Onderwerp: DANS, FESTIVAL, JAZZ, KLASSIEKE MUZIEK, MUSICAL, MUZIEK, TONEEL, WERELDMUZIEK

Zaterdag 26 Augustus 2006 at 11:03 am

Blauwe mannen rode draad op opening Uitmarkt 2006

foto's van Hans Speekenbrink (klik voor groter)

Onderwerp: CABARET, DANS, JAZZ, KLASSIEKE MUZIEK, MUSICAL, MUZIEK, TONEEL, WERELDMUZIEK

Vrijdag 25 Augustus 2006 at 12:29 pm

Opening UItmarkt 2006 op de Dam

Tekst Persbericht foto Hans Speekenbrink
Dit weekend vindt de jaarlijkse Uitmarkt plaats in Amsterdam. Vanavond start dat met de opening op het Brandpodium op de Dam. Begeleid door de New Cool Collective treden onder meer op: hiphopformatie The Oppposites, Willeke Alberti, het Nationale Ballet, Jules Deelder, singer-songwriter Daniel Samkalden, violiste Liza Ferschtman, gospelzangeres Michelle David, de innovatieve en ritmisch explosieve Blue Man Group, de cast van de musical Grease en Dany Lademacher met Xander de Buisonjé. De presentatie is in handen van Dolf Jansen en de opening zal ook op de televisie te zien zijn om 20.30 uur op Nederland 3.

Belangrijk onderdeel van de Uitmarkt is 'De Verleiding', het toneelvoorproefje, waarbij in de theaters rond Dam en Waterlooplein ruim 30 voorstellingen te zien zijn. 

De Verleiding - website
Uitmarkt - website

Onderwerp: MUZIEK, POP-ROCK, WERELDMUZIEK

Vrijdag 30 Juni 2006 at 08:10 am

Ivete Sangalo krijgt moeiteloos de Heineken Music Hall in beweging

Door Marina den Hartog met foto's van Shane van Lunteren (klik voor vergroting
concert Ivete Sangalo Heineken Music Hall 28 juni 2006

Vanaf het grote balkon hebben we een mooi uitzicht op het publiek voor het podium van de uitverkochte Heineken Music Hall. De kleding van de concertgangers heeft alle kleuren van de regenboog, maar de kanariegele shirts van het nationale Braziliaanse voetbalelftal vallen extra op. Het ziet er vrolijk uit en dat typeert ook meteen de sfeer van de avond.

Nog voordat Ivete Sangalo en haar band op het podium staan, klinkt er al gejuich in de zaal. Het is duidelijk dat we vanavond te maken krijgen met een zangeres die uitermate geliefd is bij haar fans. Intussen is het nog lege podium gehuld in een fraai blauw licht. Op een enorm groot breedbeeldscherm verschijnt een animatie van de handtekening van Ivete Sangalo... en daar is ze dan, de ster, hooggehakt in een kort wit jurkje, omringd door vier dansers “ eveneens in het wit “ die energiek om haar heen dansen. Het podium staat in de schijnwerpers, maar de zaal is nu volledig duister. Overal in de zaal beneden lichten de displays van digitale fotocamera’s op. Het lijken wel lampionnetjes. Dit geeft meteen een heel aparte sfeer aan het begin van het concert. Vanaf het eerste nummer is er veel beweging in de zaal. Het publiek krijgt een sprankelende show voorgeschoteld. Als een vlinder fladdert Sangalo zingend en dansend over het podium.

Ivete Sangelo, die regelmatig prachtig wordt uitgelicht door een spot die haar volgt, heeft de zaal volledig in haar ban. Binnen de kortste keren staat het publiek te springen, armbewegingen mee te doen, of in de handen te klappen op verzoek van de zangeres. Het is fascinerend om te zien hoeveel energie Sangalo ten toon spreidt. Ze staat geen moment stil. De lichtshow zorgt voor fraaie podiumeffecten. Na een paar nummers richt zij zich in het Portugees tot de zaal, die bijna in extase lijkt te reageren op alles wat zij zegt. Als ze overgaat op het Engels en vraagt “Do you love me?”, krijgt ze allerlei presentjes, zoals knuffelbeestjes, van het publiek.

Axé Bahia, de muziekstijl die Ivete Sangalo voornamelijk zingt, is afkomstig uit de Braziliaanse staat Bahia. Het is een combinatie van samba, reggae en zang. Sangalo maakte als leadzangeres deel uit van Banda Eva, een groep die doorbrak tijdens het carnaval in Salvador da Bahia begin jaren negentig en er mede voor gezorgd heeft dat Axé in heel Brazilië populair is geworden. Het genre ligt goed in het gehoor en kan getypeerd worden als eigentijdse popmuziek. In 1999, kort na het carnaval, is Ivete Sangalo met haar solocarrière begonnen.

Zij is intussen een grote ster in Brazilië en Latijns Amerika, maar in Europa is zij nog relatief onbekend. Dat geldt natuurlijk niet voor de Brazilianen die hier wonen. Geregeld worden de refreinen, of zelfs hele coupletten van haar songs, meegezongen door het publiek. Ook valt op dat er veel Nederlanders zijn die de zangeres kennen en uitermate waarderen. Misschien heeft dat te maken met de populaire vakantiebestemmingen in Brazilië aan de kust van Bahia, de staat waar Ivete Sangalo vandaan komt. Haar muziek zal ongetwijfeld te horen zijn in de uitgaansgelegenheden die de Nederlandse vakantiegangers daar bezoeken.

De begeleidingsband bestaat uit een saxofonist/fluitist, een trompettist, een trombonist, twee gitaristen, een toetsenist, drie percussionisten, een drummer en drie achtergrondzangeressen. De zangeressen maken weinig indruk, maar de bijdragen van de overige musici zijn fantastisch. Niet alleen zorgen zij voor een dynamische muzikale omlijsting, ook worden ze op gezette tijden betrokken bij de performance van Ivete Sangelo. Zo wordt er bijvoorbeeld door de dansers, de drie blazers en de zangeressen een swingend dansje met haar opgevoerd aan de rand van het podium.

Tot nu toe hebben we vrijwel uitsluitend de Axé-muziekstijl uit Bahia gehoord. Plotseling laat Sangalo een heel ander genre horen. Ze begint “Mas que nada” te zingen, de grootste hit van de bekende Braziliaanse zanger Jorge Ben Jor, en gaat vervolgens over op een bekende samba die het publiek onmiddellijk mee gaat zingen. Uit de zaal komt, op verzoek van Sangalo, een Braziliaans-Nederlands meisje op het podium dat alles wat de zangeres kort daarvoor in het Portugees heeft gezegd in het Nederlands vertaalt. De zangeres is erg blij dat er zo veel mensen naar haar concert zijn gekomen en wil graag volgend jaar terugkomen om dan drie avonden op te treden in een hopelijk ook weer uitverkochte Heineken Music Hall. Dat moet volgens mij wel lukken gezien de enthousiaste reacties uit de zaal.

De bandleden worden een voor een voorgesteld. Het publiek is laaiend enthousiast en zwaait juichend met de armen boven het hoofd. Als toegift wordt met een solo van de trompettist een samba ingezet. We kunnen genieten van een sambaversie van “Imagine” van John Lennon “ gezongen in het Engels “ die na verloop van tijd overgaat in een reggaebeat. Bij het allerlaatste nummer is het publiek zo enthousiast dat niet alleen de mensen, maar zelfs het balkon waar vandaan wij het concert hebben bijgewoond mee gaat deinen. Het is er gelukkig tegen bestand. Einde van een swingend concert van Ivete Sangalo in een afgeladen Heineken Music Hall.

Ivete Sangalo - website

Onderwerp: WERELDMUZIEK, POP-ROCK, MUZIEK, JAZZ

Woensdag 28 Juni 2006 at 10:26 am

Gilberto Gil blijft vernieuwen en kan nog jaren mee

Door Marina den Hartog met foto's van Berbera van den Hoek (klik voor groter)
Gilberto Gil e Grupo in Concertgebouw Amsterdam 25-6-2006

Het concert van Gil e Grupo op 25 juni in het Concertgebouw vormt de afsluiting van de negende editie van het Amsterdams Roots Festival dat op 17 juni van start is gegaan. Gilberto Gil en zijn musici dalen de trappen af naar het podium. Onmiddellijk klinkt er een enorm applaus en roffelt het publiek ter verwelkoming met de voeten op de vloer. Ondanks het WK-duel Nederland-Portugal zit de zaal bomvol. De band begint zonder aankondiging te spelen met Gil op elektrische gitaar. Met het openingsnummer dreunen reggaeklanken de zaal in.

Ik realiseer me meteen dat het toch wel heel bijzonder is dat Gilberto Gil in zo’n relatief kleine zaal speelt. Niet zelden treedt hij op voor tienduizenden, of zelfs honderdduizend mensen, zoals op 13 juli vorig jaar op de Place de la Bastille in Parijs het geval was. Het Concertgebouw is een eigenlijk beetje onhandig voor dit soort muziek, want het zit er dik in dat het publiek niet stil kan blijven zitten en wil dansen. De band is zeer geroutineerd; het lijkt allemaal vanzelf te gaan. Het ene nummer gaat naadloos over in het andere. Met een enkele aanwijzing van een zeer relaxte en goedgehumeurde Gil, weet iedere musicus precies wanneer hij een extra accent kan leggen. Het is een goede geoliede machine die bruist van de dynamiek!



Na een paar nummers stelt Gil de bandleden voor en zingt vervolgens het Beatle-nummer “Imagine” in het Engels. Hij voert dit nummer ook vaak uit in het Portugees met het volgende refrein: “Você pode dizer que sou um sonhador, mas não sou o único. Espero que um dia você se junte a nós, e o mundo ser ¡ uma coisa só”. Dat vind ik persoonlijk veel mooier, maar daar heeft hij vanavond helaas niet voor gekozen. Gil laat bij dit nummer goed horen wat een prachtige, warme stem hij heeft. Zijn bereik is enorm, ook in de hoogte. Intussen is de beetje stijve sfeer verdwenen en wordt het steeds levendiger in de zaal. Er staan mensen in de zijpaden te dansen. Dit is nog maar het begin van een ongelooflijk swingend concert! Het is natuurlijk ook een beetje wonderlijk om stil te zitten bij zo’n spektakel.

Het is reggae wat de klokt slaat. “Estrela” begint met fraaie ijle zang van Gil, waarna de band het nummer verder gaat inkleuren. Het wordt gevolgd door “Positive vibration”, afkomstig van Gils cd “Kaya N’Gan Daya” met vrijwel uitsluitend nummers van Bob Marley. De zaal gaat uit z’n dak! Het is bijzonder dat er waardering is voor de Engelstalige uitvoeringen. Toen Caetano Veloso “ tijdgenoot en zielsverwant van Gil “ anderhalf jaar geleden in de Heineken Music Hall optrad en veel oude Engelstalige pop zong, was het afkeurend gefluit en geschreeuw niet van de lucht. Nu vindt de zaal het prachtig. “Vamos fugir” begint met een spannend intro van de bassist. Een groot deel van het publiek zingt het refrein mee. Aan het einde van het nummer demonstreert Gil zijn danskunsten. Het is een flitsende performance. Wat een energie voor iemand die de volgende dag 64 jaar wordt! Maar daarover later.



In een ouder nummer uit de jaren zeventig geeft Gilberto Gil zijn band veel ruimte om solistisch aan de slag te gaan. Het bevat een mooi uitgewerkt instrumentaal gedeelte met een spannend vraag- en antwoordspel tussen de drummer en de percussionist. Zo langzamerhand zit bijna niemand meer op z’n stoel. “Toda menina baiana” wordt ingezet. Het is bij de eerste klanken al herkenbaar. Gil begint het nummer door de zaal zijn woorden te laten herhalen: ... Lisboa - Ana - Havana - Ia “ Bahia. Voor mij is dit misschien wel een van zijn mooiste nummers. Het klinkt weergaloos. Iedereen danst!

Het lijkt alsof dit het laatste nummer is. Gil e Grupo verdwijnen van het podium, maar dat is van korte duur. Als ze terugkomen zingt een groot deel van het publiek “Parabéns para você”, ofwel de Braziliaanse variant van “Lang zal ze leven”. Gil haakt er onmiddellijk op in en zet “ met een reggae-beat “ “When I’m 64” in! Hij is maar 8 dagen jonger dan Paul McCartney, die dit nummer al aan het einde van de jaren vijftig voor zijn vader heeft geschreven en op 18 juni 64 jaar is geworden. Gilberto Gil lijkt echt aan de zaal te vragen “Will you still need me, will you still feed me, when I’m 64?”. Nou daar hoeft hij niet bang voor te zijn. Hij komt over als een jonge hond en is nog totaal niet uitgeblust. Integendeel. Hij bruist van de energie en heeft er overduidelijk veel lol in om op te treden.

Er komt nog een uitgebreide toegift met onder andere het bekende “Esperando na janela” waarbij het publiek, als Gil zwijgt, hele teksten meezingt. Het concert wordt besloten met “Balé de Berlim”, een samba die hij speciaal gecomponeerd heeft voor de World Cup 2006 waar deze weken in Berlijn om wordt gestreden.

Zoals bij een klassiek concert gebruikelijk is dat de solisten bloemen ontvangen, zo krijgen nu alle artiesten enorme boeketten aangeboden door de medewerkers van het Concertgebouw. Het ziet er allemaal ineens heel serieus uit. Een beetje vreemde overgang omdat de sfeer totaal verandert, maar daar weet Gil een leuke draai aan te geven. Hij haalt bloemen uit zijn boeket en gooit ze stuk voor stuk “ onder luid gejuich “ de zaal in, om het publiek vervolgens het restant, een klein boeketje, aan te bieden. Wat is die Gil een leuke man. Het was, mede door de brave entourage, een beetje saai aan het begin van het concert, maar binnen de kortste keren wist hij de zaal volledig te bespelen en werd het een swingende boel. Gilberto Gil kan als artiest nog jaren mee.

Gilberto Gil is niet alleen een van de bekendste popsterren van Brazilië, ook vervult hij al jaren allerlei politieke functies. Hij maakte onder andere deel uit van de gemeenteraad van de stad Salvador (da Bahia) en is sinds januari 2003 minister van Cultuur in het kabinet van de socialistische president Luiz In ¡cio “Lula” da Silva. Het gerucht gaat dat hij bereid was minister te worden, mits hij daarnaast kon blijven optreden. Gelukkig is dat goedgekeurd!

Gilberto Gil - website

Bezetting:
Gilberto Gil “ zang/gitaar
Sergio Chiavazzoli “ gitaar
Arthur Maia “ basgitaar
Gustavo di Dalva “ percussie
Jorge Gomes “ drums
Cl ¡udio Andrade “ keyboards
Bern Gil “ gitaar

Onderwerp: FESTIVAL, WERELDMUZIEK, MUZIEK

Vrijdag 23 Juni 2006 at 11:40 pm

Festival Mundial: Music Beats Poverty (dag 2)

Door Floris de Moel met foto's van Ellen van Geel (klik voor vergroting)
Festival Mundial 2006, Leijpark Tilburg, zondag 18 juni 2006

De tweede dag Festival Mundial, het beloofd nog warmer te worden vandaag. Bij aankomst in het Leijpark te Tilburg is al direct duidelijk dat het vandaag nog drukker wordt dan gisteren. Veel mensen hebben deze vaderdag-zondag aangegrepen om met het hele gezin naar Mundial te komen. Niet alleen qua optredens en standjes is het een mengeling van culturen, ook het toegestroomde publiek is afkomstig uit alle werelddelen, een bonte mengeling van mensen en culturen.
Om direct een vakantie stemming te creëren en omdat we nog niet geluncht hadden begonnen we vandaag met een hapje eten uit de Afro-latino keuken. Ondertussen het programma van vandaag bekijkend in de schaduw op het “Ministerieplein”. Los Fakires
De reden dat we onze dag op dit punt startte was vanwege het optreden op het “Ministeriepodium” van de Cubaanse band Los Fakires. Deze vijf Cubaanse heren op leeftijd laten de oude tijden herleven. Heerlijke Cubaanse muziek, perfecte harmonieën en naadloos samenspel. Zoals vermeld in de Spaanse krant El Mundo: “Ben je geslaagd in de Cubaanse muziek met de Buena Vista Social Club, dan haal je het doctoraal met Los Fakires”. Het optreden wordt gedragen door de 70 jaar oude frontman / zanger Cascarita, met zijn rum en sigaren stem en door saxofonist José Bingues. Dit alles begeleid op gitaar, bongo en wat ritme instrumenten maakt het plaatje compleet. Een geweldig optreden, een fantastisch begin van deze tweede dag Mundial.

Na dit optreden zijn we lekker buiten in het gras gaan zitten, genietend van een Ethiopisch biertje, het extreem goede weer en alle mensen om ons heen, alvorens we naar het hoofdpodium liepen voor het volgende optreden.



Los de Abajo
Op de “Millenniumstage” stond de Mexicaanse groep Los de Abajo, omschreven als Tropipunk was ik erg benieuwd naar hun optreden. Internationaal zijn ze erg bekend en ze hebben drie succesvolle albums achter de rug, de laatste “Cybertropic Chilango Power”zelfs bekroont met een BBC World Music Award. Binnenkort verschijnt het nieuwe album “Lda V the Lunatics”. Hun muziek is een mengeling van Ska, Reggae, Salsa, Dub en Elektronische muziek, vooral up-tempo en met een duidelijke knipoog naar hun Mexicaanse roots. Deze tien Mexicanen wisten in een korte tijd een geweldig feestje neer te zetten en hadden al snel heel het publiek mee. Voor mij de verrassing van vandaag.

Kiran Ahluwalia
Na de feestelijke Mexicaanse muziek zijn we snel terug gelopen naar het “Ministeriepodium” voor het optreden van de Canadees / Indiase Kiran Ahluwalia. Zij speelt de unieke Ghazal muziekstijl, begeleid door tabla, gitaar en harmonium zingt ze poëtisch over menselijke liefde in relatie tot de huidige situatie van de wereld. De Indiase folk op geweldige en meesterlijke wijze vertolkt. Na deze erg mooie en serieuze muziek was het weer tijd voor een feestje, op naar het hoofdpodium voor Braziliaans carnaval.



Olodum
De bekende Braziliaanse slagwerk groep Olodum was één van de hoofdacts van vandaag. Ze maken hun naam meer dan waar, direct vanaf de start weten ze met veertien man sterk een Braziliaans feestje neer te zetten. Negen man op drum en percussie ondersteunt door blazers, toetsen, bas en twee zangers. Olodum weet al jaren, vanuit hun thuisbasis in Bahia in het noorden van Brazilie, door middel van hun muziek rassendiscriminatie en sociaal-economische ongelijkheid aan de kaak te stellen. Internationaal hebben ze samengewerkt met grote namen zoals, Michael Jackson, Paul Simon en Spike Lee. Ze zorgen vandaag voor een uur lang kijk, luister en dans plezier.

Lura
Het is vandaag op en neer lopen van de “Millennium Stage” naar het “Ministeriepodium” de volgende artieste is de Kaapverdische Lura. De in Portugal geboren zangeres mengt moeiteloos verschillende stijlen, Soul, Jazz, Folk, R&B vermengd met traditionele Kaapverdische klanken als Bataku, Tubanka en Morna. Lura, die eigenlijk Maria de Lurdes heet, zingt met passie en schoonheid, dan weer ingetogen en kalm, dan weer krachtig en stevig. Begeleid door een vijfkoppige band weet ze een heerlijk sfeertje te creëren. Haar optreden is energiek en bewegelijk, ze weet haar enthousiasme over te brengen op de langzaam volstromende tent.



Grupo La Fé
We eindigen vandaag waar we begonnen zijn, in Cuba. Gisteren hebben we ze niet kunnen zien, maar vandaag hebben we er gewoon tijd voor gemaakt, het Cubaanse Grupo La Fé op het Bazaarpodium. Afkomstig uit het gebied rond Santiago de Cuba, de Son-regio bij uitstek, zijn zij één van de betere vertolkers van de traditionele Cubaanse muziek. Naast een rijk repertoire en grote kwaliteit weten de muzikanten met hun instrumenten, danspassen en choreografie voor een opwindend schouwspel te zorgen. Niet alleen een genot voor het oor maar zeker ook voor het oog. Voor mij een geweldige afsluiter van dit Mundial weekend.
Door de combinatie van het goede weer, en geweldig programma en een goede organisatie is ook dit jaar Festival Mundial voor mij weer een geweldig festival geweest.