Categorie: JAZZ, MUZIEK, WERELDMUZIEK
Vrijdag 03 Mei 2013 at 6:14 pm
Boeiende Arabo-Andalusische mix van het Ahaddaf Quartet in De Meervaart
Tekst Rik van Boeckel met foto's van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
Het Amsterdamse Ahaddaf Quartet rond udspeler Mohammed Ahaddaf was onlangs te zien in het tv-programma Vrije Geluiden en met een boeiend optreden in De Meervaart. De bijzondere instrumentale mix van Noord-Afrikaanse muziek, flamenco, jazz en latin heeft enerzijds wortels in de Arabo-Andalusische muziek die zoals de naam al aangeeft door de Moren na 1492 uit Andalusië naar Noord Afrika is meegenomen en zich daar verder heeft ontwikkeld. Anderzijds in het improvisatorische karakter van jazz.
De ud is een snaarinstrument dat wordt gespeeld in Noord Afrika en het Midden Oosten. Udspeler Mohammed Ahaddaf is afkomstig uit Tetouan, Marokko, en kwam in 1997 naar Amsterdam waar hij de andere musici van zijn kwartet ontmoette. Met hen nam hij het recent uitgebrachte album Nasim al Andalous op: bassist Stephan Raidl uit Duitsland is de enige die ook live meespeelt. Pianist/componist Avishai Darash uit Israel en drummer Tristan Renfrow zijn niet op het album te horen maar wel live.
In het eerste nummer Nadra vielen de oosterse of liever de Noord-Afrikaanse sfeer en de jazzambiance al mooi samen. De klanken van de ud riepen die sfeer op terwijl bas en vooral piano het jazzelement creëerden en lieten die moeiteloos samenvloeien met de muzikale wereld van Noord-Afrika. Renfrow gebruikte vaak op een zeer inventieve manier zijn drumstel als percussie-instrument. Ahaddaf legde het publiek uit dat Nadra dit betekent: ‘de eerste blik als je iemand leuk vindt'.
Het kwartet speelde niet alles van het album maar maakte ook live opnamen voor een nieuw album. De tempowisselingen en complexe overgangen waren goed gedoseerd en knap uitgevoerd. Darash bracht naast het jazzelement ook latin frases in deze cross-over; en soms klonken er flamenco akkoorden uit de ud. Het maakte de muziek van het kwartet zeer gevarieerd. Er werd met veel gevoel gespeeld, in melancholiek getinte composities was de emotie goed voelbaar. In Longa Maroc werd een Marokkaans ritme in zes achtste gespeeld, het publiek werd uitgenodigd mee te klappen.
Een van de mooiste nummers was Aisha (van Nasim Al Andalous) dat overigens niet hetzelfde is als het nummer Aicha van Cheb Khaled maar de naam van Ahaddaf's moeder. Er was hier ruimte voor solomomenten, die zouden nog meer kunnen worden opgebouwd in het optreden. Ook de andere nummers van het album zoals Selma en het up-tempo Tanger (naar de stad in noord Marokko) waren fraai om te horen. In Tanger sijpelden de flamenco invloeden door in Ahaddaf's prachtige twinkelende spel op de ud. Feitelijk is hier goed de verwantschap tussen flamenco en Arabo-Andalusische muziek te horen. En kun je terugdenken aan de film Vengo waarin flamencomusici samenspelen met Noord-Afrikaanse musici. Safar ( Op reis) was een nieuw nummer dat klonk als flamenco latin jazz, een lastig stuk voor het kwartet zoals Ahaddaf aankondigde. Een compositie met veel dynamiek, dat zeker, en lastig? Dat was niet te merken. De diverse gedeeltes gingen naadloos in elkaar over. Deze cross-over is in Nederland feitelijk nauwelijks te horen en daarom zo bijzonder. En gespeeld door prima musici!
Reageer hieronder
Geen reacties