Categorie: DANS
Maandag 26 Februari 2007 at 10:25 am
Falling Angels - Nederlands Dans Theater I
Door Rina Sanders met foto's van Joris-Jan Bos (klik foto's voor vergroting)
Gezien in de Rotterdamse Schouwburg op 22 februari 2007.
In het programma ‘Falling Angels’ gaan drie choreografen op zoek naar de onbegrensde mogelijkheden van het lichaam. ‘Falling Angels’ wordt gedanst door het Nederlands Danstheater I, een groep van 30 dansers in de leeftijd variërend van 23 tot 42 jaar. Stuk voor stuk blinken ze uit in hun solistische kwaliteiten.
Falling Angels: ‘Unieke en energieke ervaring’
Acht vrouwen zijn gerangschikt op het podium in korte donkere en strakke pakjes. Ze bewegen in een georganiseerde setting. Je ziet ze recht van voren of van opzij. Met sluipende en vloeiende bewegingen komen ze naar het publiek toe. Dan beginnen de slagwerkers te spelen, ritmische trommels met een minimale westerse beat. Tempo, ritme en spanning nemen toe. De veerkracht en energie spat van het podium. Alles lijkt grafisch, recht en minimalistisch. De belichting neemt een belangrijke plaats in. Verschillende gradaties van licht worden afgewisseld, grote lichtbundels maken plaats voor strakke lijnen langs de acht danseressen. Door de knappe, precies gelijke bewegingen heen is er meer te zien. Expressieve gezichten, het uit elkaar rekken van de pakken, individuele bewegingen los van de groep. Het lijken wel grapjes doordat ze zo’n tegenstelling vormen met alle georganiseerde elementen.
Strak is netjes en mooi, maar kan zo saai worden. ‘Falling Angels’ heeft de juiste mix en is een genot om naar te kijken. De subtiele afzonderlijke details laten de gevoelige, expressieve en unieke menselijke kant zien van een stuk dat in de basis zeer strak is neergezet. ‘Falling Angels’ is een dansstuk van huischoreograaf Jir  Kyli ¡n.
‘Wervelende dynamiek in een drukkende atmosfeer’
Donkere wolken en grijze kostuums. Een pop op het podium spreekt het publiek toe. Een tweede pop beweegt eigenzinnig over het podium. Alle afzonderlijke lichaamselementen van deze pop worden aangestuurd door verschillende dansers. De grote groep deelt zich op in kleinere groepen die bewegen op ritmische mechanische geluiden.
De bewegingen van de dansers zijn waanzinnig. Ze wervelen in verschillende groepjes over het podium. Indrukwekkend zijn de bewegingen waarbij ze lijken te roteren om hun eigen as, als een radarblad. De vraag ‘zijn dit nog mensen?’ rijst.
‘The Second Person’ is vrij somber van karakter. Dit komt door de donkere wolken in het decor, de wind die voor belemmeringen zorgt in de dans. Maar ook door de grote groepen mensen die zich in zakelijke grijzen pakken over het podium bewegen, het zijn geen individuen. Ze lijken te worden beheerst door iets of iemand. Het einde is eensgezind en hoopvol als de pop en mensen dicht bij elkaar dezelfde bewegingen aannemen.
‘The Second Person’ is het tweede stuk van de Canadeese Crystal Pite voor het Nederlands Dans Theater. Zij is geïnteresseerd in timing en dynamiek, zowel van het individu als dansers onderling.
Uitbundige klassieke hoogstandjes in ‘Quintett’
Zoals de titel al suggereert spelen vijf personen de hoofdrol in dit stuk. Twee vrouwen en drie mannen gaan al onderzoekend wisselende duetten aan. De andere dansers verdwijnen van het podium of kijken toe. Soms observeren ze elkaar in de dierlijke houding van een aap. De bewegingen van de aap nemen ook in het begin een grote plaats in. Het kijken, aftasten en met elkaar ‘spelen’ komt voortdurend terug in de dans. De bewegingen zijn groot en veelal gestrekt. Uitbundige klassieke houdingen wisselen moderne bewegingen af. Het lijkt wel of ze aan elkaar willen laten zien wat ze kunnen. Voor het publiek is dat geen blamage, de combinatie van de verschillende stijlen en het extreme van de bewegingen daarbinnen is schitterend.
In zijn totaliteit is ‘Quintett’ een vrolijk en speels stuk. Het wordt gedanst op de continue herhaling van de door een zwerver gezongen tekst ‘Jesus blood never failed me yet’. Door de afwisselende dansbewegingen en de wisselingen van de dansers onderling verdwijnt het monotone gezang op de achtergrond, het gaat werken als een mantra.
Choreograaf William Forsythe wordt algemeen beschouwd als een de meest toonaangevende choreografen ter wereld, met een internationale carrière die inmiddels drie decennia omspant. Hij heeft de praktijk van het ballet losgekoppeld van het klassieke repertoire en er een dynamische kunstvorm voor de eenentwintigste eeuw van gemaakt.
Nederlands Dans Theater - website
Reageer hieronder
Geen reacties