Categorie: THEATER, CABARET, MUZIEK, TONEEL
Dinsdag 14 December 2010 at 12:37 pm
Alex Klaassen verbijsterd en ontroert
Door Jacques Nachtegaal - Het Collectief N & P met foto's van ROY Beusker (klik voor vergroting)
Plots is het doodstil in de Tilburgse Schouwburg, in de spot een man die al jaren enorm veel indruk op mij weet te maken, maar nu, nu verbijsterd hij me. Ik sluit mijn ogen en ik hoor ....Toon Hermans, in ieder geval, zoals ik mij Toon herinner. ‘Ja, lieve mensen, eigenlijk ben ik hier niet........' Ik open mijn ogen en kijk in de uitdagende smoel van Alex Klaassen. Zijn ogen hebben diezelfde schittering, die twinkeling die Toon ook zo kenmerkte. Alex' ogen glanzen van genoegen, hij voelt dondersgoed aan dat hij de zaal volledig in zijn zak heeft. Het lijkt wel of hij er nog meer durf door krijgt. ‘Toon, de musical' is in première en hoe.
Dat Alex Klaassen een alleskunner is, was mij al lang bekend, maar steeds weer overtuigt hij mij met nog meer lef en met projecten die nagenoeg niemand aandurft. Klaassen doet ‘t. Als ik na de uiterst succesvolle première met Alex in gesprek ben en hem complimenteer met dit uitmuntende succes, het zoveelste, antwoord hij simpelweg dat hij echt nog wel een keer op z'n smoel zal gaan. Ik betwijfel het ten zeerste. Klaassen kan niet meer op z'n bek gaan. Hij weegt zijn kansen en schat in of het hem kan gaan lukken en dan, dan hapt hij toe en slaat z'n tanden er in waarna hij wederom zal zegevieren.
In ‘Toon' presteert Alex Klaassen het, mede dankzij de geweldig subtiele regie van Ruut Weissman, om alle kritiek van de vaderlandse azuijnzeikers weg te nemen en toont een meer dan herkenbare Toon Hermans. Natuurlijk lijkt hij niet op Toon maar dat ben je heel snel vergeten omdat de stem, de maniertjes en bovenal de timing en intonatie, voor mijn herinnering, nagenoeg identiek zijn met Neerlands grootste clown ooit. Toen Toon Hermans tien jaar geleden overleed wist een ieder dat het een leegte zou achterlaten die niet zo maar zou worden opgevuld. En hoewel zijn laatste, meest persoonlijke show moest worden afgebroken vanwege het emotionele gevolg voor Toon, zal ik die show nimmer vergeten. In deze voorstelling komt ook die laatste, minder prettige periode voor de familie Hermans, aan bod en diezelfde tragiek van de clown die huilt achter zijn masker voel ik ook bij Alex Klaassen.
‘Toon, de musical' is gelukkig niet alleen de traan van de clown, maar bovenal veel lachen, maar het is vooral een feest van herkenning. De samenstellers van deze voorstelling (o.a. Alex Klaassen en Ruut Weissman) hebben heel subtiel, liefdevol en met respect het materiaal van Toon aangewend voor een voorstelling die, als Toon ooit een compilatie van zijn materiaal zou hebben gemaakt er ongeveer zo zou hebben uitgezien. Herkenbare sketches en de beste liedjes zijn samengevoegd tot een musical, die voor mij de musical is ontstegen, het is een hommage. Een hommage aan de grootmeester. Naast Alex Klaassen zien we o.a. Wieneke Remmers als zijn vrouw Rietje, Jan Elbertse als Fluitjesman en zoon Maurice. Elbertse is evenals in eerdere producties een heerlijke stabiele waarde, en dat werkt door op de rest van de cast met daarin ook de voor mij zeer verrassende Tina de Bruin o.a. als Toon's moeder. Dat deze voorstelling een enorm succes zal worden staat voor mij buiten kijf. Het is zo'n prachtig mooi en geperfectioneerd theaterdocument geworden dat ik de blijdschap op het gezicht van oorspronkelijk initiatiefnemer Maurice Hermans heel goed kon begrijpen. Hoewel niet echt, maar toch Toon is even terug. Zorg dat je het niet mist, het is uw laatste kans ‘Toon' te beleven.
Reageer hieronder
Geen reacties