Onderwerp: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK, OEROL, POP-ROCK, VERWACHT

Maandag 26 Februari 2007 at 4:26 pm

Oerol komt aan wal in Paradiso

Door Henry Krul met foto's van Hans Speekenbrink en Henry Krul (klik voor vergroting)

Zaterdagavond was het Oerolfeest in Paradiso, traditioneel de start van het Oerolseizoen waarin wat smaakmakers te zien zijn die ook op het festival geprogrammeerd staan, vrijwilligers en medewerkers elkaar ontmoeten en waar gedanst kan worden tot in de hele kleine uurtjes. Na het uitgebreide programma van het feest van het 25e Oeroljubileum vorig jaar om deze tijd nu een wat eenvoudiger programmering. Daarbij kwam nog de ongelukkige omstandigheid dat topper Luie Hond en straattheatervoorstelling Babok door ziekte verstek moesten laten gaan.

In de grote zaal werd gestart met het vertonen van de film 'Bestemming Oerol' van Willem Wits (Lemming Film) waarin twee theatermakers en een fotografe worden gevolgd in het wordingproces van hun project voor Oerol 2006. We zien Marc van Vliet van TUIG zoeken naar de goede vorm voor zijn voorstelling Tocht, operamaker Anthony Heidweiller zijn plannen voor 'Roeland' realiseren op een eindeloos strand waar de wind ieder geluid meeneemt en fotografe Linette Raven bouwt een band op met eilanders die zij fotografeert voor Fan Twa Kanten.

In alle drie de verhalen is goed te zien hoe het eiland de droom en passie van de makers beïnvloedt en eigenlijk altijd in positieve zin, al voelt dat op het moment dat de invloed kenbaar wordt lang niet altijd zo. (De film is op 1 april te zien in De Balie te Amsterdam en te bestellen door het overmaken van 25 euro op bankrekening 63.26.41.096 tnv Lemming Film Amsterdam ovv DVD Bestemming Oerol en het adres waar de DVD naar toe moet worden gezonden).

Daarna kondigde host Roos Rebergen (Roosbeef) Das Aldi Combo aan die de stemming er meteen goed in hadden zitten. Al gauw hadden de bezoekers zich opgedeeld in twee groepen: de dansers in de grote zaal en de praters in de hal. In de hal werd volcontinue op de muur de film van Thé ¢tre du Centaure vertoond.

Na Das Aldi Combo was er gelegenheid voor interim-artistiek leider Jos Thie om het publiek toe te spreken en een korte samenvatting te geven van wat er allemaal op Oerol te doen is dit jaar, met name de vier grote voorstellingen en voor zakelijk directeur Janneke Staarink om te vertellen over de online kaartverkoop. Joop Mulder, die een jaartje sabbatical neemt, was ook op het Oerolfeest aanwezig en amuseerde zich zo te zien uitstekend zo zonder verplichtingen.

Vervolgens was het podium in de grote zaal voor singer/songwriter Hanneke de Jong met haar Shakespearience. Schitterende songs, prachtig gezongen en gespeeld maar qua sfeer meer geschikt voor de kleine zaal dan voor het grote podium waar het publiek eigenlijk gewoon door wilde gaan met dansen. En swingen kon je zeker bij de muziek van Room Eleven die merkwaardig genoeg even later geprogrammeerd stonden in de kleine zaal die dan ook zo overvol was dat dansen daar niet tot de mogelijkheden behoorde.

In de grote zaal gaf DJ Magnetron ondertussen de muzikale invulling tijdens de set-ombouw op het podium. Gelukkig had men een zeer goede vervanger weten te strikken voor de afwezige Luide Hond te weten Jaune Toujours. Jaune Toujours staat net als thuisstad Brussel garant voor een explosieve mix van cultuur, taal en muziekstijlen. En dat laatste wordt al snel duidelijk als de groep het podium betreedt. Want of het nou rock, chansons, ska, zigeunermuziek, balkan of fanfareklanken zijn, bij Jaune Toujours kan het allemaal! Deze band speelde onlangs nog in het voorprogramma en Manu Chao en liet zien en horen waarom. Met een zeer anstek elijk optreden van de vijf gepassioneerd spelende musici kon niemand zijn voeten meer stil houden. Het gevolg was een prachtige afsluiting met dansbare livemuziek.

Ongetwijfeld is het feest nog lang doorgegaan met Cartes ism PIPS:lab, Aux Raus en de DJ's Antal, Ans Jovisch (Red Nose Distrikt) en All out K, maar dat hebben wij niet meer meegemaakt. Wij feesten straks wel weer verder op Terschelling vanaf 15 juni.

Oerol - website

Hanneke de Jong & Band Daniel Brandl - cello Alex Akela - mandoline/viool/dobro Erik Harbers - bas Marc Buijs - piano Hanneke de Jong - piano/gitaar/zang website & MySpace

Das Aldi Combo André Dodde - orgel Arnold Veenkamp - drums Jan Veenkamp - basgitaar Hans Sulman - saxofoon website & MySpace

Room Eleven Janne Schra - zang Arriën Molema - gitaar Lucas Dols - contrabas Maarten Molema - drums Dirk - toetsen website & MySpace

Jaune Toujours Piet Maris - zang, accordeon Bert Bernaerts - contrabas, trompet, tuba, zang Theopane Raballand - drums, percussie, zang Bart Maris - trompet, tuba, cornet, zang Christophe Morisset - trombone, bombardon

Onderwerp: DANS, FESTIVAL

Zaterdag 23 December 2006 at 2:41 pm

De Notenkraker indrukwekkende opening van Tsjaikovski Ballet Festival

Tekst en foto's van Hans Speekenbrink (tenzij anders vermeld).
Klik foto's voor vergroting.


Tsjaikovski componeerde De Notenkraker in 1892 op verzoek van prins Vselvolsjski (directeur van het Keizerlijk Theater) en Marius Petipa, de beroemde danser en choreograaf die op dat moment werkzaam was in Sint Petersburg. Petipa schreef het libretto gebaseerd op Alexandre Dumas' versie van De Notenkraker en de Muizenkoning (één van Hoffmanns vertellingen).

Het bijzondere van het Groot Tsjaikovski Ballet Festival is dat deze drie klassieke balletten in Nederland nog nooit eerder in één serie te zien waren. Er worden 48 zwanen gebruikt in het Zwanenmeer. Zestien meer dan in de uitvoering van het Bolsjoi Ballet in Moskou. Daarmee het grootste Zwanenmeer ter wereld.

Tot 26 december is De Notenkraker nog te zien in het RAI Theater. Daarna zal het Zwanenmeer uitgevoerd worden van 27 december t/m 2 januari gevolgd door de Schone Slaapster van 4 t/m 7 januari. Kaarten kunnen besteld worden via Top Ticket Line: 0900-3311333


Stardust Theatre - website

Onderwerp: FESTIVAL, WERELDMUZIEK, JAZZ

Woensdag 29 November 2006 at 11:33 am

A Fula’s Calling

Tekst en beeld van Ton Maas (klik voor vergroting)
Gezien op 19 november, Theater De Lieve Vrouw, Amersfoort.

Het lijkt inmiddels traditie dat het slotconcert van het Global Village Festival in Amersfoort tevens de aftrap is van een nieuw project in het kader van de ‘Music: World Series’ (MWS), waarbij jazzmusici samenwerken met muzikanten uit andere culturen. De première van A Fula’s Calling, zondagmiddag in Theater De Lieve Vrouw, vormde het onbetwiste hoogtepunt in die reeks tot dusver.

Qua bezetting hebben de projecten uit de MWS wel vaker een hoog rariteitenkabinetgehalte, maar ook in dat opzicht spande A Fula’s Calling de kroon. Behalve de Duitse fluitist Mark Alban Lotz, de Frans-Duitse gitarist Raphaël Vanoli, de Iraanse percussionist Afra Mussawisade, de Indiase tablaspeler Sandip Battacharya en de Senegalese zanger Omar Ka was vanwege de ‘Women Edition’ van het festival een speciale gast uitgenodigd: de Tibetaanse zangeres Namgyal Lhamo. Voor haar was deelname aan het project een grotere stap dan voor de andere musici, omdat ze zich nooit eerder zo nadrukkelijk aan muzikale grensoverschrijdingen had gewaagd. Een drietal liederen uit haar repertoire van Tibetaanse opera en volksmuziek werd op smaakvolle en toch avontuurlijke wijze voorzien van exogene klankkleuren, hetgeen de toegankelijkheid van de muziek aanzienlijk verhoogde.



Ondanks de enorme geografische afstand tussen hun beider tradities kleefde er aan de vocale duetten Lhamo met Omar Ka niets gekunstelds. Bovendien bleek de Tibetaanse bepaald niet wars van een beetje swing. Toen de band een liefdeslied van haar op pittige wijze onder handen nam, stond ze heupwiegend en ‘finger snapping’ achter haar microfoon te glunderen.

In contrast met de omvang van zijn indrukwekkende arsenaal fluitachtigen, waaronder de Indiase bansuri en een enorme contrabasfluit van pvc-afvoerpijp, stelde voorman Lotz zich bescheiden en vooral dienend op, hoewel hij af en toe even spetterde met acrobatische staaltjes van meertonigheid, door stem en blaastechniek te combineren.

Hoewel Omar Ka als zanger minder veelzijdig is dan zijn landgenoot Mola Sylla “ die aan eerdere edities van de MWS deelnam “ wist hij gaandeweg de voorstelling steeds meer te overtuigen. Zijn typisch West-Afrikaanse gitaarspel, hoog en twinkelend, mengde fraai met de traditionele Tibetaanse luit van Lhamo.
Toch was vooral één muzikant verantwoordelijk voor het amalgaam dat de voorstelling zo bijzonder maakte: gitarist Vanoli. Gezeten op een krukje pleegde hij met zijn elektrische gitaar plus effectpedalen telkens weer verrassende melodische interventies en harmonische oplossingen. Steeds als je als luisteraar verbaasd afvroeg waar déze wonderlijke klanken nu weer vandaan kwamen, bleek hij de leverancier.

Nog te zien in Rotterdam (30 nov.), Utrecht (2 dec.), Den Haag (6 dec.) en Amsterdam (7 dec.).

Theater Lieve Vrouw - website

Onderwerp: FESTIVAL, JAZZ, MUZIEK, POP-ROCK, WERELDMUZIEK

Woensdag 27 September 2006 at 08:00 am

World Granny: Swingende Old Stars in Vredenburg

Tekst World Granny foto's Hans Speekenbrink

Ouderen futloos? Niets van waar, dit bleek wel tijdens het WorldGranny fetsival, afgelopen zondag, waar internationale seniore artiesten de sterren van de hemel speelden. Dit jaar werd voor het eerst in Vredenburg een festival georganiseerd door WorldGranny, waar aandacht werd gevraagd voor de ouderen in ontwikkelingslanden.

De presentatie was in handen van Gerda Havertong, die zelf regelmatig meedanste tijdens het festival. Tsehaytu Beraki uit Eritrea gaf de aftrap voor de optredens, met de krar (harp- gitaar) speelde zij zeer bijzondere muziek, bijna hypnotiserend. Echter deze rust werd snel verstoord door de Taraf De Haidouks, oftewel de charmante bandieten. Zij gaven een show weg waarbij het publiek totaal uit zijn dak ging, de drie toegiften die door het publiek werd gevraagd getuigt hiervan.

Ook van nationale bodem verscheen er een seniore artiest, onze eigen Liesbeth List. Met liedjes uit het hart gegrepen zong het publiek mee. Het festival werd vervolgens swingend en spetterend voortgezet door Tania Maria. De Braziliaanse zangeres gaf veel energie aan de zaal, het levende bewijs dat ouderen wel degelijk weten wat feesten is. Volgens kenners gaf zij een van haar beste optredens ooit. Manu Dibangu van 73 jaar, de Leeuw van Kameroen, speelde met zijn Soul Kamossa Gang het festival naar het einde toe. De charmes van Manu wist vele harten van het publiek te bereiken.

Echter de grootste klapper kwam aan het eind, alle artiesten van de avond gaven samen nog een optreden weg waarin alle klanken van de wereld waren te horen. De seniore schitterden, het publiek was laaiend, kortom het WorldGranny festival was een succes.

 

World Granny Website

Onderwerp: MULTIMEDIA, LOCATIETHEATER, FESTIVAL, STRAATTHEATER

Zondag 24 September 2006 at 10:58 am

Robodock: een impressie van vrijdagavond

Tekst en beeld van Henry Krul (klik foto's voor vergroting)

Vrijdag 22 september. Het is zo rond 19.15 uur en ik mag weer naar Robodock. Deze keer schrijven voor deze site en daarnaast om voor het festival zelf te fotograferen. En tuurlijk om te genieten van al die mooie dingen.

’t Is mijn 3e keer dat ik op dit festival kom. Twee jaar geleden werd het festival op het voormalige ADM-terrein gehouden. Een ruige, voormalige industriële plek waar normaliter ook nog een grote groep kunstenaars, theatermakers, avonturiers en anderen woont.
Robodock sloeg gedurende enkele dagen per jaar daar haar “tenten” op. ‘n Mooie plek, maar wel afgelegen en storend, lijkt me, voor de bewoners van het terrein. Niet ideaal. In 2005 is het festival verhuisd naar de huidige locatie t.w. het NDSM terrein. Ook een voormalige industriële plek, maar hier heeft niemand “hinder” van het festival. Groot voordeel is ook dat de voormalige NDSM-werf uitstekend (met het openbaar vervoer; pontje of bus) te bereiken is. Sinds de verhuizing naar de nieuwe locatie is het festival m.i. ook strakker georganiseerd. Althans, die indruk wekt ’t op mij: een buitenstaander wel te verstaan. Als ik arriveer stroomt het publiek in groepjes richting het festivalterrein. Vooral veel jongeren (al dan niet met jonge kinderen lopend of in een buggy), 30-plussers en al wat niet meer. Iedereen is op dit festival welkom. Die sfeer straalt ’t ook uit. Geen kapsones, geen knallende reclameuitingen o.i.d. Op het festivalterrein, een buitengedeelte en de enorme Dockslandshal, is het een gezellige drukte.
Buiten staat theatergroep Tuig met Tocht. Na omzwervingen in Vilsteren, Utrecht, Terschelling, Nijmegen en Den Bosch staat Tocht nu op Robodock. Ik heb de installatie nu diverse keren gezien maar hij staat nu weer anders opgesteld. Nu in een soort ovaalvorm met in het binnengedeelte een minitribune voor eventuele toeschouwers. Tocht is in trek want gedurende de gehele avond staat er een lange rij van belangstellenden te wachten om hun eigen ‘tocht’ te maken. Na Robodock speelt deze voorstelling nog één periode van een aantal dagen in Oldenzaal.



Als ik de Dockslandshal binnenstap word ik, evenals vorig jaar, overvallen door een prachtige entourage. De hal is immens groot en hoog en waar ik kijk; overal is er wel wat te zien of te doen. Veel kunstenaars hebben installaties, veelal bewegend, opgesteld en dit is een lust voor het oog. Sowieso is er veel aandacht besteed aan de aankleding. De bars, gemaakt van afgedankt materiaal, zijn zeer bijzonder en sfeervol. Ze spuiten zelfs vuur. Vuur ja, want vuur, is ook een terugkerend iets op dit festival. Op verschillende manieren komt vuur terug in de programmering. Of het nu beeldende kunst is, robots of theater. Vuur evenals water hoort bij Robodock. Heel aards in deze wereld van (moderne)techniek.

Waar ik nieuwsgierig naar ben zijn de theatervoorstellingen van Materia Prima (Fr) en Derevo (Rusl). Derevo ken ik al zo’n 18 jaar. Ooit op Terschellings Oerol deden ze aan bewegingstheater in het Terschellinger landschap. En ooit waren hun voorstellingen op locatie voor mij de inspiratiebron om theater te gaan fotograferen. Afgelopen Oerolfestival waren ze op het laatste moment verhinderd door visa-problemen. Dit was dus dé kans ze te zien. Ze spelen de Nederlandse première van Ketzal, hun nieuwe voorstelling, die zojuist in een Archangel Award of the Herald in Edinburgh won. Derevo blijkt populair, er zijn zelfs Russische bezoekers, want hoewel er een behoorlijke tribune gebouwd is, kan lang niet iedereen de voorstelling zien. Jammer.
Inhoudelijk kan ik niet veel over de voorstelling vertellen. Mijn probleem is dat ik ze vaak niet goed snap. Ik ga me hier dus ook niet aan wagen. Op de Derevo site kun je zelf een kijkje nemen voor meer informatie. Goed, misschien begrijp ik de voorstelling niet helemaal; indrukwekkend is de voorstelling wel en mooie plaatjes maken lukt ook altijd bij dit Russische mimegezelschap.



Voorafgaand aan Derevo speelt midden in de hal en zonder tribune Materia Prima de première van Insomnia. Een voorstelling rondom ca. 10 bedden en idem dito personages waarvan de meesten hun hoofd met wit verband verbonden hebben. De voorstelling is qua sfeer nogal rauw. Hij is tekstloos en grillig. Hoewel ik hier het verhaal ook niet helemaal begrijp (ligt dat nou aan mij?) vind ik ‘m zeker de moeite waard.

Ja, de moeite waard is Robodock zeker, want op dit festival hoef je je zeker niet te vervelen. Ik weet dan ook zeker, hoewel er nog veel te noemen is (wat ik nu niet doe), dat ik veel nog niet gezien heb. Robodock is rauw theater, (snoeiharde) muziek, industriële installaties, maar ook heerlijke ambachtelijke cappucino, lekker eten en nog veel meer. Een must voor iedereen die van een knap staaltje kunst en technologie houdt. Allemaal ook nog een milieuvriendelijk ook. Robodock bezoeken is lekker avonturieren en dat kan op sommige dagen tot vroeg in de ochtend.

Robodock - website
Derevo - website
Materia Prima - website