Onderwerp: CABARET, DANS, FESTIVAL, MUZIEK

Donderdag 31 Augustus 2006 at 10:41 am

Fringe Festival: Five Easy Pieces in Sugar Factory

Five Easy Pieces
Five Easy Pieces
Five Easy Pieces

Foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

Five Easy Pieces
Five Easy Pieces
Five Easy Pieces
Five Easy Pieces
Five Easy Pieces
Five Easy Pieces

Maria Noë 
Roosmarijn Luyten 

Gwen Maduro 
Marijn Brouwers 


Five Easy Pieces - website
Amsterdam Fringe Festival - website
MEER FOTO'S

Onderwerp: MUZIEK

Woensdag 30 Augustus 2006 at 10:24 pm

Van Katoen gaat los op de Dam

Van Katoen
Van Katoen
Van Katoen

foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

Van Katoen
Van Katoen
Van Katoen




Van Katoen - website

Line-up
Bas Barnasconi- zang
Arnoud Bongaards -drums
Marijn van der Maat - gitaar
Niels Goosens - basgitaar

Onderwerp: MUZIEK

Dinsdag 29 Augustus 2006 at 1:06 pm

Ellen ten Damme: Von Kopf bis Fuss

Ellen ten Damme
Ellen ten Damme
Ellen ten Damme

foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)

Ellen ten Damme op de UItmarkt. Ellen met haar show 'Von Kopf bis Fuss' en met haar shows mèt en zonder bigband op De Parade in de vier grote steden. 

Ellen ten Damme
Ellen ten Damme
Ellen ten Damme


Ellen ten Damme - website

Onderwerp: MULTIMEDIA, MUZIEK

Maandag 28 Augustus 2006 at 10:39 am

Uitmarkt 2006: Blue Man Group, uniek concept uit New York

Blue Man Group
Blue Man Group
Blue Man Group

Foto's van Hans Speekenbrink (klik voor groter)

Bij de opening van de Uitmarkt was de New Yorkse formatie Blue Man Group te zien. Het gaat hier om drie blauwe mannen die een humoristische mix van theater (mime), muziek, wetenschap en kunst op het podium zetten.

Blue Man Group
Blue Man Group
Blue Man Group


De oprichters van de blauwe mannen zijn: Chris Wink, Phil Stanton en Matt Goldman.

Blue Man Group
Blue Man Group
Blue Man Group


Blue Man Group - website

Onderwerp: DANS, FESTIVAL, JAZZ, KLASSIEKE MUZIEK, MUSICAL, MUZIEK, TONEEL, WERELDMUZIEK

Zaterdag 26 Augustus 2006 at 11:03 am

Blauwe mannen rode draad op opening Uitmarkt 2006

Postman
Blue Man Group
Michelle Davids

foto's van Hans Speekenbrink (klik voor groter)

Grease
Lisa Fertschman
Nationaal Ballet

Duo Monastyrsky
Rabasa
Blue Man Group
Willeke Alberti
Blue Man Group
Dany Lademacher & Xander de Buisonjé

Onderwerp: CABARET, DANS, JAZZ, KLASSIEKE MUZIEK, MUSICAL, MUZIEK, TONEEL, WERELDMUZIEK

Vrijdag 25 Augustus 2006 at 12:29 pm

Opening UItmarkt 2006 op de Dam


Jules Deelder (foto Hans Speekenbrink)

Tekst Persbericht foto Hans Speekenbrink
Dit weekend vindt de jaarlijkse Uitmarkt plaats in Amsterdam. Vanavond start dat met de opening op het Brandpodium op de Dam. Begeleid door de New Cool Collective treden onder meer op: hiphopformatie The Oppposites, Willeke Alberti, het Nationale Ballet, Jules Deelder, singer-songwriter Daniel Samkalden, violiste Liza Ferschtman, gospelzangeres Michelle David, de innovatieve en ritmisch explosieve Blue Man Group, de cast van de musical Grease en Dany Lademacher met Xander de Buisonjé. De presentatie is in handen van Dolf Jansen en de opening zal ook op de televisie te zien zijn om 20.30 uur op Nederland 3.

Belangrijk onderdeel van de Uitmarkt is 'De Verleiding', het toneelvoorproefje, waarbij in de theaters rond Dam en Waterlooplein ruim 30 voorstellingen te zien zijn. 

De Verleiding - website
Uitmarkt - website

Onderwerp: ACTIE

Donderdag 24 Augustus 2006 at 8:21 pm

Gratis kaarten voor Goudsmit in het Paard van Troje



Abonnees op de gratis Cultuurpodium Nieuwsbrief krijgen niet alleen onze tweewekelijkse nieuwsbrief in hun mailbox maar komen ook in aanmerking voor interessante acties die wij speciaal voor onze vaste lezers kunnen organiseren. Bij deze de tweede actie voor gratis kaartjes en ook dit keer voor een concert in het Paard van Troje.

Onderwerp: MULTIMEDIA, FESTIVAL

Woensdag 23 Augustus 2006 at 7:00 pm

Noorderzon: Vuile sneeuw in Sarajevo


Gezien: filmtheater Images, 20 augustus, door Marjanne de Haan

Als de zon zich toch niet laat zien in het plantsoen, is uitwijken naar filmtheater Images geen zonde. Op de vierde avond van het festival draait hier Grbavica, een Bosnische film die vanaf 9 september te zien is en zich afspeelt in het winterse Sarajevo.

‘Ken ik jou niet ergens van? Heb ik je niet gezien bij de lijkenidentificatie? Naar wie ben jij op zoek?’ Late-night gespreksstof in Sarajevo, Bosnië. De oorlog is alweer een jaar of tien geleden beëindigd, maar de wonden zijn nog vers. Sarajevo is een door God verlaten oord, koud en met smerige sneeuw, bevolkt door ongure types, beheerst door werkloosheid en de herinnering aan de oorlog. Esma (Mirjana Karanovic) woont met haar dochter Sara in Grbavica, een grauwe buitenwijk van Sarajevo, waar tijdens de oorlog gevangenen werden gemarteld. Esma’s trauma laat zich raden, maar is desalniettemin gruwelijk, en een geheim dat ze angstvallig verborgen houdt voor Sara (Luna Mijovic). Haar gevoelige blik verraadt haar pijn, onzichtbaar voor een opstandige puber. Esma gaat tot het uiterste om Sara en zichzelf te sparen voor de waarheid, wat uiteindelijk leidt tot een heftige confrontatie tussen moeder en dochter.

Esma en Sara staan symbool voor de mentale spagaat waarin Bosnië verkeert. Esma’s leven is verwoest door de oorlog die Sara niet heeft meegemaakt. Haar jeugd filtert het recente verleden. Op school hoor je erbij als je vader shaheed is, een oorlogsmartelaar. Hoe wreder hij aan zijn eind kwam, hoe beter. Het is een bizarre wereld, die in Grbavica soms nogal wordt aangedikt. De nachtclub waar Esma werkt om het geld voor Sara’s excursie bij elkaar te krijgen, is een hel van stampende muziek, drank en grijpgrage mannen. Je krijgt het ongemakkelijke gevoel dat Esma zich op een hellend vlak begeeft, wat niet wordt uitgewerkt of waargemaakt- gelukkig. De onderwereldsubplot is een onnodige illustratie ervan. Maar de beelden van Sarajevo in de sneeuw, en Esma in Sarajevo, drukken haar weemoed treffend uit.

Grbavica kun je onevenwichtigheid van de plot verwijten, en misschien zelfs enig effectbejag. Tegelijkertijd is de Bosnische samenleving mijlenver van mijn belevingswereld verwijderd en kan ik het de regisseur Jasmila Zbanic niet kwalijk nemen haar boodschap zo te benadrukken. Grbavica gaat over oorlog en pijn, maar ook over liefde en waarheid, en dat, aldus Zbanic, heeft Bosnië hard nodig.

Grbavica
Regie: Jasmila Zbanic
Met: Mirjana Karanovic, Luna Mijovic
90min. Bosnië-Herzegovina 2006

Onderwerp: FESTIVAL, LOCATIETHEATER

Woensdag 23 Augustus 2006 at 07:55 am

Noorderzon: Cie 111/Phil Soltanoff - Plan B Kosmisch pacman

Cie 111/Phil Soltanoff - Plan B  Kosmisch pacman
Cie 111/Phil Soltanoff - Plan B  Kosmisch pacman
Cie 111/Phil Soltanoff - Plan B  Kosmisch pacman

Door Liesbeth Beeftink met foto’s van Jean-Paul Lozouet (klik voor groter)
Gezien op 19 augustus 2006, Festival Noorderzon


De groep Cie 111/Phil Soltanoff is één van de openingsacts van editie 2006 van theater-crossoverfestival Noorderzon. De voorstelling wordt in de brochure geschaard onder de noemer ‘circus’. Als ik de festivaltent binnenkom met tribunes tot in de nok, doet een penetrante dierentuinlucht me direct denken aan leeuwentemmers en ronddansende paarden. Maar Plan B maakt geen gebruik van dieren, hoge hoeden of tromgeroffel. Het instrumentarium van de vier mannen in pak die even later ten tonele glijden, bestaat uit een schuine wand met uitschuifbare blokken, uitneembare luiken en een verzameling witte balletjes.

Het spektakel dat zich voor mijn ogen ontvouwt is een ritmische dans waarbij de vier figuren in voortdurend veranderende sequenties van de wand afglijden. Op de achterwand zijn verspringende cijfers geprojecteerd. Een geometrische omgeving waarin de mens een ritmische functie heeft. De drie dimensies en de zwaartekracht worden opnieuw gedefinieerd in een vertraagde onderwaterwereld. Eerst glijden de mannen langzaam naar beneden, dan snel, buitelend, hortend, stotend, elkaar meenemend in een perfect uitgevoerde val waardoor weer nieuwe composities ontstaan. De muziek van Phil Soltanoff versterkt het gevoel dat je naar een levende versie van pacman zit te kijken. Als even later over de wand rollende balletjes ontweken worden door één van de mannen, is die associatie met een computerspel compleet.
Cie 111/Phil Soltanoff - Plan B  Kosmisch pacman
Cie 111/Phil Soltanoff - Plan B  Kosmisch pacman
Cie 111/Phil Soltanoff - Plan B  Kosmisch pacman


Dan komt de schuine wand rechtop te staan en worden nieuwe trucs met dezelfde minieme middelen uitgevoerd. Lenig als apen springen de mannen van het ene naar het andere uitstekende blok. Komische effecten zijn er voortdurend, bijvoorbeeld als de vier zich boven op elkaar in een deuropening klemmen of wanneer vier handen die uit een luikje in de wand steken, twee balletjes in razend tempo aan elkaar doorgeven. De handen lijken personen met een wil en een humeur. Dat is erg knap gedaan en werkt op mijn lachspieren. Maar Plan B gaat verder dan vaardigheid en effect. Als één van de mannen zich al jonglerend midden in sterrenhemel bevindt, krijgt de voorstelling een kosmische lading. Het lijkt alsof de figuur met de sterren speelt. De airy muziek omlijst dit mooie beeld.
De voorstelling geeft een gevoel van vrijheid, want de grenzen van wat je voor mogelijk houdt worden voor je ogen opgerekt. Het is een soort van illusionisme zonder geheimen. Tegen een wand oplopen, het kan gewoon maar je wist het nog niet!

Plan B is een verrassend, genreoverschrijdend spektakel dat alle zintuigen prikkelt. Overal ter wereld en al sinds 2001, oogst deze voorstelling lof. Een betere opening van Noorderzon was niet mogelijk.

Cie 111 - website
Festival Noorderzon - website

Onderwerp: MULTIMEDIA, FESTIVAL

Dinsdag 22 Augustus 2006 at 7:59 pm

Noorderzon: Licht verteerbaar drama in Almodóvars Volver

Penélope Cruz & Pedro Almodovar
Penélope Cruz
Penélope Cruz

Door Marjanne de Haan met publiciteitsfoto's van Volver (klik voor groter)

De wind jaagt over de begraafplaats van Alcanfor de las Infantas, waar de vrouwen uit het dorp hun doden koesteren. Het is dezelfde wind die het vuur aanwakkerde waarin de ouders van Raimunda en Soledad omkwamen. Maar de natuur neemt en geeft: wanneer tante Paula overlijdt, keert hun moeder terug naar het aardse en trekt bij Sole in. Een gescheiden vrouw is immers het beste af met haar moeder.

In Volver keert Pedro Almodóvar terug naar zijn favoriete onderwerp: vrouwen. Moeders, dochters en zusters in het bijzonder. Raimunda (Penélope Cruz) belichaamt alledrie als een volkse diva, altijd met een fraai gevuld décolleté waar de camera graag zijn oog op laat rusten. De 32-jarige Cruz is het stralende middelpunt van de film. Ze overtuigt als nuchtere moeder gezegend met een grenzenloze daadkracht, die geleerd heeft haar eigen boontjes te doppen. Haar man is een zuipende en zappende nietsnut, die geilt op zijn eigen dochter en al snel op ongenadige wijze van het doek verdwijnt. In het universum van Almodóvar zijn mannen gereduceerd tot de marge, niet meer dan de oorzaak van vrouwelijk ongeluk. Raimunda, Sole (Lola Due ±as) en hun moeder (Almodóvar-veterane Carmen Maura) hebben alledrie wat te stellen gehad met de mannen in hun leven, waardoor ze van elkaar verwijderd zijn geraakt. En hoewel gedane zaken geen keer nemen, keert het verleden op zijn schreden terug en krijgen de vrouwen van bovenaf alsnog de kans zich te verzoenen. Het drama van Volver is echter lichtvoetig. Komedie, tragedie, thriller en klucht wisselen elkaar af, zonder het verhaal in de weg te zitten. De film lijkt soms welhaast een musical zonder liedjes. Raimunda en Soledad wonen in een Madrileense achterbuurt, maar deprimerend is het er niet. De vindingrijkheid van de personages en de vanzelfsprekendheid waarmee zij hun lotgevallen aanvaarden, geven de film vaart en kleur. Ronduit hilarisch is de moeder die zich schuilhoudt bij Sole en assisteert in haar kapsalon aan huis. Almodóvar overgiet het geheel met een soapsausje. De vrouwen zijn voortdurend in gezelschap en begroeten elkaar met overdreven gezoen. Raimunda’s grote bruine vochtige ogen geven haar gemoed weer, zoals in een soap even ingezoomd wordt op de peinzende blik van een personage. En passant spreekt Almodóvar zijn walging uit over Jerry Springer-achtige shows, in een scène waarin vriendin August ­na aangespoord wordt haar ziel te verkopen in ruil voor een onbetaalbare kankerbehandeling. De sensatielust in de ogen van de presentatrice is angstaanjagend.

Zoals altijd in een film van Almodóvar is de art-direction uitgekiend: mooie composities met steeds weer rood zorgvuldig in het beeld verwerkt. De montage is associatief, van een met aarde besmeurd gezicht naar handen die een paprika snijden, van grond naar groente. De rouwende vrouwen bij tante Paula, van bovenaf gefilmd, vormen het koor van een Griekse tragedie; de windmolens op weg naar Alcanfor een imponerende verbeelding van de elementen.

Volver vormt een evenwichtig geheel van vorm, stijl en verhaal en schiet nergens uit. Behalve misschien wanneer Raimunda een flamencolied ten gehore brengt. Waar de zang in Hable con ella werkelijk ontroerde, missen de tranen van Cruz hun uitwerking. Het komt enigszins gekunsteld over, niet in het minst omdat Cruz overduidelijk playbackt. Het zij Almodóvar vergeven. Want mits je zijn typerende en onconventionele gang van zaken kunt waarderen, is Volver, net als Cruz, een uitbundige, rijpe film: geurig, kleurig en precies op smaak.

Volver (2006)
Regie: Pedro Almodóvar
Met Penélope Cruz, Carmen Maura en Lola Due ±as
Te zien vanaf 24 augustus