Categorie: JAZZ

Dinsdag 10 Juli 2018 at 06:10 am

Met een heel goed gevoel verlaat ik Gent Jazz 2018

Moonchild foto Peter Putters Moonchild foto Peter Putters Moonchild foto Peter Putters

Door Jacques Nachtegaal met foto's van Peter Putters

Gent Jazz 2018 is voorbij, gisteravond waren het The Roots die op het hoofdpodium het festival afsloten, maar daarover later meer. De eerste act was de in de festival krant geroemde Moonchild, waarvan werd gesteld dat Stevie Wonder een groot fan van zou zijn. Ik ben na het horen van dit zeer eentonig bandje hoogstverbaasd hierover en weiger te geloven dat het op eerlijke informatie berust. Want hoezeer het zangeresje ook probeerde alles uit de kast te halen en haar kunstmatige, overdreven Amerikaanse, smile van oor tot oor nagenoeg na elk gezongen regeltje op het gezicht toverde, het bleef een triest monotoon niemendalletje wat hier op Gent Jazz zeker niet thuis hoorde. Ik vind zelfs dat Moonchild verreweg en met voorsprong de meest misplaatste formatie op Gent Jazz 2018 genoemd mag worden, dus heel snel vergeten die naam.

Blackwave foto Peter Putters Blackwave foto Peter Putters Blackwave foto Peter Putters

Heel anders was het Hiphop collectief “Blackwave” dat zich manifesteerde als een feest band met verschillende vocale invalshoeken die hoofdzakelijk uit de hip hop en aanverwante scene kwamen. Je moet er van houden, je moet jong zijn, of je dat tenminste voelen maar bovenal moet je open staan voor Jazz vernieuwing. Want heus dit mag onder de noemer Jazz geplaatst worden, maar wel met hiphop zijpaden. De verschillende vocalisten brachten ook nog eens een leuke variëteit in het geboende. Helaas hield de band het al na een uur voor gezien, terwijl ze wat mij betreft nog wel even door hadden mogen gaan. In ieder geval voeg ik “Blackwave” toe aan mijn lijstje van bands die ik zeker in de gaten ga houden.

Selah Sue foto Peter Putters Selah Sue foto Peter Putters Selah Sue foto Peter Putters

Een concert van Selah Sue, is over het algemeen genieten zo ook in de setting waarmee ze in Gent op het hoofdpodium verscheen. Ze klinkt nog beter dan tevoren, of dat een gevolg is van het feit dat ze sinds 1 jaar moeder is van een prachtig kind en dat dit van invloed is op haar stem, maar in ieder geval wel op haar composities zo bleek. Ze brengt mooi verzorgd materiaal, of dit nu werkelijk onder de noemer Jazz valt, dat durf ik niet zo maar te stellen, maar met mij, was een heel groot deel van het publiek erg gelukkig met de uitnodiging aan deze dame. Ze verraste mij heel erg met haar versie van “Que Sera, Sera”, daar zat zo’n geweldige doorleefde levenswijsheid in dat het oude succes van onder andere Doris Day naar een tweede plan werd gezongen. Het lied kreeg van Selah Sue een paar lagen aan diepgang toegevoegd, zodat het plots meer bleek te zijn dan een liedje van een vrouw die op haar leven en de soms zo moeilijke levenslessen van haar ouders terugkeek. Toch kabbelt het concert een beetje te veilig voort, ik had toch iets meer lef verwacht van Selah Sue, zeker op een festival als dit, maar mogelijk is ook dat erg sterk afhankelijk van de plaats in de  programmering zo vlak voor de uitsmijters van vanavond en van het festival The Roots. Pas aan het eind van het concert kwam Selah Sue eindelijk wat meer uit haar comfort zone en was ze voor mij op haar sterkst. Mogelijk was ze toen al wel te laat,want er waren toch ook toen al een flink aantal tevreden fans vertrokken en die hadden mogelijk eerder uitgekeken naar wat meer lef van Selah Sue.

The Roots foto Peter Putters The Roots foto Peter Putters The Roots foto Peter Putters

Toen eenmaal The Roots hun plek op het hoofdpodium innamen, veranderde de grote tent in een gezellig deinende feestmassa. In eerdere optredens van The Roots had ik al ervaren dat deze formatie het publiek op een makkelijke en sympathieke wijze mee op sleeptouw kan nemen en ze in hun feestje betrekken, zo ook hier op Bijloke en met dit uitermate swingende en opzwepende slotoptreden kwam er een eind aan deze zeer geslaagde editie van Gent Jazz 2018.

Een festival met toppers als David Byrne, Tom Jones, Paolo Conte, The Roots, maar ook Blackwave, Jeff Neve, Pharoah Sanders & Nicholas Payton en Kandace Springs heeft Gent Jazz 2018 weer heel duidelijk gemaakt dat Jazz nog springlevend is en zeer breed gevarieerde vertakkingen heeft in vele richtingen. Op Gent Jazz kun je die horen en zien. Dus op naar Gent Jazz 2019, daar zal festivaldirecteur Bertrand Flamang nog een hele klus aan krijgen.




Reageer hieronder

Geen reacties





(optioneel veld)
(optioneel veld)
Deze stomme vraag dient ervoor om spam te voorkomen

Reactiemoderatie staat aan op deze site. Dit betekent dat je reactie niet zichtbaar zal zijn, tot deze is goedgekeurd door een beheerder.

Persoonlijke info onthouden?
Kleine lettertjes: Alle HTML-tags behalve <b> en <i> zullen uit je reactie worden verwijderd. Je maakt links door gewoon een URL of e-mailadres in te typen.