Categorie: MUZIEK, WERELDMUZIEK
Dinsdag 10 December 2019 at 10:17 am
De mooie fado van Maria Emília
Tekst: Rik van Boeckel met foto’s van Hans Speekenbrink (klik voor vergroting)
De 28-jarige fadozangeres Maria Emília werd geboren in São Paulo, Brazilië, maar groeide op in Bairro Alto, een van de volkswijken van Lissabon. Ze reisde heen en weer tussen Portugal en Brazilië waar ze een samba ster werd. Dat Braziliaanse gevoel is ook te horen in haar fado die nauwelijks triest of melancholiek is, zo bleek tijdens haar optreden in de Jurriaanse zaal van De Doelen in Rotterdam. Ze zong slechts een aantal nummers van haar album Casa de Fado. En zoals ze zelf tijdens haar optreden tegen het publiek zei: “Fado gaat over het leven en hoeft niet persé triest of melancholiek te zijn. Maar kan ook vrolijk zijn. Ik ben een vrolijke jonge vrouw.” En zo klonken ook haar mooie fado’s.
Ze voegde er nog aan toe dat het niet zo is dat alleen voor de jonge generatie fadista’s fado vrolijk kan zijn maar dat dit ook 50 jaar geleden al het geval was. Ook Amália Rodrigues zong happy fado’s en ook de feestelijke marcha’s die in feite geen fado’s zijn maar de volksmuziek van Lissabon belichamen. Ze werd tijdens haar optreden begeleid door José Geadas (Portugese gitaar), Bernardo Saldanha (akoestische gitaar) en Marino de Freitas (akoestische bas), die ook met fadoster Mariza speelde. Zij begonnen het optreden voordat Maria Emília het podium betrad, gekleed in een lange goudkleurige jurk. Ze zong twee nummers van Casa de Fado: de titeltrack en Perfeito pecado. Haar fado voelde heel natuurlijk. Als de musici speelden en zij even niet zong, bewoog ze lieflijk met de muziek mee.
In Perseguiçao ging ze heel diep met haar loepzuivere stem. Heel dynamisch was Chinelas de Mouraria. Ze heeft niet veel nodig om te vervoeren. Lavava no rio lavava was ontroerend. Tijdens de prachtige frisse fado Velha tendinha was ook de rode belichting heel mooi. Uiteraard kon een guitarrada waarin de musici zonder de zangeres spelen niet ontbreken. Soms zong ze een fado die ik liever in de intieme sfeer van een fado huis in Lissabon zou horen dan in een concertzaal. Maar wellicht komt dat omdat ik haar afgelopen zomer in de Clube de Fado in Lissabon heb zien optreden.
Na de romantische fado Carriche zong ze van het album Casa de Fado het mooie Sou Um fado desta idade. Op haar verzoek klapte het publiek het ritme mee. Van haar album zong ze nog Mentira en Lisboa bonita, een marcha van Amália Rodrigues. Het refrein van Cheira bem, cheira a Lisboa liet ze eerst door de Portugezen in het publiek zingen voordat haar musici invielen. En tijdens de toegift liet ze de versterking uitzetten en zong ze alsof ze in een fadohuis optrad wat het publiek bijzonder waardeerde.
Reageer hieronder
Geen reacties