziel" en Mahatma Gandhi was een van de grondleggers van de moderne staat India. Hij is voor vele nog altijd een voorbeeld omdat hij voorstander was van het pacifisme als middel voor revolutie.

In aanwezigheid van de burgemeester van Amstelveen ging gisterenavond 'Gandhi de musical', precies 60 jaar na zijn dood, in de Amstelveense Schouwburg in première. Gandhi, de musical is een gezamenlijke productie van diverse theatermakers, de Gandhi Serve Foundation in Berlijn, Schouwburg Amstelveen en het Amstelveen College. De musical wordt gespeeld door scholieren van het Amstelveen College. De schouwburg organiseert rond de première een festivalweek met films, voorstellingen en exposities over India. De musical begint op het moment dat Gandhi en zijn familie terug komen in India na hun verblijf in Zuid-Afrika (1915).

De kleine magere Gandhi, die zelf ook leeft als een boer, die onaanraakbaren opneemt in zijn leefgemeenschappen en vastberaden de Engelsen trotseert, spreekt het gewone volk tot de verbeelding. Miljoenen Indiërs verliezen hun angst voor de Britse overheersers en voor het Indiase establishment dat van Britse privileges profiteert. Ze sluiten zich aan bij Gandhi die ze aanspreken met Mahatma (verheven ziel) of Bapu (vader). Massaal boycotten ze het heersende regime. India wordt onbestuurbaar en in 1947 verlaten de Engelsen het land. Maar Gandhi’s jarenlange vrijheidsstrijd heeft ook wonden achtergelaten. Zowel de Engelsen als radicale groeperingen hebben de tegenstellingen tussen de Hindoe- meerderheid en Moslim-minderheid jarenlang benut om verdeeldheid te zaaien. Als de Engelsen vertrekken wordt India “ onder dreiging van een burgeroorlog - door het politieke establishment gesplitst in een Hindoeïstisch India en een Islamitisch Pakistan, wat leidt tot veel etnisch geweld. Gandhi is teleurgesteld en doet niet mee aan de festiviteiten rond de viering van de onafhankelijkheid. Hij vindt dat hij gefaald heeft en blijft zich inzetten voor een India waar alle inwoners vreedzaam samenleven. Dit wordt hem niet door iedereen in dank afgenomen. Op 30 januari 1948 wordt Gandhi neergeschoten door Nathuram Godse, een radicale Hindoe.



Aan de musical werken een honderdtal leerlingen mee, zowel voor als achter de schermen. De leerlingen zijn onderverdeeld in groepen. Het koor staat achter op het toneel, samen met de band en de groep acteurs en de dansers wisselen elkaar af op het podium. Maar er staan niet alleen maar leerlingen op het toneel want Bart Chielen, een 29-jarig leraar geschiedenis in opleiding, speelt de hoofdrol van Gandhi in de voorstelling. Halverwege het repetitieproces moest hij de rol overnemen van een leerling die er onverwacht mee stopte maar hij deed het graag. De persoon en politicus Gandhi boeit hem enorm en hij heeft zelfs zijn best gedaan om ook uiterlijk op de 'Vader van India' te lijken. Met succes zoals je kunt zien aan de foto van Chielen en het portret van Gandhi die hierboven naast elkaar staan.

Samen met de scholieren werd gewerkt aan nieuwe vertalingen, bewerkingen en eigen choreografieën, decors en lichtplannen. De leerlingen hebben dus hard moeten werken om de musical te maken tot wat het nu is. Gandhi is een is een voorstelling met veel tekst, veel dans en qua tijdsduur een vrij lange show. Maar ik moet zeggen dat de groep op het toneel veel plezier beleeft aan het opvoeren van deze musical. Op wat technische schoonheidsfoutjes na is Gandhi een professionele schoolmusical, opgevoerd in een groot theater met een uitverkochte zaal. Deze leerlingen hebben zonder meer een prachtige herinnering aan hun middelbare schooltijd en aan Gandhi.



Gandhi, de musical is een idee van scriptschrijver en dramadocent Mark Boode en Pieter van de Waterbeemd (die we kennen als scriptschrijver van onder andere Doe Maar en Billie Holiday) adviseerde inzake het script. Collega-docent Theo Roos voegde een educatief project toe. Hun motivatie: ‘Jongeren bij het oplossen van problemen een geweldloze optie bieden’ en ‘een nieuwe generatie bekendmaken met het levenswerk van Mahatma Gandhi’. Het plan werd snel opgepikt door collega theatermakers, docenten en vele organisaties. In 2006 reisden Boode en Roos af naar India voor research. Inmiddels hebben scholen en vredesorganisaties in o.a. Nederland, Engeland, Duitsland, India en de Verenigde Staten belangstelling getoond voor het project.

Ieder seizoen biedt het bureau BFCC haar diensten gratis aan ten behoeve van één project. Dit seizoen is dat de musical Gandhi, waarvan dit de schoolversie is. Mark Boode, één van de creatives, ontwikkelt daarbij nog samen met scriptschrijver Pieter van de Waterbeemd een professionele versie.

De schoolversie van de musical is nog te zien t/m 2 februari in de Amstelveense Schouwburg.

Ghandi de musical - website

Onderwerp: MUSICAL

Donderdag 31 Januari 2008 at 2:20 pm

Gandhi “ De Musical

Door Marit van Eisden met foto's van Andy Doornhein (klik voor vergroting)
met dank aan de collega's van musicalparadijs.nl

'Gandhi, de musical' vertelt het levensverhaal van Mohandas (Mahatma) Gandhi, die op 30 januari 1948 vermoord werd door een extremistische hindoe. Na een rechtenstudie in Engeland vertrok de jonge Gandhi naar Zuid-Afrika, waar hij zich voor de Indiase bevolkingsgroep inzette en na terugkeer in India (in 1915) werd hij leider in de Indiase onafhankelijkheidsstrijd. Zijn bijnaam 'Mahatma' is Sanskriet voor "verheven ziel" en Mahatma Gandhi was een van de grondleggers van de moderne staat India. Hij is voor vele nog altijd een voorbeeld omdat hij voorstander was van het pacifisme als middel voor revolutie.

In aanwezigheid van de burgemeester van Amstelveen ging gisterenavond 'Gandhi de musical', precies 60 jaar na zijn dood, in de Amstelveense Schouwburg in première. Gandhi, de musical is een gezamenlijke productie van diverse theatermakers, de Gandhi Serve Foundation in Berlijn, Schouwburg Amstelveen en het Amstelveen College. De musical wordt gespeeld door scholieren van het Amstelveen College. De schouwburg organiseert rond de première een festivalweek met films, voorstellingen en exposities over India. De musical begint op het moment dat Gandhi en zijn familie terug komen in India na hun verblijf in Zuid-Afrika (1915).

De kleine magere Gandhi, die zelf ook leeft als een boer, die onaanraakbaren opneemt in zijn leefgemeenschappen en vastberaden de Engelsen trotseert, spreekt het gewone volk tot de verbeelding. Miljoenen Indiërs verliezen hun angst voor de Britse overheersers en voor het Indiase establishment dat van Britse privileges profiteert. Ze sluiten zich aan bij Gandhi die ze aanspreken met Mahatma (verheven ziel) of Bapu (vader). Massaal boycotten ze het heersende regime. India wordt onbestuurbaar en in 1947 verlaten de Engelsen het land. Maar Gandhi’s jarenlange vrijheidsstrijd heeft ook wonden achtergelaten. Zowel de Engelsen als radicale groeperingen hebben de tegenstellingen tussen de Hindoe- meerderheid en Moslim-minderheid jarenlang benut om verdeeldheid te zaaien. Als de Engelsen vertrekken wordt India “ onder dreiging van een burgeroorlog - door het politieke establishment gesplitst in een Hindoeïstisch India en een Islamitisch Pakistan, wat leidt tot veel etnisch geweld. Gandhi is teleurgesteld en doet niet mee aan de festiviteiten rond de viering van de onafhankelijkheid. Hij vindt dat hij gefaald heeft en blijft zich inzetten voor een India waar alle inwoners vreedzaam samenleven. Dit wordt hem niet door iedereen in dank afgenomen. Op 30 januari 1948 wordt Gandhi neergeschoten door Nathuram Godse, een radicale Hindoe.



Aan de musical werken een honderdtal leerlingen mee, zowel voor als achter de schermen. De leerlingen zijn onderverdeeld in groepen. Het koor staat achter op het toneel, samen met de band en de groep acteurs en de dansers wisselen elkaar af op het podium. Maar er staan niet alleen maar leerlingen op het toneel want Bart Chielen, een 29-jarig leraar geschiedenis in opleiding, speelt de hoofdrol van Gandhi in de voorstelling. Halverwege het repetitieproces moest hij de rol overnemen van een leerling die er onverwacht mee stopte maar hij deed het graag. De persoon en politicus Gandhi boeit hem enorm en hij heeft zelfs zijn best gedaan om ook uiterlijk op de 'Vader van India' te lijken. Met succes zoals je kunt zien aan de foto van Chielen en het portret van Gandhi die hierboven naast elkaar staan.

Samen met de scholieren werd gewerkt aan nieuwe vertalingen, bewerkingen en eigen choreografieën, decors en lichtplannen. De leerlingen hebben dus hard moeten werken om de musical te maken tot wat het nu is. Gandhi is een is een voorstelling met veel tekst, veel dans en qua tijdsduur een vrij lange show. Maar ik moet zeggen dat de groep op het toneel veel plezier beleeft aan het opvoeren van deze musical. Op wat technische schoonheidsfoutjes na is Gandhi een professionele schoolmusical, opgevoerd in een groot theater met een uitverkochte zaal. Deze leerlingen hebben zonder meer een prachtige herinnering aan hun middelbare schooltijd en aan Gandhi.



Gandhi, de musical is een idee van scriptschrijver en dramadocent Mark Boode en Pieter van de Waterbeemd (die we kennen als scriptschrijver van onder andere Doe Maar en Billie Holiday) adviseerde inzake het script. Collega-docent Theo Roos voegde een educatief project toe. Hun motivatie: ‘Jongeren bij het oplossen van problemen een geweldloze optie bieden’ en ‘een nieuwe generatie bekendmaken met het levenswerk van Mahatma Gandhi’. Het plan werd snel opgepikt door collega theatermakers, docenten en vele organisaties. In 2006 reisden Boode en Roos af naar India voor research. Inmiddels hebben scholen en vredesorganisaties in o.a. Nederland, Engeland, Duitsland, India en de Verenigde Staten belangstelling getoond voor het project.

Ieder seizoen biedt het bureau BFCC haar diensten gratis aan ten behoeve van één project. Dit seizoen is dat de musical Gandhi, waarvan dit de schoolversie is. Mark Boode, één van de creatives, ontwikkelt daarbij nog samen met scriptschrijver Pieter van de Waterbeemd een professionele versie.

De schoolversie van de musical is nog te zien t/m 2 februari in de Amstelveense Schouwburg.

Ghandi de musical - website

Onderwerp: MUSICAL

Donderdag 31 Januari 2008 at 2:20 pm

Gandhi “ De Musical

Door Marit van Eisden met foto's van Andy Doornhein (klik voor vergroting)
met dank aan de collega's van musicalparadijs.nl

'Gandhi, de musical' vertelt het levensverhaal van Mohandas (Mahatma) Gandhi, die op 30 januari 1948 vermoord werd door een extremistische hindoe. Na een rechtenstudie in Engeland vertrok de jonge Gandhi naar Zuid-Afrika, waar hij zich voor de Indiase bevolkingsgroep inzette en na terugkeer in India (in 1915) werd hij leider in de Indiase onafhankelijkheidsstrijd. Zijn bijnaam 'Mahatma' is Sanskriet voor "verheven ziel" en Mahatma Gandhi was een van de grondleggers van de moderne staat India. Hij is voor vele nog altijd een voorbeeld omdat hij voorstander was van het pacifisme als middel voor revolutie.

In aanwezigheid van de burgemeester van Amstelveen ging gisterenavond 'Gandhi de musical', precies 60 jaar na zijn dood, in de Amstelveense Schouwburg in première. Gandhi, de musical is een gezamenlijke productie van diverse theatermakers, de Gandhi Serve Foundation in Berlijn, Schouwburg Amstelveen en het Amstelveen College. De musical wordt gespeeld door scholieren van het Amstelveen College. De schouwburg organiseert rond de première een festivalweek met films, voorstellingen en exposities over India. De musical begint op het moment dat Gandhi en zijn familie terug komen in India na hun verblijf in Zuid-Afrika (1915).

De kleine magere Gandhi, die zelf ook leeft als een boer, die onaanraakbaren opneemt in zijn leefgemeenschappen en vastberaden de Engelsen trotseert, spreekt het gewone volk tot de verbeelding. Miljoenen Indiërs verliezen hun angst voor de Britse overheersers en voor het Indiase establishment dat van Britse privileges profiteert. Ze sluiten zich aan bij Gandhi die ze aanspreken met Mahatma (verheven ziel) of Bapu (vader). Massaal boycotten ze het heersende regime. India wordt onbestuurbaar en in 1947 verlaten de Engelsen het land. Maar Gandhi’s jarenlange vrijheidsstrijd heeft ook wonden achtergelaten. Zowel de Engelsen als radicale groeperingen hebben de tegenstellingen tussen de Hindoe- meerderheid en Moslim-minderheid jarenlang benut om verdeeldheid te zaaien. Als de Engelsen vertrekken wordt India “ onder dreiging van een burgeroorlog - door het politieke establishment gesplitst in een Hindoeïstisch India en een Islamitisch Pakistan, wat leidt tot veel etnisch geweld. Gandhi is teleurgesteld en doet niet mee aan de festiviteiten rond de viering van de onafhankelijkheid. Hij vindt dat hij gefaald heeft en blijft zich inzetten voor een India waar alle inwoners vreedzaam samenleven. Dit wordt hem niet door iedereen in dank afgenomen. Op 30 januari 1948 wordt Gandhi neergeschoten door Nathuram Godse, een radicale Hindoe.



Aan de musical werken een honderdtal leerlingen mee, zowel voor als achter de schermen. De leerlingen zijn onderverdeeld in groepen. Het koor staat achter op het toneel, samen met de band en de groep acteurs en de dansers wisselen elkaar af op het podium. Maar er staan niet alleen maar leerlingen op het toneel want Bart Chielen, een 29-jarig leraar geschiedenis in opleiding, speelt de hoofdrol van Gandhi in de voorstelling. Halverwege het repetitieproces moest hij de rol overnemen van een leerling die er onverwacht mee stopte maar hij deed het graag. De persoon en politicus Gandhi boeit hem enorm en hij heeft zelfs zijn best gedaan om ook uiterlijk op de 'Vader van India' te lijken. Met succes zoals je kunt zien aan de foto van Chielen en het portret van Gandhi die hierboven naast elkaar staan.

Samen met de scholieren werd gewerkt aan nieuwe vertalingen, bewerkingen en eigen choreografieën, decors en lichtplannen. De leerlingen hebben dus hard moeten werken om de musical te maken tot wat het nu is. Gandhi is een is een voorstelling met veel tekst, veel dans en qua tijdsduur een vrij lange show. Maar ik moet zeggen dat de groep op het toneel veel plezier beleeft aan het opvoeren van deze musical. Op wat technische schoonheidsfoutjes na is Gandhi een professionele schoolmusical, opgevoerd in een groot theater met een uitverkochte zaal. Deze leerlingen hebben zonder meer een prachtige herinnering aan hun middelbare schooltijd en aan Gandhi.



Gandhi, de musical is een idee van scriptschrijver en dramadocent Mark Boode en Pieter van de Waterbeemd (die we kennen als scriptschrijver van onder andere Doe Maar en Billie Holiday) adviseerde inzake het script. Collega-docent Theo Roos voegde een educatief project toe. Hun motivatie: ‘Jongeren bij het oplossen van problemen een geweldloze optie bieden’ en ‘een nieuwe generatie bekendmaken met het levenswerk van Mahatma Gandhi’. Het plan werd snel opgepikt door collega theatermakers, docenten en vele organisaties. In 2006 reisden Boode en Roos af naar India voor research. Inmiddels hebben scholen en vredesorganisaties in o.a. Nederland, Engeland, Duitsland, India en de Verenigde Staten belangstelling getoond voor het project.

Ieder seizoen biedt het bureau BFCC haar diensten gratis aan ten behoeve van één project. Dit seizoen is dat de musical Gandhi, waarvan dit de schoolversie is. Mark Boode, één van de creatives, ontwikkelt daarbij nog samen met scriptschrijver Pieter van de Waterbeemd een professionele versie.

De schoolversie van de musical is nog te zien t/m 2 februari in de Amstelveense Schouwburg.

Ghandi de musical - website

Onderwerp: MUSICAL

Donderdag 31 Januari 2008 at 2:20 pm

Gandhi “ De Musical

Door Marit van Eisden met foto's van Andy Doornhein (klik voor vergroting)
met dank aan de collega's van musicalparadijs.nl

'Gandhi, de musical' vertelt het levensverhaal van Mohandas (Mahatma) Gandhi, die op 30 januari 1948 vermoord werd door een extremistische hindoe. Na een rechtenstudie in Engeland vertrok de jonge Gandhi naar Zuid-Afrika, waar hij zich voor de Indiase bevolkingsgroep inzette en na terugkeer in India (in 1915) werd hij leider in de Indiase onafhankelijkheidsstrijd. Zijn bijnaam 'Mahatma' is Sanskriet voor "verheven ziel" en Mahatma Gandhi was een van de grondleggers van de moderne staat India. Hij is voor vele nog altijd een voorbeeld omdat hij voorstander was van het pacifisme als middel voor revolutie.

In aanwezigheid van de burgemeester van Amstelveen ging gisterenavond 'Gandhi de musical', precies 60 jaar na zijn dood, in de Amstelveense Schouwburg in première. Gandhi, de musical is een gezamenlijke productie van diverse theatermakers, de Gandhi Serve Foundation in Berlijn, Schouwburg Amstelveen en het Amstelveen College. De musical wordt gespeeld door scholieren van het Amstelveen College. De schouwburg organiseert rond de première een festivalweek met films, voorstellingen en exposities over India. De musical begint op het moment dat Gandhi en zijn familie terug komen in India na hun verblijf in Zuid-Afrika (1915).

De kleine magere Gandhi, die zelf ook leeft als een boer, die onaanraakbaren opneemt in zijn leefgemeenschappen en vastberaden de Engelsen trotseert, spreekt het gewone volk tot de verbeelding. Miljoenen Indiërs verliezen hun angst voor de Britse overheersers en voor het Indiase establishment dat van Britse privileges profiteert. Ze sluiten zich aan bij Gandhi die ze aanspreken met Mahatma (verheven ziel) of Bapu (vader). Massaal boycotten ze het heersende regime. India wordt onbestuurbaar en in 1947 verlaten de Engelsen het land. Maar Gandhi’s jarenlange vrijheidsstrijd heeft ook wonden achtergelaten. Zowel de Engelsen als radicale groeperingen hebben de tegenstellingen tussen de Hindoe- meerderheid en Moslim-minderheid jarenlang benut om verdeeldheid te zaaien. Als de Engelsen vertrekken wordt India “ onder dreiging van een burgeroorlog - door het politieke establishment gesplitst in een Hindoeïstisch India en een Islamitisch Pakistan, wat leidt tot veel etnisch geweld. Gandhi is teleurgesteld en doet niet mee aan de festiviteiten rond de viering van de onafhankelijkheid. Hij vindt dat hij gefaald heeft en blijft zich inzetten voor een India waar alle inwoners vreedzaam samenleven. Dit wordt hem niet door iedereen in dank afgenomen. Op 30 januari 1948 wordt Gandhi neergeschoten door Nathuram Godse, een radicale Hindoe.



Aan de musical werken een honderdtal leerlingen mee, zowel voor als achter de schermen. De leerlingen zijn onderverdeeld in groepen. Het koor staat achter op het toneel, samen met de band en de groep acteurs en de dansers wisselen elkaar af op het podium. Maar er staan niet alleen maar leerlingen op het toneel want Bart Chielen, een 29-jarig leraar geschiedenis in opleiding, speelt de hoofdrol van Gandhi in de voorstelling. Halverwege het repetitieproces moest hij de rol overnemen van een leerling die er onverwacht mee stopte maar hij deed het graag. De persoon en politicus Gandhi boeit hem enorm en hij heeft zelfs zijn best gedaan om ook uiterlijk op de 'Vader van India' te lijken. Met succes zoals je kunt zien aan de foto van Chielen en het portret van Gandhi die hierboven naast elkaar staan.

Samen met de scholieren werd gewerkt aan nieuwe vertalingen, bewerkingen en eigen choreografieën, decors en lichtplannen. De leerlingen hebben dus hard moeten werken om de musical te maken tot wat het nu is. Gandhi is een is een voorstelling met veel tekst, veel dans en qua tijdsduur een vrij lange show. Maar ik moet zeggen dat de groep op het toneel veel plezier beleeft aan het opvoeren van deze musical. Op wat technische schoonheidsfoutjes na is Gandhi een professionele schoolmusical, opgevoerd in een groot theater met een uitverkochte zaal. Deze leerlingen hebben zonder meer een prachtige herinnering aan hun middelbare schooltijd en aan Gandhi.



Gandhi, de musical is een idee van scriptschrijver en dramadocent Mark Boode en Pieter van de Waterbeemd (die we kennen als scriptschrijver van onder andere Doe Maar en Billie Holiday) adviseerde inzake het script. Collega-docent Theo Roos voegde een educatief project toe. Hun motivatie: ‘Jongeren bij het oplossen van problemen een geweldloze optie bieden’ en ‘een nieuwe generatie bekendmaken met het levenswerk van Mahatma Gandhi’. Het plan werd snel opgepikt door collega theatermakers, docenten en vele organisaties. In 2006 reisden Boode en Roos af naar India voor research. Inmiddels hebben scholen en vredesorganisaties in o.a. Nederland, Engeland, Duitsland, India en de Verenigde Staten belangstelling getoond voor het project.

Ieder seizoen biedt het bureau BFCC haar diensten gratis aan ten behoeve van één project. Dit seizoen is dat de musical Gandhi, waarvan dit de schoolversie is. Mark Boode, één van de creatives, ontwikkelt daarbij nog samen met scriptschrijver Pieter van de Waterbeemd een professionele versie.

De schoolversie van de musical is nog te zien t/m 2 februari in de Amstelveense Schouwburg.

Ghandi de musical - website

Onderwerp: DIRTY DANCING WEBLOG

Woensdag 30 Januari 2008 at 3:12 pm

Pats-boem en door naar de volgende

Vandaag zijn we na 2,5 week repeteren aangekomen bij het eindnummer 'The Time of my Life'. De wereldberoemde dans tussen Baby en Johnny is een aantal weken terug al in grove lijnen met de hoofdrolspelers doorgenomen en nu is het zaak om iedereen eromheen letterlijk op zijn plaats te zetten. Het ziet er nu al spektaculair uit!

Voor de regisseur is het moeilijk vooraf in te schatten hoeveel repetitietijd hij per scène nodig heeft. Daarom is het maken van efficiënte werkschema's erg lastig. Hierdoor moeten we soms lang wachten totdat we weer kunnen repeteren, maar tijdens het wachten is het vooral genieten als er gedanst wordt. Ik vind het nu al zonde dat het publiek nooit alles tegelijk zal kunnen bekijken. Het is voor 99% partnerdansen wat er gebeurt en vaak met meerdere paren tegelijkertijd. Ieder stel danst een andere choreografie en je komt ogen tekort om alle prachtige liften te kunnen zien.

De prioriteiten van de makers liggen in deze periode anders dan ik in eerste instantie had gedacht. In deze eerste 2,5 week zijn we met de regisseur al het hele stuk door geweest. Het gaat daarbij vooral over de (ver)plaatsing van de mensen en het draaien van de vloer en wat minder over het spel binnen de scènes. De show is zo ingenieus qua techniek dat daar logischerwijs erg veel tijd naartoe gaat. Schrijfster Eleanor vult het andere deel van de regietaken in en behandelt alle scènes apart met de desbetreffende mensen en geeft heel duidelijke verhalen en achtergronden bij de meeste personages. Dit zijn vluchtige, maar hele nuttige repetities. "Het is net camera-acteren", merkte iemand vandaag op. Een gevoel of intentie moet er voor je gevoel opeens zijn, zonder aanloop of ontwikkeling en dat is niet altijd gemakkelijk. Pats-Boem.. en door naar de volgende!



Voor de Engelstalige 'creatives' moet het ook wel lastig zijn dat ze de tekstbehandeling van de Nederlandse acteurs totaal niet meekrijgen. Gelukkig is er een spraakcoach die individueel met iedereen werkt om goed aan de verstaanbaarheid van het spel te werken. Zo draagt iedereen z'n steentje bij in deze enorm grote productie zodat straks alle puzzelstukjes op hun plaats vallen.

Noortje

Dirty Dancing - website

Alle artikelen van Noortje Herlaar zijn hier te vinden in het Dirty Dancing Weblog.

Onderwerp: DIRTY DANCING WEBLOG

Woensdag 30 Januari 2008 at 3:12 pm

Pats-boem en door naar de volgende

Vandaag zijn we na 2,5 week repeteren aangekomen bij het eindnummer 'The Time of my Life'. De wereldberoemde dans tussen Baby en Johnny is een aantal weken terug al in grove lijnen met de hoofdrolspelers doorgenomen en nu is het zaak om iedereen eromheen letterlijk op zijn plaats te zetten. Het ziet er nu al spektaculair uit!

Voor de regisseur is het moeilijk vooraf in te schatten hoeveel repetitietijd hij per scène nodig heeft. Daarom is het maken van efficiënte werkschema's erg lastig. Hierdoor moeten we soms lang wachten totdat we weer kunnen repeteren, maar tijdens het wachten is het vooral genieten als er gedanst wordt. Ik vind het nu al zonde dat het publiek nooit alles tegelijk zal kunnen bekijken. Het is voor 99% partnerdansen wat er gebeurt en vaak met meerdere paren tegelijkertijd. Ieder stel danst een andere choreografie en je komt ogen tekort om alle prachtige liften te kunnen zien.

De prioriteiten van de makers liggen in deze periode anders dan ik in eerste instantie had gedacht. In deze eerste 2,5 week zijn we met de regisseur al het hele stuk door geweest. Het gaat daarbij vooral over de (ver)plaatsing van de mensen en het draaien van de vloer en wat minder over het spel binnen de scènes. De show is zo ingenieus qua techniek dat daar logischerwijs erg veel tijd naartoe gaat. Schrijfster Eleanor vult het andere deel van de regietaken in en behandelt alle scènes apart met de desbetreffende mensen en geeft heel duidelijke verhalen en achtergronden bij de meeste personages. Dit zijn vluchtige, maar hele nuttige repetities. "Het is net camera-acteren", merkte iemand vandaag op. Een gevoel of intentie moet er voor je gevoel opeens zijn, zonder aanloop of ontwikkeling en dat is niet altijd gemakkelijk. Pats-Boem.. en door naar de volgende!



Voor de Engelstalige 'creatives' moet het ook wel lastig zijn dat ze de tekstbehandeling van de Nederlandse acteurs totaal niet meekrijgen. Gelukkig is er een spraakcoach die individueel met iedereen werkt om goed aan de verstaanbaarheid van het spel te werken. Zo draagt iedereen z'n steentje bij in deze enorm grote productie zodat straks alle puzzelstukjes op hun plaats vallen.

Noortje

Dirty Dancing - website

Alle artikelen van Noortje Herlaar zijn hier te vinden in het Dirty Dancing Weblog.

Onderwerp: DIRTY DANCING WEBLOG

Woensdag 30 Januari 2008 at 3:12 pm

Pats-boem en door naar de volgende

Vandaag zijn we na 2,5 week repeteren aangekomen bij het eindnummer 'The Time of my Life'. De wereldberoemde dans tussen Baby en Johnny is een aantal weken terug al in grove lijnen met de hoofdrolspelers doorgenomen en nu is het zaak om iedereen eromheen letterlijk op zijn plaats te zetten. Het ziet er nu al spektaculair uit!

Voor de regisseur is het moeilijk vooraf in te schatten hoeveel repetitietijd hij per scène nodig heeft. Daarom is het maken van efficiënte werkschema's erg lastig. Hierdoor moeten we soms lang wachten totdat we weer kunnen repeteren, maar tijdens het wachten is het vooral genieten als er gedanst wordt. Ik vind het nu al zonde dat het publiek nooit alles tegelijk zal kunnen bekijken. Het is voor 99% partnerdansen wat er gebeurt en vaak met meerdere paren tegelijkertijd. Ieder stel danst een andere choreografie en je komt ogen tekort om alle prachtige liften te kunnen zien.

De prioriteiten van de makers liggen in deze periode anders dan ik in eerste instantie had gedacht. In deze eerste 2,5 week zijn we met de regisseur al het hele stuk door geweest. Het gaat daarbij vooral over de (ver)plaatsing van de mensen en het draaien van de vloer en wat minder over het spel binnen de scènes. De show is zo ingenieus qua techniek dat daar logischerwijs erg veel tijd naartoe gaat. Schrijfster Eleanor vult het andere deel van de regietaken in en behandelt alle scènes apart met de desbetreffende mensen en geeft heel duidelijke verhalen en achtergronden bij de meeste personages. Dit zijn vluchtige, maar hele nuttige repetities. "Het is net camera-acteren", merkte iemand vandaag op. Een gevoel of intentie moet er voor je gevoel opeens zijn, zonder aanloop of ontwikkeling en dat is niet altijd gemakkelijk. Pats-Boem.. en door naar de volgende!



Voor de Engelstalige 'creatives' moet het ook wel lastig zijn dat ze de tekstbehandeling van de Nederlandse acteurs totaal niet meekrijgen. Gelukkig is er een spraakcoach die individueel met iedereen werkt om goed aan de verstaanbaarheid van het spel te werken. Zo draagt iedereen z'n steentje bij in deze enorm grote productie zodat straks alle puzzelstukjes op hun plaats vallen.

Noortje

Dirty Dancing - website

Alle artikelen van Noortje Herlaar zijn hier te vinden in het Dirty Dancing Weblog.

Onderwerp: DIRTY DANCING WEBLOG

Woensdag 30 Januari 2008 at 3:12 pm

Pats-boem en door naar de volgende

Vandaag zijn we na 2,5 week repeteren aangekomen bij het eindnummer 'The Time of my Life'. De wereldberoemde dans tussen Baby en Johnny is een aantal weken terug al in grove lijnen met de hoofdrolspelers doorgenomen en nu is het zaak om iedereen eromheen letterlijk op zijn plaats te zetten. Het ziet er nu al spektaculair uit!

Voor de regisseur is het moeilijk vooraf in te schatten hoeveel repetitietijd hij per scène nodig heeft. Daarom is het maken van efficiënte werkschema's erg lastig. Hierdoor moeten we soms lang wachten totdat we weer kunnen repeteren, maar tijdens het wachten is het vooral genieten als er gedanst wordt. Ik vind het nu al zonde dat het publiek nooit alles tegelijk zal kunnen bekijken. Het is voor 99% partnerdansen wat er gebeurt en vaak met meerdere paren tegelijkertijd. Ieder stel danst een andere choreografie en je komt ogen tekort om alle prachtige liften te kunnen zien.

De prioriteiten van de makers liggen in deze periode anders dan ik in eerste instantie had gedacht. In deze eerste 2,5 week zijn we met de regisseur al het hele stuk door geweest. Het gaat daarbij vooral over de (ver)plaatsing van de mensen en het draaien van de vloer en wat minder over het spel binnen de scènes. De show is zo ingenieus qua techniek dat daar logischerwijs erg veel tijd naartoe gaat. Schrijfster Eleanor vult het andere deel van de regietaken in en behandelt alle scènes apart met de desbetreffende mensen en geeft heel duidelijke verhalen en achtergronden bij de meeste personages. Dit zijn vluchtige, maar hele nuttige repetities. "Het is net camera-acteren", merkte iemand vandaag op. Een gevoel of intentie moet er voor je gevoel opeens zijn, zonder aanloop of ontwikkeling en dat is niet altijd gemakkelijk. Pats-Boem.. en door naar de volgende!



Voor de Engelstalige 'creatives' moet het ook wel lastig zijn dat ze de tekstbehandeling van de Nederlandse acteurs totaal niet meekrijgen. Gelukkig is er een spraakcoach die individueel met iedereen werkt om goed aan de verstaanbaarheid van het spel te werken. Zo draagt iedereen z'n steentje bij in deze enorm grote productie zodat straks alle puzzelstukjes op hun plaats vallen.

Noortje

Dirty Dancing - website

Alle artikelen van Noortje Herlaar zijn hier te vinden in het Dirty Dancing Weblog.

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:47 pm

BUMA GOUDEN HARPEN VOOR CANDY DULFER, ILSE DELANGE EN TI ‹STO

BUMA GOUDEN HARPEN VOOR CANDY DULFER, ILSE DELANGE EN TI ‹STO

De winnaars van de Buma Gouden Harpen 2007 zijn CANDY DULFER , ILSE DELANGE en TI ‹STO. Dat is vandaag in het Avro Radio 2 programma Schiffers.fm door Jerney Kaagman, directeur van Buma Cultuur, bekendgemaakt. Buma Harpen Gala
De Buma Gouden Harpen worden woensdag 5 maart a.s. tijdens het Buma Harpen Gala in theater Spant! in Bussum door de winnaars in ontvangst genomen. De Buma Zilveren Harpen 2007 worden uitgereikt aan de 3J’s, Wouter Hamel en The Opposites. Ook de Buma Exportprijs 2007 zal worden uitgereikt. Alle winnaars worden bij hun optreden tijdens het Harpen Gala begeleid door het Metropole Orkest o.l.v. Jurre Haanstra.

Jury
Zowel de Buma Gouden als de Buma Zilveren Harpen worden door een jury van deskundigen toegekend. De jury voor de Buma Gouden Harpen bestond dit jaar uit Frits Spits (voorzitter), Cor Bakker, Lisa Boray, Daniël Dekker, John Ewbank, Koen Poolman en Kick van der Veer.

Buma Gouden Harp
De Buma Gouden Harp wordt uitgereikt door Buma Cultuur in samenwerking met Radio 2. Voor de Buma Gouden Harp komen personen in aanmerking die zich gedurende hun carrière op bijzondere wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor de Nederlandse lichte muziek. De Gouden Harp behoort, evenals de Zilveren Harp, tot de belangrijkste prijzen van de Nederlandse muziek en werd voor het eerst in 1962 uitgereikt. Vorig jaar werden de Gouden Harpen toegekend aan Louis van Dijk, Herman Finkers en Harry Muskee. Postuum werd een Gouden Harp toegekend aan Willem van Beusekom.

Radio 2
Het Buma Harpen Gala zal vrijdag 7 maart te beluisteren zijn op Radio 2 vanaf 23:00 uur.

Buma Cultuur
Buma Cultuur is een instantie die zich inzet voor de promotie en ondersteuning van Nederlandse muziek. Opgericht en ondersteund door de Nederlandse auteursrechten-organisatie Buma/Stemra, draagt Buma Cultuur bij aan projecten in Nederland en daarbuiten. Buma Cultuur bestrijkt het hele spectrum aan genres van Nederlandse muziek: van M.O.R. en pop tot dance, jazz, cabaret en hedendaags klassieke muziek. www.bumacultuur.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:47 pm

BUMA GOUDEN HARPEN VOOR CANDY DULFER, ILSE DELANGE EN TI ‹STO

BUMA GOUDEN HARPEN VOOR CANDY DULFER, ILSE DELANGE EN TI ‹STO

De winnaars van de Buma Gouden Harpen 2007 zijn CANDY DULFER , ILSE DELANGE en TI ‹STO. Dat is vandaag in het Avro Radio 2 programma Schiffers.fm door Jerney Kaagman, directeur van Buma Cultuur, bekendgemaakt. Buma Harpen Gala
De Buma Gouden Harpen worden woensdag 5 maart a.s. tijdens het Buma Harpen Gala in theater Spant! in Bussum door de winnaars in ontvangst genomen. De Buma Zilveren Harpen 2007 worden uitgereikt aan de 3J’s, Wouter Hamel en The Opposites. Ook de Buma Exportprijs 2007 zal worden uitgereikt. Alle winnaars worden bij hun optreden tijdens het Harpen Gala begeleid door het Metropole Orkest o.l.v. Jurre Haanstra.

Jury
Zowel de Buma Gouden als de Buma Zilveren Harpen worden door een jury van deskundigen toegekend. De jury voor de Buma Gouden Harpen bestond dit jaar uit Frits Spits (voorzitter), Cor Bakker, Lisa Boray, Daniël Dekker, John Ewbank, Koen Poolman en Kick van der Veer.

Buma Gouden Harp
De Buma Gouden Harp wordt uitgereikt door Buma Cultuur in samenwerking met Radio 2. Voor de Buma Gouden Harp komen personen in aanmerking die zich gedurende hun carrière op bijzondere wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor de Nederlandse lichte muziek. De Gouden Harp behoort, evenals de Zilveren Harp, tot de belangrijkste prijzen van de Nederlandse muziek en werd voor het eerst in 1962 uitgereikt. Vorig jaar werden de Gouden Harpen toegekend aan Louis van Dijk, Herman Finkers en Harry Muskee. Postuum werd een Gouden Harp toegekend aan Willem van Beusekom.

Radio 2
Het Buma Harpen Gala zal vrijdag 7 maart te beluisteren zijn op Radio 2 vanaf 23:00 uur.

Buma Cultuur
Buma Cultuur is een instantie die zich inzet voor de promotie en ondersteuning van Nederlandse muziek. Opgericht en ondersteund door de Nederlandse auteursrechten-organisatie Buma/Stemra, draagt Buma Cultuur bij aan projecten in Nederland en daarbuiten. Buma Cultuur bestrijkt het hele spectrum aan genres van Nederlandse muziek: van M.O.R. en pop tot dance, jazz, cabaret en hedendaags klassieke muziek. www.bumacultuur.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:47 pm

BUMA GOUDEN HARPEN VOOR CANDY DULFER, ILSE DELANGE EN TI ‹STO

BUMA GOUDEN HARPEN VOOR CANDY DULFER, ILSE DELANGE EN TI ‹STO

De winnaars van de Buma Gouden Harpen 2007 zijn CANDY DULFER , ILSE DELANGE en TI ‹STO. Dat is vandaag in het Avro Radio 2 programma Schiffers.fm door Jerney Kaagman, directeur van Buma Cultuur, bekendgemaakt. Buma Harpen Gala
De Buma Gouden Harpen worden woensdag 5 maart a.s. tijdens het Buma Harpen Gala in theater Spant! in Bussum door de winnaars in ontvangst genomen. De Buma Zilveren Harpen 2007 worden uitgereikt aan de 3J’s, Wouter Hamel en The Opposites. Ook de Buma Exportprijs 2007 zal worden uitgereikt. Alle winnaars worden bij hun optreden tijdens het Harpen Gala begeleid door het Metropole Orkest o.l.v. Jurre Haanstra.

Jury
Zowel de Buma Gouden als de Buma Zilveren Harpen worden door een jury van deskundigen toegekend. De jury voor de Buma Gouden Harpen bestond dit jaar uit Frits Spits (voorzitter), Cor Bakker, Lisa Boray, Daniël Dekker, John Ewbank, Koen Poolman en Kick van der Veer.

Buma Gouden Harp
De Buma Gouden Harp wordt uitgereikt door Buma Cultuur in samenwerking met Radio 2. Voor de Buma Gouden Harp komen personen in aanmerking die zich gedurende hun carrière op bijzondere wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor de Nederlandse lichte muziek. De Gouden Harp behoort, evenals de Zilveren Harp, tot de belangrijkste prijzen van de Nederlandse muziek en werd voor het eerst in 1962 uitgereikt. Vorig jaar werden de Gouden Harpen toegekend aan Louis van Dijk, Herman Finkers en Harry Muskee. Postuum werd een Gouden Harp toegekend aan Willem van Beusekom.

Radio 2
Het Buma Harpen Gala zal vrijdag 7 maart te beluisteren zijn op Radio 2 vanaf 23:00 uur.

Buma Cultuur
Buma Cultuur is een instantie die zich inzet voor de promotie en ondersteuning van Nederlandse muziek. Opgericht en ondersteund door de Nederlandse auteursrechten-organisatie Buma/Stemra, draagt Buma Cultuur bij aan projecten in Nederland en daarbuiten. Buma Cultuur bestrijkt het hele spectrum aan genres van Nederlandse muziek: van M.O.R. en pop tot dance, jazz, cabaret en hedendaags klassieke muziek. www.bumacultuur.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:47 pm

BUMA GOUDEN HARPEN VOOR CANDY DULFER, ILSE DELANGE EN TI ‹STO

BUMA GOUDEN HARPEN VOOR CANDY DULFER, ILSE DELANGE EN TI ‹STO

De winnaars van de Buma Gouden Harpen 2007 zijn CANDY DULFER , ILSE DELANGE en TI ‹STO. Dat is vandaag in het Avro Radio 2 programma Schiffers.fm door Jerney Kaagman, directeur van Buma Cultuur, bekendgemaakt. Buma Harpen Gala
De Buma Gouden Harpen worden woensdag 5 maart a.s. tijdens het Buma Harpen Gala in theater Spant! in Bussum door de winnaars in ontvangst genomen. De Buma Zilveren Harpen 2007 worden uitgereikt aan de 3J’s, Wouter Hamel en The Opposites. Ook de Buma Exportprijs 2007 zal worden uitgereikt. Alle winnaars worden bij hun optreden tijdens het Harpen Gala begeleid door het Metropole Orkest o.l.v. Jurre Haanstra.

Jury
Zowel de Buma Gouden als de Buma Zilveren Harpen worden door een jury van deskundigen toegekend. De jury voor de Buma Gouden Harpen bestond dit jaar uit Frits Spits (voorzitter), Cor Bakker, Lisa Boray, Daniël Dekker, John Ewbank, Koen Poolman en Kick van der Veer.

Buma Gouden Harp
De Buma Gouden Harp wordt uitgereikt door Buma Cultuur in samenwerking met Radio 2. Voor de Buma Gouden Harp komen personen in aanmerking die zich gedurende hun carrière op bijzondere wijze verdienstelijk hebben gemaakt voor de Nederlandse lichte muziek. De Gouden Harp behoort, evenals de Zilveren Harp, tot de belangrijkste prijzen van de Nederlandse muziek en werd voor het eerst in 1962 uitgereikt. Vorig jaar werden de Gouden Harpen toegekend aan Louis van Dijk, Herman Finkers en Harry Muskee. Postuum werd een Gouden Harp toegekend aan Willem van Beusekom.

Radio 2
Het Buma Harpen Gala zal vrijdag 7 maart te beluisteren zijn op Radio 2 vanaf 23:00 uur.

Buma Cultuur
Buma Cultuur is een instantie die zich inzet voor de promotie en ondersteuning van Nederlandse muziek. Opgericht en ondersteund door de Nederlandse auteursrechten-organisatie Buma/Stemra, draagt Buma Cultuur bij aan projecten in Nederland en daarbuiten. Buma Cultuur bestrijkt het hele spectrum aan genres van Nederlandse muziek: van M.O.R. en pop tot dance, jazz, cabaret en hedendaags klassieke muziek. www.bumacultuur.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:31 pm

Walking neemt de tijd

Walking neemt de tijd

'Het is wel heel bijzonder; het is een hele bizarre ervaring, alsof je ineens in een voorstelling van Wilson zit. Alles gaat anders dan normaal. Soms vergeet je dat je aan het lopen bent, dan gaat het weer tergend langzaam. Je gaat dit doen of je gaat het niet doen. Het is echt voor de liefhebber. Wilson's meest gebruikte woord is ook ‘slow’. Hij noemt zichzelf de langzaamste theatermaker ooit. Wat volgens mij nieuw is voor hem, is dat hij nog nooit zijn publiek zelf in beweging heeft gezet,' aldus Jos Thie na de proefwandeling van Walking.

Proefwandelen
Voor Walking van Theun Mosk, Boukje Schweigman en Robert Wilson draait alles om timing en tijd. Mooi is dan ook dat het project precies op schema ligt. Aan de wal draaien de voorbereidingen op volle toeren en op Terschelling zijn na een proef inmiddels de juiste locatie en route bepaald.

Theun: 'De route die we nu hebben gevonden kruist maar twee fietspaden, dus behalve een enkele fietser kom je verder niets tegen. Samen met Joop [Mulder], Jos [Thie], Boukje en mijn vader ben ik gaan proefwandelen; dat duurt echt drieëneenhalf uur. Na anderhalf uur hebben we gerust en konden we even naar het toilet, iets eten of drinken. We waren alle vijf erg onder de indruk. Mijn vader is heel nuchter en zag er een beetje tegenop, maar hij was wel heel nieuwsgierig en ook hij kwam met dezelfde ervaring terug.'

Een continue stroom mensen
Hoe deze wandeling zich nu van andere wandelingen onderscheidt? Theun: 'Je loopt echt vertraagd en daardoor duurt de tocht lang. De plekken van vertrek en aankomst zijn bijzonder. Inclusief vertrek, aankomst en pauze gaat Walking zo'n vijf uur duren. We beginnen om vijf uur 's ochtends en gaan doorlopend door tot elf uur 's avonds. Alles is super perfect en secuur doordacht. Gidsen bepalen exact het tempo. Er zijn geen groepen, maar er is een lange rij mensen achter elkaar. Er beweegt zich dus een continue stroom mensen door het landschap. We zijn nog aan het kijken hoe we dit kunnen vastleggen. Vanuit de lucht zou dat helemaal geweldig zijn.'

Het vervolg
'We zijn met Wilson nu de planning aan het maken wanneer hij hier naar toe komt. Er is een goed beeldverslag gemaakt, met foto's, teksten en tekeningen en daar geeft hij akkoord op. Binnenkort is ook het moment aangebroken om teams samen te stellen. Er moet een bouwteam komen en goede productie. We zijn aan het onderzoeken wat voor muziek en geluid er toegevoegd gaan worden en zijn in gesprek met een componist.'

In een nagekomen e-mail voegt Mosk nog toe: 'Voor het VPRO programma het Uur van de Wolf zal de jonge, net afgestudeerde filmmaker Murk-Jaep van der Schaaf een documentaire over mij gaan maken, Walking wordt hierin de rode draad. In het najaar zal hij op tv te zien zijn.'

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:31 pm

Walking neemt de tijd

Walking neemt de tijd

'Het is wel heel bijzonder; het is een hele bizarre ervaring, alsof je ineens in een voorstelling van Wilson zit. Alles gaat anders dan normaal. Soms vergeet je dat je aan het lopen bent, dan gaat het weer tergend langzaam. Je gaat dit doen of je gaat het niet doen. Het is echt voor de liefhebber. Wilson's meest gebruikte woord is ook ‘slow’. Hij noemt zichzelf de langzaamste theatermaker ooit. Wat volgens mij nieuw is voor hem, is dat hij nog nooit zijn publiek zelf in beweging heeft gezet,' aldus Jos Thie na de proefwandeling van Walking.

Proefwandelen
Voor Walking van Theun Mosk, Boukje Schweigman en Robert Wilson draait alles om timing en tijd. Mooi is dan ook dat het project precies op schema ligt. Aan de wal draaien de voorbereidingen op volle toeren en op Terschelling zijn na een proef inmiddels de juiste locatie en route bepaald.

Theun: 'De route die we nu hebben gevonden kruist maar twee fietspaden, dus behalve een enkele fietser kom je verder niets tegen. Samen met Joop [Mulder], Jos [Thie], Boukje en mijn vader ben ik gaan proefwandelen; dat duurt echt drieëneenhalf uur. Na anderhalf uur hebben we gerust en konden we even naar het toilet, iets eten of drinken. We waren alle vijf erg onder de indruk. Mijn vader is heel nuchter en zag er een beetje tegenop, maar hij was wel heel nieuwsgierig en ook hij kwam met dezelfde ervaring terug.'

Een continue stroom mensen
Hoe deze wandeling zich nu van andere wandelingen onderscheidt? Theun: 'Je loopt echt vertraagd en daardoor duurt de tocht lang. De plekken van vertrek en aankomst zijn bijzonder. Inclusief vertrek, aankomst en pauze gaat Walking zo'n vijf uur duren. We beginnen om vijf uur 's ochtends en gaan doorlopend door tot elf uur 's avonds. Alles is super perfect en secuur doordacht. Gidsen bepalen exact het tempo. Er zijn geen groepen, maar er is een lange rij mensen achter elkaar. Er beweegt zich dus een continue stroom mensen door het landschap. We zijn nog aan het kijken hoe we dit kunnen vastleggen. Vanuit de lucht zou dat helemaal geweldig zijn.'

Het vervolg
'We zijn met Wilson nu de planning aan het maken wanneer hij hier naar toe komt. Er is een goed beeldverslag gemaakt, met foto's, teksten en tekeningen en daar geeft hij akkoord op. Binnenkort is ook het moment aangebroken om teams samen te stellen. Er moet een bouwteam komen en goede productie. We zijn aan het onderzoeken wat voor muziek en geluid er toegevoegd gaan worden en zijn in gesprek met een componist.'

In een nagekomen e-mail voegt Mosk nog toe: 'Voor het VPRO programma het Uur van de Wolf zal de jonge, net afgestudeerde filmmaker Murk-Jaep van der Schaaf een documentaire over mij gaan maken, Walking wordt hierin de rode draad. In het najaar zal hij op tv te zien zijn.'

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:31 pm

Walking neemt de tijd

Walking neemt de tijd

'Het is wel heel bijzonder; het is een hele bizarre ervaring, alsof je ineens in een voorstelling van Wilson zit. Alles gaat anders dan normaal. Soms vergeet je dat je aan het lopen bent, dan gaat het weer tergend langzaam. Je gaat dit doen of je gaat het niet doen. Het is echt voor de liefhebber. Wilson's meest gebruikte woord is ook ‘slow’. Hij noemt zichzelf de langzaamste theatermaker ooit. Wat volgens mij nieuw is voor hem, is dat hij nog nooit zijn publiek zelf in beweging heeft gezet,' aldus Jos Thie na de proefwandeling van Walking.

Proefwandelen
Voor Walking van Theun Mosk, Boukje Schweigman en Robert Wilson draait alles om timing en tijd. Mooi is dan ook dat het project precies op schema ligt. Aan de wal draaien de voorbereidingen op volle toeren en op Terschelling zijn na een proef inmiddels de juiste locatie en route bepaald.

Theun: 'De route die we nu hebben gevonden kruist maar twee fietspaden, dus behalve een enkele fietser kom je verder niets tegen. Samen met Joop [Mulder], Jos [Thie], Boukje en mijn vader ben ik gaan proefwandelen; dat duurt echt drieëneenhalf uur. Na anderhalf uur hebben we gerust en konden we even naar het toilet, iets eten of drinken. We waren alle vijf erg onder de indruk. Mijn vader is heel nuchter en zag er een beetje tegenop, maar hij was wel heel nieuwsgierig en ook hij kwam met dezelfde ervaring terug.'

Een continue stroom mensen
Hoe deze wandeling zich nu van andere wandelingen onderscheidt? Theun: 'Je loopt echt vertraagd en daardoor duurt de tocht lang. De plekken van vertrek en aankomst zijn bijzonder. Inclusief vertrek, aankomst en pauze gaat Walking zo'n vijf uur duren. We beginnen om vijf uur 's ochtends en gaan doorlopend door tot elf uur 's avonds. Alles is super perfect en secuur doordacht. Gidsen bepalen exact het tempo. Er zijn geen groepen, maar er is een lange rij mensen achter elkaar. Er beweegt zich dus een continue stroom mensen door het landschap. We zijn nog aan het kijken hoe we dit kunnen vastleggen. Vanuit de lucht zou dat helemaal geweldig zijn.'

Het vervolg
'We zijn met Wilson nu de planning aan het maken wanneer hij hier naar toe komt. Er is een goed beeldverslag gemaakt, met foto's, teksten en tekeningen en daar geeft hij akkoord op. Binnenkort is ook het moment aangebroken om teams samen te stellen. Er moet een bouwteam komen en goede productie. We zijn aan het onderzoeken wat voor muziek en geluid er toegevoegd gaan worden en zijn in gesprek met een componist.'

In een nagekomen e-mail voegt Mosk nog toe: 'Voor het VPRO programma het Uur van de Wolf zal de jonge, net afgestudeerde filmmaker Murk-Jaep van der Schaaf een documentaire over mij gaan maken, Walking wordt hierin de rode draad. In het najaar zal hij op tv te zien zijn.'

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:31 pm

Walking neemt de tijd

Walking neemt de tijd

'Het is wel heel bijzonder; het is een hele bizarre ervaring, alsof je ineens in een voorstelling van Wilson zit. Alles gaat anders dan normaal. Soms vergeet je dat je aan het lopen bent, dan gaat het weer tergend langzaam. Je gaat dit doen of je gaat het niet doen. Het is echt voor de liefhebber. Wilson's meest gebruikte woord is ook ‘slow’. Hij noemt zichzelf de langzaamste theatermaker ooit. Wat volgens mij nieuw is voor hem, is dat hij nog nooit zijn publiek zelf in beweging heeft gezet,' aldus Jos Thie na de proefwandeling van Walking.

Proefwandelen
Voor Walking van Theun Mosk, Boukje Schweigman en Robert Wilson draait alles om timing en tijd. Mooi is dan ook dat het project precies op schema ligt. Aan de wal draaien de voorbereidingen op volle toeren en op Terschelling zijn na een proef inmiddels de juiste locatie en route bepaald.

Theun: 'De route die we nu hebben gevonden kruist maar twee fietspaden, dus behalve een enkele fietser kom je verder niets tegen. Samen met Joop [Mulder], Jos [Thie], Boukje en mijn vader ben ik gaan proefwandelen; dat duurt echt drieëneenhalf uur. Na anderhalf uur hebben we gerust en konden we even naar het toilet, iets eten of drinken. We waren alle vijf erg onder de indruk. Mijn vader is heel nuchter en zag er een beetje tegenop, maar hij was wel heel nieuwsgierig en ook hij kwam met dezelfde ervaring terug.'

Een continue stroom mensen
Hoe deze wandeling zich nu van andere wandelingen onderscheidt? Theun: 'Je loopt echt vertraagd en daardoor duurt de tocht lang. De plekken van vertrek en aankomst zijn bijzonder. Inclusief vertrek, aankomst en pauze gaat Walking zo'n vijf uur duren. We beginnen om vijf uur 's ochtends en gaan doorlopend door tot elf uur 's avonds. Alles is super perfect en secuur doordacht. Gidsen bepalen exact het tempo. Er zijn geen groepen, maar er is een lange rij mensen achter elkaar. Er beweegt zich dus een continue stroom mensen door het landschap. We zijn nog aan het kijken hoe we dit kunnen vastleggen. Vanuit de lucht zou dat helemaal geweldig zijn.'

Het vervolg
'We zijn met Wilson nu de planning aan het maken wanneer hij hier naar toe komt. Er is een goed beeldverslag gemaakt, met foto's, teksten en tekeningen en daar geeft hij akkoord op. Binnenkort is ook het moment aangebroken om teams samen te stellen. Er moet een bouwteam komen en goede productie. We zijn aan het onderzoeken wat voor muziek en geluid er toegevoegd gaan worden en zijn in gesprek met een componist.'

In een nagekomen e-mail voegt Mosk nog toe: 'Voor het VPRO programma het Uur van de Wolf zal de jonge, net afgestudeerde filmmaker Murk-Jaep van der Schaaf een documentaire over mij gaan maken, Walking wordt hierin de rode draad. In het najaar zal hij op tv te zien zijn.'

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:23 pm

Vijf jonge makers maken zich op voor Oerol 2008

Vijf jonge makers maken zich op voor Oerol 2008

'Na een uitgebreide selectie waarin de plannen niet alleen op papier zijn bekeken maar er ook gesprekken zijn gevoerd, heb ik uiteindelijk aan de hand van vijf selectiecriteria; de rol van de locatie, het multidisciplinaire karakter, de originaliteit, de kwaliteit van de maker en de internationale potentie, mijn keuze gemaakt,' aldus Jos Thie, die voor de werkplaats van Oerol de begeleiding van een vijftal projecten op zich neemt. De gekozen projecten zijn heet van de naald. Aan concepten wordt nog volop geschaafd, locaties zijn nog niet bekend en passend beeldmateriaal moet nog worden gemaakt, maar de kogel is door de kerk en het is allemaal een kwestie van tijd voordat de volgende makers op het eiland aan de slag zijn en de voorstellingen definitief gestalte krijgen.

Madeleen Bloemendaal-schets
'Een titel? O, nee, daar zal ik nog over na gaan denken.' Bloemendaal schiet in de lach. Ze is drieëneenhalf jaar geleden afgestudeerd aan de toneelschool in Maastricht. Haar voorstellingen zijn veelal bewegingstheater zonder tekst. Ze werkte mee aan VogelNollenKokErwich in 2006 en is dus vertrouwd met het regenpak en de wind. Het liefst zoekt ze voor haar voorstelling een duinpan, zodat het publiek iets hoger zit en naar beneden kijkt.

Bloemendaal: 'Op een locatie in de duinen staat het tentje van een ontdekkingsreiziger die de wereld overtrekt. Hij wil je meenemen op een wandeling. Ik laat de reis van die ene man door zes mensen spelen, alsof de stemmetjes in zijn hoofd uit elkaar zijn geplukt. De voorstelling is een ode aan de eenzaamheid. Die lijkt soms treurig, maar hoeft dat helemaal niet te zijn. Ik ging eens naar een meditatiecursus van tien dagen. Je mocht er niet praten, waar ik niet echt op bedacht was. Het was zo druk in mijn hoofd. Ik hoorde een soort Man bijt hond-achtige stem die de hele tijd heel droog commentaar leverde, en dan weer heel veel muziek. In de voorstelling ga ik dan ook een radiozender gebruiken, vooral met van die vreselijke klassieke rocksongs die je niet uit je hoofd kunt krijgen, maar waar je soms helemaal op los kunt gaan.' Madeleen Bloemendaal heeft inmiddels een werktitel gevonden voor haar project: Opstaan.

Judith Hofland
Judith Holland studeerde twee jaar geleden af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Ze maakt films en installaties met films. Ze deed mee aan het Grasduinen-project van de BonteHond in Almere, waarin ze een net nieuw opgeleverd huis tot leven bracht en van gedachten voorzag door middel van geluid en projecties.

Hofland: 'Naar aanleiding van dat project heeft Jos Thie mij gevraagd een voorstel te schijven. Voor Oerol ga ik een audio-tour maken, waarbij ik ga samenwerken met Arnoud Traa (sound-designer). Ik wil dat mensen de realiteit op een andere manier zien; opnieuw gaan kijken naar plekken die ze al kennen. De wandeling duurt waarschijnlijk zo'n 30 minuten, begint misschien wel in Midsland en eindigt bijvoorbeeld ergens in de duinen. Tijdens de tour wordt het beeld her en der subtiel veranderd en krijgt het publiek kleine opdrachten. Die verrassingen geven gevoel aan de audio-tour.'

CowboybijNacht/NUT-Foor Leene en Greg Nottrot
De makers van Cowboy bij nacht en NUT gaan samen op zoek naar de essentie van het fenomeen reality-show. Niet via de bagger die wij dagelijks over ons uitgestort krijgen in de vorm van Big Brother of de Gouden Kooi, maar door terug te keren naar een oerversie van het fenomeen: de radio-avonturen van Jan Wolkers en Godfried Bomans op Rottumerplaat. Via twee voorstellingen bevinden we ons óf in een radiostudio, óf bij een eenling (gespeeld door Wim Meuwissen) op het strand. Het zijn twee afzonderlijke voorstellingen die dezelfde situatie als uitgangspunt nemen.

Greg Nottrot (regisseur NUT): 'We hebben eerder met veel plezier samengewerkt. Cowboy bij Nacht-schrijver Robert van Dijk en regisseur Alexander de Vree schrijven het skelet voor de voorstelling en daarna splitsen we op. Ik neem dan uiteindelijk de eindregie op me.' Hoewel de uitgangspunten van beide gezelschappen behoorlijk verschillen vinden ze elkaar in het experiment en zoals Greg Nottrot het formuleert: 'Wij kunnen heel goed samen over theater maken praten.'

Renske van de Broek - Amoris
Renske van de Broek is freelance regisseur en werkt van project naar project. Ze speelde mee in de voorstelling Sil(Oerol 2001) en is sindsdien verliefd op het eiland.

Renske van de Broek: 'Ik heb de locatievoorstelling Amoris gemaakt voor Theaterfestival Boulevard. Twee broers wonen in een verlaten circus en treden op voor een imaginair publiek. Het publiek beweegt op de locatie tussen verschillende plekken, zoals de piste en het huisje waar de broers wonen. De voorstelling is klein en intiem in een grote ruimte. In Den Bosch stond hij in een park met veel bomen, maar hij zou ook fantastisch zijn op een verlaten plek op het strand.'
'Ik vertrek altijd vanuit improvisatie, maar halverwege het werkproces kwam ik erachter dat het fundament nog niet stevig genoeg was. Het eindresultaat voelt dan een beetje afgeraffeld. In een gesprek met Jos Thie hebben we gekeken hoe ik hier aan kan werken. Idee is nu om met een ervaren scenarioschrijver in een aantal sessies de structuur op scherp te zetten, de dramaturgie van de voorstelling bij te werken en het script te herzien. Het is heel fijn om zo een stapje verder te kunnen gaan.'

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:23 pm

Vijf jonge makers maken zich op voor Oerol 2008

Vijf jonge makers maken zich op voor Oerol 2008

'Na een uitgebreide selectie waarin de plannen niet alleen op papier zijn bekeken maar er ook gesprekken zijn gevoerd, heb ik uiteindelijk aan de hand van vijf selectiecriteria; de rol van de locatie, het multidisciplinaire karakter, de originaliteit, de kwaliteit van de maker en de internationale potentie, mijn keuze gemaakt,' aldus Jos Thie, die voor de werkplaats van Oerol de begeleiding van een vijftal projecten op zich neemt. De gekozen projecten zijn heet van de naald. Aan concepten wordt nog volop geschaafd, locaties zijn nog niet bekend en passend beeldmateriaal moet nog worden gemaakt, maar de kogel is door de kerk en het is allemaal een kwestie van tijd voordat de volgende makers op het eiland aan de slag zijn en de voorstellingen definitief gestalte krijgen.

Madeleen Bloemendaal-schets
'Een titel? O, nee, daar zal ik nog over na gaan denken.' Bloemendaal schiet in de lach. Ze is drieëneenhalf jaar geleden afgestudeerd aan de toneelschool in Maastricht. Haar voorstellingen zijn veelal bewegingstheater zonder tekst. Ze werkte mee aan VogelNollenKokErwich in 2006 en is dus vertrouwd met het regenpak en de wind. Het liefst zoekt ze voor haar voorstelling een duinpan, zodat het publiek iets hoger zit en naar beneden kijkt.

Bloemendaal: 'Op een locatie in de duinen staat het tentje van een ontdekkingsreiziger die de wereld overtrekt. Hij wil je meenemen op een wandeling. Ik laat de reis van die ene man door zes mensen spelen, alsof de stemmetjes in zijn hoofd uit elkaar zijn geplukt. De voorstelling is een ode aan de eenzaamheid. Die lijkt soms treurig, maar hoeft dat helemaal niet te zijn. Ik ging eens naar een meditatiecursus van tien dagen. Je mocht er niet praten, waar ik niet echt op bedacht was. Het was zo druk in mijn hoofd. Ik hoorde een soort Man bijt hond-achtige stem die de hele tijd heel droog commentaar leverde, en dan weer heel veel muziek. In de voorstelling ga ik dan ook een radiozender gebruiken, vooral met van die vreselijke klassieke rocksongs die je niet uit je hoofd kunt krijgen, maar waar je soms helemaal op los kunt gaan.' Madeleen Bloemendaal heeft inmiddels een werktitel gevonden voor haar project: Opstaan.

Judith Hofland
Judith Holland studeerde twee jaar geleden af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Ze maakt films en installaties met films. Ze deed mee aan het Grasduinen-project van de BonteHond in Almere, waarin ze een net nieuw opgeleverd huis tot leven bracht en van gedachten voorzag door middel van geluid en projecties.

Hofland: 'Naar aanleiding van dat project heeft Jos Thie mij gevraagd een voorstel te schijven. Voor Oerol ga ik een audio-tour maken, waarbij ik ga samenwerken met Arnoud Traa (sound-designer). Ik wil dat mensen de realiteit op een andere manier zien; opnieuw gaan kijken naar plekken die ze al kennen. De wandeling duurt waarschijnlijk zo'n 30 minuten, begint misschien wel in Midsland en eindigt bijvoorbeeld ergens in de duinen. Tijdens de tour wordt het beeld her en der subtiel veranderd en krijgt het publiek kleine opdrachten. Die verrassingen geven gevoel aan de audio-tour.'

CowboybijNacht/NUT-Foor Leene en Greg Nottrot
De makers van Cowboy bij nacht en NUT gaan samen op zoek naar de essentie van het fenomeen reality-show. Niet via de bagger die wij dagelijks over ons uitgestort krijgen in de vorm van Big Brother of de Gouden Kooi, maar door terug te keren naar een oerversie van het fenomeen: de radio-avonturen van Jan Wolkers en Godfried Bomans op Rottumerplaat. Via twee voorstellingen bevinden we ons óf in een radiostudio, óf bij een eenling (gespeeld door Wim Meuwissen) op het strand. Het zijn twee afzonderlijke voorstellingen die dezelfde situatie als uitgangspunt nemen.

Greg Nottrot (regisseur NUT): 'We hebben eerder met veel plezier samengewerkt. Cowboy bij Nacht-schrijver Robert van Dijk en regisseur Alexander de Vree schrijven het skelet voor de voorstelling en daarna splitsen we op. Ik neem dan uiteindelijk de eindregie op me.' Hoewel de uitgangspunten van beide gezelschappen behoorlijk verschillen vinden ze elkaar in het experiment en zoals Greg Nottrot het formuleert: 'Wij kunnen heel goed samen over theater maken praten.'

Renske van de Broek - Amoris
Renske van de Broek is freelance regisseur en werkt van project naar project. Ze speelde mee in de voorstelling Sil(Oerol 2001) en is sindsdien verliefd op het eiland.

Renske van de Broek: 'Ik heb de locatievoorstelling Amoris gemaakt voor Theaterfestival Boulevard. Twee broers wonen in een verlaten circus en treden op voor een imaginair publiek. Het publiek beweegt op de locatie tussen verschillende plekken, zoals de piste en het huisje waar de broers wonen. De voorstelling is klein en intiem in een grote ruimte. In Den Bosch stond hij in een park met veel bomen, maar hij zou ook fantastisch zijn op een verlaten plek op het strand.'
'Ik vertrek altijd vanuit improvisatie, maar halverwege het werkproces kwam ik erachter dat het fundament nog niet stevig genoeg was. Het eindresultaat voelt dan een beetje afgeraffeld. In een gesprek met Jos Thie hebben we gekeken hoe ik hier aan kan werken. Idee is nu om met een ervaren scenarioschrijver in een aantal sessies de structuur op scherp te zetten, de dramaturgie van de voorstelling bij te werken en het script te herzien. Het is heel fijn om zo een stapje verder te kunnen gaan.'

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:23 pm

Vijf jonge makers maken zich op voor Oerol 2008

Vijf jonge makers maken zich op voor Oerol 2008

'Na een uitgebreide selectie waarin de plannen niet alleen op papier zijn bekeken maar er ook gesprekken zijn gevoerd, heb ik uiteindelijk aan de hand van vijf selectiecriteria; de rol van de locatie, het multidisciplinaire karakter, de originaliteit, de kwaliteit van de maker en de internationale potentie, mijn keuze gemaakt,' aldus Jos Thie, die voor de werkplaats van Oerol de begeleiding van een vijftal projecten op zich neemt. De gekozen projecten zijn heet van de naald. Aan concepten wordt nog volop geschaafd, locaties zijn nog niet bekend en passend beeldmateriaal moet nog worden gemaakt, maar de kogel is door de kerk en het is allemaal een kwestie van tijd voordat de volgende makers op het eiland aan de slag zijn en de voorstellingen definitief gestalte krijgen.

Madeleen Bloemendaal-schets
'Een titel? O, nee, daar zal ik nog over na gaan denken.' Bloemendaal schiet in de lach. Ze is drieëneenhalf jaar geleden afgestudeerd aan de toneelschool in Maastricht. Haar voorstellingen zijn veelal bewegingstheater zonder tekst. Ze werkte mee aan VogelNollenKokErwich in 2006 en is dus vertrouwd met het regenpak en de wind. Het liefst zoekt ze voor haar voorstelling een duinpan, zodat het publiek iets hoger zit en naar beneden kijkt.

Bloemendaal: 'Op een locatie in de duinen staat het tentje van een ontdekkingsreiziger die de wereld overtrekt. Hij wil je meenemen op een wandeling. Ik laat de reis van die ene man door zes mensen spelen, alsof de stemmetjes in zijn hoofd uit elkaar zijn geplukt. De voorstelling is een ode aan de eenzaamheid. Die lijkt soms treurig, maar hoeft dat helemaal niet te zijn. Ik ging eens naar een meditatiecursus van tien dagen. Je mocht er niet praten, waar ik niet echt op bedacht was. Het was zo druk in mijn hoofd. Ik hoorde een soort Man bijt hond-achtige stem die de hele tijd heel droog commentaar leverde, en dan weer heel veel muziek. In de voorstelling ga ik dan ook een radiozender gebruiken, vooral met van die vreselijke klassieke rocksongs die je niet uit je hoofd kunt krijgen, maar waar je soms helemaal op los kunt gaan.' Madeleen Bloemendaal heeft inmiddels een werktitel gevonden voor haar project: Opstaan.

Judith Hofland
Judith Holland studeerde twee jaar geleden af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Ze maakt films en installaties met films. Ze deed mee aan het Grasduinen-project van de BonteHond in Almere, waarin ze een net nieuw opgeleverd huis tot leven bracht en van gedachten voorzag door middel van geluid en projecties.

Hofland: 'Naar aanleiding van dat project heeft Jos Thie mij gevraagd een voorstel te schijven. Voor Oerol ga ik een audio-tour maken, waarbij ik ga samenwerken met Arnoud Traa (sound-designer). Ik wil dat mensen de realiteit op een andere manier zien; opnieuw gaan kijken naar plekken die ze al kennen. De wandeling duurt waarschijnlijk zo'n 30 minuten, begint misschien wel in Midsland en eindigt bijvoorbeeld ergens in de duinen. Tijdens de tour wordt het beeld her en der subtiel veranderd en krijgt het publiek kleine opdrachten. Die verrassingen geven gevoel aan de audio-tour.'

CowboybijNacht/NUT-Foor Leene en Greg Nottrot
De makers van Cowboy bij nacht en NUT gaan samen op zoek naar de essentie van het fenomeen reality-show. Niet via de bagger die wij dagelijks over ons uitgestort krijgen in de vorm van Big Brother of de Gouden Kooi, maar door terug te keren naar een oerversie van het fenomeen: de radio-avonturen van Jan Wolkers en Godfried Bomans op Rottumerplaat. Via twee voorstellingen bevinden we ons óf in een radiostudio, óf bij een eenling (gespeeld door Wim Meuwissen) op het strand. Het zijn twee afzonderlijke voorstellingen die dezelfde situatie als uitgangspunt nemen.

Greg Nottrot (regisseur NUT): 'We hebben eerder met veel plezier samengewerkt. Cowboy bij Nacht-schrijver Robert van Dijk en regisseur Alexander de Vree schrijven het skelet voor de voorstelling en daarna splitsen we op. Ik neem dan uiteindelijk de eindregie op me.' Hoewel de uitgangspunten van beide gezelschappen behoorlijk verschillen vinden ze elkaar in het experiment en zoals Greg Nottrot het formuleert: 'Wij kunnen heel goed samen over theater maken praten.'

Renske van de Broek - Amoris
Renske van de Broek is freelance regisseur en werkt van project naar project. Ze speelde mee in de voorstelling Sil(Oerol 2001) en is sindsdien verliefd op het eiland.

Renske van de Broek: 'Ik heb de locatievoorstelling Amoris gemaakt voor Theaterfestival Boulevard. Twee broers wonen in een verlaten circus en treden op voor een imaginair publiek. Het publiek beweegt op de locatie tussen verschillende plekken, zoals de piste en het huisje waar de broers wonen. De voorstelling is klein en intiem in een grote ruimte. In Den Bosch stond hij in een park met veel bomen, maar hij zou ook fantastisch zijn op een verlaten plek op het strand.'
'Ik vertrek altijd vanuit improvisatie, maar halverwege het werkproces kwam ik erachter dat het fundament nog niet stevig genoeg was. Het eindresultaat voelt dan een beetje afgeraffeld. In een gesprek met Jos Thie hebben we gekeken hoe ik hier aan kan werken. Idee is nu om met een ervaren scenarioschrijver in een aantal sessies de structuur op scherp te zetten, de dramaturgie van de voorstelling bij te werken en het script te herzien. Het is heel fijn om zo een stapje verder te kunnen gaan.'

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:23 pm

Vijf jonge makers maken zich op voor Oerol 2008

Vijf jonge makers maken zich op voor Oerol 2008

'Na een uitgebreide selectie waarin de plannen niet alleen op papier zijn bekeken maar er ook gesprekken zijn gevoerd, heb ik uiteindelijk aan de hand van vijf selectiecriteria; de rol van de locatie, het multidisciplinaire karakter, de originaliteit, de kwaliteit van de maker en de internationale potentie, mijn keuze gemaakt,' aldus Jos Thie, die voor de werkplaats van Oerol de begeleiding van een vijftal projecten op zich neemt. De gekozen projecten zijn heet van de naald. Aan concepten wordt nog volop geschaafd, locaties zijn nog niet bekend en passend beeldmateriaal moet nog worden gemaakt, maar de kogel is door de kerk en het is allemaal een kwestie van tijd voordat de volgende makers op het eiland aan de slag zijn en de voorstellingen definitief gestalte krijgen.

Madeleen Bloemendaal-schets
'Een titel? O, nee, daar zal ik nog over na gaan denken.' Bloemendaal schiet in de lach. Ze is drieëneenhalf jaar geleden afgestudeerd aan de toneelschool in Maastricht. Haar voorstellingen zijn veelal bewegingstheater zonder tekst. Ze werkte mee aan VogelNollenKokErwich in 2006 en is dus vertrouwd met het regenpak en de wind. Het liefst zoekt ze voor haar voorstelling een duinpan, zodat het publiek iets hoger zit en naar beneden kijkt.

Bloemendaal: 'Op een locatie in de duinen staat het tentje van een ontdekkingsreiziger die de wereld overtrekt. Hij wil je meenemen op een wandeling. Ik laat de reis van die ene man door zes mensen spelen, alsof de stemmetjes in zijn hoofd uit elkaar zijn geplukt. De voorstelling is een ode aan de eenzaamheid. Die lijkt soms treurig, maar hoeft dat helemaal niet te zijn. Ik ging eens naar een meditatiecursus van tien dagen. Je mocht er niet praten, waar ik niet echt op bedacht was. Het was zo druk in mijn hoofd. Ik hoorde een soort Man bijt hond-achtige stem die de hele tijd heel droog commentaar leverde, en dan weer heel veel muziek. In de voorstelling ga ik dan ook een radiozender gebruiken, vooral met van die vreselijke klassieke rocksongs die je niet uit je hoofd kunt krijgen, maar waar je soms helemaal op los kunt gaan.' Madeleen Bloemendaal heeft inmiddels een werktitel gevonden voor haar project: Opstaan.

Judith Hofland
Judith Holland studeerde twee jaar geleden af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht. Ze maakt films en installaties met films. Ze deed mee aan het Grasduinen-project van de BonteHond in Almere, waarin ze een net nieuw opgeleverd huis tot leven bracht en van gedachten voorzag door middel van geluid en projecties.

Hofland: 'Naar aanleiding van dat project heeft Jos Thie mij gevraagd een voorstel te schijven. Voor Oerol ga ik een audio-tour maken, waarbij ik ga samenwerken met Arnoud Traa (sound-designer). Ik wil dat mensen de realiteit op een andere manier zien; opnieuw gaan kijken naar plekken die ze al kennen. De wandeling duurt waarschijnlijk zo'n 30 minuten, begint misschien wel in Midsland en eindigt bijvoorbeeld ergens in de duinen. Tijdens de tour wordt het beeld her en der subtiel veranderd en krijgt het publiek kleine opdrachten. Die verrassingen geven gevoel aan de audio-tour.'

CowboybijNacht/NUT-Foor Leene en Greg Nottrot
De makers van Cowboy bij nacht en NUT gaan samen op zoek naar de essentie van het fenomeen reality-show. Niet via de bagger die wij dagelijks over ons uitgestort krijgen in de vorm van Big Brother of de Gouden Kooi, maar door terug te keren naar een oerversie van het fenomeen: de radio-avonturen van Jan Wolkers en Godfried Bomans op Rottumerplaat. Via twee voorstellingen bevinden we ons óf in een radiostudio, óf bij een eenling (gespeeld door Wim Meuwissen) op het strand. Het zijn twee afzonderlijke voorstellingen die dezelfde situatie als uitgangspunt nemen.

Greg Nottrot (regisseur NUT): 'We hebben eerder met veel plezier samengewerkt. Cowboy bij Nacht-schrijver Robert van Dijk en regisseur Alexander de Vree schrijven het skelet voor de voorstelling en daarna splitsen we op. Ik neem dan uiteindelijk de eindregie op me.' Hoewel de uitgangspunten van beide gezelschappen behoorlijk verschillen vinden ze elkaar in het experiment en zoals Greg Nottrot het formuleert: 'Wij kunnen heel goed samen over theater maken praten.'

Renske van de Broek - Amoris
Renske van de Broek is freelance regisseur en werkt van project naar project. Ze speelde mee in de voorstelling Sil(Oerol 2001) en is sindsdien verliefd op het eiland.

Renske van de Broek: 'Ik heb de locatievoorstelling Amoris gemaakt voor Theaterfestival Boulevard. Twee broers wonen in een verlaten circus en treden op voor een imaginair publiek. Het publiek beweegt op de locatie tussen verschillende plekken, zoals de piste en het huisje waar de broers wonen. De voorstelling is klein en intiem in een grote ruimte. In Den Bosch stond hij in een park met veel bomen, maar hij zou ook fantastisch zijn op een verlaten plek op het strand.'
'Ik vertrek altijd vanuit improvisatie, maar halverwege het werkproces kwam ik erachter dat het fundament nog niet stevig genoeg was. Het eindresultaat voelt dan een beetje afgeraffeld. In een gesprek met Jos Thie hebben we gekeken hoe ik hier aan kan werken. Idee is nu om met een ervaren scenarioschrijver in een aantal sessies de structuur op scherp te zetten, de dramaturgie van de voorstelling bij te werken en het script te herzien. Het is heel fijn om zo een stapje verder te kunnen gaan.'

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:19 pm

Muziek verslaat de tijd in Time Project

Muziek verslaat de tijd in Time Project

De Oostenrijkse muzikant en componist Matthias Loibner werkt aan de muziektheatervoorstelling The Time Project die op Oerol 2008 in première gaat. De twintig muzikanten uit verschillende delen van Europa kwamen onlangs voor het eerst bijeen in Graz, Oostenrijk. Jos Thie en Kees Lesuis waren bij deze repetitie aanwezig en waren onder de indruk. De tijdbeleving uitgedaagd
The Time Project gaat over de tijd én over tijdloosheid, over het ‘nu’. We zijn zo gewend aan het leven met de tijd dat we er ons vaak door laten leiden. ‘De tijd vliegt’ is een gedachte die iedereen herkent, en dat wordt nog sterker met het klimmen van de jaren. Je kunt je niet eens voorstellen dat de tijd ook stil kan worden gezet. Matthias Loibner daagt die tijdbeleving uit in The Time Project. Hij werkt met muziekgroepen uit de vier windstreken van Europa. Ze spelen muziek van etnische minderheden: de Swami uit Zweden, de Occitaniërs uit Zuid-Frankrijk, de Roma uit Oost- Europa en de moslims in Griekenland. Alle bands spelen folkmuziek, gestoken in een modern jasje. Oude tradities ontmoeten het heden en dit leidt tot prachtige, vaak ambient muziek.

Een nieuwe Europese klank
Kees Lesuis: 'In The Time Project onderga je de muziek. Het is een unieke belevenis om in een octagone (achthoekige) opstelling je door muziek te laten omgeven. De vier bands staan rondom het publiek op vier podia. Zij spelen eerst hun eigen muziek maar uiteindelijk, binnen een uur en op een bepaald ritme (wat ook tijd is), valt alles samen. Matthias Loibner wil zo een nieuwe Europese klank maken.' Om dit muzikale concept visueel interessant te maken, heeft Oerol aan de Oostenrijkse initiatiefnemers voorgesteld om Jos Thie bij de eindregie te betrekken. Zoals het er nu naar uitziet zal ook de vormgeving door Nederlandse kunstenaars worden verzorgd.

In Situ
The Time Project wordt binnen In Situ, het Europese netwerk van theaterfestivals, gemaakt. Na de première op Oerol is de voorstelling ook te beleven op festival La Strada in Graz, Oostenrijk. Andere Europese festivals staan op de lijst voor 2008 en 2009. Het is voor het eerst dat er binnen het netwerk op zo’n intensieve manier wordt samengewerkt tussen de festivals. Kees Lesuis: 'Samenwerking is één van de redenen geweest om In Situ op te richten, maar het blijkt toch moeilijk te zijn om een internationale productie op stapel te zetten. Voordat deelnemende groepen elkaar goed kennen en er van een inhoudelijke kruisbestuiving sprake kan zijn, ben je wel een paar jaar verder. Die tijd ontbreekt nu eenmaal. Daarom hoop ik dat dit project als voorbeeld kan dienen.'

Over de deelnemers
De initiatiefnemer Matthias Loibner staat bekend als de Jimi Hendrix van de hurdy-gurdy (draailier). Hij werkt in verschillende duo’s en groepen waarin hij Indiase muziek maar ook muziek uit het alpengebied en de Balkan speelt.
De vier deelnemende muziekgroepen zijn Familha Art ¹s (Occitanië), Mitsoura (Roma), Palyrria (moslim/ Mediterrane muziek) en Hedningarna (Swami).

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:19 pm

Muziek verslaat de tijd in Time Project

Muziek verslaat de tijd in Time Project

De Oostenrijkse muzikant en componist Matthias Loibner werkt aan de muziektheatervoorstelling The Time Project die op Oerol 2008 in première gaat. De twintig muzikanten uit verschillende delen van Europa kwamen onlangs voor het eerst bijeen in Graz, Oostenrijk. Jos Thie en Kees Lesuis waren bij deze repetitie aanwezig en waren onder de indruk. De tijdbeleving uitgedaagd
The Time Project gaat over de tijd én over tijdloosheid, over het ‘nu’. We zijn zo gewend aan het leven met de tijd dat we er ons vaak door laten leiden. ‘De tijd vliegt’ is een gedachte die iedereen herkent, en dat wordt nog sterker met het klimmen van de jaren. Je kunt je niet eens voorstellen dat de tijd ook stil kan worden gezet. Matthias Loibner daagt die tijdbeleving uit in The Time Project. Hij werkt met muziekgroepen uit de vier windstreken van Europa. Ze spelen muziek van etnische minderheden: de Swami uit Zweden, de Occitaniërs uit Zuid-Frankrijk, de Roma uit Oost- Europa en de moslims in Griekenland. Alle bands spelen folkmuziek, gestoken in een modern jasje. Oude tradities ontmoeten het heden en dit leidt tot prachtige, vaak ambient muziek.

Een nieuwe Europese klank
Kees Lesuis: 'In The Time Project onderga je de muziek. Het is een unieke belevenis om in een octagone (achthoekige) opstelling je door muziek te laten omgeven. De vier bands staan rondom het publiek op vier podia. Zij spelen eerst hun eigen muziek maar uiteindelijk, binnen een uur en op een bepaald ritme (wat ook tijd is), valt alles samen. Matthias Loibner wil zo een nieuwe Europese klank maken.' Om dit muzikale concept visueel interessant te maken, heeft Oerol aan de Oostenrijkse initiatiefnemers voorgesteld om Jos Thie bij de eindregie te betrekken. Zoals het er nu naar uitziet zal ook de vormgeving door Nederlandse kunstenaars worden verzorgd.

In Situ
The Time Project wordt binnen In Situ, het Europese netwerk van theaterfestivals, gemaakt. Na de première op Oerol is de voorstelling ook te beleven op festival La Strada in Graz, Oostenrijk. Andere Europese festivals staan op de lijst voor 2008 en 2009. Het is voor het eerst dat er binnen het netwerk op zo’n intensieve manier wordt samengewerkt tussen de festivals. Kees Lesuis: 'Samenwerking is één van de redenen geweest om In Situ op te richten, maar het blijkt toch moeilijk te zijn om een internationale productie op stapel te zetten. Voordat deelnemende groepen elkaar goed kennen en er van een inhoudelijke kruisbestuiving sprake kan zijn, ben je wel een paar jaar verder. Die tijd ontbreekt nu eenmaal. Daarom hoop ik dat dit project als voorbeeld kan dienen.'

Over de deelnemers
De initiatiefnemer Matthias Loibner staat bekend als de Jimi Hendrix van de hurdy-gurdy (draailier). Hij werkt in verschillende duo’s en groepen waarin hij Indiase muziek maar ook muziek uit het alpengebied en de Balkan speelt.
De vier deelnemende muziekgroepen zijn Familha Art ¹s (Occitanië), Mitsoura (Roma), Palyrria (moslim/ Mediterrane muziek) en Hedningarna (Swami).

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:19 pm

Muziek verslaat de tijd in Time Project

Muziek verslaat de tijd in Time Project

De Oostenrijkse muzikant en componist Matthias Loibner werkt aan de muziektheatervoorstelling The Time Project die op Oerol 2008 in première gaat. De twintig muzikanten uit verschillende delen van Europa kwamen onlangs voor het eerst bijeen in Graz, Oostenrijk. Jos Thie en Kees Lesuis waren bij deze repetitie aanwezig en waren onder de indruk. De tijdbeleving uitgedaagd
The Time Project gaat over de tijd én over tijdloosheid, over het ‘nu’. We zijn zo gewend aan het leven met de tijd dat we er ons vaak door laten leiden. ‘De tijd vliegt’ is een gedachte die iedereen herkent, en dat wordt nog sterker met het klimmen van de jaren. Je kunt je niet eens voorstellen dat de tijd ook stil kan worden gezet. Matthias Loibner daagt die tijdbeleving uit in The Time Project. Hij werkt met muziekgroepen uit de vier windstreken van Europa. Ze spelen muziek van etnische minderheden: de Swami uit Zweden, de Occitaniërs uit Zuid-Frankrijk, de Roma uit Oost- Europa en de moslims in Griekenland. Alle bands spelen folkmuziek, gestoken in een modern jasje. Oude tradities ontmoeten het heden en dit leidt tot prachtige, vaak ambient muziek.

Een nieuwe Europese klank
Kees Lesuis: 'In The Time Project onderga je de muziek. Het is een unieke belevenis om in een octagone (achthoekige) opstelling je door muziek te laten omgeven. De vier bands staan rondom het publiek op vier podia. Zij spelen eerst hun eigen muziek maar uiteindelijk, binnen een uur en op een bepaald ritme (wat ook tijd is), valt alles samen. Matthias Loibner wil zo een nieuwe Europese klank maken.' Om dit muzikale concept visueel interessant te maken, heeft Oerol aan de Oostenrijkse initiatiefnemers voorgesteld om Jos Thie bij de eindregie te betrekken. Zoals het er nu naar uitziet zal ook de vormgeving door Nederlandse kunstenaars worden verzorgd.

In Situ
The Time Project wordt binnen In Situ, het Europese netwerk van theaterfestivals, gemaakt. Na de première op Oerol is de voorstelling ook te beleven op festival La Strada in Graz, Oostenrijk. Andere Europese festivals staan op de lijst voor 2008 en 2009. Het is voor het eerst dat er binnen het netwerk op zo’n intensieve manier wordt samengewerkt tussen de festivals. Kees Lesuis: 'Samenwerking is één van de redenen geweest om In Situ op te richten, maar het blijkt toch moeilijk te zijn om een internationale productie op stapel te zetten. Voordat deelnemende groepen elkaar goed kennen en er van een inhoudelijke kruisbestuiving sprake kan zijn, ben je wel een paar jaar verder. Die tijd ontbreekt nu eenmaal. Daarom hoop ik dat dit project als voorbeeld kan dienen.'

Over de deelnemers
De initiatiefnemer Matthias Loibner staat bekend als de Jimi Hendrix van de hurdy-gurdy (draailier). Hij werkt in verschillende duo’s en groepen waarin hij Indiase muziek maar ook muziek uit het alpengebied en de Balkan speelt.
De vier deelnemende muziekgroepen zijn Familha Art ¹s (Occitanië), Mitsoura (Roma), Palyrria (moslim/ Mediterrane muziek) en Hedningarna (Swami).

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:19 pm

Muziek verslaat de tijd in Time Project

Muziek verslaat de tijd in Time Project

De Oostenrijkse muzikant en componist Matthias Loibner werkt aan de muziektheatervoorstelling The Time Project die op Oerol 2008 in première gaat. De twintig muzikanten uit verschillende delen van Europa kwamen onlangs voor het eerst bijeen in Graz, Oostenrijk. Jos Thie en Kees Lesuis waren bij deze repetitie aanwezig en waren onder de indruk. De tijdbeleving uitgedaagd
The Time Project gaat over de tijd én over tijdloosheid, over het ‘nu’. We zijn zo gewend aan het leven met de tijd dat we er ons vaak door laten leiden. ‘De tijd vliegt’ is een gedachte die iedereen herkent, en dat wordt nog sterker met het klimmen van de jaren. Je kunt je niet eens voorstellen dat de tijd ook stil kan worden gezet. Matthias Loibner daagt die tijdbeleving uit in The Time Project. Hij werkt met muziekgroepen uit de vier windstreken van Europa. Ze spelen muziek van etnische minderheden: de Swami uit Zweden, de Occitaniërs uit Zuid-Frankrijk, de Roma uit Oost- Europa en de moslims in Griekenland. Alle bands spelen folkmuziek, gestoken in een modern jasje. Oude tradities ontmoeten het heden en dit leidt tot prachtige, vaak ambient muziek.

Een nieuwe Europese klank
Kees Lesuis: 'In The Time Project onderga je de muziek. Het is een unieke belevenis om in een octagone (achthoekige) opstelling je door muziek te laten omgeven. De vier bands staan rondom het publiek op vier podia. Zij spelen eerst hun eigen muziek maar uiteindelijk, binnen een uur en op een bepaald ritme (wat ook tijd is), valt alles samen. Matthias Loibner wil zo een nieuwe Europese klank maken.' Om dit muzikale concept visueel interessant te maken, heeft Oerol aan de Oostenrijkse initiatiefnemers voorgesteld om Jos Thie bij de eindregie te betrekken. Zoals het er nu naar uitziet zal ook de vormgeving door Nederlandse kunstenaars worden verzorgd.

In Situ
The Time Project wordt binnen In Situ, het Europese netwerk van theaterfestivals, gemaakt. Na de première op Oerol is de voorstelling ook te beleven op festival La Strada in Graz, Oostenrijk. Andere Europese festivals staan op de lijst voor 2008 en 2009. Het is voor het eerst dat er binnen het netwerk op zo’n intensieve manier wordt samengewerkt tussen de festivals. Kees Lesuis: 'Samenwerking is één van de redenen geweest om In Situ op te richten, maar het blijkt toch moeilijk te zijn om een internationale productie op stapel te zetten. Voordat deelnemende groepen elkaar goed kennen en er van een inhoudelijke kruisbestuiving sprake kan zijn, ben je wel een paar jaar verder. Die tijd ontbreekt nu eenmaal. Daarom hoop ik dat dit project als voorbeeld kan dienen.'

Over de deelnemers
De initiatiefnemer Matthias Loibner staat bekend als de Jimi Hendrix van de hurdy-gurdy (draailier). Hij werkt in verschillende duo’s en groepen waarin hij Indiase muziek maar ook muziek uit het alpengebied en de Balkan speelt.
De vier deelnemende muziekgroepen zijn Familha Art ¹s (Occitanië), Mitsoura (Roma), Palyrria (moslim/ Mediterrane muziek) en Hedningarna (Swami).

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:18 pm

Mike & Thomas ontvangen Beeld & Geluid Award!

Mike & Thomas ontvangen Beeld & Geluid Award!

Gisteravond (28 -01) ontvingen Mike & Thomas de allereerste Beeld & Geluid Award zijn in het gebouw van het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid. Dit is de nieuwe vakprijs voor de hoogst gewaardeerde Nederlandse tv-programma's en -concepten, beste tv-acteur en -actrice, en tv-persoonlijkheid 2007. De winnaars van de Beeld en Geluid Awards 2007 zijn:

Categorie Amusement:
‘Mike & Thomas Show', VARA
De jury schreef: "Verrassend, verfrissend, bij vlagen geniaal gepresenteerde TV Show. Duidelijk gemaakt voor televisie, smaakvol vormgegeven en met liefde en ongetwijfeld veel plezier gemaakt. Het programma boeit van de 1e tot de laatste minuut."

Categorie Cultuur:
‘Raak me waar ik voelen kan'
een film van Simone de Vries
producent Selfmade Films in opdracht van de IKON

Categorie Fictie:
't Schaep met de 5 Pooten'
KRO in coproductie met IdtV en Kemna & Zonen

Categorie Informatie:
‘Beperkt Houdbaar', VPRO
een film van Sunny Bergman
producent Viewpoint Productions

Categorie Jeugd:
‘De Taxi van Palemu', VPRO
regie: Nicole van Kilsdonk
producent Lemming Film

Categorie UPC Multimedia Award:
‘Kassa', RA

Categorie Fictie, Beste Acteur:
Pierre Bokma in ‘'t Schaep met de 5 Pooten'
KRO in coproductie met IdtV en Kemna & Zonen

Categorie Fictie, Beste Actrice:
Georgina Verbaan in ‘'t Schaep met de 5 Pooten'
KRO in coproductie met IdtV en Kemna & Zonen

TV Persoonlijkheid 2007:
Matthijs van Nieuwkerk

Eveneens is de Beeld en Geluid Oeuvre Award uitgereikt aan Koos Postema voor de bijzondere bijdrage die hij heeft geleverd aan de ontwikkeling van de Nederlandse televisie. Aan het eind van de avond werd de Wall of Fame officieel geopend.

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:18 pm

Mike & Thomas ontvangen Beeld & Geluid Award!

Mike & Thomas ontvangen Beeld & Geluid Award!

Gisteravond (28 -01) ontvingen Mike & Thomas de allereerste Beeld & Geluid Award zijn in het gebouw van het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid. Dit is de nieuwe vakprijs voor de hoogst gewaardeerde Nederlandse tv-programma's en -concepten, beste tv-acteur en -actrice, en tv-persoonlijkheid 2007. De winnaars van de Beeld en Geluid Awards 2007 zijn:

Categorie Amusement:
‘Mike & Thomas Show', VARA
De jury schreef: "Verrassend, verfrissend, bij vlagen geniaal gepresenteerde TV Show. Duidelijk gemaakt voor televisie, smaakvol vormgegeven en met liefde en ongetwijfeld veel plezier gemaakt. Het programma boeit van de 1e tot de laatste minuut."

Categorie Cultuur:
‘Raak me waar ik voelen kan'
een film van Simone de Vries
producent Selfmade Films in opdracht van de IKON

Categorie Fictie:
't Schaep met de 5 Pooten'
KRO in coproductie met IdtV en Kemna & Zonen

Categorie Informatie:
‘Beperkt Houdbaar', VPRO
een film van Sunny Bergman
producent Viewpoint Productions

Categorie Jeugd:
‘De Taxi van Palemu', VPRO
regie: Nicole van Kilsdonk
producent Lemming Film

Categorie UPC Multimedia Award:
‘Kassa', RA

Categorie Fictie, Beste Acteur:
Pierre Bokma in ‘'t Schaep met de 5 Pooten'
KRO in coproductie met IdtV en Kemna & Zonen

Categorie Fictie, Beste Actrice:
Georgina Verbaan in ‘'t Schaep met de 5 Pooten'
KRO in coproductie met IdtV en Kemna & Zonen

TV Persoonlijkheid 2007:
Matthijs van Nieuwkerk

Eveneens is de Beeld en Geluid Oeuvre Award uitgereikt aan Koos Postema voor de bijzondere bijdrage die hij heeft geleverd aan de ontwikkeling van de Nederlandse televisie. Aan het eind van de avond werd de Wall of Fame officieel geopend.

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:18 pm

Mike & Thomas ontvangen Beeld & Geluid Award!

Mike & Thomas ontvangen Beeld & Geluid Award!

Gisteravond (28 -01) ontvingen Mike & Thomas de allereerste Beeld & Geluid Award zijn in het gebouw van het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid. Dit is de nieuwe vakprijs voor de hoogst gewaardeerde Nederlandse tv-programma's en -concepten, beste tv-acteur en -actrice, en tv-persoonlijkheid 2007. De winnaars van de Beeld en Geluid Awards 2007 zijn:

Categorie Amusement:
‘Mike & Thomas Show', VARA
De jury schreef: "Verrassend, verfrissend, bij vlagen geniaal gepresenteerde TV Show. Duidelijk gemaakt voor televisie, smaakvol vormgegeven en met liefde en ongetwijfeld veel plezier gemaakt. Het programma boeit van de 1e tot de laatste minuut."

Categorie Cultuur:
‘Raak me waar ik voelen kan'
een film van Simone de Vries
producent Selfmade Films in opdracht van de IKON

Categorie Fictie:
't Schaep met de 5 Pooten'
KRO in coproductie met IdtV en Kemna & Zonen

Categorie Informatie:
‘Beperkt Houdbaar', VPRO
een film van Sunny Bergman
producent Viewpoint Productions

Categorie Jeugd:
‘De Taxi van Palemu', VPRO
regie: Nicole van Kilsdonk
producent Lemming Film

Categorie UPC Multimedia Award:
‘Kassa', RA

Categorie Fictie, Beste Acteur:
Pierre Bokma in ‘'t Schaep met de 5 Pooten'
KRO in coproductie met IdtV en Kemna & Zonen

Categorie Fictie, Beste Actrice:
Georgina Verbaan in ‘'t Schaep met de 5 Pooten'
KRO in coproductie met IdtV en Kemna & Zonen

TV Persoonlijkheid 2007:
Matthijs van Nieuwkerk

Eveneens is de Beeld en Geluid Oeuvre Award uitgereikt aan Koos Postema voor de bijzondere bijdrage die hij heeft geleverd aan de ontwikkeling van de Nederlandse televisie. Aan het eind van de avond werd de Wall of Fame officieel geopend.

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:18 pm

Mike & Thomas ontvangen Beeld & Geluid Award!

Mike & Thomas ontvangen Beeld & Geluid Award!

Gisteravond (28 -01) ontvingen Mike & Thomas de allereerste Beeld & Geluid Award zijn in het gebouw van het Nederlands Instituut voor Beeld en Geluid. Dit is de nieuwe vakprijs voor de hoogst gewaardeerde Nederlandse tv-programma's en -concepten, beste tv-acteur en -actrice, en tv-persoonlijkheid 2007. De winnaars van de Beeld en Geluid Awards 2007 zijn:

Categorie Amusement:
‘Mike & Thomas Show', VARA
De jury schreef: "Verrassend, verfrissend, bij vlagen geniaal gepresenteerde TV Show. Duidelijk gemaakt voor televisie, smaakvol vormgegeven en met liefde en ongetwijfeld veel plezier gemaakt. Het programma boeit van de 1e tot de laatste minuut."

Categorie Cultuur:
‘Raak me waar ik voelen kan'
een film van Simone de Vries
producent Selfmade Films in opdracht van de IKON

Categorie Fictie:
't Schaep met de 5 Pooten'
KRO in coproductie met IdtV en Kemna & Zonen

Categorie Informatie:
‘Beperkt Houdbaar', VPRO
een film van Sunny Bergman
producent Viewpoint Productions

Categorie Jeugd:
‘De Taxi van Palemu', VPRO
regie: Nicole van Kilsdonk
producent Lemming Film

Categorie UPC Multimedia Award:
‘Kassa', RA

Categorie Fictie, Beste Acteur:
Pierre Bokma in ‘'t Schaep met de 5 Pooten'
KRO in coproductie met IdtV en Kemna & Zonen

Categorie Fictie, Beste Actrice:
Georgina Verbaan in ‘'t Schaep met de 5 Pooten'
KRO in coproductie met IdtV en Kemna & Zonen

TV Persoonlijkheid 2007:
Matthijs van Nieuwkerk

Eveneens is de Beeld en Geluid Oeuvre Award uitgereikt aan Koos Postema voor de bijzondere bijdrage die hij heeft geleverd aan de ontwikkeling van de Nederlandse televisie. Aan het eind van de avond werd de Wall of Fame officieel geopend.

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:10 pm

Ex Nihilo komt

Ex Nihilo komt

De naam Ex Nihilo zal bij menig Oerolbezoeker goede herinneringen oproepen. In het jaar 2000 maakte deze dansgroep uit Marseille immers de inmiddels klassieke Oerol-voorstelling Loin de l . Deze prachtige geconcentreerde dansvoorstelling speelde zich af in de onmetelijke ruimte van het wad en gebruikte de invloeden van eb en vloed. De groep brengt begin januari een kort werkbezoek aan Terschelling ter voorbereiding van een nieuwe episode in hun project Trajet de vie, Trajet de ville.

Dit project is, ondersteund door het In Situ netwerk, al in diverse Europese steden te zien geweest. Speciaal voor Oerol zullen ze een reeks choreografieën maken die zich op en om de bankjes die over het eiland verspreid staan afspelen.

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:10 pm

Ex Nihilo komt

Ex Nihilo komt

De naam Ex Nihilo zal bij menig Oerolbezoeker goede herinneringen oproepen. In het jaar 2000 maakte deze dansgroep uit Marseille immers de inmiddels klassieke Oerol-voorstelling Loin de l . Deze prachtige geconcentreerde dansvoorstelling speelde zich af in de onmetelijke ruimte van het wad en gebruikte de invloeden van eb en vloed. De groep brengt begin januari een kort werkbezoek aan Terschelling ter voorbereiding van een nieuwe episode in hun project Trajet de vie, Trajet de ville.

Dit project is, ondersteund door het In Situ netwerk, al in diverse Europese steden te zien geweest. Speciaal voor Oerol zullen ze een reeks choreografieën maken die zich op en om de bankjes die over het eiland verspreid staan afspelen.

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:10 pm

Ex Nihilo komt

Ex Nihilo komt

De naam Ex Nihilo zal bij menig Oerolbezoeker goede herinneringen oproepen. In het jaar 2000 maakte deze dansgroep uit Marseille immers de inmiddels klassieke Oerol-voorstelling Loin de l . Deze prachtige geconcentreerde dansvoorstelling speelde zich af in de onmetelijke ruimte van het wad en gebruikte de invloeden van eb en vloed. De groep brengt begin januari een kort werkbezoek aan Terschelling ter voorbereiding van een nieuwe episode in hun project Trajet de vie, Trajet de ville.

Dit project is, ondersteund door het In Situ netwerk, al in diverse Europese steden te zien geweest. Speciaal voor Oerol zullen ze een reeks choreografieën maken die zich op en om de bankjes die over het eiland verspreid staan afspelen.

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 3:10 pm

Ex Nihilo komt

Ex Nihilo komt

De naam Ex Nihilo zal bij menig Oerolbezoeker goede herinneringen oproepen. In het jaar 2000 maakte deze dansgroep uit Marseille immers de inmiddels klassieke Oerol-voorstelling Loin de l . Deze prachtige geconcentreerde dansvoorstelling speelde zich af in de onmetelijke ruimte van het wad en gebruikte de invloeden van eb en vloed. De groep brengt begin januari een kort werkbezoek aan Terschelling ter voorbereiding van een nieuwe episode in hun project Trajet de vie, Trajet de ville.

Dit project is, ondersteund door het In Situ netwerk, al in diverse Europese steden te zien geweest. Speciaal voor Oerol zullen ze een reeks choreografieën maken die zich op en om de bankjes die over het eiland verspreid staan afspelen.

Meer informatie: www.oerol.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 1:22 pm

Karin Bloemen brengt nieuwe one-woman show

Karin Bloemen brengt nieuwe one-woman show

Vandaag zijn in de Amsterdamse Focus studio’s de repetities van Overgang van start gegaan, de nieuwste theatershow van Karin Bloemen. Overgang is semi-autobiografisch, de theaterdiva staat met deze show stil bij het feit dat ze alweer 25 jaar op de planken staat. Tegelijkertijd gaat het over iedereen die op het punt staat een overgang te maken. Deze one-woman show reist van 20 februari tot en met 19 april 2008 langs verschillende theaters i n Nederland.

Karin Bloemen maakte de afgelopen jaren personalityshows waarin zij samenwerkte met andere entertainers, ondersteund door een grote band compleet met dansers en backing vocals, of op z’n minst door Cor Bakker achter z’n vleugel, zoals in haar laatste grote show de Diva en de Divan.

“Op de vooravond van mijn eigen overgang sta ik in dit jubileumjaar voor het eerst echt helemaal alleen op het toneel. Want hoe leuk het ook is om met anderen samen te werken, een gevoel van alleen-zijn krijg je niet uitgebeeld op een podium als er een hele band achter je staat te wachten om het volgende nummer in te zetten”, aldus Karin Bloemen.

Regie: Marnix Busstra Teksten: Karin Bloemen, Jurrian van Dongen, Jan Boerstoel e.a. Kostuums en toneelbeeld: Jan Aarntzen Muziek: Marnix Busstra Arrangementen: Frank Burks Mixage: Norbert Sollewijn Gelpke Lichtontwerp: Claus den Hartog Geluidsontwerp: Wilfrid Evenblij.

Kijk voor meer informatie over de tournee en kaartverkoop op www.labloemen.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 1:22 pm

Karin Bloemen brengt nieuwe one-woman show

Karin Bloemen brengt nieuwe one-woman show

Vandaag zijn in de Amsterdamse Focus studio’s de repetities van Overgang van start gegaan, de nieuwste theatershow van Karin Bloemen. Overgang is semi-autobiografisch, de theaterdiva staat met deze show stil bij het feit dat ze alweer 25 jaar op de planken staat. Tegelijkertijd gaat het over iedereen die op het punt staat een overgang te maken. Deze one-woman show reist van 20 februari tot en met 19 april 2008 langs verschillende theaters i n Nederland.

Karin Bloemen maakte de afgelopen jaren personalityshows waarin zij samenwerkte met andere entertainers, ondersteund door een grote band compleet met dansers en backing vocals, of op z’n minst door Cor Bakker achter z’n vleugel, zoals in haar laatste grote show de Diva en de Divan.

“Op de vooravond van mijn eigen overgang sta ik in dit jubileumjaar voor het eerst echt helemaal alleen op het toneel. Want hoe leuk het ook is om met anderen samen te werken, een gevoel van alleen-zijn krijg je niet uitgebeeld op een podium als er een hele band achter je staat te wachten om het volgende nummer in te zetten”, aldus Karin Bloemen.

Regie: Marnix Busstra Teksten: Karin Bloemen, Jurrian van Dongen, Jan Boerstoel e.a. Kostuums en toneelbeeld: Jan Aarntzen Muziek: Marnix Busstra Arrangementen: Frank Burks Mixage: Norbert Sollewijn Gelpke Lichtontwerp: Claus den Hartog Geluidsontwerp: Wilfrid Evenblij.

Kijk voor meer informatie over de tournee en kaartverkoop op www.labloemen.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 1:22 pm

Karin Bloemen brengt nieuwe one-woman show

Karin Bloemen brengt nieuwe one-woman show

Vandaag zijn in de Amsterdamse Focus studio’s de repetities van Overgang van start gegaan, de nieuwste theatershow van Karin Bloemen. Overgang is semi-autobiografisch, de theaterdiva staat met deze show stil bij het feit dat ze alweer 25 jaar op de planken staat. Tegelijkertijd gaat het over iedereen die op het punt staat een overgang te maken. Deze one-woman show reist van 20 februari tot en met 19 april 2008 langs verschillende theaters i n Nederland.

Karin Bloemen maakte de afgelopen jaren personalityshows waarin zij samenwerkte met andere entertainers, ondersteund door een grote band compleet met dansers en backing vocals, of op z’n minst door Cor Bakker achter z’n vleugel, zoals in haar laatste grote show de Diva en de Divan.

“Op de vooravond van mijn eigen overgang sta ik in dit jubileumjaar voor het eerst echt helemaal alleen op het toneel. Want hoe leuk het ook is om met anderen samen te werken, een gevoel van alleen-zijn krijg je niet uitgebeeld op een podium als er een hele band achter je staat te wachten om het volgende nummer in te zetten”, aldus Karin Bloemen.

Regie: Marnix Busstra Teksten: Karin Bloemen, Jurrian van Dongen, Jan Boerstoel e.a. Kostuums en toneelbeeld: Jan Aarntzen Muziek: Marnix Busstra Arrangementen: Frank Burks Mixage: Norbert Sollewijn Gelpke Lichtontwerp: Claus den Hartog Geluidsontwerp: Wilfrid Evenblij.

Kijk voor meer informatie over de tournee en kaartverkoop op www.labloemen.nl

Onderwerp: NIEUWS

Dinsdag 29 Januari 2008 at 1:22 pm

Karin Bloemen brengt nieuwe one-woman show

Karin Bloemen brengt nieuwe one-woman show

Vandaag zijn in de Amsterdamse Focus studio’s de repetities van Overgang van start gegaan, de nieuwste theatershow van Karin Bloemen. Overgang is semi-autobiografisch, de theaterdiva staat met deze show stil bij het feit dat ze alweer 25 jaar op de planken staat. Tegelijkertijd gaat het over iedereen die op het punt staat een overgang te maken. Deze one-woman show reist van 20 februari tot en met 19 april 2008 langs verschillende theaters i n Nederland.

Karin Bloemen maakte de afgelopen jaren personalityshows waarin zij samenwerkte met andere entertainers, ondersteund door een grote band compleet met dansers en backing vocals, of op z’n minst door Cor Bakker achter z’n vleugel, zoals in haar laatste grote show de Diva en de Divan.

“Op de vooravond van mijn eigen overgang sta ik in dit jubileumjaar voor het eerst echt helemaal alleen op het toneel. Want hoe leuk het ook is om met anderen samen te werken, een gevoel van alleen-zijn krijg je niet uitgebeeld op een podium als er een hele band achter je staat te wachten om het volgende nummer in te zetten”, aldus Karin Bloemen.

Regie: Marnix Busstra Teksten: Karin Bloemen, Jurrian van Dongen, Jan Boerstoel e.a. Kostuums en toneelbeeld: Jan Aarntzen Muziek: Marnix Busstra Arrangementen: Frank Burks Mixage: Norbert Sollewijn Gelpke Lichtontwerp: Claus den Hartog Geluidsontwerp: Wilfrid Evenblij.

Kijk voor meer informatie over de tournee en kaartverkoop op www.labloemen.nl

Onderwerp: FAME LOG

Dinsdag 29 Januari 2008 at 12:41 pm

Wat is het toch een heerlijk vak...

Hallo allemaal, het is inderdaad een tijdje geleden dat ik een blog heb achter gelaten, maar deze zal boordevol komen te staan met wat er allemaal de afgelopen weken is gebeurd. En ik kan je vertellen dat is niet weinig. Zo zijn we voor het eerst het theater in gestapt, hebben we de eerste try-outs gespeeld en natuurlijk 20 januari de première van de nederlandstalige musical Fame gespeeld. Maar voor we zo ver zijn ga ik even terug in de tijd en dat is de eerste dag theater in IJmuiden.

Deze dag vind ik altijd heel spannend en gezellig. Je gaat allemaal voor het eerst de bus in richting theater en dat met het idee dat je met deze groep mensen het komende jaar het hele land door reist. En de eerste reis is IJmuiden. Voor zover ik tours heb gespeeld bij V&V Entertainment is dithet gebruikelijke theater om op te starten. Oftewel het samenkomen van alle disciplines. Eenmaal in het theater mochten we nog niet het toneel op want we kregen vanuit de zaal natuurlijk de eerste kijk op het decor. Van te voren hebben we dit in marquette al gezien (miniatuur) maar nu staat het er dan op ware grootte. We zaten allemaal in de zaal en het doek ging omhoog. De reacties waren waanzinnig en dat kan ook niet anders. Wat een prachtig decor! Het verhaal speelt zich af in een theaterschool in New York. In New York is alles immens, maar dat kun je ook zeggen van het decor!! De rest van de routine op deze eerste dagen is fysieke warming up, de vocale warming up en dan de zenders(microfoons) plakken.

Het grote magische woord van deze dagen is GEDULD. De eerste twee dagen zijn we van de eerste minuut tot de laatste minuut door het stuk gelopen. De lichten worden dan gemerkt. Dat wil zeggen dat het licht wordt afgesteld op de plekken waar mensen staan of dansen. Ook moeten er decor-changementen worden gerepeteerd. In Focus (het repetitiegebouw in Amsterdam waar we eerst werkten) wordt alles nog gedaan met bijvoorbeeld een tafel, maar deze tafel is in werkelijkheid een trap van 2 meter bij 3 meter hoog. En zo ga je de eerste dagen, die van 's ochtends 10 tot 's avonds 18 uur zijn, door al deze facetten heen. Ondertussen als je even niet in een scène zit kun je met de mensen van de kleding bespreken of je alles al hebt en in welke scène je wat aan moet doen.

En dan de derde dag: jawel, de allereerste doorloop in het theater. Spannend!!! Dit wordt in theatertermen ook wel een stop-en-go genoemd. Eigenlijk zegt deze term het al want in principe ga je altijd door totdat de regisseur via een microfoon aangeeft dat er gestopt moet worden. Vaak voor een changement of bij kledingwissels die nog niet worden gehaald. Maar ik moet zeggen, omdat we al in Focus goed op schema liepen, dat de eerste doorloop al een heel goed gevoel gaf over hoe de show ging worden. Iedereen is in deze dagen op volle toeren aan het draaien. De dagen veranderen ook naar avonden en zo zijn we met een mannetje of 70 dag en nacht bezig om er een wervelende show van te maken.

Iedereen is zenuwachtig want dan is het de dag van de generale repetitie. Het allereerste publiek gaat de zaal in om vol spanning te bewonderen wat deze musical gaat brengen. Met de generale repetitie zitten er vaak alleen maar vrienden of familie in de zaal, wat natuurlijk altijd een goede sfeer geeft, als je voor het eerst voor publiek moet spelen. Daar gaan we dan, na 7 weken hard werken, het allereerste publiek. De muziek begint, het doek gaat op, de kriebels komen en dan.... GAAN!
Aan het applaus ligt het zeker niet en de reacties erna zijn ook super positief. De eerste druk is een beetje van de schouders af maar dan, morgen, de allereerste try-out, oftewel het allereerste betalende publiek. Zullen de reacties hetzelfde zijn? Zullen deze mensen, die niemand kent, ook zo uit hun dak gaan? Het antwoord is: ja! De try-outs lopen als een trein en het publiek is dolenthousiast.

We gaan door naar Oss waar we meteen een weekend van vier shows voor onze kiezen krijgen. Hoe verdeel je dan je energie? Hoe kun je toch vol een show zingen en dansen in de middag en 's avonds opnieuw. Allemaal dingen die je moet gaan beheersen om het een heel jaar vol te kunnen houden. In het weekend wordt ook de EPK opgenomen (EPK staat voor Electronic Press Kit). Er staan dan 3 camera's in de zaal die de volledige voorstelling opnemen voor diverse doeleinden, bijvoorbeeld voor reclame, of beeldmateriaal voor promotie. Na in Oss zes try-outs te hebben gedraaid gaan we weer door. Nu op naar Veenendaal waar ook de cd-opname zal plaatsvinden.

MAAR... dan wordt je wakker en je gelooft het of niet... 5 dagen voor de première en je bent ziek! Ik heb nog nooit een show gemist omdat ik ziek was dus ging ik beroerd en met een dikke keel op naar Veenendaal. Je weet ook dat er cd-opnames zijn en met een dikke keel voel je je dan niet beter. Gelukkig komt de adrenaline los en daarmee kan het menselijk lichaam behoorlijk wat aan en natuurlijk helpt het ook dat wij in goede conditie verkeren. Dus ik sla me door de shows in Veenendaal en hoop dat ik snel weer beter word.

En dan is het vrijdag 18 januari, twee dagen voor de première, en zijn we aangekomen in het theater in Tilburg waar ook de première plaats zal vinden. Ik ben nog steeds niet echt helemaal beter en een half uur voor de show heb ik nog rond de 38 graden koorts. Het moeilijke van deze situatie is dat we nog voor de première zitten en de understudy's nog niet zijn ingewerkt. Understudy's zijn de mensen die 'vaak' in het ensemble spelen en ook een (hoofd)rol moeten instuderen voor het geval iemand ziek of onverwacht verhinderd is. In mijn geval is Stephan Holwerda, die de rol van Goodman King speelt in de show, mijn understudy maar hij is nog niet zover om op te gaan. Dat betekent dus dat als jij niet speelt je een zaal van 1000 man moet teleurstellen.

Ik besluit ervoor te gaan en eenmaal in de show loopt alles eigenlijk best goed. Tweede akte en we kruipen richting 39 graden koorts. Gelukkig heb ik in de pauze geregeld dat ik een hotel krijg in Tilburg zodat ik meteen mijn bed in kan en niet nog eerst anderhalf uur in de bus terug moet naar Amsterdam. Nog 1 scène te gaan en we zitten nu op 39,4... De zaal applaudiseert weer als een dolle, een heerlijk gevoel, maar ook een verlangen naar een bed. In die nacht heb ik in mijn leven nog nooit zoveel gezweet en de volgende dag, 1 dag voor de première is mijn koorts weg! Nog een beetje gammel doe ik de laatste show voor de première en godzijdank voel ik me kiplekker op 20 januari 2008, de dag van de première van de Nederlandstalige Fame.

Deze dag heeft toch wel een gouden randje. Er is zoveel spanning maar ook zo'n goede sfeer! Het begint altijd met de toi toi's. Dit zijn kleine kadootjes of gekke dingetjes die je elkaar geeft om succes te wensen voor de show. Dit vind ik altijd een bijzonder ritueel. Dan zijn er de praatjes en de peptalks. Zo zegt bijvoorbeeld de sponsor iets en geeft Albert Verlinde een goede oppeppende speech. Nog een uur voor aanvang en het lijkt altijd alsof er twee keer zoveel mensen zijn die dan rondlopen. Iedereen is er en iedereen is gespannen...

Jim en ik zitten bij elkaar in de kleedkamer en zetten nog even wat lekkere muziek op, maken lol om dan weer even 5 minuten stil te zijn. Het is zover, na 9 weken bloed, zweet en tranen, repeteren, generale en try-outs... DE PREMIERE!! En wat een daverend applaus op het einde! Het publiek uit zijn dak! De reacties zijn overweldigend! De recensies waanzinnig! Iedereen is trots!
Wat is het toch een heerlijk vak....

Tot snel,
Ciao, William

De Nederlandse Fame - website & Hyves

Als je alle logjes van William wilt lezen klik dan hier.

Onderwerp: FAME LOG

Dinsdag 29 Januari 2008 at 12:41 pm

Wat is het toch een heerlijk vak...

Hallo allemaal, het is inderdaad een tijdje geleden dat ik een blog heb achter gelaten, maar deze zal boordevol komen te staan met wat er allemaal de afgelopen weken is gebeurd. En ik kan je vertellen dat is niet weinig. Zo zijn we voor het eerst het theater in gestapt, hebben we de eerste try-outs gespeeld en natuurlijk 20 januari de première van de nederlandstalige musical Fame gespeeld. Maar voor we zo ver zijn ga ik even terug in de tijd en dat is de eerste dag theater in IJmuiden.

Deze dag vind ik altijd heel spannend en gezellig. Je gaat allemaal voor het eerst de bus in richting theater en dat met het idee dat je met deze groep mensen het komende jaar het hele land door reist. En de eerste reis is IJmuiden. Voor zover ik tours heb gespeeld bij V&V Entertainment is dithet gebruikelijke theater om op te starten. Oftewel het samenkomen van alle disciplines. Eenmaal in het theater mochten we nog niet het toneel op want we kregen vanuit de zaal natuurlijk de eerste kijk op het decor. Van te voren hebben we dit in marquette al gezien (miniatuur) maar nu staat het er dan op ware grootte. We zaten allemaal in de zaal en het doek ging omhoog. De reacties waren waanzinnig en dat kan ook niet anders. Wat een prachtig decor! Het verhaal speelt zich af in een theaterschool in New York. In New York is alles immens, maar dat kun je ook zeggen van het decor!! De rest van de routine op deze eerste dagen is fysieke warming up, de vocale warming up en dan de zenders(microfoons) plakken.



Het grote magische woord van deze dagen is GEDULD. De eerste twee dagen zijn we van de eerste minuut tot de laatste minuut door het stuk gelopen. De lichten worden dan gemerkt. Dat wil zeggen dat het licht wordt afgesteld op de plekken waar mensen staan of dansen. Ook moeten er decor-changementen worden gerepeteerd. In Focus (het repetitiegebouw in Amsterdam waar we eerst werkten) wordt alles nog gedaan met bijvoorbeeld een tafel, maar deze tafel is in werkelijkheid een trap van 2 meter bij 3 meter hoog. En zo ga je de eerste dagen, die van 's ochtends 10 tot 's avonds 18 uur zijn, door al deze facetten heen. Ondertussen als je even niet in een scène zit kun je met de mensen van de kleding bespreken of je alles al hebt en in welke scène je wat aan moet doen.

En dan de derde dag: jawel, de allereerste doorloop in het theater. Spannend!!! Dit wordt in theatertermen ook wel een stop-en-go genoemd. Eigenlijk zegt deze term het al want in principe ga je altijd door totdat de regisseur via een microfoon aangeeft dat er gestopt moet worden. Vaak voor een changement of bij kledingwissels die nog niet worden gehaald. Maar ik moet zeggen, omdat we al in Focus goed op schema liepen, dat de eerste doorloop al een heel goed gevoel gaf over hoe de show ging worden. Iedereen is in deze dagen op volle toeren aan het draaien. De dagen veranderen ook naar avonden en zo zijn we met een mannetje of 70 dag en nacht bezig om er een wervelende show van te maken.



Iedereen is zenuwachtig want dan is het de dag van de generale repetitie. Het allereerste publiek gaat de zaal in om vol spanning te bewonderen wat deze musical gaat brengen. Met de generale repetitie zitten er vaak alleen maar vrienden of familie in de zaal, wat natuurlijk altijd een goede sfeer geeft, als je voor het eerst voor publiek moet spelen. Daar gaan we dan, na 7 weken hard werken, het allereerste publiek. De muziek begint, het doek gaat op, de kriebels komen en dan.... GAAN!
Aan het applaus ligt het zeker niet en de reacties erna zijn ook super positief. De eerste druk is een beetje van de schouders af maar dan, morgen, de allereerste try-out, oftewel het allereerste betalende publiek. Zullen de reacties hetzelfde zijn? Zullen deze mensen, die niemand kent, ook zo uit hun dak gaan? Het antwoord is: ja! De try-outs lopen als een trein en het publiek is dolenthousiast.

We gaan door naar Oss waar we meteen een weekend van vier shows voor onze kiezen krijgen. Hoe verdeel je dan je energie? Hoe kun je toch vol een show zingen en dansen in de middag en 's avonds opnieuw. Allemaal dingen die je moet gaan beheersen om het een heel jaar vol te kunnen houden. In het weekend wordt ook de EPK opgenomen (EPK staat voor Electronic Press Kit). Er staan dan 3 camera's in de zaal die de volledige voorstelling opnemen voor diverse doeleinden, bijvoorbeeld voor reclame, of beeldmateriaal voor promotie. Na in Oss zes try-outs te hebben gedraaid gaan we weer door. Nu op naar Veenendaal waar ook de cd-opname zal plaatsvinden.



MAAR... dan wordt je wakker en je gelooft het of niet... 5 dagen voor de première en je bent ziek! Ik heb nog nooit een show gemist omdat ik ziek was dus ging ik beroerd en met een dikke keel op naar Veenendaal. Je weet ook dat er cd-opnames zijn en met een dikke keel voel je je dan niet beter. Gelukkig komt de adrenaline los en daarmee kan het menselijk lichaam behoorlijk wat aan en natuurlijk helpt het ook dat wij in goede conditie verkeren. Dus ik sla me door de shows in Veenendaal en hoop dat ik snel weer beter word.

En dan is het vrijdag 18 januari, twee dagen voor de première, en zijn we aangekomen in het theater in Tilburg waar ook de première plaats zal vinden. Ik ben nog steeds niet echt helemaal beter en een half uur voor de show heb ik nog rond de 38 graden koorts. Het moeilijke van deze situatie is dat we nog voor de première zitten en de understudy's nog niet zijn ingewerkt. Understudy's zijn de mensen die 'vaak' in het ensemble spelen en ook een (hoofd)rol moeten instuderen voor het geval iemand ziek of onverwacht verhinderd is. In mijn geval is Stephan Holwerda, die de rol van Goodman King speelt in de show, mijn understudy maar hij is nog niet zover om op te gaan. Dat betekent dus dat als jij niet speelt je een zaal van 1000 man moet teleurstellen.

Ik besluit ervoor te gaan en eenmaal in de show loopt alles eigenlijk best goed. Tweede akte en we kruipen richting 39 graden koorts. Gelukkig heb ik in de pauze geregeld dat ik een hotel krijg in Tilburg zodat ik meteen mijn bed in kan en niet nog eerst anderhalf uur in de bus terug moet naar Amsterdam. Nog 1 scène te gaan en we zitten nu op 39,4... De zaal applaudiseert weer als een dolle, een heerlijk gevoel, maar ook een verlangen naar een bed. In die nacht heb ik in mijn leven nog nooit zoveel gezweet en de volgende dag, 1 dag voor de première is mijn koorts weg! Nog een beetje gammel doe ik de laatste show voor de première en godzijdank voel ik me kiplekker op 20 januari 2008, de dag van de première van de Nederlandstalige Fame.



Deze dag heeft toch wel een gouden randje. Er is zoveel spanning maar ook zo'n goede sfeer! Het begint altijd met de toi toi's. Dit zijn kleine kadootjes of gekke dingetjes die je elkaar geeft om succes te wensen voor de show. Dit vind ik altijd een bijzonder ritueel. Dan zijn er de praatjes en de peptalks. Zo zegt bijvoorbeeld de sponsor iets en geeft Albert Verlinde een goede oppeppende speech. Nog een uur voor aanvang en het lijkt altijd alsof er twee keer zoveel mensen zijn die dan rondlopen. Iedereen is er en iedereen is gespannen...

Jim en ik zitten bij elkaar in de kleedkamer en zetten nog even wat lekkere muziek op, maken lol om dan weer even 5 minuten stil te zijn. Het is zover, na 9 weken bloed, zweet en tranen, repeteren, generale en try-outs... DE PREMIERE!! En wat een daverend applaus op het einde! Het publiek uit zijn dak! De reacties zijn overweldigend! De recensies waanzinnig! Iedereen is trots!
Wat is het toch een heerlijk vak....

Tot snel,
Ciao, William

De Nederlandse Fame - website & Hyves

Als je alle logjes van William wilt lezen klik dan hier.

Onderwerp: FAME LOG

Dinsdag 29 Januari 2008 at 12:41 pm

Wat is het toch een heerlijk vak...

Hallo allemaal, het is inderdaad een tijdje geleden dat ik een blog heb achter gelaten, maar deze zal boordevol komen te staan met wat er allemaal de afgelopen weken is gebeurd. En ik kan je vertellen dat is niet weinig. Zo zijn we voor het eerst het theater in gestapt, hebben we de eerste try-outs gespeeld en natuurlijk 20 januari de première van de nederlandstalige musical Fame gespeeld. Maar voor we zo ver zijn ga ik even terug in de tijd en dat is de eerste dag theater in IJmuiden.

Deze dag vind ik altijd heel spannend en gezellig. Je gaat allemaal voor het eerst de bus in richting theater en dat met het idee dat je met deze groep mensen het komende jaar het hele land door reist. En de eerste reis is IJmuiden. Voor zover ik tours heb gespeeld bij V&V Entertainment is dithet gebruikelijke theater om op te starten. Oftewel het samenkomen van alle disciplines. Eenmaal in het theater mochten we nog niet het toneel op want we kregen vanuit de zaal natuurlijk de eerste kijk op het decor. Van te voren hebben we dit in marquette al gezien (miniatuur) maar nu staat het er dan op ware grootte. We zaten allemaal in de zaal en het doek ging omhoog. De reacties waren waanzinnig en dat kan ook niet anders. Wat een prachtig decor! Het verhaal speelt zich af in een theaterschool in New York. In New York is alles immens, maar dat kun je ook zeggen van het decor!! De rest van de routine op deze eerste dagen is fysieke warming up, de vocale warming up en dan de zenders(microfoons) plakken.



Het grote magische woord van deze dagen is GEDULD. De eerste twee dagen zijn we van de eerste minuut tot de laatste minuut door het stuk gelopen. De lichten worden dan gemerkt. Dat wil zeggen dat het licht wordt afgesteld op de plekken waar mensen staan of dansen. Ook moeten er decor-changementen worden gerepeteerd. In Focus (het repetitiegebouw in Amsterdam waar we eerst werkten) wordt alles nog gedaan met bijvoorbeeld een tafel, maar deze tafel is in werkelijkheid een trap van 2 meter bij 3 meter hoog. En zo ga je de eerste dagen, die van 's ochtends 10 tot 's avonds 18 uur zijn, door al deze facetten heen. Ondertussen als je even niet in een scène zit kun je met de mensen van de kleding bespreken of je alles al hebt en in welke scène je wat aan moet doen.

En dan de derde dag: jawel, de allereerste doorloop in het theater. Spannend!!! Dit wordt in theatertermen ook wel een stop-en-go genoemd. Eigenlijk zegt deze term het al want in principe ga je altijd door totdat de regisseur via een microfoon aangeeft dat er gestopt moet worden. Vaak voor een changement of bij kledingwissels die nog niet worden gehaald. Maar ik moet zeggen, omdat we al in Focus goed op schema liepen, dat de eerste doorloop al een heel goed gevoel gaf over hoe de show ging worden. Iedereen is in deze dagen op volle toeren aan het draaien. De dagen veranderen ook naar avonden en zo zijn we met een mannetje of 70 dag en nacht bezig om er een wervelende show van te maken.



Iedereen is zenuwachtig want dan is het de dag van de generale repetitie. Het allereerste publiek gaat de zaal in om vol spanning te bewonderen wat deze musical gaat brengen. Met de generale repetitie zitten er vaak alleen maar vrienden of familie in de zaal, wat natuurlijk altijd een goede sfeer geeft, als je voor het eerst voor publiek moet spelen. Daar gaan we dan, na 7 weken hard werken, het allereerste publiek. De muziek begint, het doek gaat op, de kriebels komen en dan.... GAAN!
Aan het applaus ligt het zeker niet en de reacties erna zijn ook super positief. De eerste druk is een beetje van de schouders af maar dan, morgen, de allereerste try-out, oftewel het allereerste betalende publiek. Zullen de reacties hetzelfde zijn? Zullen deze mensen, die niemand kent, ook zo uit hun dak gaan? Het antwoord is: ja! De try-outs lopen als een trein en het publiek is dolenthousiast.

We gaan door naar Oss waar we meteen een weekend van vier shows voor onze kiezen krijgen. Hoe verdeel je dan je energie? Hoe kun je toch vol een show zingen en dansen in de middag en 's avonds opnieuw. Allemaal dingen die je moet gaan beheersen om het een heel jaar vol te kunnen houden. In het weekend wordt ook de EPK opgenomen (EPK staat voor Electronic Press Kit). Er staan dan 3 camera's in de zaal die de volledige voorstelling opnemen voor diverse doeleinden, bijvoorbeeld voor reclame, of beeldmateriaal voor promotie. Na in Oss zes try-outs te hebben gedraaid gaan we weer door. Nu op naar Veenendaal waar ook de cd-opname zal plaatsvinden.



MAAR... dan wordt je wakker en je gelooft het of niet... 5 dagen voor de première en je bent ziek! Ik heb nog nooit een show gemist omdat ik ziek was dus ging ik beroerd en met een dikke keel op naar Veenendaal. Je weet ook dat er cd-opnames zijn en met een dikke keel voel je je dan niet beter. Gelukkig komt de adrenaline los en daarmee kan het menselijk lichaam behoorlijk wat aan en natuurlijk helpt het ook dat wij in goede conditie verkeren. Dus ik sla me door de shows in Veenendaal en hoop dat ik snel weer beter word.

En dan is het vrijdag 18 januari, twee dagen voor de première, en zijn we aangekomen in het theater in Tilburg waar ook de première plaats zal vinden. Ik ben nog steeds niet echt helemaal beter en een half uur voor de show heb ik nog rond de 38 graden koorts. Het moeilijke van deze situatie is dat we nog voor de première zitten en de understudy's nog niet zijn ingewerkt. Understudy's zijn de mensen die 'vaak' in het ensemble spelen en ook een (hoofd)rol moeten instuderen voor het geval iemand ziek of onverwacht verhinderd is. In mijn geval is Stephan Holwerda, die de rol van Goodman King speelt in de show, mijn understudy maar hij is nog niet zover om op te gaan. Dat betekent dus dat als jij niet speelt je een zaal van 1000 man moet teleurstellen.

Ik besluit ervoor te gaan en eenmaal in de show loopt alles eigenlijk best goed. Tweede akte en we kruipen richting 39 graden koorts. Gelukkig heb ik in de pauze geregeld dat ik een hotel krijg in Tilburg zodat ik meteen mijn bed in kan en niet nog eerst anderhalf uur in de bus terug moet naar Amsterdam. Nog 1 scène te gaan en we zitten nu op 39,4... De zaal applaudiseert weer als een dolle, een heerlijk gevoel, maar ook een verlangen naar een bed. In die nacht heb ik in mijn leven nog nooit zoveel gezweet en de volgende dag, 1 dag voor de première is mijn koorts weg! Nog een beetje gammel doe ik de laatste show voor de première en godzijdank voel ik me kiplekker op 20 januari 2008, de dag van de première van de Nederlandstalige Fame.



Deze dag heeft toch wel een gouden randje. Er is zoveel spanning maar ook zo'n goede sfeer! Het begint altijd met de toi toi's. Dit zijn kleine kadootjes of gekke dingetjes die je elkaar geeft om succes te wensen voor de show. Dit vind ik altijd een bijzonder ritueel. Dan zijn er de praatjes en de peptalks. Zo zegt bijvoorbeeld de sponsor iets en geeft Albert Verlinde een goede oppeppende speech. Nog een uur voor aanvang en het lijkt altijd alsof er twee keer zoveel mensen zijn die dan rondlopen. Iedereen is er en iedereen is gespannen...

Jim en ik zitten bij elkaar in de kleedkamer en zetten nog even wat lekkere muziek op, maken lol om dan weer even 5 minuten stil te zijn. Het is zover, na 9 weken bloed, zweet en tranen, repeteren, generale en try-outs... DE PREMIERE!! En wat een daverend applaus op het einde! Het publiek uit zijn dak! De reacties zijn overweldigend! De recensies waanzinnig! Iedereen is trots!
Wat is het toch een heerlijk vak....

Tot snel,
Ciao, William

De Nederlandse Fame - website & Hyves

Als je alle logjes van William wilt lezen klik dan hier.

Onderwerp: FAME LOG

Dinsdag 29 Januari 2008 at 12:41 pm

Wat is het toch een heerlijk vak...

Hallo allemaal, het is inderdaad een tijdje geleden dat ik een blog heb achter gelaten, maar deze zal boordevol komen te staan met wat er allemaal de afgelopen weken is gebeurd. En ik kan je vertellen dat is niet weinig. Zo zijn we voor het eerst het theater in gestapt, hebben we de eerste try-outs gespeeld en natuurlijk 20 januari de première van de nederlandstalige musical Fame gespeeld. Maar voor we zo ver zijn ga ik even terug in de tijd en dat is de eerste dag theater in IJmuiden.

Deze dag vind ik altijd heel spannend en gezellig. Je gaat allemaal voor het eerst de bus in richting theater en dat met het idee dat je met deze groep mensen het komende jaar het hele land door reist. En de eerste reis is IJmuiden. Voor zover ik tours heb gespeeld bij V&V Entertainment is dithet gebruikelijke theater om op te starten. Oftewel het samenkomen van alle disciplines. Eenmaal in het theater mochten we nog niet het toneel op want we kregen vanuit de zaal natuurlijk de eerste kijk op het decor. Van te voren hebben we dit in marquette al gezien (miniatuur) maar nu staat het er dan op ware grootte. We zaten allemaal in de zaal en het doek ging omhoog. De reacties waren waanzinnig en dat kan ook niet anders. Wat een prachtig decor! Het verhaal speelt zich af in een theaterschool in New York. In New York is alles immens, maar dat kun je ook zeggen van het decor!! De rest van de routine op deze eerste dagen is fysieke warming up, de vocale warming up en dan de zenders(microfoons) plakken.



Het grote magische woord van deze dagen is GEDULD. De eerste twee dagen zijn we van de eerste minuut tot de laatste minuut door het stuk gelopen. De lichten worden dan gemerkt. Dat wil zeggen dat het licht wordt afgesteld op de plekken waar mensen staan of dansen. Ook moeten er decor-changementen worden gerepeteerd. In Focus (het repetitiegebouw in Amsterdam waar we eerst werkten) wordt alles nog gedaan met bijvoorbeeld een tafel, maar deze tafel is in werkelijkheid een trap van 2 meter bij 3 meter hoog. En zo ga je de eerste dagen, die van 's ochtends 10 tot 's avonds 18 uur zijn, door al deze facetten heen. Ondertussen als je even niet in een scène zit kun je met de mensen van de kleding bespreken of je alles al hebt en in welke scène je wat aan moet doen.

En dan de derde dag: jawel, de allereerste doorloop in het theater. Spannend!!! Dit wordt in theatertermen ook wel een stop-en-go genoemd. Eigenlijk zegt deze term het al want in principe ga je altijd door totdat de regisseur via een microfoon aangeeft dat er gestopt moet worden. Vaak voor een changement of bij kledingwissels die nog niet worden gehaald. Maar ik moet zeggen, omdat we al in Focus goed op schema liepen, dat de eerste doorloop al een heel goed gevoel gaf over hoe de show ging worden. Iedereen is in deze dagen op volle toeren aan het draaien. De dagen veranderen ook naar avonden en zo zijn we met een mannetje of 70 dag en nacht bezig om er een wervelende show van te maken.



Iedereen is zenuwachtig want dan is het de dag van de generale repetitie. Het allereerste publiek gaat de zaal in om vol spanning te bewonderen wat deze musical gaat brengen. Met de generale repetitie zitten er vaak alleen maar vrienden of familie in de zaal, wat natuurlijk altijd een goede sfeer geeft, als je voor het eerst voor publiek moet spelen. Daar gaan we dan, na 7 weken hard werken, het allereerste publiek. De muziek begint, het doek gaat op, de kriebels komen en dan.... GAAN!
Aan het applaus ligt het zeker niet en de reacties erna zijn ook super positief. De eerste druk is een beetje van de schouders af maar dan, morgen, de allereerste try-out, oftewel het allereerste betalende publiek. Zullen de reacties hetzelfde zijn? Zullen deze mensen, die niemand kent, ook zo uit hun dak gaan? Het antwoord is: ja! De try-outs lopen als een trein en het publiek is dolenthousiast.

We gaan door naar Oss waar we meteen een weekend van vier shows voor onze kiezen krijgen. Hoe verdeel je dan je energie? Hoe kun je toch vol een show zingen en dansen in de middag en 's avonds opnieuw. Allemaal dingen die je moet gaan beheersen om het een heel jaar vol te kunnen houden. In het weekend wordt ook de EPK opgenomen (EPK staat voor Electronic Press Kit). Er staan dan 3 camera's in de zaal die de volledige voorstelling opnemen voor diverse doeleinden, bijvoorbeeld voor reclame, of beeldmateriaal voor promotie. Na in Oss zes try-outs te hebben gedraaid gaan we weer door. Nu op naar Veenendaal waar ook de cd-opname zal plaatsvinden.



MAAR... dan wordt je wakker en je gelooft het of niet... 5 dagen voor de première en je bent ziek! Ik heb nog nooit een show gemist omdat ik ziek was dus ging ik beroerd en met een dikke keel op naar Veenendaal. Je weet ook dat er cd-opnames zijn en met een dikke keel voel je je dan niet beter. Gelukkig komt de adrenaline los en daarmee kan het menselijk lichaam behoorlijk wat aan en natuurlijk helpt het ook dat wij in goede conditie verkeren. Dus ik sla me door de shows in Veenendaal en hoop dat ik snel weer beter word.

En dan is het vrijdag 18 januari, twee dagen voor de première, en zijn we aangekomen in het theater in Tilburg waar ook de première plaats zal vinden. Ik ben nog steeds niet echt helemaal beter en een half uur voor de show heb ik nog rond de 38 graden koorts. Het moeilijke van deze situatie is dat we nog voor de première zitten en de understudy's nog niet zijn ingewerkt. Understudy's zijn de mensen die 'vaak' in het ensemble spelen en ook een (hoofd)rol moeten instuderen voor het geval iemand ziek of onverwacht verhinderd is. In mijn geval is Stephan Holwerda, die de rol van Goodman King speelt in de show, mijn understudy maar hij is nog niet zover om op te gaan. Dat betekent dus dat als jij niet speelt je een zaal van 1000 man moet teleurstellen.

Ik besluit ervoor te gaan en eenmaal in de show loopt alles eigenlijk best goed. Tweede akte en we kruipen richting 39 graden koorts. Gelukkig heb ik in de pauze geregeld dat ik een hotel krijg in Tilburg zodat ik meteen mijn bed in kan en niet nog eerst anderhalf uur in de bus terug moet naar Amsterdam. Nog 1 scène te gaan en we zitten nu op 39,4... De zaal applaudiseert weer als een dolle, een heerlijk gevoel, maar ook een verlangen naar een bed. In die nacht heb ik in mijn leven nog nooit zoveel gezweet en de volgende dag, 1 dag voor de première is mijn koorts weg! Nog een beetje gammel doe ik de laatste show voor de première en godzijdank voel ik me kiplekker op 20 januari 2008, de dag van de première van de Nederlandstalige Fame.



Deze dag heeft toch wel een gouden randje. Er is zoveel spanning maar ook zo'n goede sfeer! Het begint altijd met de toi toi's. Dit zijn kleine kadootjes of gekke dingetjes die je elkaar geeft om succes te wensen voor de show. Dit vind ik altijd een bijzonder ritueel. Dan zijn er de praatjes en de peptalks. Zo zegt bijvoorbeeld de sponsor iets en geeft Albert Verlinde een goede oppeppende speech. Nog een uur voor aanvang en het lijkt altijd alsof er twee keer zoveel mensen zijn die dan rondlopen. Iedereen is er en iedereen is gespannen...

Jim en ik zitten bij elkaar in de kleedkamer en zetten nog even wat lekkere muziek op, maken lol om dan weer even 5 minuten stil te zijn. Het is zover, na 9 weken bloed, zweet en tranen, repeteren, generale en try-outs... DE PREMIERE!! En wat een daverend applaus op het einde! Het publiek uit zijn dak! De reacties zijn overweldigend! De recensies waanzinnig! Iedereen is trots!
Wat is het toch een heerlijk vak....

Tot snel,
Ciao, William

De Nederlandse Fame - website & Hyves

Als je alle logjes van William wilt lezen klik dan hier.

Onderwerp: NIEUWS

Maandag 28 Januari 2008 at 9:12 pm

Sponsors voor Cirque du Soleils nieuwste show Varekai

Sponsors voor Cirque du Soleils nieuwste show Varekai

Na uitgebreide oriëntatie is Cirque du Soleil samenwerking aangegaan met drie onderscheidende sponsorpartijen voor Varekai; BankGiro Loterij, Castel en Manpower. In deze organisaties ziet Cirque du Soleil dezelfde ambities en kwaliteit terug, die zij ook met Varekai voor ogen hebben. BankGiro Loterij steunt een groot aantal culturele instellingen die zich inzetten voor de rijke historie van Nederland. Dit sluit geheel aan bij de werkwijze van Cirque du Soleil. Zo ondersteunt Cirque du Soleil zelf Circus Elleboog, een professionele non-profit organisatie, waar jaarlijks meer dan 10.000 kinderen en jongeren in de piste staan. Het is de tweede keer dat CASTEL-wijnen een show van Cirque du Soleil sponsort. De samenwerking met het kwaliteitsmerk was dusdanig goed bevallen bij beide partijen, dat zij hebben besloten ook bij deze voorstelling weer met elkaar in zee te gaan. In de horeca rondom de show worden de diverse wijnen van CASTEL geschonken.

Ook voor het uitzendbureau Manpower is de samenwerking met Cirque du Soleil niet voor het eerst. Het is de droom van Cirque du Soleil door haar werk en creativiteit het leven te verrijken van iedereen die op haar pad komt. Ook Manpower richt zich erop om dromen en werken samen te laten gaan. Gedurende de periode dat Varekai in Nederland te zien is, werft Manpower alle tijdelijke medewerkers voor Cirque du Soleil. Manpower: "Wij voelen ons zeer aangesproken door het unieke en vooruitstrevende karakter van Cirque du Soleil." Met de steun van deze partijen zal Varekai ongetwijfeld een groot succes worden.

Varekai van Cirque du Soleil is vanaf vrijdag 29 februari enkele maanden te zien in de witte Grand Chapiteau naast de Amsterdam ArenA (P2). Informatie & kaarten: cirquedusoleil.com of via 0900-0233 (40cpm) Varekai wordt mede mogelijk gemaakt door BankGiro Loterij, CASTEL, CGI, De Telegraaf, Manpower en Sky Radio.

Onderwerp: NIEUWS

Maandag 28 Januari 2008 at 9:12 pm

Sponsors voor Cirque du Soleils nieuwste show Varekai

Sponsors voor Cirque du Soleils nieuwste show Varekai

Na uitgebreide oriëntatie is Cirque du Soleil samenwerking aangegaan met drie onderscheidende sponsorpartijen voor Varekai; BankGiro Loterij, Castel en Manpower. In deze organisaties ziet Cirque du Soleil dezelfde ambities en kwaliteit terug, die zij ook met Varekai voor ogen hebben. BankGiro Loterij steunt een groot aantal culturele instellingen die zich inzetten voor de rijke historie van Nederland. Dit sluit geheel aan bij de werkwijze van Cirque du Soleil. Zo ondersteunt Cirque du Soleil zelf Circus Elleboog, een professionele non-profit organisatie, waar jaarlijks meer dan 10.000 kinderen en jongeren in de piste staan. Het is de tweede keer dat CASTEL-wijnen een show van Cirque du Soleil sponsort. De samenwerking met het kwaliteitsmerk was dusdanig goed bevallen bij beide partijen, dat zij hebben besloten ook bij deze voorstelling weer met elkaar in zee te gaan. In de horeca rondom de show worden de diverse wijnen van CASTEL geschonken.

Ook voor het uitzendbureau Manpower is de samenwerking met Cirque du Soleil niet voor het eerst. Het is de droom van Cirque du Soleil door haar werk en creativiteit het leven te verrijken van iedereen die op haar pad komt. Ook Manpower richt zich erop om dromen en werken samen te laten gaan. Gedurende de periode dat Varekai in Nederland te zien is, werft Manpower alle tijdelijke medewerkers voor Cirque du Soleil. Manpower: "Wij voelen ons zeer aangesproken door het unieke en vooruitstrevende karakter van Cirque du Soleil." Met de steun van deze partijen zal Varekai ongetwijfeld een groot succes worden.

Varekai van Cirque du Soleil is vanaf vrijdag 29 februari enkele maanden te zien in de witte Grand Chapiteau naast de Amsterdam ArenA (P2). Informatie & kaarten: cirquedusoleil.com of via 0900-0233 (40cpm) Varekai wordt mede mogelijk gemaakt door BankGiro Loterij, CASTEL, CGI, De Telegraaf, Manpower en Sky Radio.

Onderwerp: NIEUWS

Maandag 28 Januari 2008 at 9:12 pm

Sponsors voor Cirque du Soleils nieuwste show Varekai

Sponsors voor Cirque du Soleils nieuwste show Varekai

Na uitgebreide oriëntatie is Cirque du Soleil samenwerking aangegaan met drie onderscheidende sponsorpartijen voor Varekai; BankGiro Loterij, Castel en Manpower. In deze organisaties ziet Cirque du Soleil dezelfde ambities en kwaliteit terug, die zij ook met Varekai voor ogen hebben. BankGiro Loterij steunt een groot aantal culturele instellingen die zich inzetten voor de rijke historie van Nederland. Dit sluit geheel aan bij de werkwijze van Cirque du Soleil. Zo ondersteunt Cirque du Soleil zelf Circus Elleboog, een professionele non-profit organisatie, waar jaarlijks meer dan 10.000 kinderen en jongeren in de piste staan. Het is de tweede keer dat CASTEL-wijnen een show van Cirque du Soleil sponsort. De samenwerking met het kwaliteitsmerk was dusdanig goed bevallen bij beide partijen, dat zij hebben besloten ook bij deze voorstelling weer met elkaar in zee te gaan. In de horeca rondom de show worden de diverse wijnen van CASTEL geschonken.

Ook voor het uitzendbureau Manpower is de samenwerking met Cirque du Soleil niet voor het eerst. Het is de droom van Cirque du Soleil door haar werk en creativiteit het leven te verrijken van iedereen die op haar pad komt. Ook Manpower richt zich erop om dromen en werken samen te laten gaan. Gedurende de periode dat Varekai in Nederland te zien is, werft Manpower alle tijdelijke medewerkers voor Cirque du Soleil. Manpower: "Wij voelen ons zeer aangesproken door het unieke en vooruitstrevende karakter van Cirque du Soleil." Met de steun van deze partijen zal Varekai ongetwijfeld een groot succes worden.

Varekai van Cirque du Soleil is vanaf vrijdag 29 februari enkele maanden te zien in de witte Grand Chapiteau naast de Amsterdam ArenA (P2). Informatie & kaarten: cirquedusoleil.com of via 0900-0233 (40cpm) Varekai wordt mede mogelijk gemaakt door BankGiro Loterij, CASTEL, CGI, De Telegraaf, Manpower en Sky Radio.

Onderwerp: NIEUWS

Maandag 28 Januari 2008 at 9:12 pm

Sponsors voor Cirque du Soleils nieuwste show Varekai

Sponsors voor Cirque du Soleils nieuwste show Varekai

Na uitgebreide oriëntatie is Cirque du Soleil samenwerking aangegaan met drie onderscheidende sponsorpartijen voor Varekai; BankGiro Loterij, Castel en Manpower. In deze organisaties ziet Cirque du Soleil dezelfde ambities en kwaliteit terug, die zij ook met Varekai voor ogen hebben. BankGiro Loterij steunt een groot aantal culturele instellingen die zich inzetten voor de rijke historie van Nederland. Dit sluit geheel aan bij de werkwijze van Cirque du Soleil. Zo ondersteunt Cirque du Soleil zelf Circus Elleboog, een professionele non-profit organisatie, waar jaarlijks meer dan 10.000 kinderen en jongeren in de piste staan. Het is de tweede keer dat CASTEL-wijnen een show van Cirque du Soleil sponsort. De samenwerking met het kwaliteitsmerk was dusdanig goed bevallen bij beide partijen, dat zij hebben besloten ook bij deze voorstelling weer met elkaar in zee te gaan. In de horeca rondom de show worden de diverse wijnen van CASTEL geschonken.

Ook voor het uitzendbureau Manpower is de samenwerking met Cirque du Soleil niet voor het eerst. Het is de droom van Cirque du Soleil door haar werk en creativiteit het leven te verrijken van iedereen die op haar pad komt. Ook Manpower richt zich erop om dromen en werken samen te laten gaan. Gedurende de periode dat Varekai in Nederland te zien is, werft Manpower alle tijdelijke medewerkers voor Cirque du Soleil. Manpower: "Wij voelen ons zeer aangesproken door het unieke en vooruitstrevende karakter van Cirque du Soleil." Met de steun van deze partijen zal Varekai ongetwijfeld een groot succes worden.

Varekai van Cirque du Soleil is vanaf vrijdag 29 februari enkele maanden te zien in de witte Grand Chapiteau naast de Amsterdam ArenA (P2). Informatie & kaarten: cirquedusoleil.com of via 0900-0233 (40cpm) Varekai wordt mede mogelijk gemaakt door BankGiro Loterij, CASTEL, CGI, De Telegraaf, Manpower en Sky Radio.

Onderwerp: CIRCUS EN SHOW

Maandag 28 Januari 2008 at 12:10 pm

Optreden op Circusfestival in Monte Carlo levert Nederlands duo publieksprijs op

Door Richard van de Crommert met foto's van Bertrand Guay en Ronald Smulder

De publieksprijs van het internationale Circusfestival in Monte Carlo is deze week toegekend aan het Nederlandse komische illusionistenduo Scott & Muriel. Nooit eerder in de geschiedenis deed een volledig Nederlandse act mee aan het in de circuswereld prestigieuze circusfestival.

Dinsdagavond traden de twee Nederlanders op tijdens het jaarlijkse gala, dat traditioneel werd bijgewoond door de Koninklijke familie van het ministaatje. Afgelopen week, tijdens de competitie waaraan 32 acts uit heel de wereld meededen, viel het Nederlandse duo één van de twee staande ovaties van zowel publiek als jury, waarin prinses Stephanie zitting heeft, ten deel. Direct daarna stonden de Nederlanders met een grote foto op de voorpagina van het dagblad Nice Matin die ze uitriep als dé grootste verrassing van het festival. Het festival in Monte Carlo levert het Nederlandse duo waarschijnlijk een paar interessante deals op. Scott & Muriel hebben al het aanbod gekregen om twee jaar op te treden bij de Amerikaanse Ringling Brothers, het grootste circus ter wereld. Ook het Big Apple Circus is geïnteresseerd in het Nederlandse tweetal. „En Henk van der Meyden wil ons mogelijk voor zijn Wereld Kerst Circus in Stuttgart hebben”, zeggen de twee komische artiesten die drie jaar geleden al optraden tijdens het Wereld Kerst Circus in het Amsterdamse Carré. „Wij zijn vol goede moed.”

Het Nederlandse duo brengt een combinatie van slapstick en illusionisme. Acht jaar geleden werd het daarmee wereldkampioen het WK Magic in Lissabon. De jaarlijkse competitie op het belangrijke Circus Festival bestaat sinds 1974. Het circusfestival duurt tot en met zondag.

Scott & Muriel - website

Onderwerp: CIRCUS EN SHOW

Maandag 28 Januari 2008 at 12:10 pm

Optreden op Circusfestival in Monte Carlo levert Nederlands duo publieksprijs op

Door Richard van de Crommert met foto's van Bertrand Guay en Ronald Smulder

De publieksprijs van het internationale Circusfestival in Monte Carlo is deze week toegekend aan het Nederlandse komische illusionistenduo Scott & Muriel. Nooit eerder in de geschiedenis deed een volledig Nederlandse act mee aan het in de circuswereld prestigieuze circusfestival.

Dinsdagavond traden de twee Nederlanders op tijdens het jaarlijkse gala, dat traditioneel werd bijgewoond door de Koninklijke familie van het ministaatje. Afgelopen week, tijdens de competitie waaraan 32 acts uit heel de wereld meededen, viel het Nederlandse duo één van de twee staande ovaties van zowel publiek als jury, waarin prinses Stephanie zitting heeft, ten deel. Direct daarna stonden de Nederlanders met een grote foto op de voorpagina van het dagblad Nice Matin die ze uitriep als dé grootste verrassing van het festival. Het festival in Monte Carlo levert het Nederlandse duo waarschijnlijk een paar interessante deals op. Scott & Muriel hebben al het aanbod gekregen om twee jaar op te treden bij de Amerikaanse Ringling Brothers, het grootste circus ter wereld. Ook het Big Apple Circus is geïnteresseerd in het Nederlandse tweetal. „En Henk van der Meyden wil ons mogelijk voor zijn Wereld Kerst Circus in Stuttgart hebben”, zeggen de twee komische artiesten die drie jaar geleden al optraden tijdens het Wereld Kerst Circus in het Amsterdamse Carré. „Wij zijn vol goede moed.”

Het Nederlandse duo brengt een combinatie van slapstick en illusionisme. Acht jaar geleden werd het daarmee wereldkampioen het WK Magic in Lissabon. De jaarlijkse competitie op het belangrijke Circus Festival bestaat sinds 1974. Het circusfestival duurt tot en met zondag.

Scott & Muriel - website

Onderwerp: CIRCUS EN SHOW

Maandag 28 Januari 2008 at 12:10 pm

Optreden op Circusfestival in Monte Carlo levert Nederlands duo publieksprijs op

Door Richard van de Crommert met foto's van Bertrand Guay en Ronald Smulder

De publieksprijs van het internationale Circusfestival in Monte Carlo is deze week toegekend aan het Nederlandse komische illusionistenduo Scott & Muriel. Nooit eerder in de geschiedenis deed een volledig Nederlandse act mee aan het in de circuswereld prestigieuze circusfestival.

Dinsdagavond traden de twee Nederlanders op tijdens het jaarlijkse gala, dat traditioneel werd bijgewoond door de Koninklijke familie van het ministaatje. Afgelopen week, tijdens de competitie waaraan 32 acts uit heel de wereld meededen, viel het Nederlandse duo één van de twee staande ovaties van zowel publiek als jury, waarin prinses Stephanie zitting heeft, ten deel. Direct daarna stonden de Nederlanders met een grote foto op de voorpagina van het dagblad Nice Matin die ze uitriep als dé grootste verrassing van het festival. Het festival in Monte Carlo levert het Nederlandse duo waarschijnlijk een paar interessante deals op. Scott & Muriel hebben al het aanbod gekregen om twee jaar op te treden bij de Amerikaanse Ringling Brothers, het grootste circus ter wereld. Ook het Big Apple Circus is geïnteresseerd in het Nederlandse tweetal. „En Henk van der Meyden wil ons mogelijk voor zijn Wereld Kerst Circus in Stuttgart hebben”, zeggen de twee komische artiesten die drie jaar geleden al optraden tijdens het Wereld Kerst Circus in het Amsterdamse Carré. „Wij zijn vol goede moed.”

Het Nederlandse duo brengt een combinatie van slapstick en illusionisme. Acht jaar geleden werd het daarmee wereldkampioen het WK Magic in Lissabon. De jaarlijkse competitie op het belangrijke Circus Festival bestaat sinds 1974. Het circusfestival duurt tot en met zondag.

Scott & Muriel - website

Onderwerp: CIRCUS EN SHOW

Maandag 28 Januari 2008 at 12:10 pm

Optreden op Circusfestival in Monte Carlo levert Nederlands duo publieksprijs op

Door Richard van de Crommert met foto's van Bertrand Guay en Ronald Smulder

De publieksprijs van het internationale Circusfestival in Monte Carlo is deze week toegekend aan het Nederlandse komische illusionistenduo Scott & Muriel. Nooit eerder in de geschiedenis deed een volledig Nederlandse act mee aan het in de circuswereld prestigieuze circusfestival.

Dinsdagavond traden de twee Nederlanders op tijdens het jaarlijkse gala, dat traditioneel werd bijgewoond door de Koninklijke familie van het ministaatje. Afgelopen week, tijdens de competitie waaraan 32 acts uit heel de wereld meededen, viel het Nederlandse duo één van de twee staande ovaties van zowel publiek als jury, waarin prinses Stephanie zitting heeft, ten deel. Direct daarna stonden de Nederlanders met een grote foto op de voorpagina van het dagblad Nice Matin die ze uitriep als dé grootste verrassing van het festival. Het festival in Monte Carlo levert het Nederlandse duo waarschijnlijk een paar interessante deals op. Scott & Muriel hebben al het aanbod gekregen om twee jaar op te treden bij de Amerikaanse Ringling Brothers, het grootste circus ter wereld. Ook het Big Apple Circus is geïnteresseerd in het Nederlandse tweetal. „En Henk van der Meyden wil ons mogelijk voor zijn Wereld Kerst Circus in Stuttgart hebben”, zeggen de twee komische artiesten die drie jaar geleden al optraden tijdens het Wereld Kerst Circus in het Amsterdamse Carré. „Wij zijn vol goede moed.”

Het Nederlandse duo brengt een combinatie van slapstick en illusionisme. Acht jaar geleden werd het daarmee wereldkampioen het WK Magic in Lissabon. De jaarlijkse competitie op het belangrijke Circus Festival bestaat sinds 1974. Het circusfestival duurt tot en met zondag.

Scott & Muriel - website

Onderwerp: POP-ROCK

Zondag 27 Januari 2008 at 8:34 pm

Muziek in sneltreinvaart bij 10-jarig jubileum Vrienden van Amstel Live

Door Rutger Stronks met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting
24 januari 2008 | Ahoy Rotterdam

De Vrienden van Amstel beleeft dit jaar zijn 10-jarig jubileum. Reden voor One & Only productions, organisator van het evenement, om groots uit te pakken met een drie uur durende show vol artiesten van Nederlandse bodem. Donderdag 24 januari jongstleden vond het eerste concert van de reeks van tien concerten plaats in het Rotterdamse Ahoy. Tijdens de avond is een live-registratie voor televisie gemaakt, die op 3 februari wordt uitgezonden bij de NPS.

Donderdagavond 24 januari om half negen is het dan zover; de eerste jubileumeditie van de Vrienden van Amstel Live wordt geopend door een spetterende drumsolo voorzien van een heus vuurwerkspektakel. Ellen ten Damme is aangewezen om het programma van de Vrienden van Amstel Live te presenteren. Na de drumsolo komt ze als diva op om tijdens een wandelroute door het grote Ahoy de lange lijst aan Nederlandse artiesten aan te kondigen. Het concert wordt muzikaal geopend door het vrolijke Wonderwoman van Leaf, waarbij de nog jonge en energiek ogende Dennis assisteert. Dennis speelt vervolgens zonder Leaf haar nummers “Bubblegum” en “Today”, die ervoor zorgen dat de toon in het Rotterdamse Ahoy gezet is. Tijdens het laatste nummer van Dennis, is het aan Guus Meeuwis om het roer over te nemen. Guus blijkt populair bij het “Hollandse” publiek, af te lezen uit het groot applaus dat Guus tijdens zijn opkomst ontvangt. Na zijn meezinger ‘tranen gelachen’ kondigt Guus het nummer “proosten” aan en vraagt aan het uitverkocht Ahoy om het glas te heffen.

Na Guus Meeuwis is het de beurt aan Normaal. Het spektakel verplaatst zich naar het podium dat aan de andere kant in Ahoy is opgesteld. Hier brengt Normaal de nummers “Hiekikkowokan”, “Alie” en uiteraard de meezinger “Oerend Hard” ten gehore. Tijdens “Oerend Hard” wordt Normaal geassisteerd door Martin Buitenhuis, zanger van Van Dik Hout. Martin doet een beroep op de toeschouwers om het nummer mee te zingen, wat door het vrolijke publiek direct wordt opgevolgd. Na “Oerend Hard” verplaatst het evenement zich wederom naar het hoofdpodium waar de band van Martin Buitenhuis, Van Dik Hout, zijn opwachting heeft.

Van Dik Hout speelt “Alles of Niets” en het bekende “Stil in Mij”, waarbij het publiek luidkeels de gelegenheid benut om mee te zingen. Tijdens dit laatste nummer wordt Van Dik Hout ondersteunt door Thomas Acda en Paul de Munnik, die van tegenovergestelde trappen het podium betreden. Tezamen met Van Dik Hout vormden Acda en de Munnik eerder een tijdelijke band, de Poema’s. Op het 10-jarig jubileum van de Vrienden van Amstel Live reden om samen als de Poema’s nog eens het nummer “Zij maakt het verschil” te spelen. Tijdens dit nummer verplaatsen de artiesten zich naar het midden van de zaal. Onder de grote kroonluchter die in het midden van de zaal is opgehangen, genieten de muzikanten zichtbaar van het enthousiaste publiek. Acda en de Munnik spelen vervolgens samen verder. Ook zij weten de zaal goed mee te krijgen. Nummers als “Het regent Zonnestralen” en “Niet of Nooit Geweest” worden met luid applaus beëindigd.



De show wordt vervolgd met een optreden van Sarah Bettens, bekend als zangeres van de Belgische band K’s Choice. Samen met de Haagse band Di-rect speelt zij het nummer “I’m Not An Addict”, waarbij de lichten in de zaal laag en lichtelijk dreigend over het publiek draaien. Di-rect speelt na het nummer met Sarah Bettens verder, waarbij gitarist Spike van Di-rect de mensen vraagt om lekker mee te springen op de nummers. Het optreden van Di-rect leidt tot een opzwepend sfeertje in de zaal, met name bij het laatste nummer “Rollercoaster” waarbij Di-rect geholpen wordt door Ellen ten Damme en Belle Perez.

Het stokje wordt overgegeven aan Belle Perez die met haar spaanse Latin-nummers een feestelijke ambiance weet te creëren. Het feest wordt voorgezet als Jeroen van den Boom opkomt en de meezinger “Jij bent Zo” brengt. Het nummer blijkt enorm populair en wordt met groot enthousiasme bij het aanwezige publiek ontvangen.



Ook De Dijk weet de sfeer in Ahoy goed vast te houden. Bij het laatste nummer van De Dijk worden zij geholpen door Tren en Jacq, de accordeonist en zanger van Rowwen Heze, die het concert vervolgens met de volledige bezetting van Rowwen Heze overnemen. De nummers leiden tot een uitzinnig publiek, waarbij het gooien van bier niet nagelaten wordt. Tot slot is het de beurt aan Rob de Nijs. Ook hij wordt bij zijn laatste nummer, de meezinger “Malle Babbe” geassisteerd door Tren en Jacq van Rowwen Heze.
Na een lang applaus wordt de toegift verzorgd door een medley, uitgevoerd door alle artiesten van de avond. De medley bestaat onder andere uit de nummers “Liefde voor Muziek”, “Saturday Night” en “Smoorverliefd”. Alle artiesten verzamelen zich op het podium midden in de zaal en sluiten de muzikale avond onder luid gejuich af.

Tot slot is het woord aan Ellen ten Damme, die het publiek bedankt en uitnodigt voor de volgende editie van de Vrienden van Amstel. Ellen’s woorden worden afgesloten met een laatste vuurwerkshow, die getuigt van een avond vol entertainment. Muziek in sneltreinvaart, de spectaculaire licht- en vuurwerkshows en een vrolijk, zelfs uitgelaten publiek dat van begin tot eind bijna alle nummers meezingt, maken dat deze jubileumeditie van de Vrienden van Amstel Live tot een groot succes kan worden bekroond.

Vrienden van Amstel Live - website

Onderwerp: POP-ROCK

Zondag 27 Januari 2008 at 8:34 pm

Muziek in sneltreinvaart bij 10-jarig jubileum Vrienden van Amstel Live

Door Rutger Stronks met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting
24 januari 2008 | Ahoy Rotterdam

De Vrienden van Amstel beleeft dit jaar zijn 10-jarig jubileum. Reden voor One & Only productions, organisator van het evenement, om groots uit te pakken met een drie uur durende show vol artiesten van Nederlandse bodem. Donderdag 24 januari jongstleden vond het eerste concert van de reeks van tien concerten plaats in het Rotterdamse Ahoy. Tijdens de avond is een live-registratie voor televisie gemaakt, die op 3 februari wordt uitgezonden bij de NPS.

Donderdagavond 24 januari om half negen is het dan zover; de eerste jubileumeditie van de Vrienden van Amstel Live wordt geopend door een spetterende drumsolo voorzien van een heus vuurwerkspektakel. Ellen ten Damme is aangewezen om het programma van de Vrienden van Amstel Live te presenteren. Na de drumsolo komt ze als diva op om tijdens een wandelroute door het grote Ahoy de lange lijst aan Nederlandse artiesten aan te kondigen. Het concert wordt muzikaal geopend door het vrolijke Wonderwoman van Leaf, waarbij de nog jonge en energiek ogende Dennis assisteert. Dennis speelt vervolgens zonder Leaf haar nummers “Bubblegum” en “Today”, die ervoor zorgen dat de toon in het Rotterdamse Ahoy gezet is. Tijdens het laatste nummer van Dennis, is het aan Guus Meeuwis om het roer over te nemen. Guus blijkt populair bij het “Hollandse” publiek, af te lezen uit het groot applaus dat Guus tijdens zijn opkomst ontvangt. Na zijn meezinger ‘tranen gelachen’ kondigt Guus het nummer “proosten” aan en vraagt aan het uitverkocht Ahoy om het glas te heffen.

Na Guus Meeuwis is het de beurt aan Normaal. Het spektakel verplaatst zich naar het podium dat aan de andere kant in Ahoy is opgesteld. Hier brengt Normaal de nummers “Hiekikkowokan”, “Alie” en uiteraard de meezinger “Oerend Hard” ten gehore. Tijdens “Oerend Hard” wordt Normaal geassisteerd door Martin Buitenhuis, zanger van Van Dik Hout. Martin doet een beroep op de toeschouwers om het nummer mee te zingen, wat door het vrolijke publiek direct wordt opgevolgd. Na “Oerend Hard” verplaatst het evenement zich wederom naar het hoofdpodium waar de band van Martin Buitenhuis, Van Dik Hout, zijn opwachting heeft.

Van Dik Hout speelt “Alles of Niets” en het bekende “Stil in Mij”, waarbij het publiek luidkeels de gelegenheid benut om mee te zingen. Tijdens dit laatste nummer wordt Van Dik Hout ondersteunt door Thomas Acda en Paul de Munnik, die van tegenovergestelde trappen het podium betreden. Tezamen met Van Dik Hout vormden Acda en de Munnik eerder een tijdelijke band, de Poema’s. Op het 10-jarig jubileum van de Vrienden van Amstel Live reden om samen als de Poema’s nog eens het nummer “Zij maakt het verschil” te spelen. Tijdens dit nummer verplaatsen de artiesten zich naar het midden van de zaal. Onder de grote kroonluchter die in het midden van de zaal is opgehangen, genieten de muzikanten zichtbaar van het enthousiaste publiek. Acda en de Munnik spelen vervolgens samen verder. Ook zij weten de zaal goed mee te krijgen. Nummers als “Het regent Zonnestralen” en “Niet of Nooit Geweest” worden met luid applaus beëindigd.



De show wordt vervolgd met een optreden van Sarah Bettens, bekend als zangeres van de Belgische band K’s Choice. Samen met de Haagse band Di-rect speelt zij het nummer “I’m Not An Addict”, waarbij de lichten in de zaal laag en lichtelijk dreigend over het publiek draaien. Di-rect speelt na het nummer met Sarah Bettens verder, waarbij gitarist Spike van Di-rect de mensen vraagt om lekker mee te springen op de nummers. Het optreden van Di-rect leidt tot een opzwepend sfeertje in de zaal, met name bij het laatste nummer “Rollercoaster” waarbij Di-rect geholpen wordt door Ellen ten Damme en Belle Perez.

Het stokje wordt overgegeven aan Belle Perez die met haar spaanse Latin-nummers een feestelijke ambiance weet te creëren. Het feest wordt voorgezet als Jeroen van den Boom opkomt en de meezinger “Jij bent Zo” brengt. Het nummer blijkt enorm populair en wordt met groot enthousiasme bij het aanwezige publiek ontvangen.



Ook De Dijk weet de sfeer in Ahoy goed vast te houden. Bij het laatste nummer van De Dijk worden zij geholpen door Tren en Jacq, de accordeonist en zanger van Rowwen Heze, die het concert vervolgens met de volledige bezetting van Rowwen Heze overnemen. De nummers leiden tot een uitzinnig publiek, waarbij het gooien van bier niet nagelaten wordt. Tot slot is het de beurt aan Rob de Nijs. Ook hij wordt bij zijn laatste nummer, de meezinger “Malle Babbe” geassisteerd door Tren en Jacq van Rowwen Heze.
Na een lang applaus wordt de toegift verzorgd door een medley, uitgevoerd door alle artiesten van de avond. De medley bestaat onder andere uit de nummers “Liefde voor Muziek”, “Saturday Night” en “Smoorverliefd”. Alle artiesten verzamelen zich op het podium midden in de zaal en sluiten de muzikale avond onder luid gejuich af.

Tot slot is het woord aan Ellen ten Damme, die het publiek bedankt en uitnodigt voor de volgende editie van de Vrienden van Amstel. Ellen’s woorden worden afgesloten met een laatste vuurwerkshow, die getuigt van een avond vol entertainment. Muziek in sneltreinvaart, de spectaculaire licht- en vuurwerkshows en een vrolijk, zelfs uitgelaten publiek dat van begin tot eind bijna alle nummers meezingt, maken dat deze jubileumeditie van de Vrienden van Amstel Live tot een groot succes kan worden bekroond.

Vrienden van Amstel Live - website

Onderwerp: POP-ROCK

Zondag 27 Januari 2008 at 8:34 pm

Muziek in sneltreinvaart bij 10-jarig jubileum Vrienden van Amstel Live

Door Rutger Stronks met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting
24 januari 2008 | Ahoy Rotterdam

De Vrienden van Amstel beleeft dit jaar zijn 10-jarig jubileum. Reden voor One & Only productions, organisator van het evenement, om groots uit te pakken met een drie uur durende show vol artiesten van Nederlandse bodem. Donderdag 24 januari jongstleden vond het eerste concert van de reeks van tien concerten plaats in het Rotterdamse Ahoy. Tijdens de avond is een live-registratie voor televisie gemaakt, die op 3 februari wordt uitgezonden bij de NPS.

Donderdagavond 24 januari om half negen is het dan zover; de eerste jubileumeditie van de Vrienden van Amstel Live wordt geopend door een spetterende drumsolo voorzien van een heus vuurwerkspektakel. Ellen ten Damme is aangewezen om het programma van de Vrienden van Amstel Live te presenteren. Na de drumsolo komt ze als diva op om tijdens een wandelroute door het grote Ahoy de lange lijst aan Nederlandse artiesten aan te kondigen. Het concert wordt muzikaal geopend door het vrolijke Wonderwoman van Leaf, waarbij de nog jonge en energiek ogende Dennis assisteert. Dennis speelt vervolgens zonder Leaf haar nummers “Bubblegum” en “Today”, die ervoor zorgen dat de toon in het Rotterdamse Ahoy gezet is. Tijdens het laatste nummer van Dennis, is het aan Guus Meeuwis om het roer over te nemen. Guus blijkt populair bij het “Hollandse” publiek, af te lezen uit het groot applaus dat Guus tijdens zijn opkomst ontvangt. Na zijn meezinger ‘tranen gelachen’ kondigt Guus het nummer “proosten” aan en vraagt aan het uitverkocht Ahoy om het glas te heffen.

Na Guus Meeuwis is het de beurt aan Normaal. Het spektakel verplaatst zich naar het podium dat aan de andere kant in Ahoy is opgesteld. Hier brengt Normaal de nummers “Hiekikkowokan”, “Alie” en uiteraard de meezinger “Oerend Hard” ten gehore. Tijdens “Oerend Hard” wordt Normaal geassisteerd door Martin Buitenhuis, zanger van Van Dik Hout. Martin doet een beroep op de toeschouwers om het nummer mee te zingen, wat door het vrolijke publiek direct wordt opgevolgd. Na “Oerend Hard” verplaatst het evenement zich wederom naar het hoofdpodium waar de band van Martin Buitenhuis, Van Dik Hout, zijn opwachting heeft.

Van Dik Hout speelt “Alles of Niets” en het bekende “Stil in Mij”, waarbij het publiek luidkeels de gelegenheid benut om mee te zingen. Tijdens dit laatste nummer wordt Van Dik Hout ondersteunt door Thomas Acda en Paul de Munnik, die van tegenovergestelde trappen het podium betreden. Tezamen met Van Dik Hout vormden Acda en de Munnik eerder een tijdelijke band, de Poema’s. Op het 10-jarig jubileum van de Vrienden van Amstel Live reden om samen als de Poema’s nog eens het nummer “Zij maakt het verschil” te spelen. Tijdens dit nummer verplaatsen de artiesten zich naar het midden van de zaal. Onder de grote kroonluchter die in het midden van de zaal is opgehangen, genieten de muzikanten zichtbaar van het enthousiaste publiek. Acda en de Munnik spelen vervolgens samen verder. Ook zij weten de zaal goed mee te krijgen. Nummers als “Het regent Zonnestralen” en “Niet of Nooit Geweest” worden met luid applaus beëindigd.



De show wordt vervolgd met een optreden van Sarah Bettens, bekend als zangeres van de Belgische band K’s Choice. Samen met de Haagse band Di-rect speelt zij het nummer “I’m Not An Addict”, waarbij de lichten in de zaal laag en lichtelijk dreigend over het publiek draaien. Di-rect speelt na het nummer met Sarah Bettens verder, waarbij gitarist Spike van Di-rect de mensen vraagt om lekker mee te springen op de nummers. Het optreden van Di-rect leidt tot een opzwepend sfeertje in de zaal, met name bij het laatste nummer “Rollercoaster” waarbij Di-rect geholpen wordt door Ellen ten Damme en Belle Perez.

Het stokje wordt overgegeven aan Belle Perez die met haar spaanse Latin-nummers een feestelijke ambiance weet te creëren. Het feest wordt voorgezet als Jeroen van den Boom opkomt en de meezinger “Jij bent Zo” brengt. Het nummer blijkt enorm populair en wordt met groot enthousiasme bij het aanwezige publiek ontvangen.



Ook De Dijk weet de sfeer in Ahoy goed vast te houden. Bij het laatste nummer van De Dijk worden zij geholpen door Tren en Jacq, de accordeonist en zanger van Rowwen Heze, die het concert vervolgens met de volledige bezetting van Rowwen Heze overnemen. De nummers leiden tot een uitzinnig publiek, waarbij het gooien van bier niet nagelaten wordt. Tot slot is het de beurt aan Rob de Nijs. Ook hij wordt bij zijn laatste nummer, de meezinger “Malle Babbe” geassisteerd door Tren en Jacq van Rowwen Heze.
Na een lang applaus wordt de toegift verzorgd door een medley, uitgevoerd door alle artiesten van de avond. De medley bestaat onder andere uit de nummers “Liefde voor Muziek”, “Saturday Night” en “Smoorverliefd”. Alle artiesten verzamelen zich op het podium midden in de zaal en sluiten de muzikale avond onder luid gejuich af.

Tot slot is het woord aan Ellen ten Damme, die het publiek bedankt en uitnodigt voor de volgende editie van de Vrienden van Amstel. Ellen’s woorden worden afgesloten met een laatste vuurwerkshow, die getuigt van een avond vol entertainment. Muziek in sneltreinvaart, de spectaculaire licht- en vuurwerkshows en een vrolijk, zelfs uitgelaten publiek dat van begin tot eind bijna alle nummers meezingt, maken dat deze jubileumeditie van de Vrienden van Amstel Live tot een groot succes kan worden bekroond.

Vrienden van Amstel Live - website

Onderwerp: POP-ROCK

Zondag 27 Januari 2008 at 8:34 pm

Muziek in sneltreinvaart bij 10-jarig jubileum Vrienden van Amstel Live

Door Rutger Stronks met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor vergroting
24 januari 2008 | Ahoy Rotterdam

De Vrienden van Amstel beleeft dit jaar zijn 10-jarig jubileum. Reden voor One & Only productions, organisator van het evenement, om groots uit te pakken met een drie uur durende show vol artiesten van Nederlandse bodem. Donderdag 24 januari jongstleden vond het eerste concert van de reeks van tien concerten plaats in het Rotterdamse Ahoy. Tijdens de avond is een live-registratie voor televisie gemaakt, die op 3 februari wordt uitgezonden bij de NPS.

Donderdagavond 24 januari om half negen is het dan zover; de eerste jubileumeditie van de Vrienden van Amstel Live wordt geopend door een spetterende drumsolo voorzien van een heus vuurwerkspektakel. Ellen ten Damme is aangewezen om het programma van de Vrienden van Amstel Live te presenteren. Na de drumsolo komt ze als diva op om tijdens een wandelroute door het grote Ahoy de lange lijst aan Nederlandse artiesten aan te kondigen. Het concert wordt muzikaal geopend door het vrolijke Wonderwoman van Leaf, waarbij de nog jonge en energiek ogende Dennis assisteert. Dennis speelt vervolgens zonder Leaf haar nummers “Bubblegum” en “Today”, die ervoor zorgen dat de toon in het Rotterdamse Ahoy gezet is. Tijdens het laatste nummer van Dennis, is het aan Guus Meeuwis om het roer over te nemen. Guus blijkt populair bij het “Hollandse” publiek, af te lezen uit het groot applaus dat Guus tijdens zijn opkomst ontvangt. Na zijn meezinger ‘tranen gelachen’ kondigt Guus het nummer “proosten” aan en vraagt aan het uitverkocht Ahoy om het glas te heffen.

Na Guus Meeuwis is het de beurt aan Normaal. Het spektakel verplaatst zich naar het podium dat aan de andere kant in Ahoy is opgesteld. Hier brengt Normaal de nummers “Hiekikkowokan”, “Alie” en uiteraard de meezinger “Oerend Hard” ten gehore. Tijdens “Oerend Hard” wordt Normaal geassisteerd door Martin Buitenhuis, zanger van Van Dik Hout. Martin doet een beroep op de toeschouwers om het nummer mee te zingen, wat door het vrolijke publiek direct wordt opgevolgd. Na “Oerend Hard” verplaatst het evenement zich wederom naar het hoofdpodium waar de band van Martin Buitenhuis, Van Dik Hout, zijn opwachting heeft.

Van Dik Hout speelt “Alles of Niets” en het bekende “Stil in Mij”, waarbij het publiek luidkeels de gelegenheid benut om mee te zingen. Tijdens dit laatste nummer wordt Van Dik Hout ondersteunt door Thomas Acda en Paul de Munnik, die van tegenovergestelde trappen het podium betreden. Tezamen met Van Dik Hout vormden Acda en de Munnik eerder een tijdelijke band, de Poema’s. Op het 10-jarig jubileum van de Vrienden van Amstel Live reden om samen als de Poema’s nog eens het nummer “Zij maakt het verschil” te spelen. Tijdens dit nummer verplaatsen de artiesten zich naar het midden van de zaal. Onder de grote kroonluchter die in het midden van de zaal is opgehangen, genieten de muzikanten zichtbaar van het enthousiaste publiek. Acda en de Munnik spelen vervolgens samen verder. Ook zij weten de zaal goed mee te krijgen. Nummers als “Het regent Zonnestralen” en “Niet of Nooit Geweest” worden met luid applaus beëindigd.



De show wordt vervolgd met een optreden van Sarah Bettens, bekend als zangeres van de Belgische band K’s Choice. Samen met de Haagse band Di-rect speelt zij het nummer “I’m Not An Addict”, waarbij de lichten in de zaal laag en lichtelijk dreigend over het publiek draaien. Di-rect speelt na het nummer met Sarah Bettens verder, waarbij gitarist Spike van Di-rect de mensen vraagt om lekker mee te springen op de nummers. Het optreden van Di-rect leidt tot een opzwepend sfeertje in de zaal, met name bij het laatste nummer “Rollercoaster” waarbij Di-rect geholpen wordt door Ellen ten Damme en Belle Perez.

Het stokje wordt overgegeven aan Belle Perez die met haar spaanse Latin-nummers een feestelijke ambiance weet te creëren. Het feest wordt voorgezet als Jeroen van den Boom opkomt en de meezinger “Jij bent Zo” brengt. Het nummer blijkt enorm populair en wordt met groot enthousiasme bij het aanwezige publiek ontvangen.



Ook De Dijk weet de sfeer in Ahoy goed vast te houden. Bij het laatste nummer van De Dijk worden zij geholpen door Tren en Jacq, de accordeonist en zanger van Rowwen Heze, die het concert vervolgens met de volledige bezetting van Rowwen Heze overnemen. De nummers leiden tot een uitzinnig publiek, waarbij het gooien van bier niet nagelaten wordt. Tot slot is het de beurt aan Rob de Nijs. Ook hij wordt bij zijn laatste nummer, de meezinger “Malle Babbe” geassisteerd door Tren en Jacq van Rowwen Heze.
Na een lang applaus wordt de toegift verzorgd door een medley, uitgevoerd door alle artiesten van de avond. De medley bestaat onder andere uit de nummers “Liefde voor Muziek”, “Saturday Night” en “Smoorverliefd”. Alle artiesten verzamelen zich op het podium midden in de zaal en sluiten de muzikale avond onder luid gejuich af.

Tot slot is het woord aan Ellen ten Damme, die het publiek bedankt en uitnodigt voor de volgende editie van de Vrienden van Amstel. Ellen’s woorden worden afgesloten met een laatste vuurwerkshow, die getuigt van een avond vol entertainment. Muziek in sneltreinvaart, de spectaculaire licht- en vuurwerkshows en een vrolijk, zelfs uitgelaten publiek dat van begin tot eind bijna alle nummers meezingt, maken dat deze jubileumeditie van de Vrienden van Amstel Live tot een groot succes kan worden bekroond.

Vrienden van Amstel Live - website

Onderwerp: POP-ROCK

Vrijdag 25 Januari 2008 at 8:06 pm

Dampend optreden van veelzijdige rockchick Ellen ten Damme in Paard

Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek

Een uitverkocht Paard van Troje is de voorlaatste locatie tijdens Ellen Ten Damme’s Impossible Girl Club Tour die in november van vorig jaar begon ter promotie van haar gelijknamige laatstverschenen CD.

Ten Damme is een bezig bijtje die van meerdere markten thuis is. Naast muziek, acteert en presenteert de Drentse zangeres. Recentelijk heeft ze een theatertour onder de titel Von Kopf bis Fuss afgerond na een totaal van 92 shows te hebben gedaan om vervolgens ook nog eens haar laatste plaat onder de aandacht te brengen met een heuse clubtour. Even rust erna? Welnee! Ten Damme zal vanaf 24 januari meteen doorgaan met het presenteren van het jaarlijks terugkerende evenement De Vrienden van Amstel Live in de Rotterdamse Ahoy waar ze ongetwijfeld zelf ook nog een deuntje zal meespelen. En een deuntje kan ze zeker spelen! En dat is niet alleen fijn om naar te luisteren&hellip dat is ook heel leuk om naar te kijken! De zangeres is een stoere en sexy ogende veertiger die een hoop vrouwen van haar eigen leeftijd maar ook jonge meiden inspireert getuige ook de aanwezigheid van een grote groep vrouwelijke bewonderaars in de zaal. Ten Damme gaat gekleed in een rood leren jasje met een zilvergrijze strakke broek met daaronder rode laarzen. Met een verleidelijk gezichtje dat een paar erg mooie blauwe ogen herbergt, een niet mis te verstane grijns vertoont en een donker kapsel losjes laat wapperen, worden de remmen meteen losgegooid in Something en Impossible Girl.



Ten Damme rockt er stevig op los in eenvoudige maar wel erg lekker klinkende songs waarin een prominente rol voor ex-Fatal Flowers gitarist Robin Berlijn is weggelegd die als een wat ongeleid projectiel over het podium beweegt en de snaren van zijn gitaar erg prettig beroert. Maar er is ook ruimte om gas terug te nemen in meer ingetogen songs als het liefdevolle Stay, After Us en het over aangrijpende over dood handelende Hey Now. Haar stem doet soms iets denken aan die van Chrissie Hynde van The Pretenders maar ook iemand als Sheryl Crow lijkt door te klinken in een nummer als Old Jeans.

Is ze in haar carrière al een veelzijdig talent, ook als muzikante beperkt ze zich niet tot alleen maar zang maar pakt ze net zo makkelijk een gitaar of een viool of kruipt ze achter de toetsen zoals in de prachtige toegift Miss You.

Dat Ellen Ten Damme ook sex uitstraalt blijkt als ze tijdens het Duitstalige anti-oorlogsnummer Plattgefickt (ja inderdaad&hellip platgeneukt) als een beest over de vloer kronkelt, haar hand in haar kruis stopt terwijl gitarist Robin Berlijn vlak voor haar neus als een dolle geile hond op zijn Telecaster staat te plukken. De act laat verder niks aan de verbeelding over en de vonken vliegen er vanaf en je bedenkt dan dat Ten Damme ook een fantastisch acteertalent heeft&hellipof was dit nou echt? Ook in de aangename Stooges cover Wanna Be Your Dog doet ze de act nog even dunnetjes over.

Naast de eerder genoemde toegift Miss You komt als afsluiter ook de opzwepende hit Vegas aan de orde waarmee Ellen ten Damme een dampende anderhalf uur durende rockset beëindigd met prima pakkende rocksongs, afgewisseld met een aantal rustige liedjes en dat presenterend met een flinke dosis charisma en vertier tegenover een enthousiast publiek. Wat een beestachtig heerlijke act!

Ellen ten Damme - website

Band
Ellen Ten Damme “ zang, gitaar, viool en toetsen
Robin Berlijn “ gitaar en zang
Dick Brouwers - bas
Baz Mattie - drums
Diederik Nomden - toetsen

CD
Impossible Girl (2007)

Onderwerp: POP-ROCK

Vrijdag 25 Januari 2008 at 8:06 pm

Dampend optreden van veelzijdige rockchick Ellen ten Damme in Paard

Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek

Een uitverkocht Paard van Troje is de voorlaatste locatie tijdens Ellen Ten Damme’s Impossible Girl Club Tour die in november van vorig jaar begon ter promotie van haar gelijknamige laatstverschenen CD.

Ten Damme is een bezig bijtje die van meerdere markten thuis is. Naast muziek, acteert en presenteert de Drentse zangeres. Recentelijk heeft ze een theatertour onder de titel Von Kopf bis Fuss afgerond na een totaal van 92 shows te hebben gedaan om vervolgens ook nog eens haar laatste plaat onder de aandacht te brengen met een heuse clubtour. Even rust erna? Welnee! Ten Damme zal vanaf 24 januari meteen doorgaan met het presenteren van het jaarlijks terugkerende evenement De Vrienden van Amstel Live in de Rotterdamse Ahoy waar ze ongetwijfeld zelf ook nog een deuntje zal meespelen. En een deuntje kan ze zeker spelen! En dat is niet alleen fijn om naar te luisteren&hellip dat is ook heel leuk om naar te kijken! De zangeres is een stoere en sexy ogende veertiger die een hoop vrouwen van haar eigen leeftijd maar ook jonge meiden inspireert getuige ook de aanwezigheid van een grote groep vrouwelijke bewonderaars in de zaal. Ten Damme gaat gekleed in een rood leren jasje met een zilvergrijze strakke broek met daaronder rode laarzen. Met een verleidelijk gezichtje dat een paar erg mooie blauwe ogen herbergt, een niet mis te verstane grijns vertoont en een donker kapsel losjes laat wapperen, worden de remmen meteen losgegooid in Something en Impossible Girl.



Ten Damme rockt er stevig op los in eenvoudige maar wel erg lekker klinkende songs waarin een prominente rol voor ex-Fatal Flowers gitarist Robin Berlijn is weggelegd die als een wat ongeleid projectiel over het podium beweegt en de snaren van zijn gitaar erg prettig beroert. Maar er is ook ruimte om gas terug te nemen in meer ingetogen songs als het liefdevolle Stay, After Us en het over aangrijpende over dood handelende Hey Now. Haar stem doet soms iets denken aan die van Chrissie Hynde van The Pretenders maar ook iemand als Sheryl Crow lijkt door te klinken in een nummer als Old Jeans.

Is ze in haar carrière al een veelzijdig talent, ook als muzikante beperkt ze zich niet tot alleen maar zang maar pakt ze net zo makkelijk een gitaar of een viool of kruipt ze achter de toetsen zoals in de prachtige toegift Miss You.

Dat Ellen Ten Damme ook sex uitstraalt blijkt als ze tijdens het Duitstalige anti-oorlogsnummer Plattgefickt (ja inderdaad&hellip platgeneukt) als een beest over de vloer kronkelt, haar hand in haar kruis stopt terwijl gitarist Robin Berlijn vlak voor haar neus als een dolle geile hond op zijn Telecaster staat te plukken. De act laat verder niks aan de verbeelding over en de vonken vliegen er vanaf en je bedenkt dan dat Ten Damme ook een fantastisch acteertalent heeft&hellipof was dit nou echt? Ook in de aangename Stooges cover Wanna Be Your Dog doet ze de act nog even dunnetjes over.

Naast de eerder genoemde toegift Miss You komt als afsluiter ook de opzwepende hit Vegas aan de orde waarmee Ellen ten Damme een dampende anderhalf uur durende rockset beëindigd met prima pakkende rocksongs, afgewisseld met een aantal rustige liedjes en dat presenterend met een flinke dosis charisma en vertier tegenover een enthousiast publiek. Wat een beestachtig heerlijke act!

Ellen ten Damme - website

Band
Ellen Ten Damme “ zang, gitaar, viool en toetsen
Robin Berlijn “ gitaar en zang
Dick Brouwers - bas
Baz Mattie - drums
Diederik Nomden - toetsen

CD
Impossible Girl (2007)

Onderwerp: POP-ROCK

Vrijdag 25 Januari 2008 at 8:06 pm

Dampend optreden van veelzijdige rockchick Ellen ten Damme in Paard

Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek

Een uitverkocht Paard van Troje is de voorlaatste locatie tijdens Ellen Ten Damme’s Impossible Girl Club Tour die in november van vorig jaar begon ter promotie van haar gelijknamige laatstverschenen CD.

Ten Damme is een bezig bijtje die van meerdere markten thuis is. Naast muziek, acteert en presenteert de Drentse zangeres. Recentelijk heeft ze een theatertour onder de titel Von Kopf bis Fuss afgerond na een totaal van 92 shows te hebben gedaan om vervolgens ook nog eens haar laatste plaat onder de aandacht te brengen met een heuse clubtour. Even rust erna? Welnee! Ten Damme zal vanaf 24 januari meteen doorgaan met het presenteren van het jaarlijks terugkerende evenement De Vrienden van Amstel Live in de Rotterdamse Ahoy waar ze ongetwijfeld zelf ook nog een deuntje zal meespelen. En een deuntje kan ze zeker spelen! En dat is niet alleen fijn om naar te luisteren&hellip dat is ook heel leuk om naar te kijken! De zangeres is een stoere en sexy ogende veertiger die een hoop vrouwen van haar eigen leeftijd maar ook jonge meiden inspireert getuige ook de aanwezigheid van een grote groep vrouwelijke bewonderaars in de zaal. Ten Damme gaat gekleed in een rood leren jasje met een zilvergrijze strakke broek met daaronder rode laarzen. Met een verleidelijk gezichtje dat een paar erg mooie blauwe ogen herbergt, een niet mis te verstane grijns vertoont en een donker kapsel losjes laat wapperen, worden de remmen meteen losgegooid in Something en Impossible Girl.



Ten Damme rockt er stevig op los in eenvoudige maar wel erg lekker klinkende songs waarin een prominente rol voor ex-Fatal Flowers gitarist Robin Berlijn is weggelegd die als een wat ongeleid projectiel over het podium beweegt en de snaren van zijn gitaar erg prettig beroert. Maar er is ook ruimte om gas terug te nemen in meer ingetogen songs als het liefdevolle Stay, After Us en het over aangrijpende over dood handelende Hey Now. Haar stem doet soms iets denken aan die van Chrissie Hynde van The Pretenders maar ook iemand als Sheryl Crow lijkt door te klinken in een nummer als Old Jeans.

Is ze in haar carrière al een veelzijdig talent, ook als muzikante beperkt ze zich niet tot alleen maar zang maar pakt ze net zo makkelijk een gitaar of een viool of kruipt ze achter de toetsen zoals in de prachtige toegift Miss You.

Dat Ellen Ten Damme ook sex uitstraalt blijkt als ze tijdens het Duitstalige anti-oorlogsnummer Plattgefickt (ja inderdaad&hellip platgeneukt) als een beest over de vloer kronkelt, haar hand in haar kruis stopt terwijl gitarist Robin Berlijn vlak voor haar neus als een dolle geile hond op zijn Telecaster staat te plukken. De act laat verder niks aan de verbeelding over en de vonken vliegen er vanaf en je bedenkt dan dat Ten Damme ook een fantastisch acteertalent heeft&hellipof was dit nou echt? Ook in de aangename Stooges cover Wanna Be Your Dog doet ze de act nog even dunnetjes over.

Naast de eerder genoemde toegift Miss You komt als afsluiter ook de opzwepende hit Vegas aan de orde waarmee Ellen ten Damme een dampende anderhalf uur durende rockset beëindigd met prima pakkende rocksongs, afgewisseld met een aantal rustige liedjes en dat presenterend met een flinke dosis charisma en vertier tegenover een enthousiast publiek. Wat een beestachtig heerlijke act!

Ellen ten Damme - website

Band
Ellen Ten Damme “ zang, gitaar, viool en toetsen
Robin Berlijn “ gitaar en zang
Dick Brouwers - bas
Baz Mattie - drums
Diederik Nomden - toetsen

CD
Impossible Girl (2007)

Onderwerp: POP-ROCK

Vrijdag 25 Januari 2008 at 8:06 pm

Dampend optreden van veelzijdige rockchick Ellen ten Damme in Paard

Door Serge Julien met foto's van Berbera van den Hoek

Een uitverkocht Paard van Troje is de voorlaatste locatie tijdens Ellen Ten Damme’s Impossible Girl Club Tour die in november van vorig jaar begon ter promotie van haar gelijknamige laatstverschenen CD.

Ten Damme is een bezig bijtje die van meerdere markten thuis is. Naast muziek, acteert en presenteert de Drentse zangeres. Recentelijk heeft ze een theatertour onder de titel Von Kopf bis Fuss afgerond na een totaal van 92 shows te hebben gedaan om vervolgens ook nog eens haar laatste plaat onder de aandacht te brengen met een heuse clubtour. Even rust erna? Welnee! Ten Damme zal vanaf 24 januari meteen doorgaan met het presenteren van het jaarlijks terugkerende evenement De Vrienden van Amstel Live in de Rotterdamse Ahoy waar ze ongetwijfeld zelf ook nog een deuntje zal meespelen. En een deuntje kan ze zeker spelen! En dat is niet alleen fijn om naar te luisteren&hellip dat is ook heel leuk om naar te kijken! De zangeres is een stoere en sexy ogende veertiger die een hoop vrouwen van haar eigen leeftijd maar ook jonge meiden inspireert getuige ook de aanwezigheid van een grote groep vrouwelijke bewonderaars in de zaal. Ten Damme gaat gekleed in een rood leren jasje met een zilvergrijze strakke broek met daaronder rode laarzen. Met een verleidelijk gezichtje dat een paar erg mooie blauwe ogen herbergt, een niet mis te verstane grijns vertoont en een donker kapsel losjes laat wapperen, worden de remmen meteen losgegooid in Something en Impossible Girl.



Ten Damme rockt er stevig op los in eenvoudige maar wel erg lekker klinkende songs waarin een prominente rol voor ex-Fatal Flowers gitarist Robin Berlijn is weggelegd die als een wat ongeleid projectiel over het podium beweegt en de snaren van zijn gitaar erg prettig beroert. Maar er is ook ruimte om gas terug te nemen in meer ingetogen songs als het liefdevolle Stay, After Us en het over aangrijpende over dood handelende Hey Now. Haar stem doet soms iets denken aan die van Chrissie Hynde van The Pretenders maar ook iemand als Sheryl Crow lijkt door te klinken in een nummer als Old Jeans.

Is ze in haar carrière al een veelzijdig talent, ook als muzikante beperkt ze zich niet tot alleen maar zang maar pakt ze net zo makkelijk een gitaar of een viool of kruipt ze achter de toetsen zoals in de prachtige toegift Miss You.

Dat Ellen Ten Damme ook sex uitstraalt blijkt als ze tijdens het Duitstalige anti-oorlogsnummer Plattgefickt (ja inderdaad&hellip platgeneukt) als een beest over de vloer kronkelt, haar hand in haar kruis stopt terwijl gitarist Robin Berlijn vlak voor haar neus als een dolle geile hond op zijn Telecaster staat te plukken. De act laat verder niks aan de verbeelding over en de vonken vliegen er vanaf en je bedenkt dan dat Ten Damme ook een fantastisch acteertalent heeft&hellipof was dit nou echt? Ook in de aangename Stooges cover Wanna Be Your Dog doet ze de act nog even dunnetjes over.

Naast de eerder genoemde toegift Miss You komt als afsluiter ook de opzwepende hit Vegas aan de orde waarmee Ellen ten Damme een dampende anderhalf uur durende rockset beëindigd met prima pakkende rocksongs, afgewisseld met een aantal rustige liedjes en dat presenterend met een flinke dosis charisma en vertier tegenover een enthousiast publiek. Wat een beestachtig heerlijke act!

Ellen ten Damme - website

Band
Ellen Ten Damme “ zang, gitaar, viool en toetsen
Robin Berlijn “ gitaar en zang
Dick Brouwers - bas
Baz Mattie - drums
Diederik Nomden - toetsen

CD
Impossible Girl (2007)

Onderwerp: DANS

Vrijdag 25 Januari 2008 at 2:54 pm

Andrés Marin | Un noche en el Ultimo café

Door Terremoto met foto's van Hans Speekenbrink

Andrés Marín staat bekend als een van de belangrijkste vernieuwers van traditionele flamencostijlen. Met een vader die danste en een moeder die zong was Andrés al op jonge leeftijd in staat zijn artistieke expressie vorm te geven. Sinds zijn debuut in 1993 heeft Andrés de hele wereld bereisd als gastperformer en choreograaf in verschillende gezelschappen en shows. Hij trad op in theaters als Space Zero in Tokyo, de Komische Oper in Berlijn en het Maestranza Theater in Sevilla. Tot zijn meest vooraan staande optredens behoren zijn presentatie in de "Bienal de Arte Flamenco" in Sevilla, waar hij een soloptreden deed in het programma "Bailaores", zijn gastoptreden bij Manuala Carrasco in La Raíz del Grito, zijn deelname aan Het Slagwerk Percussion Festival waar hij een improvisatie deed met de vroegere drummer van Frank Zappa - Terry Bozzio - en de tablaspeler Zakir Hussain in de show Masters of Percussion in Amsterdam, en zijn samenwerking met het Metropole Orkest in de Vredenburg te Utrecht in een project van fusion tussen flamenco, jazz en de poëzie van Federico García Lorca. 

Hij is veelvuldig op tournee geweest in de Verenigde Staten met optredens in het Joyce Theater in New York, het Dance Umbrella Festival in Boston en in de Bay Area Dance Series in San Francisco. Andrés speelde een hoofdrol in het programma Triloga: Past, Present and Future, waar hij de toekomst van de flamenco dans voorstelde. Dit toegejuicht werk speelde met succes op het 15e Internationale Festival Madrid en Danza, de 12e Bienal de Arte Flamenco in Sevilla en het Flamenco Art Festival in Mons de Marsan. 

Andrés is ook leider en choreograaf van zijn gezelschap, waarvan zijn 1e werk is "Más allá del Tiempo" (Voorbij de Tijd). Hierin wordt het publiek op een reis gebracht die de eclectische mix van traditionele en unieke elementen van zijn buitengewone karakter onthult. Na het debuut in de Maison de la Danse in Lyon maakte het gezelschap een tournee door Europa gedurende het seizoen 2002 / 2003 met o.a. vier optredens in het Théâtre de la Ville in Paris, de 12e Bienal de Arte Flamenco in Sevilla.

"Mas allá del Tiempo" beleefde zijn première in de Verenigde Staten op het New World Flamenco Festival in Los Angeles. Hij keerde met zijn gezelschap terug naar de Maison de la Dance om het podium te delen met choregraaf Jiri Kylian en danser Bill T. Jones als onderdeel van Dance Celebration!, Live uitgezonden op Art Channel. In maart 2004 werd "Más Allá del Tiempo" opgevoerd samen met Tomatito op het Festival de Jerez. In sept ’04 was de première van zijn choreografie “Asimetrías” te zien op de Bienal van Sevilla en in november ‘05 daarna tevens in “Maison de la Danse” in Lyon en in Jerez in feb 06. Zijn productie: “Vanguardia Jonda” , waarvan de première 17 okt ’06 was te zien tijdens de Bienal in Sevilla, had uitmuntende lovende kritieken. Januari ’07 was deze productie ook te zien in Nederland, w.o. in het Nieuwe Muziekgebouw aan het IJ te A’dam.

In februari ‘08. trad hij met zijn Compañia op tijdens het jaarlijks terugkerende pretentieuze Flamencofestival te Jerez. Zo 26 oktober j.l. opende hij met zijn Compañia de II Flamenco Biënnale Nederland in het Muziekgebouw aan het IJ te Amsterdam met het programma “el Cielo de tu Boca”. Daar danste hij choreografieën, die hij nooit eerder danste en waarvan, TIJDENS DE WORKSHOP, gedeeltes / thema’s zullen worden behandeld 

Andrés Marin - website
Informatie over Andrés, en zijn studio / dansschool in Sevilla: www.andresmarin.es/estudio 

Andrés Marin - dans
José Valencia - zang
Salvador Gutierrez - gitaar
Juan Antonio Suarez - percussie
Pablo Suarez - piano

Onderwerp: DANS

Vrijdag 25 Januari 2008 at 2:54 pm

Andrés Marin | Un noche en el Ultimo café

Onderwerp: DANS

Vrijdag 25 Januari 2008 at 2:54 pm

Andrés Marín | Un noche en el Ultimo café

Door Terremoto met foto's van Hans Speekenbrink

Andrés Marín staat bekend als een van de belangrijkste vernieuwers van traditionele flamencostijlen. Met een vader die danste en een moeder die zong was Andrés al op jonge leeftijd in staat zijn artistieke expressie vorm te geven. Sinds zijn debuut in 1993 heeft Andrés de hele wereld bereisd als gastperformer en choreograaf in verschillende gezelschappen en shows. Hij trad op in theaters als Space Zero in Tokyo, de Komische Oper in Berlijn en het Maestranza Theater in Sevilla. Tot zijn meest vooraan staande optredens behoren zijn presentatie in de "Bienal de Arte Flamenco" in Sevilla, waar hij een soloptreden deed in het programma "Bailaores", zijn gastoptreden bij Manuala Carrasco in La Raíz del Grito, zijn deelname aan Het Slagwerk Percussion Festival waar hij een improvisatie deed met de vroegere drummer van Frank Zappa - Terry Bozzio - en de tablaspeler Zakir Hussain in de show Masters of Percussion in Amsterdam, en zijn samenwerking met het Metropole Orkest in de Vredenburg te Utrecht in een project van fusion tussen flamenco, jazz en de poëzie van Federico García Lorca. 

Hij is veelvuldig op tournee geweest in de Verenigde Staten met optredens in het Joyce Theater in New York, het Dance Umbrella Festival in Boston en in de Bay Area Dance Series in San Francisco. Andrés speelde een hoofdrol in het programma Triloga: Past, Present and Future, waar hij de toekomst van de flamenco dans voorstelde. Dit toegejuicht werk speelde met succes op het 15e Internationale Festival Madrid en Danza, de 12e Bienal de Arte Flamenco in Sevilla en het Flamenco Art Festival in Mons de Marsan. 

Andrés is ook leider en choreograaf van zijn gezelschap, waarvan zijn 1e werk is "Más allá del Tiempo" (Voorbij de Tijd). Hierin wordt het publiek op een reis gebracht die de eclectische mix van traditionele en unieke elementen van zijn buitengewone karakter onthult. Na het debuut in de Maison de la Danse in Lyon maakte het gezelschap een tournee door Europa gedurende het seizoen 2002 / 2003 met o.a. vier optredens in het Théâtre de la Ville in Paris, de 12e Bienal de Arte Flamenco in Sevilla.

"Mas allá del Tiempo" beleefde zijn première in de Verenigde Staten op het New World Flamenco Festival in Los Angeles. Hij keerde met zijn gezelschap terug naar de Maison de la Dance om het podium te delen met choregraaf Jiri Kylian en danser Bill T. Jones als onderdeel van Dance Celebration!, Live uitgezonden op Art Channel. In maart 2004 werd "Más Allá del Tiempo" opgevoerd samen met Tomatito op het Festival de Jerez. In sept ’04 was de première van zijn choreografie “Asimetrías” te zien op de Bienal van Sevilla en in november ‘05 daarna tevens in “Maison de la Danse” in Lyon en in Jerez in feb 06. Zijn productie: “Vanguardia Jonda” , waarvan de première 17 okt ’06 was te zien tijdens de Bienal in Sevilla, had uitmuntende lovende kritieken. Januari ’07 was deze productie ook te zien in Nederland, w.o. in het Nieuwe Muziekgebouw aan het IJ te A’dam.

In februari ‘08. trad hij met zijn Compañia op tijdens het jaarlijks terugkerende pretentieuze Flamencofestival te Jerez. Zo 26 oktober j.l. opende hij met zijn Compañia de II Flamenco Biënnale Nederland in het Muziekgebouw aan het IJ te Amsterdam met het programma “el Cielo de tu Boca”. Daar danste hij choreografieën, die hij nooit eerder danste en waarvan, TIJDENS DE WORKSHOP, gedeeltes / thema’s zullen worden behandeld 

Andrés Marin - website
Informatie over Andrés, en zijn studio / dansschool in Sevilla: www.andresmarin.es/estudio 

Andrés Marin - dans
José Valencia - zang
Salvador Gutierrez - gitaar
Juan Antonio Suarez - percussie
Pablo Suarez - piano

Onderwerp: DANS

Vrijdag 25 Januari 2008 at 2:54 pm

Andrés Marín | Un noche en el Ultimo café

Door Terremoto met foto's van Hans Speekenbrink

Andrés Marín staat bekend als een van de belangrijkste vernieuwers van traditionele flamencostijlen. Met een vader die danste en een moeder die zong was Andrés al op jonge leeftijd in staat zijn artistieke expressie vorm te geven. Sinds zijn debuut in 1993 heeft Andrés de hele wereld bereisd als gastperformer en choreograaf in verschillende gezelschappen en shows. Hij trad op in theaters als Space Zero in Tokyo, de Komische Oper in Berlijn en het Maestranza Theater in Sevilla. Tot zijn meest vooraan staande optredens behoren zijn presentatie in de "Bienal de Arte Flamenco" in Sevilla, waar hij een soloptreden deed in het programma "Bailaores", zijn gastoptreden bij Manuala Carrasco in La Raíz del Grito, zijn deelname aan Het Slagwerk Percussion Festival waar hij een improvisatie deed met de vroegere drummer van Frank Zappa - Terry Bozzio - en de tablaspeler Zakir Hussain in de show Masters of Percussion in Amsterdam, en zijn samenwerking met het Metropole Orkest in de Vredenburg te Utrecht in een project van fusion tussen flamenco, jazz en de poëzie van Federico García Lorca. 

Hij is veelvuldig op tournee geweest in de Verenigde Staten met optredens in het Joyce Theater in New York, het Dance Umbrella Festival in Boston en in de Bay Area Dance Series in San Francisco. Andrés speelde een hoofdrol in het programma Triloga: Past, Present and Future, waar hij de toekomst van de flamenco dans voorstelde. Dit toegejuicht werk speelde met succes op het 15e Internationale Festival Madrid en Danza, de 12e Bienal de Arte Flamenco in Sevilla en het Flamenco Art Festival in Mons de Marsan. 

Andrés is ook leider en choreograaf van zijn gezelschap, waarvan zijn 1e werk is "Más allá del Tiempo" (Voorbij de Tijd). Hierin wordt het publiek op een reis gebracht die de eclectische mix van traditionele en unieke elementen van zijn buitengewone karakter onthult. Na het debuut in de Maison de la Danse in Lyon maakte het gezelschap een tournee door Europa gedurende het seizoen 2002 / 2003 met o.a. vier optredens in het Théâtre de la Ville in Paris, de 12e Bienal de Arte Flamenco in Sevilla.

"Mas allá del Tiempo" beleefde zijn première in de Verenigde Staten op het New World Flamenco Festival in Los Angeles. Hij keerde met zijn gezelschap terug naar de Maison de la Dance om het podium te delen met choregraaf Jiri Kylian en danser Bill T. Jones als onderdeel van Dance Celebration!, Live uitgezonden op Art Channel. In maart 2004 werd "Más Allá del Tiempo" opgevoerd samen met Tomatito op het Festival de Jerez. In sept ’04 was de première van zijn choreografie “Asimetrías” te zien op de Bienal van Sevilla en in november ‘05 daarna tevens in “Maison de la Danse” in Lyon en in Jerez in feb 06. Zijn productie: “Vanguardia Jonda” , waarvan de première 17 okt ’06 was te zien tijdens de Bienal in Sevilla, had uitmuntende lovende kritieken. Januari ’07 was deze productie ook te zien in Nederland, w.o. in het Nieuwe Muziekgebouw aan het IJ te A’dam.

In februari ‘08. trad hij met zijn Compañia op tijdens het jaarlijks terugkerende pretentieuze Flamencofestival te Jerez. Zo 26 oktober j.l. opende hij met zijn Compañia de II Flamenco Biënnale Nederland in het Muziekgebouw aan het IJ te Amsterdam met het programma “el Cielo de tu Boca”. Daar danste hij choreografieën, die hij nooit eerder danste en waarvan, TIJDENS DE WORKSHOP, gedeeltes / thema’s zullen worden behandeld 

Andrés Marin - website
Informatie over Andrés, en zijn studio / dansschool in Sevilla: www.andresmarin.es/estudio 

Andrés Marin - dans
José Valencia - zang
Salvador Gutierrez - gitaar
Juan Antonio Suarez - percussie
Pablo Suarez - piano

Onderwerp: NIEUWS

Donderdag 24 Januari 2008 at 12:59 pm

Artistiek directeur Rob Ligthert treedt vervroegd terug bij Toneelgroep Oostpool

Artistiek directeur Rob Ligthert treedt vervroegd terug bij Toneelgroep Oostpool

Toneelgroep Oostpool en Rob Ligthert hebben in overleg besloten de samenwerking per 1 februari 2008 te beëindigen. Gepland was dat Ligthert verantwoordelijk zou blijven voor het artistiek beleid van Toneelgroep Oostpool tot eind 2008. Daarna zou hij vertrekken uit Arnhem. De geleidelijke omschakeling van de ‘oude’ naar de ‘nieuwe’ Toneelgroep Oostpool gedurende een jaar, blijkt in de praktijk een te zware wissel te trekken op de organisatie. De regie van Het Eigen Bloed - op 19 januari in première gegaan in Radio Kootwijk - is daarmee het laatste project dat Ligthert als artistiek directeur voor Toneelgroep Oostpool heeft uitgevoerd.

Het bestuur heeft Rob Klinkenberg met ingang van 1 februari benoemd tot interim artistiek directeur. Het plan was dat Klinkenberg aan het begin van de nieuwe kunstenplanperiode
(1 januari 2009) de artistieke leiding over zou nemen. De zakelijke leiding blijft in de vertrouwde handen van zakelijk directeur Alex K ¼hne.

“Voor de programmering van Toneelgroep Oostpool zal het vervroegde vertrek van Rob geen consequenties hebben”, aldus bestuursvoorzitter Kees Bakker. “Het programma staat al vast en het blijft ongewijzigd. Rob Ligthert doet nog de reprise van Op de ziel in het najaar en voor de zomervoorstelling zijn we inmiddels in gesprek met kandidaat-regisseurs om die van hem over te nemen”, aldus Bakker.

Bakker: “Om het maar eens plastisch uit te drukken, Toneelgroep Oostpool stond voor de bijzonder moeilijke opgave om tijdens de verbouwing de winkel open te houden. Zo’n omschakeling van beleid is voor een theatergezelschap één van de moeilijkste operaties die je maar kunt voorstellen. In artistiek opzicht gaat het gelukkig heel goed met Toneelgroep Oostpool; met veel hoogtepunten. De voorstellingen zijn heel goed ontvangen door ons publiek. Wij zijn ons ervan bewust dat Rob Ligthert zijn functie op zeer hoog niveau heeft vervuld en daarmee Toneelgroep Oostpool in een uitstekende positie heeft gebracht voor de toekomst.”

Rob Ligthert zal de artistieke samenwerking met toneelschrijver Peer Wittenbols ook in de toekomst voortzetten.

Onderwerp: NIEUWS

Donderdag 24 Januari 2008 at 12:59 pm

Artistiek directeur Rob Ligthert treedt vervroegd terug bij Toneelgroep Oostpool

Artistiek directeur Rob Ligthert treedt vervroegd terug bij Toneelgroep Oostpool

Toneelgroep Oostpool en Rob Ligthert hebben in overleg besloten de samenwerking per 1 februari 2008 te beëindigen. Gepland was dat Ligthert verantwoordelijk zou blijven voor het artistiek beleid van Toneelgroep Oostpool tot eind 2008. Daarna zou hij vertrekken uit Arnhem. De geleidelijke omschakeling van de ‘oude’ naar de ‘nieuwe’ Toneelgroep Oostpool gedurende een jaar, blijkt in de praktijk een te zware wissel te trekken op de organisatie. De regie van Het Eigen Bloed - op 19 januari in première gegaan in Radio Kootwijk - is daarmee het laatste project dat Ligthert als artistiek directeur voor Toneelgroep Oostpool heeft uitgevoerd.

Het bestuur heeft Rob Klinkenberg met ingang van 1 februari benoemd tot interim artistiek directeur. Het plan was dat Klinkenberg aan het begin van de nieuwe kunstenplanperiode
(1 januari 2009) de artistieke leiding over zou nemen. De zakelijke leiding blijft in de vertrouwde handen van zakelijk directeur Alex K ¼hne.

“Voor de programmering van Toneelgroep Oostpool zal het vervroegde vertrek van Rob geen consequenties hebben”, aldus bestuursvoorzitter Kees Bakker. “Het programma staat al vast en het blijft ongewijzigd. Rob Ligthert doet nog de reprise van Op de ziel in het najaar en voor de zomervoorstelling zijn we inmiddels in gesprek met kandidaat-regisseurs om die van hem over te nemen”, aldus Bakker.

Bakker: “Om het maar eens plastisch uit te drukken, Toneelgroep Oostpool stond voor de bijzonder moeilijke opgave om tijdens de verbouwing de winkel open te houden. Zo’n omschakeling van beleid is voor een theatergezelschap één van de moeilijkste operaties die je maar kunt voorstellen. In artistiek opzicht gaat het gelukkig heel goed met Toneelgroep Oostpool; met veel hoogtepunten. De voorstellingen zijn heel goed ontvangen door ons publiek. Wij zijn ons ervan bewust dat Rob Ligthert zijn functie op zeer hoog niveau heeft vervuld en daarmee Toneelgroep Oostpool in een uitstekende positie heeft gebracht voor de toekomst.”

Rob Ligthert zal de artistieke samenwerking met toneelschrijver Peer Wittenbols ook in de toekomst voortzetten.

Onderwerp: NIEUWS

Donderdag 24 Januari 2008 at 12:59 pm

Artistiek directeur Rob Ligthert treedt vervroegd terug bij Toneelgroep Oostpool

Artistiek directeur Rob Ligthert treedt vervroegd terug bij Toneelgroep Oostpool

Toneelgroep Oostpool en Rob Ligthert hebben in overleg besloten de samenwerking per 1 februari 2008 te beëindigen. Gepland was dat Ligthert verantwoordelijk zou blijven voor het artistiek beleid van Toneelgroep Oostpool tot eind 2008. Daarna zou hij vertrekken uit Arnhem. De geleidelijke omschakeling van de ‘oude’ naar de ‘nieuwe’ Toneelgroep Oostpool gedurende een jaar, blijkt in de praktijk een te zware wissel te trekken op de organisatie. De regie van Het Eigen Bloed - op 19 januari in première gegaan in Radio Kootwijk - is daarmee het laatste project dat Ligthert als artistiek directeur voor Toneelgroep Oostpool heeft uitgevoerd.

Het bestuur heeft Rob Klinkenberg met ingang van 1 februari benoemd tot interim artistiek directeur. Het plan was dat Klinkenberg aan het begin van de nieuwe kunstenplanperiode
(1 januari 2009) de artistieke leiding over zou nemen. De zakelijke leiding blijft in de vertrouwde handen van zakelijk directeur Alex K ¼hne.

“Voor de programmering van Toneelgroep Oostpool zal het vervroegde vertrek van Rob geen consequenties hebben”, aldus bestuursvoorzitter Kees Bakker. “Het programma staat al vast en het blijft ongewijzigd. Rob Ligthert doet nog de reprise van Op de ziel in het najaar en voor de zomervoorstelling zijn we inmiddels in gesprek met kandidaat-regisseurs om die van hem over te nemen”, aldus Bakker.

Bakker: “Om het maar eens plastisch uit te drukken, Toneelgroep Oostpool stond voor de bijzonder moeilijke opgave om tijdens de verbouwing de winkel open te houden. Zo’n omschakeling van beleid is voor een theatergezelschap één van de moeilijkste operaties die je maar kunt voorstellen. In artistiek opzicht gaat het gelukkig heel goed met Toneelgroep Oostpool; met veel hoogtepunten. De voorstellingen zijn heel goed ontvangen door ons publiek. Wij zijn ons ervan bewust dat Rob Ligthert zijn functie op zeer hoog niveau heeft vervuld en daarmee Toneelgroep Oostpool in een uitstekende positie heeft gebracht voor de toekomst.”

Rob Ligthert zal de artistieke samenwerking met toneelschrijver Peer Wittenbols ook in de toekomst voortzetten.

Onderwerp: NIEUWS

Donderdag 24 Januari 2008 at 12:59 pm

Artistiek directeur Rob Ligthert treedt vervroegd terug bij Toneelgroep Oostpool

Artistiek directeur Rob Ligthert treedt vervroegd terug bij Toneelgroep Oostpool

Toneelgroep Oostpool en Rob Ligthert hebben in overleg besloten de samenwerking per 1 februari 2008 te beëindigen. Gepland was dat Ligthert verantwoordelijk zou blijven voor het artistiek beleid van Toneelgroep Oostpool tot eind 2008. Daarna zou hij vertrekken uit Arnhem. De geleidelijke omschakeling van de ‘oude’ naar de ‘nieuwe’ Toneelgroep Oostpool gedurende een jaar, blijkt in de praktijk een te zware wissel te trekken op de organisatie. De regie van Het Eigen Bloed - op 19 januari in première gegaan in Radio Kootwijk - is daarmee het laatste project dat Ligthert als artistiek directeur voor Toneelgroep Oostpool heeft uitgevoerd.

Het bestuur heeft Rob Klinkenberg met ingang van 1 februari benoemd tot interim artistiek directeur. Het plan was dat Klinkenberg aan het begin van de nieuwe kunstenplanperiode
(1 januari 2009) de artistieke leiding over zou nemen. De zakelijke leiding blijft in de vertrouwde handen van zakelijk directeur Alex K ¼hne.

“Voor de programmering van Toneelgroep Oostpool zal het vervroegde vertrek van Rob geen consequenties hebben”, aldus bestuursvoorzitter Kees Bakker. “Het programma staat al vast en het blijft ongewijzigd. Rob Ligthert doet nog de reprise van Op de ziel in het najaar en voor de zomervoorstelling zijn we inmiddels in gesprek met kandidaat-regisseurs om die van hem over te nemen”, aldus Bakker.

Bakker: “Om het maar eens plastisch uit te drukken, Toneelgroep Oostpool stond voor de bijzonder moeilijke opgave om tijdens de verbouwing de winkel open te houden. Zo’n omschakeling van beleid is voor een theatergezelschap één van de moeilijkste operaties die je maar kunt voorstellen. In artistiek opzicht gaat het gelukkig heel goed met Toneelgroep Oostpool; met veel hoogtepunten. De voorstellingen zijn heel goed ontvangen door ons publiek. Wij zijn ons ervan bewust dat Rob Ligthert zijn functie op zeer hoog niveau heeft vervuld en daarmee Toneelgroep Oostpool in een uitstekende positie heeft gebracht voor de toekomst.”

Rob Ligthert zal de artistieke samenwerking met toneelschrijver Peer Wittenbols ook in de toekomst voortzetten.