Categorie: THEATER, TONEEL
Donderdag 03 Februari 2011 at 2:55 pm
‘Lente’ een hartverwarmende tragikomedie
Door Jacques Nachtegaal (Klik op de foto voor vergroting)
Speciaal voor Anne-Wil Blankers, Edwin de Vries en Oda Spelbos, drie absolute topacteurs, schreef Haye Van der Heyden de toneelvoorstelling ‘Lente'. Een heerlijke toneelproductie waarbij echt alles klopt. Een sober en eenvoudig decor, waar de natuur haar gang lijkt te kunnen gaan, werkt, net als de acteurs, sterk op je gevoel. Dat is precies waar het bij deze voorstelling om draait. Het gevoel dat je moet raken waardoor je vanzelf wordt meegezogen in deze warm menselijke tragikomedie.
Twee mensen, Marja (Anne-Wil Blankers) en Martin (Edwin de Vries) ontmoeten elkaar op een begraafplaats. Hij heeft recent zijn vrouw begraven en ook zij rouwt om een dierbare. Als zij, na een moeizame opening van het eerste gesprek, hem vraagt hoe hij naar huis gaat van deze godverlaten begraafplaats, blijkt hij te worden opgehaald door zijn dochter. Die prompt daarop op zijn mobieltje belt, met de mededeling dat ze zeker drie kwartier later is. Dan besluiten Marja en Martin maar samen op haar fiets het graf te verlaten.
In een korte periode ontmoeten ze elkaar meerdere malen en ook Martin komt tegenwoordig op de fiets. Ondanks dat beiden geen nieuwe relatie willen aangaan voel je dat er iets groeit tussen die twee. Hoewel Marja veel ouder is dan Martin, ontstaat er toch iets dat liefde of menselijke warmte heet. Dat zij hem gekscherend haar ‘toyboy' noemt, geeft de verhouding iets sterker aan. Dankzij de knappe tekst van Van der Heyden wordt het stuk warm, menselijk, emotioneel en komisch, maar nimmer verlammend of triest. Van der Heyden beheerst feilloos de kunst grappen in de tekst te verwerken die je onopvallend meeslepen naar een feel-good gevoel. Zo ook in ‘Lente'. Marja speelt mogelijk zelfs een beetje met Martin. Die op zijn beurt het allemaal lekker laat gebeuren, terwijl op de achtergrond zijn maîtresse Tessa (Oda Spelbos) hoopvol op hem wacht. Tessa ruikt na al die jaren nu eindelijk haar kans. Toch kiest Martin voor de geborgenheid bij Marja, zelfs samenwonen wordt een feit. Tessa geeft Martin echter niet zo maar op. Langzamerhand ontstaat er een mooi intermenselijk evenwicht tussen de partijen. Ze groeien naar een compromis waar uiteindelijk iedereen zijn of haar plezier aan beleefd. En toch kan het allemaal nog mis gaan.
Tussen de scènes door speelt klarinettist Timo Tromp, die continue op het podium aanwezig blijft, verbindende muziekfragmenten, iets wat een extra cachet aan de voorstelling geeft. Soms zijn het slechts enkele noten, dan weer iets meer. Nimmer is het storend, Nee, eerder ondersteunend in sfeeropbouw. Regisseur Mette Bouhuis heeft er voor gezorgd dat alles vooral heel menselijk en herkenbaar blijft. Nergens te veel lol, en zeker niet te triest. Gewoon mooi uitgebalanceerd, met af en toe knappe komische wendingen, die er voor zorgen dat het een genot is om deze drie topacteurs met elkaar op deze wijze te zien spelen.
Reageer hieronder
Geen reacties