Categorie: FUSION, JAZZ, MULTIMEDIA
Zaterdag 15 Mei 2010 at 12:29 pm
L’Oeil de L’Elephant. Bijzondere symbiose tussen fotografie en muziek in Lanteren/Venster
Tekst Rik van Boeckel en Hans Speekenbrink foto's Hans Speekenbrink en Guy Le Querrec/Magnum (klik voor vergroting)
In Lantaren/Venster te Rotterdam vond een bijzonder concert plaats rond de foto's van de Franse Magnum fotograaf Guy Le Querrec. Uitgevoerd door Franse jazzmusici Sclavis/Portal/Drouet/Texier, die zijn bijzondere choreografie van beelden op meesterlijke wijze versterkten.
In L'Oeil de l'Elephant vloeien fotografie en muziek samen via het oog van de olifant. Dit is het ultieme moment waarop het diafragma zich opent. Maar ook het moment waarop jazz en Afrika hun invloed doen gelden op het werk van Le Querrec. Dit wordt mooi duidelijk tijdens dit fotoconcert met Henri Texier (contrabas), Louis Sclavis (klarinet, basklarinet, sopraansaxofoon), Michel Portal (klarinet, basklarinet, saxofoon) en Cristophe Marguet (drums, percussie).
De top van de Franse jazz zit met de rug naar het publiek. Niet uit arrogantie maar om te kunnen reageren op de op een groot scherm geprojecteerde foto's. In een vloeiende muzikale lijn als een artistieke symbiose tussen de noten en de bijna ritmische fotografie van Le Querrec. Zijn Leica-camera legde schaduwen vast, handen en voeten, schoenen, slapende mensen, cirkelbewegingen. Soms ook van musici als Miles Davis, Salif Keita (die schoenen past) en Michel Petrucciani en uiteraard ook de muzikanten die nu zitten te spelen. 
Als de beelden alle aandacht opslokken, is de muziek er ook nog via melodieën en ritmes die een adequate toevoeging zijn totdat zij op natuurlijke wijze de aandacht opeisen. Dit spel wordt perfect gespeeld en als toeschouwer/toehoorder moet je constant schakelen tussen oog en oor! Als in ‘En Coup de Vent' de wind in de vlaggen waait, gaat de muziek mee.
Komisch zijn de scenes in ‘Illusions/Allusions optique'. Sex met een knipoog! Als de Lobi-stam uit Burkina Faso op het scherm verschijnt, wordt de thematische eenheid verder versterkt doordat Le Querrec het dagelijks leven van de stam dichterbij brengt, ons meesleept naar een onbekende wereld.
Indrukwekkend zijn vervolgens de beelden van de Memorial Ride van de Indianen van Wounded Knee. Big Foot 1890-1990. Het is een eerbetoon van Le Querrec en de musici aan het in 1890 door de Amerikanen vermoorde opperhoofd van de Sioux Indianen. Het zijn beelden die beklijven via fabuleuze foto's, in een oogwenk genomen, en via meesterlijke muziek die in staat stelt om naar die foto's weg te dromen. Als fototentoonstelling een onovertroffen ervaring!
Als na afloop van het concert de muzikanten het applaus van de zaal in ontvangst nemen staat Guy Le Querrec er als vanzelfsprekend tussen.
Fotograferen was tijdens dit concert niet toegestaan en zou ook niet veel bruikbare beelden hebben opgeleverd omdat het vanwege de geprojecteerde beelden vrij donker was en alleen de ruggen van de muzikanten te zien waren.
Het werk van Le Querrec heeft sterke overeenkomsten met de Nederlandse fotograaf Ed van der Elsken.
Niet alleen vanwege de sterke compositie in de zwart/wit beelden en het vastleggen van perfecte momenten, maar vooral ook door de keuze van onderwerpen; gewone en bijzondere mensen in gewone en bijzondere situaties. Beiden fotografen hadden het vermogen om door acceptatie vrij te kunnen fotograferen binnen het intieme leven van een gemeenschap. Van der Elsken was gefascineerd door Japan, voor Le Querrec is dat vooral Afrika. Ook jazz is een gedeelde interesse.
Sclavis en zijn club zijn inmiddels weer het land uit. Van der Elsken is (zonder muziek) te bewonderen in Rotterdam en in de gewelven van Kasteel Woerden.
Reageer hieronder
Geen reacties