Categorie: JAZZ, MUZIEK, POP-ROCK
Zaterdag 21 September 2013 at 10:26 pm
LEONARD COHEN KRIJGT MOEITELOOS AHOY AAN ZIJN VOETEN
Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P – fotografie Joke Schot (klik voor vergroting)
Met een achterdoek waarop een paard en een naakte vrouw in een ietwat surrealistische schildering, opende de Canadese zanger, dichter Leonard Cohen op woensdag 18 september zijn concert in het kader van zijn World tour 2013 in het Rotterdamse Ahoy. Aanstaande zaterdag wordt hij 79 en hij oogt nog steeds vitaal, sterker nog hij is nog steeds zeer vitaal. Met een pauze van slechts een minuut of vijf en twintig staat hij garant voor een muzikale show van ruim drie en een half uur. En wat voor een show.
Cohen opent zoals het bij een man van zijn statuur behoort, opkomend achter zijn muzikanten maar als enige op een drafje. Al vast als teken van zijn grote vitaliteit. Hij krijgt een staande ovatie. Toch ondanks alle ervaringen in zijn zeer rijke carrière toont hij ontroert, en dan klinkt: " Dance me to the end of Love" wat hij overigens zingt terwijl hij merendeels gehurkt zit en tussendoor al zingend moeiteloos opstaat. Hij is 78. En dat hurken en op de knieën gaan doet hij niet één keer maar gedurende de hele show, wat een onmenselijke conditie heeft deze man.
De band staat evenals vorig jaar in het Olympisch stadion als een huis. Louter topmusici en een heerlijk trio achtergrondzangeressen waarin de zusters Charley en Hattie Webb en Sharon Robinson.
Als "Bird on the wire" aanvangt wordt het door de toegevoegde gitaarsilo van Mitch Watkins niet direct herkend maar als Cohen het woord "Like" nog niet half heeft laten klinken is de publieke reactie enorm. Kort daarvoor had Cohen al zijn dank al uitgesproken voor de hartverwarmende ontvangst en de grootschalige opkomst. Cohen is mooi bij stem vanavond en dat merk je het best in de wat meer uptempo stukken.
Gitarist Javier Mas speelt een prachtig stuk flamenco gitaar als intro op "Who by the fire". Het is indrukwekkend mooi hoe de songs zijn gearrangeerd voor deze Wereld tournee. Het viel mij in Amsterdam vorig jaar al op, maar nu in de gesloten ruimte van Ahoy waar geen overvliegend vliegtuigverkeer stoort, klinkt het concert verbazingwekkend mooi uitgebalanceerd. In een atmosfeer zoals je Cohen moet horen. Hoewel in een mooie sfeervolle theaterzaal, zoals bijvoorbeeld de Leidse Schouwburg of de Koninklijke Schouwburg in Den Haag, zou Cohen nog meer tot zijn recht komen, maar dat zou de kaarten waarschijnlijk onbetaalbaar maken, nog daargelaten dat Cohen’s management met zo’n idee zou instemmen.
Hij zingt: "Everybody knows" en tijdens de song stelt hij zijn achtergrondkoor voor. Deze voorstelling is er een met diep respect voor zijn zangeressen. De kleuren op het achterdoek zijn variërend van warm okergeel, rood, blauw naar diep paars en steeds weer in de sfeer of warmte van het lied dat op dat moment ten gehore wordt gebracht.
"Lover, lover, lover, come back to me” met uitgekiend mooi intro en dito tussenspel op de twaalfsnarige akoestische gitaar door de Spaanse meester-gitarist Mas. Cohen uit openlijk zijn waardering voor zijn muzikanten en koor door met regelmaat voor hen door de knieën te gaan en zijn hoed af te nemen. Veelal gaat het ook nog gepaard met een buiging. Het onderlinge respect voor vertoonde kwaliteit wordt met regelmaat luister bij gezet door het publiek dat menig open doekje geeft aan de geweldige muzikanten. Cohen biedt zijn musici ook alle ruimte om te excelleren zo speelt violist Alexandri Bublitchi een aantal meesterlijke intermezzi, die zoals alle instrumentale toevoegingen, het concert nog meer liften van het toch al zo hoge niveau.
Na de Pauze, waarin de merchandise stands goede zaken doen, komt Leonard op met de dames van het koor en zijn toetsenist Neil Larsen, zelf staat Cohen achter een keyboard en vervolgt in feite ogenschijnlijk onvermoeibaar het concert. Met regelmatig kwinkslagen met een humoristische ondertoon en mooie poëtische woorden speelt Cohen een zeer gedenkwaardig concert. Het publiek is dik tevreden als hij tegen half elf zijn concert afsluit. Een enorm langdurige staande ovatie valt hem en zijn musici te deel. Alles in het concert, de songs waaronder natuurlijk “So Long Marianne”, “Bird on the wire”, “Suzanne”, “Hallelujah” en het toch altijd weer indrukwekkende “I’m your man” kwam voorbij op mooi uitgebalanceerde wijze, zo ook de drumsolo van Rafael Gayol, die niet buitenproportioneel is en zeker niet misplaatst tijdens deze show. Deze avond kan musical director bassist Roscoe Beck meer dan tevreden terugkijken op een zeer geslaagd concert. Maar het is nog niet gedaan, Cohen komt terug op het podium en een reeks van toegiften volgt waaronder natuurlijk “First we take Manhattan” en als hij, een uur na aanvang van de toegiftenreeks, afsluit met een prachtige versie van “Save the last Dance for me” gaat het publiek meer dan voldaan huiswaarts, ze waren getuige van een wel heel mooi en indrukwekkend concert van een der grootste poëten uit de muziekhistorie. Misschien wel de allergrootste Leonard Cohen. En Cohen, die huppelt het podium af als een vent van een jaar of dertig, respect, diep respect.
Gezien in Ahoy Rotterdam, 18 september 2013, herhaling Ziggo Dome Amsterdam 20 september 2013.
Reageer hieronder
Geen reacties