Zaterdag 22 November 2008 at 5:57 pm
Leoni heeft lef
Door Suzan Vermeulen met foto's van Berbera van den Hoek
Dat Leoni Jansen niet voor een kleintje vervaard is, is duidelijk. Waar vele artiesten van haar kaliber zich laten leiden door commerciële successen, volgt zij haar hart. Met onverwachte keuzes, bijzondere samenwerkingsverbanden en veel persoonlijke inbreng weet Jansen haar publiek steevast te verrassen. ‘Don’t be late for your life’ was het motto van haar vorige cd en in dat kader was ze de afgelopen twee jaar in de theaters te zien en te horen met de concertreeks Heartstrings & Loose Ends. In 2007 bracht Leoni nog een cd uit met Les Frères Guisse, maar op 15 november 2008 kreeg Heartstrings & Loose Ends een lang verwacht vervolg. Haar nieuwe (dubbel)cd, met de prachtige titel Second Wind, werd in aanwezigheid van vakbroeders, familie, vrienden en bekenden door Jan Douwe Kroeske aan Leoni uitgereikt.
“Ik heb het eindelijk gedurfd!” verklapt Jansen aan de aanwezigen die in koffiehuis KHL genieten van heerlijke appeltaart. “Ik heb jaren getwijfeld, maar het nu eindelijk gedaan.” Ze zwaait met haar dubbelcd en licht toe: “Dit is eindelijk een ode aan mijn oude liefdes! Bob Dylan, Jimi Hendrix en al die andere grootheden. Met deze muziek is het allemaal begonnen en ik ben er altijd van blijven houden.” Jansen begint de middag met haar versie van Big Yellow Taxi en krijgt de lachers op haar hand als ze vertelt dat ze het refrein vroeger fonetisch zong. ‘Maar dat maakte niet uit. Het gevoel blijft hetzelfde!’.
Second Wind bestaat uit twee cd’s die heel toepasselijk zijn onderverdeeld. CD 1 heeft de titel ‘Old Friends’ en bevat, naast Big Yellow Taxi, klassiekers als Jolene, Suzanne, Both Sides Now en Scarbourough Fair. Het hele album werd geproduceerd door Leoni’s levenspartner Onno Krijn, die ook voor alle arrangementen tekenden. Een ‘match made in heaven’. Met Leoni’s volle, warme stemgeluid en fantastische interpretatie krijgen deze bekende songs een nieuwe lading. Verrassend is de samenwerking met Janne Schra van Room Eleven in Angel from Montgomery.
Het tweede schijfje staat in het teken van ‘New Friends’. Wederom prachtige, reeds bestaande nummers, die allen gemeen hebben dat Jansen hen nooit eerder zong. Zij worden aangevuld met twee eigen stukken, die Leoni samen met Jeroen Kramer schreef: het titelnummer Second Wind en Never Come Back To You. Opvallend aan ‘New Friends’ is verder het opgewekte Zuid-Afrikaanse duet ‘Ja Gesé’ met Chris Chameleon, die helaas niet bij de presentatie aanwezig kon zijn. Lesley van der Aa was er echter wel en zij ondersteunde Leoni, met haar loepzuivere stem, in het intieme ‘She Don’t Like Roses’, samen met violiste Esther Apitulae. Op het schijfje zijn verder ook Olec Fateev en De African Mama’s te horen.
De naam van de cd is tevens de titel van het mooiste nummer. Jansen heeft heel wat te vertellen en vat het allemaal samen in deze luchtige, maar zeer betekenisvolle song. ‘Just when you think you can’t go on, that second wind is gonna come…’ Second Wind is een tweede kans. Een tweede stap in het leven dat je (eindelijk) in eigen hand neemt. Wat ons betreft is Leoni Jansen nooit weggeweest en kenmerkt deze cd zich niet als tweede kans, maar wederom als pure vakmanschap en passie. ‘If you don’t beat that drum, that song ain’t gonna move.’ Leoni heeft die beat, dat staat vast.
website Leoni Jansen
Zaterdag 22 November 2008 at 12:01 pm
CHRISTMAS METAL SYMPHONY, KERSTFEEST OP DE METALMANIER!
foto's Maarten Grootendorst
Op zondag 28 december zal in 013 te Tilburg voor de eerste keer CHRISTMAS METAL SYMPHONY worden uitgevoerd, een nieuwe en unieke kerstshow speciaal bedoeld voor de echte metalfan! Een collectief van internationale zangers en muzikanten, gesteund door een 30-koppig orkest en een speciaal samengestelde band zullen de beste metalnummers uitvoeren uit (bijna) alle krochten van de metal genres.
Christmas Metal Symphony draait allemaal om het verhaal van Jonathan. Dit zal tijdens de show als leidraad dienen, waarbij elk gedeelte van het verhaal muzikaal zal worden vertaald middels een selectie van de beste metalnummers aller tijden; van progmetal naar rock, van death naar speed en van industrial naar NWOBHM…
De muzikale productie is in handen van JOOST VAN DEN BROEK (After Forever) die speciaal voor deze gelegenheid de samenwerking is aangegaan met het MAGNUM OPUS ROCKESTRA. Dit van origine klassiek geschoolde orkest onderscheidt zich van andere symfonie orkesten doordat alle muzikanten een persoonlijke voorkeur hebben voor rock- en metalmuziek, iets wat deze versmelting van metal en klassiek dan ook extra bijzonder maakt.
De heftige band die de muzikale basis levert tijdens de show, bestaat uitsluitend uit echte rock & metalveteranen; KOEN HERFST (Drums / Epica ), MARCEL COENEN (Gitaar / Sun Caged), JOHAN VAN STRATUM (Bas / Stream of Passion), SANDER GOMMANS (Gitaar / After Forever), JEFFREY REVET (Keyboards / Stream of Passion ) en uiteraard Joost zelf. (Keyboards)
Met de bevestiging van CHUCK BILLY, de inmiddels legendarische zanger van Testament, is het programma van CHRISTMAS METAL SYMPHONY zo goed als rond. De lijst met zangers en grunters aan dit unieke evenement in 013 te Tilburg is inmiddels behoorlijk indrukwekkend te noemen; Mats Levén, Johan Edlund, Russell Allen, Doro, Floor Jansen, George Oosthoek, Marcela Bovio en Ian Parry; ze hebben inmiddels allemaal hun komst naar Tilburg op 28 december bevestigd!
De naam van Chuck Billy stond erg hoog op het wensenlijstje van de organisatie omdat hij met zijn toenmalige band (LEGACY) in 1985 voor een ware opleving zorgde in de underground metalscene door het uitbrengen van de demo-cassette “First Strike is Deadly”. De enthousiaste reacties van de fans zorgde ervoor dat de band in 1986 een contract kreeg bij het grote Megaforce / Atlantic label. De naam Legacy werd in 1987 veranderd in TESTAMENT (er bleek namelijk al een band met de zelfde naam rond te lopen in Amerika) en de eerste release met de nieuwe bandnaam bleek wederom een schot in de roos. Dit album (The Legacy als verwijzing naar hun verleden) zorgde ervoor dat Testament hun trashmetal kon gaan uitdragen op de podia van de grotere festivals van Amerika en Europa.
Inmiddels zijn we meer dan 20 jaar verder en is de band (na een afwezigheid van een aantal jaren door ziekte van Chuck Billy) weer op de internationale podia te vinden. Het nieuwe album The Formation of Damnation is dit jaar verschenen en de band is weer volop aan het touren in Amerika en Europa, in clubs en op festivals. Nu Chuck Billy is toegevoegd aan het programma van CHRISTMAS METAL SYMPHONY kunnen dus ook alle registers van de trashmetal worden opengetrokken. Het zal dan ook niemand verbazen dat er enkele TESTAMENT klassiekers langs zullen komen, evenals een paar van Chuck’s persoonlijke All Time Favorite Metaltracks…..
De voorverkoop is inmiddels gestart en de kaartjes kosten € 32,50 per stuk. Alle info hierover kun je vinden op de site van 013 (www.013.nl).
Wil je meer weten over het evenement CHRISTMAS METAL SYMPHONY? Neem even een kijkje op de onderstaande internetsites en vertel al je vrienden dat echte metalfans dit unieke spektakel zeker niet mogen missen!
www.myspace.com/christmasmetalsymphony
www.xmasmetalsymphony.hyves.nl
Vrijdag 21 November 2008 at 12:36 pm
Stilstaan en genieten van Wayne Hussey
Tekst en beeld van Michaela Meijer
Al meerdere keren heb ik een optreden bijgewoond van Wayne Hussey, maar dan als frontman van de Britse waveband The Mission. De eerste keer in het voorprogramma van The Cure in 1989. De laatste keer in februari van dit jaar tijdens The Mission Farewell Tour.
Zijn exacte woorden tijdens dat laatste Mission-optreden waren dat hij het na meer dan 20 jaar wel genoeg vond. Dat hij wel eens zin had in iets anders.
Gezien het optreden dat hij 6 november 2008 gaf in de P60 in Amstelveen is hem dat ”iets anders doen” goed gelukt…… Het enige verschil bleek de missende band.
Wayne Hussey solo, akoestisch.
Wayne Hussey (26 mei 1958) is een Britse muzikant die vooral faam verwierf als frontman van The Mission en in iets mindere mate als gitarist en songwriter van The Sisters of Mercy. Na het verlaten van The Sisters of Mercy richtte hij samen met Craig Adams The Mission op. Met 10 studio albums en spelend van 1986 tot 1996 en van 1999 tot 2008 een constante factor in de wave-scene.
Tegenwoordig solo optredend en in april van dit jaar een soloalbum “Bare” uitbrengend met voornamelijk covers en Mission-materiaal.
Goed, Wayne Hussey solo. Dat moest ik natuurlijk met eigen ogen bekijken als rechtgeaarde Mission-liefhebber. De zaal ging om 20.00 uur open en ere aan wie de eer toekomt, P60 is een fijn poppodium. Het beschikt over een grote concertzaal inclusief balkon en een afgeschermde rookruimte op het balkon met chiptap. Het is fijn om te zien dat aan de rokers onder ons zoveel aandacht is geschonken aan het creëren van deze ruimte met goed zicht op het podium, chapeau P60.
Wayne betreed het podium om 21.00 uur en trapt af met “Beyond the Pale” van het album Children. Alleen, met gitaar. Ik moest even wennen, dat moge duidelijk zijn. Wayne vraagt na het eerste nummer wat wij als publiek graag willen horen en mijn gezelschap schreeuwt “Amelia”, wat beaamd wordt door de rest van het publiek, maar Wayne vindt het nog te vroeg voor “Amelia”. Er worden nog wat titels geroepen, maar Wayne besluit “Trail of Scarlet” van het album Masque te spelen. Een nummer waar niemand om gevraagd had. Het viel mij trouwens op dat hij vaak vroeg om input van het publiek. Leuk natuurlijk, om vervolgens heel iets anders te spelen dan waar om gevraagd werd. Dan heb ik al snel zo iets van: “vraag het dan niet.” Aan de andere kant, de interactie met het publiek was zeer vermakelijk. Wayne vertelde grappige anekdotes aan de lopende band. Zo deed hij uit de doeken dat hij het nummer “Severina” nooit zomaar kan spelen, zonder de lyrics bij de hand te hebben. De tekst is volgens hem met geen mogelijkheid te onthouden. Zelfs niet toen hij nog een “working brain” had. Blijkbaar maken drank en drugs meer kapot dan je lief is. De drank was dan ook in overvloed aanwezig. De welbekende fles wijn stond prominent naast hem op het podium en zodra Wayne om Jack Daniels vroeg werd dat geregeld en door hem gedronken als limonade.
Al met al, ondanks of mede dankzij de drank, kwamen alle Mission-klassiekers voorbij deze avond, “Kingdome come, Garden of Delight, Butterfly on a Wheel, Wasteland, Like a Hurricane, Tower of Strenght”.
Naast deze klassiekers werden we ook nog getrakteerd op een paar fijne covers, waaronder “A Night Like This van The Cure, With or Without You van U2, Can’t Help Falling in Love with You van Elvis Presley en het sublieme Dream On van Aerosmith”.
Uiteindelijk speelde Wayne ook nog “Amelia”. Een nummer dat je naar de strot grijpt, een duidelijke aanklacht tegen incest. De walging is voelbaar in de zaal en ongetwijfeld zal er hier en daar een traan zijn gevloeid, want zoals gezegd, het grijpt je naar je strot.
Het was een fijne avond in een fijne zaal. Leuk om Wayne Hussey eens akoestisch mee te maken. Hij is een geweldige muzikant, maar…….ja, toch een maar……ik miste de band enorm. De bas, de gitaren, de drums, ik miste ze vreselijk.
Het geweldige “Tower of Strenght”reduceren naar akoestisch spel is wat mij betreft zonde. Plus het feit dat akoestisch zo klein blijft en je dus niets anders kan doen dan kijken en luisteren vond ik af en toe erg frustrerend. Van bewegen kwam weinig, helaas.
Wayne Hussey solo was voor mij dan ook eenmalig. Zodra The Mission weer besluit om bij elkaar te komen, pas dan zal ik er ook weer bij zijn.
Woensdag 12 November 2008 at 9:21 pm
De groei en eerlijkheid van Maria Mena vertalen zich in een sterk en persoonlijk concert
Door Aukje met foto's van Desiree Renkens
Gezien in Paradiso op 4 november
De 22-jarige Noorse singer/songwriter Maria Mena werd al op jonge leeftijd een ster in eigen land. Anno 2008 heeft ze vier albums op haar naam staan, waarvan de laatste in september uitkwam. Met die laatste cd, 'Cause and Effect' is ze definitief de eigen landgrenzen ontstegen en treedt ze in buurlanden als Duitsland, Zwitserland en Nederland op.
Begin november had Nederland de eer Maria Mena te mogen ontvangen. Ze treedt met enige regelmaat op in ons land, maar de concertreeks in november bracht extra spanning met zich mee omdat Maria Mena haar nieuwe album presenteerde. Haar nieuwe plaat is namelijk de meest persoonlijke tot nu toe. Ze heeft heel wat meegemaakt in haar prille leven (scheiding ouders, anorexia) en heeft met deze nieuwe songs met dat verleden afgerekend.
Ze opent de avond sterk met het imposante 'Belly up'. Meteen valt op dat ze met meer overtuiging en zelfvertrouwen zingt dan bij vorige optredens. Dat is ook kenmerkend aan haar nieuwe cd, maar weet dat live maar eens waar te maken. Dat doet ze voor de volle honderd procent en houdt dit tot het einde toe vast. Het tweede nummer is het titelnummer van de nieuwe cd: 'Cause and Effect'. Daarna grijpt ze terug naar een oude hit 'You're the only one' (White turns blue, 2004) en songs van haar vorige album Apparently Unaffected (2006), waarvan de ballad 'Internal Dialogue', over een interne discussie met haar eigen ik, indruk maakt.
Haar nummers bevatten vanwege de persoonlijke teksten nogal wat emoties die ze allemaal weet over te brengen. Ze lijkt in elk woord op te gaan en vertelt het publiek vol overgave haar levensverhaal. Ze is gegroeid op het podium, staat stevig op haar hoge hakken, is volwassener geworden ook al heeft ze haar kinderlijke spontaniteit behouden. Ze vertelt dat dit de eerste keer is tijdens deze tour dat ze voor zo een groot publiek zingt en daar voelt ze zich zeer goed bij. Het pept haar zichtbaar op en de big smile is niet van haar gezicht te poetsen. Het publiek complimenteert ze met hun goede reuk (omdat er niet meer gerookt mag worden neemt de geur van zweet en slechte adem de overhand) en enthousiasme.
Na het aanstekelijke 'All this time', de nieuwe single, zingt ze haar favoriete nummer 'Where were you', over waarom de liefde van haar leven niet eerder in haar leven verscheen. Ze had het, hem, zo nodig. Om dan door te gaan met een ode aan die liefde met het vrolijke en lichtvoetige 'I'm in love'.
Maria Mena lijdt aan wat ze noemt 'honesty de la tourette': het eerlijkheidssyndroom. Op het podium, maar ook in haar nummers, vertelt ze eerlijk over haar gevoelens. Het maakt dat ze gevoelens van herkenning opwekt en daardoor dicht bij het publiek staat. Hier staat geen omhooggevallen diva, maar een doodgewoon meisje dat toevallig heel goed kan componeren en zingen.
Met nog wat oud en nieuw werk ('A few small bruises', 'Your glasses', het nummer 'Just hold me' waarmee ze doorbrak in Nederland en het stevige 'Power trip ballad') neemt ze voor even afscheid om snel terug te komen voor een toegift. Die toegift bestaat uit 'Sorry' (White turns blue, 2004), de lieflijke Kiss-cover 'I was made for loving you' (Cause and effect, 2008) en het lekker klinkende 'Our battles' (Apparently unaffected, 2006). En zo is er een eind aan een zeer sterk concert gekomen waarin ze het publiek heeft gegeven waar ze voor kwam, door simpelweg zichzelf te geven.
http://mariamenamusic.no/
http://www.myspace.com/mariamena
Woensdag 12 November 2008 at 8:57 pm
Erik Mesie maakt programma Night of the Proms compleet
OOK LIVE, SIMPLE MINDS, SINEAD O’CONNOR, MIDGE URE EN HARLEM GOSPEL CHOIR IN ARNHEM EN ROTTERDAM
Vanaf zaterdag 15 tot en met 22 november is de show traditiegetrouw te zien in Rotterdam, maar op 14 november komt de Night of the Proms voor het eerst naar het Gelredome in Arnhem. Dit jaar wordt groots uitgepakt! Niet alleen zijn de beste acts gestrikt en zijn er filmbeelden en -muziek van de nieuwste film van James Bond, er is ook voor het eerst balletmuziek met dans.
Begin jaren tachtig maakte Erik Mesie furore als zanger en gezicht van de band Toontje Lager (‘Net als in de film’, ‘Ben jij ook zo bang’, ‘Zoveel te doen’ en ‘Stiekem gedanst’). Het album ‘Stiekem dansen’ kwam in 1983 binnen op de tweede plaats in de hitlijsten, meteen onder ‘Thriller’ van Michael Jackson. Na het uit elkaar gaan van de groep in 1985 ging Erik Mesie solo verder, met twee albums en hitsingles als ‘Zonder jou’ en ‘Zonneschijn’ als resultaat. Sinds enige tijd bevaart hij de wateren van de Nederlandstalige popscene met een gloednieuwe band die van elk live-optreden een waar feest maakt.
Het succesverhaal van Live leadzanger/frontman/gitarist Ed Kowalczyk, leadgitarist Chad Taylor, bassist Patrick Dahlheimer en drummer Chad Gracey begint in 1991. Het heeft hen inmiddels acht albums, goed voor een totale verkoop van meer dan 20 miljoen cd’s, fans over de hele wereld en omvangrijke wereldtournees opgeleverd. Enorm grote successen komen van het album ‘The Distance To Here’ (1999) zoals ‘The Dolphin’s Cry’, ‘Run To The Water’ en ‘They Stood Up For Love’ . In het nieuwe millennium groeit de ballad ‘Overcome’ in de weken na de aanslagen op de Twin Towers uit tot de allergrootste hit van Live. Op het album ‘Birds Of Pray’ (2003) kiest de band opnieuw voor onvervalste rock. Opener ‘Heaven’ wordt als single wederom een hit. In 2004 verschijnt het verzamelalbum ‘Awake (The Best Of Live)’. Het jongste Live-album, ‘Songs From Black Mountain’, dateert van 2006 en maakt indruk met ondermeer de hitsingle ‘The River’. Een constante bij Live zijn de solide en onverslijtbare songteksten waarin Kowalczyk heel vaak zijn persoonlijke en spirituele interesses tot uiting brengt. “Als songwriter wil ik tijdloze liedjes schrijven die zeer lang bij de luisteraars blijven hangen”, zegt hij daarover. “Eén van de redenen waarom we al zo lang zoveel trouwe fans hebben is dat zij nuances blijven vinden in onze songs”. Nieuwe nuances zullen zij ongetwijfeld ook ontdekken wanneer Live zijn grootste hits onder begeleiding van het symfonisch orkest Il Novecento vertolkt op Night of the Proms.
Jim Kerr en Charlie Burchill, oprichters van Simple Minds, waren eerder al, in 1997 en 2002, de grote publieksfavorieten op de Night of the Proms. In een recent onderzoek onder Night of the Proms bezoekers bleek dat Simple Minds nog steeds hoog op het verlanglijstje staat. Jim en Charlie bleven contact houden met het Night of the Proms team sinds hun eerste optreden in 1997. Toen ze te kennen gaven dat ze graag hun 30-jarig bestaan wilden vieren met een derde reeks optredens op de Proms, aarzelden de producenten geen moment om ze opnieuw te boeken. Uiteraard met een andere keuze uit hun reportoire, al zullen de klassiekers “Belfast Child” of “Alive and Kicking” niet kunnen ontbreken. Een unieke kans voor wie hen nooit eerder live meemaakte en een onvergetelijk weerzien voor alle anderen.
Sinéad O’Connor is een naam die vaker opduikt in de verlanglijstjes van de Night of the Proms- bezoekers. De in een voorstad van Dublin geboren zangeres kende eind jaren tachtig haar eerste successen met ‘Mandinka’ en ‘Troy’. In 1990 brak ze wereldwijd door met ‘Nothing Compares 2 U’, oorspronkelijk een song van Prince maar een echte popklassieker geworden in haar versie. Bekendheid verwierf ze niet alleen met haar muziek maar ook door haar verschijning met kaalgeschoren hoofd, haar turbulente levensloop en haar rebelse standpunten over de kerk en de plaats van de vrouw in de maatschappij. Dat ze de controverse niet uit de weg gaat, wordt ook in in haar latere muziek gereflecteerd. In een brede waaier aan stijlen zijn religie en spiritualiteit als onderwerpen nooit veraf.
Na haar debuutplaat ‘The Lion And The Cobra’ (1987) werden van ‘I Do Not Want What I Haven’t Got’ (1990) 7 miljoen exemplaren verkocht. Daarna verschenen ‘Am I Not Your Girl’ (1992), Universal Mother (1994), het Best Of-album ‘So Far’ (1997), ‘Faith And Courage’ (2000), ‘Sean-Nós Nua’ (2002, een mini-album met Keltische traditionals in een eigentijds jasje), ‘She Who Dwells In The Secret Place Of The Most High Shall Abide Under The Shadow Of The Almighty’ (2003), ‘Collaborations’ (2005), ‘Throw Down Your Arms’ (2005, een reggae-album) en vorig jaar ‘Theology’, een album met een religieus geïnspireerde oproep tot vrede.
Vorig jaar al werd Sinéad gepolst voor deelname aan Night of the Proms. Andere verplichtingen in haar agenda zorgden er echter voor dat ze in 2007 niet kon worden gecontracteerd, maar meteen werd de mogelijkheid voor 2008 opengehouden.
Uit het repertoire van Sinéad O’Connor zal zeker ‘Troy’ worden vertolkt, een van die zeldzame parels die bijna geschreven lijken te zijn voor uitvoering op Night of the Proms. Uiteraard zal ook haar wereldhit ‘Nothing Compares 2 U’, een meezinger voor iedereen, niet ontbreken.
Night of the Proms doet dit jaar geen beroep op het koor Fine Fleur, maar zoekt met het Angels In Harlem Gospel Choir andere horizonten op. Het energieke gospelkoor is opgericht in 1986 door Allen Bailey die werkte met o.a. Michael Jackson, The Commodores en Prince en het idee kreeg voor zijn koor nadat hij in de Cotton Club in Harlem een viering had bijgewoond ter ere van Martin Luther King. Met het allerbeste zangtalent uit de New Yorkse zwarte kerken tracht hij sindsdien mensen overal ter wereld dichter bij elkaar te brengen via de gospelmuziek.
Het koor deelde het podium met o.a. Paul McCartney, The Chieftains, Diana Ross, Jimmy Cliff, Cindy Lauper, André Rieu, Elton John, Razorlight en... U2. Het was trouwens Bono die het koor de naam "Angels in Harlem" meegaf. In 2004 trad het gospelkoor op met Bono en U2 in het Rockefeller Center in New York.
Het Angels In Harlem Gospel Choir is een koor dat niet alleen ‘rockt’, maar op Night of the Proms ook op een bijzonder unieke manier gospel met klassieke muziek zal combineren. "The Harlem Gospel Choir are tremendous!", zei Elton John na hun optreden op het feest voor zijn 60ste verjaardag. Dat zal het Night of the Promspubliek dit najaar alleen maar kunnen beamen.
Wie ooit de komische sopraan Natalie Choquette op de Night of the Proms heeft gezien (1999) zal ook onder de indruk zijn van Igudesman & Joo. Het tweede duo op het programma dit jaar wordt namelijk gevormd door Aleksey Igudesman en Richard Hyung-ki Joo. De twee werken al samen sinds ze elkaar op 12-jarige leeftijd ontmoetten aan de Yehudi Menuhin School. Geïnspireerd door Menuhin droomden ze er beiden van om klassieke muziek naar een groter publiek te brengen. Vandaag, zovele jaren later, pakken ze in de voetsporen van sterren als Victor Borge, Dudley Moore en zelfs Glenn Gould uit met een baanbrekende show die in geen enkele categorie onder te brengen valt en lokken ze het publiek door humor te koppelen aan muziek.
Midge Ure, bekend van Ultravox, mede-oprichter van Band Aid en inspirator van Live Aid en Live8, is dit jaar de leider van de Electric Band op de Night of the Proms. Hij vervangt John Miles, die net als in het verleden mee op tournee gaat met Tina Turner. Midge Ure was in 2005 al te gast op de Night of the Proms in Duitsland. Uiteraard zal hij zijn grootste hit 'Vienna' vertolken met het symphonieorkest Il Novecento.
Net als de vorige jaren programmeert Night of the Proms opnieuw filmmuziek. Dit jaar wordt wonderbaarlijke muziek en filmbeelden uit de prachtige films van James Bond vertolkt. Night of the Proms krijgt de toestemming om in absolute avant-première ook beelden van de allernieuwste James Bond film te tonen. “Quantum Of Solace” wordt op 5 november in de bioscopen verwacht, maar wie zolang niet kan wachten kan al fragmenten van de film tijdens Night of the Proms zien.
Eén van de klassieke werken op het programma van Night of the Proms dit jaar is het Adagio uit het ballet ‘Spartakus’ van Aram Katsjatoerjan. Bij de uitvoering ervan zal het publiek kunnen genieten van de ballerina Katchiri Feys. De 18-jarige volgde een opleiding aan de Koninklijke Balletschool Antwerpen.
www.notp.com
Night of the Proms 2008
Gelredome Arnhem
vrijdag 14 november
Ahoy Rotterdam
zaterdag 15, woensdag 19, donderdag 20, vrijdag 21 en zaterdag 22 november.
Entree Arnhem van € 26 tot € 42,50, excl. servicekosten; Rotterdam van € 21 tot
€ 43,50, excl. servicekosten.
Kaartverkoop door Tele Ticket Service 0900-4500045 (45 cpm) en via www.notp.com, www.livenation.nl 0900-3001250 (45 cpm) en de Ticket Service voorverkoopadressen.
