Categorie: THEATER, TONEEL
Donderdag 28 Februari 2019 at 6:29 pm
“Kom Hier Dat Ik U Kus”, is een meer dan aangrijpende tragedie van Griet Op de Beeck
Door Jacques Nachtegaal – Het Collectief N & P
Het is de tweede roman van Griet Op de Beeck, de Vlaamse auteur (Turnhout 1973) die met haar debuutroman “Vele Hemels Boven De Zevende” zich direct op de staalkaart der literaten plaatste. Het debuut werd verfilmd met het scenario van Griet zelf. Haar tweede boek “Kom Hier Dat Ik U Kus” is nu in Nederland onder productie van Hummelinck Stuurman in een bewerking van Janine Brogt en in de regie van Mirjam Koen hervormd voor het theater.
Het gaat over Mona (gespeeld door twee actrices Sophie van Winden en Kirsten Mulder). Mona is in twee gedaantes op het podium aanwezig de ene speelt Mona de ander haar innerlijke stem. Omdat ook in het boek er veel aandacht was voor de innerlijke stem van Mona is er voor deze wijze gekozen, waarbij vermeldt moet dat Sophie en Kirsten met grote regelmaat van rol veranderen, wat aanvankelijk wat verwarrend werkt maar al naar gelang het stuk zich vordert vele voordelen biedt.
Mona groeit op in een moeilijke gezinssituatie, een dominante moeder en een vader (Reinout Bussemaker), die tandarts is en zelden tijd heeft voor zijn gezin, Mona neemt daarom veel van de hulp en ontwikkeling van haar jongere broertje (Dragan Bakema) op zich. Als moeder overlijdt t.g.v. van een auto-ongeluk en vader al weer snel een relatie aanknoopt met een veel jongere vrouw (Oda Spelbos) komt er een vreemd soort van stroomversnelling in het gezin. De geboorte van een kind in de nieuwe relatie zorgt aanvankelijk voor spanning tussen de eerdere kinderen van vader, Mona en haar broer ten opzichte van de baby. Mona is afhoudend en de broer omarmt de nieuwe moeder als een verheerlijking van hetgeen hij bij zijn natuurlijke moeder heeft gemist, maar wil de baby het liefst vermoorden als hij vreest de moederliefde deels kwijt te raken.
Het wordt steeds duidelijker dat het leven van Mona toch een flink aantal butsen heeft opgelopen in haar jeugdjaren.
In het stuk worden er meerdere perioden uit het leven van Mona getoond. Als kind, als tiener, twintiger en vooral de periode als dertiger is interessant, wanneer Mona als dramaturg zich verbindt aan een zich sterk overschattend regisseur (dubbelrol Bakema) en ze een relatie aangaat met een uitermate egoïstische matige schrijver(dubbelrol Bussemaker) die jaren ouder is dan zij en haar niet meer biedt dan wat hij zelf uit de relatie wil halen. Heel knap is de regie die de uiterlijke en innerlijk Mona toont waarbij gesteld kan worden dat Kirsten Mulder verreweg de rol van Mona met meer verve speelt dan Sophie van Winden. Helaas kan van Winden niet de meesterlijke mimiek op haar gezicht tonen die Mulder wel beheerst. Pijn, angst, woede en verdriet herken je in de gelaatsuitdrukkingen bij Mulder en het gezicht van Van Winden blijft hier tegenover veel te vlak. Mogelijk dat dit tijdens de tournee nog zal verbeteren, maar voor mij is vooral Mulder een genot om te zien spelen. Dat geldt overigens zeer zeker ook voor Bussemaker, Spelbos en Bakema, die zeer overtuigend hun rollen neer zetten en realistisch over komen. Ook de dubbelrollen zijn zonder al te veel verandering in costumering duidelijk en overtuigend. Andere rollen worden ingevuld door Robert van Laar en Sietse Remmers. Dit toneelstuk heeft de kracht om van het begin tot de slotscene toe je als toeschouwer vast te houden mede door de knappe regie van Mirjam Koen.
Kortom een sterke productie met een overwegend goede cast. Waarbij opgemerkt moet woerden dat het decorontwerp van Tom Schenk, in al zijn eenvoud en Multi toepasselijkheid lof verdiend.
Voor informatie en speeldata kijk op: www.Hummelinckstuurman.nl
Reageer hieronder
Geen reacties